Książka Katie Roiphe okazała się dla mnie wielkim rozczarowaniem. Ciągłe, nieuzasadnione zmiany czasu narracji, niekonsekwencja w przedstawieniu chronologicznym postaci oraz w moim przekonaniu, mało atrakcyjny dobór postaci sprawiły, że "Godzina zmierzchu" była walką czytelnika z każdą stroną. Niestety słowa krytyki należą się także wydawnictwu Wielka Litera, które tak nostalgiczną pozycję mogło wydać w bardziej przykuwającej uwagę formie. Autorka wielokrotnie opisuje zdjęcia, które w książce nie zostały pokazane. Dlaczego? To pytanie pozostawiam bez odpowiedzi. Doceniam melancholijny, nieco sentymentalny klimat tych krótkich opowieści o życiu kilku pisarzy, jednak jestem przekonana, że w "Godzinie zmierzchu" można było wprowadzić jeszcze wiele zmian na lepsze.

Książka Katie Roiphe okazała się dla mnie wielkim rozczarowaniem. Ciągłe, nieuzasadnione zmiany czasu narracji, niekonsekwencja w przedstawieniu chronologicznym postaci oraz w moim przekonaniu, mało atrakcyjny dobór postaci sprawiły, że "Godzina zmierzchu" była walką czytelnika z każdą stroną. Niestety słowa krytyki należą się także wydawnictwu Wielka Litera, które tak...

Wiem, że to może głupio zabrzmieć, ale temat śmierci nie jest mi obcy. Pracowałam w DPS z ludźmi starszymi ... Ta książka pokazuje nam ostatnie godziny wielkich pisarzy. Tylko, że mnie osobiście zachwyciły dwie osoby. Susan Sontag i Maurice Sendak. Wszyscy bali się śmierci, ale jakoś ją w sobie zaakceptowali. Nie znam wszystkich pisarzy, ale wiem np. że Dylan Thomas był cytowany w "Młodych gniewnych" pisał szczególnie o śmierci. Polecam książkę !

Wiem, że to może głupio zabrzmieć, ale temat śmierci nie jest mi obcy. Pracowałam w DPS z ludźmi starszymi ... Ta książka pokazuje nam ostatnie godziny wielkich pisarzy. Tylko, że mnie osobiście zachwyciły dwie osoby. Susan Sontag i Maurice Sendak. Wszyscy bali się śmierci, ale jakoś ją w sobie zaakceptowali. Nie znam wszystkich pisarzy, ale wiem np. że Dylan Thomas był...

Szkoda słów i...czasu.

Szkoda słów i...czasu.