Szatan i Judasz (Tom 6). Szatan i Judasz. Dżebel Magraham

Znakomite zakończenie cyklu jedenastu części powieści. Wydaje mi się, że przynajmniej u nas znacznie mniej znanej niż choćby Winnetou, a niesłusznie. Oczywiście moja ocena jest subiektywna, bo to było moje pierwsze spotkanie z Mayem. Mimo wszystko, nawet biorąc poprawkę na pewne założenia autora, zwłaszcza odnośnie Dzikiego Zachodu - to interesujący cykl powieściowy, trzymający poziom przez wszystkie tomy - może poza pierwszym, zwłaszcza początkiem, ale potem jedziemy za westmanami w pełnym galopie. Sięgając po lekturę nie tak dawno temu wydawało mi się, że obalę wspomnienia z czasów młodości - jako nieliczna z lektur nadal bawiła. I to tak, że na jednym oddechu przeczytałem całą serię w trzy dni urlopu. Polecam!

Znakomite zakończenie cyklu jedenastu części powieści. Wydaje mi się, że przynajmniej u nas znacznie mniej znanej niż choćby Winnetou, a niesłusznie. Oczywiście moja ocena jest subiektywna, bo to było moje pierwsze spotkanie z Mayem. Mimo wszystko, nawet biorąc poprawkę na pewne założenia autora, zwłaszcza odnośnie Dzikiego Zachodu - to interesujący cykl powieściowy,...

Pozornie wszystko zmierza do rozwiązania - ale na sam koniec intryga jeszcze nabiera kolorów.

Pozornie wszystko zmierza do rozwiązania - ale na sam koniec intryga jeszcze nabiera kolorów.

Westmani, niedoświadczony Vogel, mroczne pueblo - Karol May w najwyższej formie. Aż się ciśnie na język, żeby napisać coś więcej, ale szkoda pozbawiać przyjemności z czytania - bo warto.

Westmani, niedoświadczony Vogel, mroczne pueblo - Karol May w najwyższej formie. Aż się ciśnie na język, żeby napisać coś więcej, ale szkoda pozbawiać przyjemności z czytania - bo warto.

Wracamy do Ameryki :). Tomy dziejące się w Afryce podtrzymują świeżość całej historii - ale jak Dziki Zachód, to Dziki Zachód :). Wkraczamy z przytupem ku tytułowemu pueblu. Ta część skojarzyła mi się trochę z tą częścią przygód Tomka na wojennej ścieżce, chociaż Szklarski pisze w zupełnie innym stylu.

Wracamy do Ameryki :). Tomy dziejące się w Afryce podtrzymują świeżość całej historii - ale jak Dziki Zachód, to Dziki Zachód :). Wkraczamy z przytupem ku tytułowemu pueblu. Ta część skojarzyła mi się trochę z tą częścią przygód Tomka na wojennej ścieżce, chociaż Szklarski pisze w zupełnie innym stylu.

Dalej w Afryce, ale postać Kruger-beja dodaje świeżości dobranej parze bohaterów - na tropie Tomasza Meltona, chociaż w przeciwieństwie do sporej ilości czarnych charakterów, którzy są zwyczajnie głupi - tu May stworzył prawdziwego asa zła.

Dalej w Afryce, ale postać Kruger-beja dodaje świeżości dobranej parze bohaterów - na tropie Tomasza Meltona, chociaż w przeciwieństwie do sporej ilości czarnych charakterów, którzy są zwyczajnie głupi - tu May stworzył prawdziwego asa zła.

W tym tomie Afryka już trochę nuży, ale nici intrygi wiją się dalej - znakomicie się czyta.

W tym tomie Afryka już trochę nuży, ale nici intrygi wiją się dalej - znakomicie się czyta.

Kolejny tom intrygi - tym razem w Afryce ( i to razem z Winnetou ). May jest dla mnie genialny - jeden wątek, a w żadnym rozdziale nie czułem, że przeciąga akcję, dodaje jakieś niepotrzebne wątki poboczne itp. Pisarz cały czas w formie -

Kolejny tom intrygi - tym razem w Afryce ( i to razem z Winnetou ). May jest dla mnie genialny - jeden wątek, a w żadnym rozdziale nie czułem, że przeciąga akcję, dodaje jakieś niepotrzebne wątki poboczne itp. Pisarz cały czas w formie -

Harry w rękach Old Shatterhanda - ale to nie koniec przygody - to początek :). Atmosfera się zagęszcza, wiadomo coraz więcej i pojawiają się nowe znaki zapytania - świetne.

Harry w rękach Old Shatterhanda - ale to nie koniec przygody - to początek :). Atmosfera się zagęszcza, wiadomo coraz więcej i pojawiają się nowe znaki zapytania - świetne.

Ciąg dalszy rewelacyjnej przygody - oczywiście z dzisiejszej perspektywy widzę pewną "licentia poetica", pewien idealizowany obraz Dzikiego Zachodu, ale nie przeszkadza to w lekturze i dzisiaj. Świetna, świetna lektura

Ciąg dalszy rewelacyjnej przygody - oczywiście z dzisiejszej perspektywy widzę pewną "licentia poetica", pewien idealizowany obraz Dzikiego Zachodu, ale nie przeszkadza to w lekturze i dzisiaj. Świetna, świetna lektura

Old Shatterhand - rusznica, magiczny karabin Henry'ego w którym według Indian nie kończą się naboje - i prawdziwy początek przygody, którą czyta się przez wszystkie dziesięć tomów jednym tchem - a wisienką na torcie jest Winnetou, który towarzyszy głównemu bohaterowi do ostatecznej rozprawy z Meltonami..

Old Shatterhand - rusznica, magiczny karabin Henry'ego w którym według Indian nie kończą się naboje - i prawdziwy początek przygody, którą czyta się przez wszystkie dziesięć tomów jednym tchem - a wisienką na torcie jest Winnetou, który towarzyszy głównemu bohaterowi do ostatecznej rozprawy z Meltonami..