Druga Rzeczpospolita to po Średniowieczu niezmiennie moja ulubiona epoka, więc bardzo chętnie sięgam po książki dotyczące tego okresu. W przypadku tej pozycji autor poszedł bardziej w ilość niż w jakość. Tak jakby chciał opowiedzieć o jak największej liczbie słynnych w II RP kobiet, ale ich historie są opisane bardzo pobieżnie i pozostawiają spory niedosyt. Mamy tutaj tak znane panie jak: Maria Skłodowska-Curie, Zofia Nałkowska, Aleksandra Piłsudska, czy Halina Konopacka, ale także te, których nazwiska niewiele już dzisiaj mówią (Maja Berezowska, Izabela Czajka-Stachowicz, czy Wanda Gertz). Duży plus ode mnie za rozdziały o Jadwidze Jędrzejowskiej (najlepszej polskiej tenisistce zanim pojawiła się Agnieszka Radwańska),o wielkiej poetce Kazimierze Iłłakowiczównie i o jednej z moich ulubionych autorek powieści historycznych, czyli Zofii Kossak.
Mam nadzieję, że lektura tej książki sprawi, że ktoś sięgnie po inne pozycje dotyczące kobiet II RP, aby pogłębić temat. Dla mnie książka lekko rozczarowująca, bo raczej nie znalazłam w niej nic nowego i zaskakującego, ale całkiem przyjemnie mi się czytało.

Druga Rzeczpospolita to po Średniowieczu niezmiennie moja ulubiona epoka, więc bardzo chętnie sięgam po książki dotyczące tego okresu. W przypadku tej pozycji autor poszedł bardziej w ilość niż w jakość. Tak jakby chciał opowiedzieć o jak największej liczbie słynnych w II RP kobiet, ale ich historie są opisane bardzo pobieżnie i pozostawiają spory niedosyt. Mamy tutaj tak...

Zupełnie mdłe, nie zaciekawia, pomimo że łączy w sobie moje dwa ulubione elementy: kobiety i dwudziestolecie

Zupełnie mdłe, nie zaciekawia, pomimo że łączy w sobie moje dwa ulubione elementy: kobiety i dwudziestolecie

Na początku myślałam, że to będzie dobra podstawa aby zainteresować się którąś z pań i jak zainteresuje notka to poszukać biografii. W trakcie czytania nudziłam się, bo było za dużo bohaterek i za mało miejsca im poświęcono. Przypomniały mi się czasy szkolne gdy materiału dużo a czasu mało, więc trzeba było gonić po łebkach aby być na bieżąco. Mam nadzieję, że dzięki tej książce zainteresuje się omawianymi postaciami.

Na początku myślałam, że to będzie dobra podstawa aby zainteresować się którąś z pań i jak zainteresuje notka to poszukać biografii. W trakcie czytania nudziłam się, bo było za dużo bohaterek i za mało miejsca im poświęcono. Przypomniały mi się czasy szkolne gdy materiału dużo a czasu mało, więc trzeba było gonić po łebkach aby być na bieżąco. Mam nadzieję, że dzięki tej...

Jest to ksiązka, która tylko "sygnalizuje" nam ciekawe postacie kobiet z okresu miedzywojennego. Niektóre bardzo znane, inne mniej, ale lektura była ciekawa.

Jest to ksiązka, która tylko "sygnalizuje" nam ciekawe postacie kobiet z okresu miedzywojennego. Niektóre bardzo znane, inne mniej, ale lektura była ciekawa.

Ciekawy reportaż, w skrócie przedstawiający kobiety 20'lecia :)

Ciekawy reportaż, w skrócie przedstawiający kobiety 20'lecia :)

Ta publikacja to w zasadzie jedynie wstęp, przyczynek do biografii nagromadzonych w tomie kobiet.
Jest tu tak wiele nazwisk niezwykłych kobiet, że aż trudno spamiętać wszystkie. Powoduje to u czytelnika wrażenie, że autor chciał je wszystkie ocalić od zapomnienia, napisać choć kilka słów, które mają zachęcić potencjalnego odbiorcę do poszukania w źródłach rozbudowanych historii i biogramów.Jest tut kilka postaci, które (poza wspaniałą Zochą Stryjeńską) powinny mieć, jeśli nie pomnik, to choć film biograficzny (koniecznie nakręcony w Hollywood, bo tam mają większy rozmach).
Gen. Elżbieta Zawacka, której wojenne losy brzmią nieprawdopodobnie, świadcząc o niezwykłej sile, odwadze i harcie ducha. Zuzanna Ginczanka, której talent literacki daleko wyprzedzał czasy i obyczaje, przerwany został bezsensowną śmiercią w płaszowskim obozie.
Nadzwyczajna Halina Konopacka, która biła lekkoatletyczne rekordy, spadochroniarka Janina Lewandowska, która zginęła w Katyniu. Jest też rzecz o słynnych: Irenie Krzywickiej, Poli Gojawiczyńskiej, Marii Skłodowskiej - Curie, Kaziemirze Iłłakowiczównie, Zofii Szczuckiej czy Aleksandrze Piłsudskiej.

Więcej na: https://buchbuchbicher.blogspot.com/2017/09/jerzy-chociowski-niezwyke-kobiety.html

Ta publikacja to w zasadzie jedynie wstęp, przyczynek do biografii nagromadzonych w tomie kobiet.
Jest tu tak wiele nazwisk niezwykłych kobiet, że aż trudno spamiętać wszystkie. Powoduje to u czytelnika wrażenie, że autor chciał je wszystkie ocalić od zapomnienia, napisać choć kilka słów, które mają zachęcić potencjalnego odbiorcę do poszukania w źródłach rozbudowanych...

Sama w sobie książka nie jest jakaś niesamowita (mam wrażenie, że autor krótko referował inne artykuły),lecz nic nie poradzę na to, że uwielbiam poruszony w niej temat: niezwykłe osobowości kobiet i dwudziestolecie:) Dwa pasjonujące tematy. Przy okazji źródło inspiracji do kolejnych poszukiwań ciekawych biografii: Izabeli Stachowicz, Zofii Kossak, Zuli Pogorzelskiej i wielu innych:)

Sama w sobie książka nie jest jakaś niesamowita (mam wrażenie, że autor krótko referował inne artykuły),lecz nic nie poradzę na to, że uwielbiam poruszony w niej temat: niezwykłe osobowości kobiet i dwudziestolecie:) Dwa pasjonujące tematy. Przy okazji źródło inspiracji do kolejnych poszukiwań ciekawych biografii: Izabeli Stachowicz, Zofii Kossak, Zuli Pogorzelskiej i...

http://www.katarzynczyta.pl/2017/09/jerzy-chociowski-niezwyke-kobiety.html

Fragment opinii:
Książka wydaje się dosyć obszerna, ale czcionka jest dosyć spora, marginesy także, rozdzialiki króciutkie, więc czyta się ją bardzo szybko. Czyta się szybko, ale czy przyjemnie? Nie do końca. W książce znajdziemy 30 rozdziałów, każdy przedstawiający sylwetkę innej kobiety. Z jednej strony jest to plus, że poznajemy tak wiele postaci, z drugiej jednak strony, według mnie, te wspaniałe kobiety zostały potraktowane zbyt powierzchownie. Na niektóre z nich autor poświęcił zaledwie 4 czy 5 stron, na których tak naprawdę znajdziemy tylko podstawowe informacje biograficzne i jakąś anegdotkę. Przy niektórych rozdziałach miałam niestety wrażenie jakbym czytała wpis z Wikipedii.

http://www.katarzynczyta.pl/2017/09/jerzy-chociowski-niezwyke-kobiety.html

Fragment opinii:
Książka wydaje się dosyć obszerna, ale czcionka jest dosyć spora, marginesy także, rozdzialiki króciutkie, więc czyta się ją bardzo szybko. Czyta się szybko, ale czy przyjemnie? Nie do końca. W książce znajdziemy 30 rozdziałów, każdy przedstawiający sylwetkę innej kobiety. Z jednej...

Niezwykłe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej z racji ilości bohaterek i objętości, to książka zdecydowanie dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z tym okresem naszej historii. Osoby, które głębiej siedzą w temacie, mogą czuć niedosyt pod względem informacji. Jednak forma, w jakiej przedstawione zostały te niezwykłe kobiety i język książki są bardzo przyjemne i nawet osoby z większą wiedzą historyczną z przyjemnością zatopią się w lekturze. Co więcej, uważam, że tę książkę powinna przeczytać każda współczesna kobieta.

http://www.czytajac.pl/2017/10/niezwykle-kobiety-drugiej-rzeczypospolitej/

Niezwykłe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej z racji ilości bohaterek i objętości, to książka zdecydowanie dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z tym okresem naszej historii. Osoby, które głębiej siedzą w temacie, mogą czuć niedosyt pod względem informacji. Jednak forma, w jakiej przedstawione zostały te niezwykłe kobiety i język książki są bardzo przyjemne i...

Były niezwykłe, jak niezwykła była sama II RP. Trwała krótko, lecz czerpiemy z z jej dokonań do dziś. Podobnie niektóre z opisanych pań odcisnęły piętno i na późniejszych czasach. A dla kobiet, jako takich, świat zaraz po odzyskaniu niepodległości zaczął wyglądać całkiem obiecująco. W krajach zaborczych praktycznie nie miały istotnych praw (choć pamiętajmy, że w rodzinach polskich miały zwyczajowe, kto krzywdził kobiety, nie mógł liczyć na szacunek uczciwych mężczyzn, wspierała je też rodzina). Wkrótce Piłsudski jako Naczelnik Państwa wydał dekret przyznający prawa wyborcze kobietom. I tak zostało - konstytucja to uszanowała. Tu warto wspomnieć, że przodująca w walce o prawa kobiet Wielka Brytania, dała im prawo do głosowania dziesięć lat później!
Jednak, siłą tradycji, w niepodległym państwie kobiety w polityce raczej się nie liczyły. Za to na przykład w kulturze liczyły się bardzo. Szkice Chociłowskiego opowiadają o losach trzydziestu pań, które pod każdym względem warte są zapamiętania. Niektóre z nich są bardzo znane, jak choćby noblistka Maria Skłodowska-Curie (wprawdzie akurat obywatelka Francji),ale są też m.in. Elżbieta Barszczewska, Zofia Kossak, czy gen. Elżbieta Zawacka.
Ktoś mógłby zapytać, czemu brakuje na przykład sióstr Kossakówien Marii i Magdaleny, lubo też Ordonki? Autor wybierał jak chciał, i miał prawo. Ale to znaczy także, iż można na ten temat napisać jeszcze niejedną książkę.

Były niezwykłe, jak niezwykła była sama II RP. Trwała krótko, lecz czerpiemy z z jej dokonań do dziś. Podobnie niektóre z opisanych pań odcisnęły piętno i na późniejszych czasach. A dla kobiet, jako takich, świat zaraz po odzyskaniu niepodległości zaczął wyglądać całkiem obiecująco. W krajach zaborczych praktycznie nie miały istotnych praw (choć pamiętajmy, że w rodzinach...