Pozycja w zamierzeniu jest biografią czterech pięciogwiazdkowych admirałów floty USA, ale tylko po części. Siłą rzeczy nie da się w takiej sytuacji uniknąć opowieści o wojnie, historii, polityce, wszak oficerowie ci piastowali najwyższe stanowiska. Śledząc ich losy, widzimy jednocześnie kilka płaszczyzn. Poznajemy historię powstania współczesnej US Navy, od momentu wojny amerykańsko-hiszpańskiej do czasów apogeum drugowojennego - koncepcje rozwoju, mechanizmy tworzenia nowych rodzajów broni, politykę personalną wraz z rozmaitymi podchodami, rozgrywkami i złośliwościami, itp. Kolejna sprawa to aspekt polityczny (tak wewnętrznie amerykański jak i międzynarodowy),który jest tu momentami eksponowany bardzo mocno. Wszak bohaterowie niniejszego opracowania, ze względu na rangę swoich stanowisk - zwłaszcza Leahy i King - od pewnego momentu, bardziej zajmowali się sprawami globalnej strategii i polityki niż dowodzeniem w ściśle wojskowym sensie. Oczywiście nie dało się też uniknąć stricte militarnego aspektu ale autor bardzo ładnie to przemyślał. Nie powtarza opisów znanych, wielkich bitew, nie w tym jest sens tej pozycji. Bitwę o Midway zamyka w zasadzie jednym zdaniem, a może nawet przerwą między akapitami. Później jedynie odnosi się do pewnych aspektów czy wydarzeń, które mają znaczenie dla interesującej go narracji. Książka jest o admirałach i o tym jak "zdobyli dla Stanów Zjednoczonych panowanie na morzach", jej sednem jest holistyczne spojrzenie na proces powstawania potęgi US Navy poprzez życiorysy czterech admirałów.

Rzecz jest bardzo dobrze napisana zarówno pod względem konstrukcyjnym jak i literackim. Podział na rozdziały jest logiczny i zrozumiały. Czyta się świetnie.
Mam dwa zarzuty:
1. Gross książki oczywiście zajmuje historia drugiej wojny światowej. I chociaż faktem jest, że Pacyfik był dla amerykańskiej floty głównym teatrem działań, to jednak wydaje się, że warto by było napisać kilka słów więcej o Atlantyku. Bo w tej chwili jest ich tylko kilka.
2. Odrobinę kulejące tłumaczenie. Nie wiedzieć czemu torpedy napędzane są powietrzem skompresowanym zamiast sprężonym, wczesne niszczyciele miast kontrtorpedowcami zwane są niszczycielami torpedowców, itp. Od czasu do czasu trafiają się kiksy składniowe. Dodatkowo zdarzają się dopiski od tłumacza, coś tam wyjaśniające, w ogromnej większości kompletnie zbędne. Na koniec mamy dziwną manierę w tworzeniu przypisów, nie wiem czy to zasługa autora czy tłumacza.
Tak czy siak, wszystkie te wady razem wzięte nie ujmują opracowaniu zbyt wiele.

Wydane zgrabnie, twardookładkowo z estetycznym layoutem. Standardowo w takich przypadkach kilka mapek plus garść zdjęć.

Dla zainteresowanych tematyką rzecz konieczna.
9/10

Pozycja w zamierzeniu jest biografią czterech pięciogwiazdkowych admirałów floty USA, ale tylko po części. Siłą rzeczy nie da się w takiej sytuacji uniknąć opowieści o wojnie, historii, polityce, wszak oficerowie ci piastowali najwyższe stanowiska. Śledząc ich losy, widzimy jednocześnie kilka płaszczyzn. Poznajemy historię powstania współczesnej US Navy, od momentu wojny...

„Pięciogwiazdkowe żywoty równoległe”
Będąc smakoszem zmagań na Pacyfiku nie mogłem przejść obojętnie obok opiniowanego produktu.
Najpierw sprawy techniczne. Jak zwykle u Napoleona V dopięte na ostatni guzik. Czytanie umili nam bardzo dobrej jakości papier i twarda (niestety nie lakierowana) oprawa. Książka jest szyta co sprawi, że częste przeglądnie nie odbije się zbytnio na jej aparycji.
Autor opisuje równolegle żywoty czterech pięciogwiazdkowych admirałów marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Ma swój specyficzny styl, który charakteryzuje się kilkoma dość denerwującymi cechami, które trzeba zaakceptować lub porzucić czytanie.
Pierwszą z nich jest wzajemne przenikanie się życiorysów. Pisarz naraz kończy jeden wątek, by przejść bez ostrzeżenia do następnego dotyczącego innej postaci. Przyznam się bez bicia, że na początku miałem mieszane uczucia co do „przeskakiwania”. W miarę przekładania kart przestawało mi to przeszkadzać – przyzwyczajałem się.
Drugą powodującą lekkie skrzywienie dezaprobaty cechą jest wprowadzanie do książki nowych postaci i skupianie uwagi na nich. Nasi główni bohaterowie stoją, gdzieś z boku i czekają, żeby wejść do gry.
Wydawało mi się, że z admirałami większość czasu spędzę na morzu. Nic bardziej mylnego. Czekają nas wizyty w sztabach, meandry nie zawsze czystej amerykańskiej polityki, konferencje i gabinetowe podchody. Nie jest to złe, i pozwala w pełni pojąć z czym tak naprawdę wiąże się piastowanie dość wysokiego stanowiska.
Admirałowie są nieco wybieleni. Autor owszem stara się pokazać ich błędy, ale robi to w sposób nadzwyczaj delikatny. Tytuły rozliczeń w postaci „Szukanie kozła ofiarnego” sprawiają, że w pewnym momencie nie jesteśmy wstanie wskazać winnego. Nie dotyczy to tylko blamażu 7 grudnia 1941 w Pearl Harbor ale wielu innych spraw. Brak złego zdania na temat dowodzenia w strefie Atlantyku. Bardzo oszczędnie napomina się o jatce jaką urządziły U-booty w ramach operacji „Paukenschlag” u wybrzeży USA. Badacze nazywają ją drugą po Pearl Harbor najpoważniejszą klęską marynarki USA.
Winny tego pogromu jest w tej książce opisywany w nieco odmiennym świetle. Mimo wyraźnych ostrzeżeń o nadchodzącym niebezpieczeństwie nie zrobił nic by chronić amerykańskich marynarzy. Straty poniesione przez marynarkę USA w wyniku działania U-bootów są tak wielkie, że te 7 grudnia 1941 roku przy nich są nieznaczące.
Atlantyk jako obszar dowodzenia i działań marynarki USA jest marginalizowany. Pacyfik jest podstawowym teatrem działań opisanych w książce. Nawet na Pacyfiku zostanie pominiętych wiele delikatnie mówiąc „nieprawidłowości”, które miały znaczący wpływ na losy wielu bitew.
Ciszą objęte klęski amerykańskich okrętów podwodnych w początkowych okresach konfliktu. Owszem wspomina się o wadliwych torpedach, ale nie tylko one były przyczyną tych niepowodzeń.
Odpowiedzialni są bohaterami tej książki.
Na szczęście trochę brudu się znajdzie. Potem możemy przyjrzeć się procesowi wybielania i nadawania odznaczeń. W innych marynarkach trudno zostać bohaterem narodowym, mając na swym koncie zatopienie kilkunastu okrętów przez tajfun… w który samemu mimo ostrzeżeń rozkazało się wpłynąć.
„Admirałowie” mimo wskazanych wad to bardzo ciekawa książka. Napisana przystępnym językiem. Autor w swoich rozważaniach nie unika anegdot i ciekawostek dotyczących „pięciogwiazdkowych”. Dodaje to barwy samej narracji i pozwala zrozumieć, że każdy jest tylko człowiekiem nawet jeżeli pagony mienią się złotem.
Książka otwiera drzwi od gabinetów sztabowych, pokazuje co miało wpływ na rozkazy i dlaczego doszło do niektórych starć. Toczymy wojnie nie tylko z poziomu mostka okrętu flagowego, ale zmagamy się całą naleciałością bycia jedną z najważniejszych osób w łańcuchu dowodzenia. Polecam każdemu.

„Pięciogwiazdkowe żywoty równoległe”
Będąc smakoszem zmagań na Pacyfiku nie mogłem przejść obojętnie obok opiniowanego produktu.
Najpierw sprawy techniczne. Jak zwykle u Napoleona V dopięte na ostatni guzik. Czytanie umili nam bardzo dobrej jakości papier i twarda (niestety nie lakierowana) oprawa. Książka jest szyta co sprawi, że częste przeglądnie nie odbije się zbytnio...

PLUSY
- Opis postaci, o których po polsku do tej pory było trudno poczytać.
- Znakomite, lekkie pióro autora.
- Anegdotyczna narracja.
- Świetnie przedstawione relacje pomiędzy alianckimi dowódcami najwyższego szczebla.
- Żywe opisy bitew.
- Wysoki poziom wydania.

MINUSY
- Nie zaszkodziłoby, jakby była o 20-30% grubsza.

PLUSY
- Opis postaci, o których po polsku do tej pory było trudno poczytać.
- Znakomite, lekkie pióro autora.
- Anegdotyczna narracja.
- Świetnie przedstawione relacje pomiędzy alianckimi dowódcami najwyższego szczebla.
- Żywe opisy bitew.
- Wysoki poziom wydania.

MINUSY
- Nie zaszkodziłoby, jakby była o 20-30% grubsza.