Pierwsze trzy tomy serii stanowiły połączenie bajki z naturalizmem. Jednakże czwarty tom ku mojemu zaskoczeniu okazał się zupełnie inną historią. Czy lepszą?

Atlas i Axis odkrywają wielką literę „K” wyrytą w skale. Uznają to za znak, że Khimera istnieje i ruszają w dalszą podróż. Ich obiekt poszukiwań jest jednakże czymś innym się spodziewali.

W tomie pojawia się parę naprawdę ciekawych wątków jak chociażby owce tworzące samobójczy kult czy pewien złowieszczy potwór. Jednakże te motywy są tylko etapami wędrówki obu psów i tak naprawdę nie zostają rozwinięte. Wielka szkoda, bo naprawdę mogły być pretekstami do ciekawych historii.

Ostateczne zakończenie historii mnie osobiście rozczarowało. Zwrot akcji pod koniec uważam za bardzo niedorzeczny i na siłę próbuję uczynić historię mądrzejszą ambitniejszą niż jest w istocie. Zupełnie nie wynika z poprzednich tomów i jest od czapy. Również to jak to rozwinięto w finale jest naprawdę mało pomysłowe.

Nie mam nic do zarzucenia rysunkom. Jest to świetny kreskówkowy styl. Tym razem jest trochę mniej naturalizmu niż zazwyczaj.

Niestety zakończenie tej specyficznej serii rozczarowuje. Po lekturze czuję się lekko oszukany, bo autor chyba wymyślił finał na poczekaniu. Szkoda, że zamiast tego nie doprowadził pozostałych wątków do końca.

Pierwsze trzy tomy serii stanowiły połączenie bajki z naturalizmem. Jednakże czwarty tom ku mojemu zaskoczeniu okazał się zupełnie inną historią. Czy lepszą?

Atlas i Axis odkrywają wielką literę „K” wyrytą w skale. Uznają to za znak, że Khimera istnieje i ruszają w dalszą podróż. Ich obiekt poszukiwań jest jednakże czymś innym się spodziewali.

W tomie pojawia się parę...