Fabuła tomu drugiego urwała się zapewne w celu pobudzenia oczekiwań czytelnika na kolejny tom przygód dwóch psów. Czy rzeczywiście było na co czekać?

Atlas i Axis pod przymusem biorą udział w ataku na Makas. Robią wszystko, aby uciec z bitwy. Pomóc im może napotkany po drodze wilk.

Wątek wojenny niespecjalnie różni się od tego, co znane jest z naszego świata. Jest bardzo brutalnie, a na polu bitwy panuje chaos. Nikt nie próbuje tutaj romantyzować wojny, ale pokazane jest jakie to piekło. Nie jest to żaden nowy motyw, ale jest bardzo sprawnie poprowadzony. Urwanie tego wątku uważam jednak za mało satysfakcjonujące.

Nowa postać czyli wilk jest bardzo interesująca. Cechuje go bardzo specyficzne poczucie moralności. Nie jest w stanie przezwyciężyć swojej drapieżnej natury, ale jednocześnie realizuje specyficzny plan autodestrukcji.

Rysunki bardzo dobrze łączą naturalizm z kreskówkowym przerysowaniem. Sceny batalistyczne wyglądają bardzo spektakularnie. Zaskakujące jest też, że udaje się oddać emocje na pozornie statycznych psich pyskach.

Komiks nie porusza w zbyt oryginalny sposób pewnych problemów, ale i tak doceniam pokazanie ich. Niestety nie do końca dobrze udaje się rozwinąć pewne wątki. Być może finałowy tom wszystko to ładnie połączy.

Fabuła tomu drugiego urwała się zapewne w celu pobudzenia oczekiwań czytelnika na kolejny tom przygód dwóch psów. Czy rzeczywiście było na co czekać?

Atlas i Axis pod przymusem biorą udział w ataku na Makas. Robią wszystko, aby uciec z bitwy. Pomóc im może napotkany po drodze wilk.

Wątek wojenny niespecjalnie różni się od tego, co znane jest z naszego świata. Jest bardzo...

Nasze dzielne, lecz jeszcze nieznane szerszemu gronu wielbicieli psy, Atlas i Axis wyruszają aby odnaleźć Khmerę. Według legendy jest to kość zapewniająca dostatek swojemu posiadaczowi. Znaki wskazują, że znajduje się na wyspie Escapuli. Nie zastanawiając się wiele dają się namówić na udział w wyprawie, która okazuje się być łupieżczą, a nawet wojenną. Czy uda im się wyjść cało z potyczki? Kto będzie ich nieoczekiwanym sojusznikiem? Jeśli interesują was dalsze losy dzielnych psów, czym prędzej sięgnijcie po lekturę. Jest to chyba najbardziej spójny tom, z szybką akcją i nagłymi jej zwrotami. Nadal są miejsca, w których autor puszcza oko do czytelnika, lecz obawiam się, że żart prędzej dotrze do tych dorosłych miłośników komiksów.

Nasze dzielne, lecz jeszcze nieznane szerszemu gronu wielbicieli psy, Atlas i Axis wyruszają aby odnaleźć Khmerę. Według legendy jest to kość zapewniająca dostatek swojemu posiadaczowi. Znaki wskazują, że znajduje się na wyspie Escapuli. Nie zastanawiając się wiele dają się namówić na udział w wyprawie, która okazuje się być łupieżczą, a nawet wojenną. Czy uda im się wyjść...

Przygód dzielnych Atlasa i Axisa ciąg dalszy. (...) Dla przypomnienia: w poprzedniej odsłonie dwaj wierni przyjaciele szukali zaginionego plemienia Tarsos, które miało być brakującym ogniwem między psami a wilkami. A następnie podstępem nakłoniono ich do zaokrętowania się na wyprawę przeciwko piratom Makas. Akcja bieżącego tomu rozpoczyna się w chwili przybijania flotylli do brzegów wyspy Escapula.

Nie jest dobrze. Ponowne zasiedlenie, to oficjalny, czyli propagandowy powód ekspedycji. Szybko okazuje się, że to blaga, która ma zwieść naiwniaków. Prawdziwy motyw jest zgoła inny: zbrojna interwencja przeciwko ludowi Makas. Atlas i Axis nie chcą brać udziału w wojnie, nie chcą brudzić sobie łap krwią. Dlatego szukają możliwości wymigania się, ale muszą uważać, bo mocodawcy każdą próbę oddalenia się z pola bitwy uważają za dezercję. A kara dla dezerterów jest tylko jedna: miecz prosto w serce.

Oblężenie twierdzy zostało ukazane przez katalońskiego artystę 2widowiskowo. Wielkie maszyny oblężnicze, grad strzał, kociołki z wrzącą oliwą, atak taranem z przywiązanym z przodu żywym baranem, latające owce wystrzeliwane z katapult. Proszę zwrócić uwagę na rozkładówkę na stronach 14-15, na której przedstawiono mrowie atakującego i wrzeszczącego, co sił w płucach, wojska. Już w poprzednich tomach Pau pokazał, że świetnie radzi sobie z dynamicznymi ujęciami postaci. Tym razem dorzucił jeszcze spektakularne wybuchy oraz nagłe zmiany perspektywy, które podkreślają natychmiastowość i równoczesność wydarzeń (strona 16 i następne, aż do 22).

Przybliżone powyżej sceny batalistyczne są dopiero wstępem do głównego wątku recenzowanej pozycji. Fabuła poprowadzona została w zgoła innym kierunku, niż początkowo może się wydawać (...) Scenarzysta zwraca uwagę czytającego na motywy działania herszta Makas. Czy nasza empatia powinna wystarczyć, aby usprawiedliwić działania antagonisty? Śmiem wątpić. Na tylnej okładce umieszczono wypowiedź Axisa, którą uznać należy za nadrzędne przesłanie komiksu: „Kiedy wojna raz się zacznie, znika podział na dobrych i złych. Wszyscy są źli”. Dokładnie. Niezależnie od motywów przemoc rodzi przemoc.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/03/29/saga-o-atlasie-i-axisie-tom-3/

Przygód dzielnych Atlasa i Axisa ciąg dalszy. (...) Dla przypomnienia: w poprzedniej odsłonie dwaj wierni przyjaciele szukali zaginionego plemienia Tarsos, które miało być brakującym ogniwem między psami a wilkami. A następnie podstępem nakłoniono ich do zaokrętowania się na wyprawę przeciwko piratom Makas. Akcja bieżącego tomu rozpoczyna się w chwili przybijania flotylli...

Poprzednie części zainteresowany mnie na tyle, żeby wypożyczyć kolejne. Ale ta część jest bardzo krwawa i przepełniona scenami przemocy, które moim zdaniem nie powinny się znaleźć w komiksie dla dzieci.

Poprzednie części zainteresowany mnie na tyle, żeby wypożyczyć kolejne. Ale ta część jest bardzo krwawa i przepełniona scenami przemocy, które moim zdaniem nie powinny się znaleźć w komiksie dla dzieci.