Szczęśliwy mózg. Wykorzystaj odkrycia neuropsychologii, by zmienić swoje życie

Z natury jestem człowiekiem pozytywnie podchodzącym do życia. Dlatego niewiele wyniosłem z tej książki. Poza tym była strasznie męcząca. Czytało się szybko, ale jakby to wszystko takie miałkie. Być może nie byłem grupą docelową dla tej pozycji.

Z natury jestem człowiekiem pozytywnie podchodzącym do życia. Dlatego niewiele wyniosłem z tej książki. Poza tym była strasznie męcząca. Czytało się szybko, ale jakby to wszystko takie miałkie. Być może nie byłem grupą docelową dla tej pozycji.

Główna teza książki jest następująca: właściwe koncentrowanie się na codziennych pozytywnych doświadczeniach zmienia nasz mózg oraz nasze życie na lepsze. 

Według autora, amerykańskiego psychologa, ewolucyjnie jesteśmy tak ukształtowani, iż łatwiej przyjmujemy i dłużej pamiętamy negatywne doświadczenia i trudne uczucia: strach, smutek, złość. Pisze Hanson: „Twój mózg jest stale gotowy do przyjęcia negatywnego nastawienia, aby pomóc ci przetrwać.” Natomiast pozytywne doświadczenia czy przeżycia spływają po nas, nie zostawiając śladu neuronalnego. Mówiąc obrazowo: „Mózg działa jak rzep w przypadku doświadczeń negatywnych i jak teflon w przypadku doświadczeń pozytywnych.”

Dlatego głównym zaleceniem Hansona wielokrotnie powtarzanym w książce jest aktywne chłonięcie i absorbowanie dobrych doświadczeń. Chodzi o to, że jeśli doświadczamy czegoś pozytywnego, należy przeżyć to emocjonalnie, ale nie tylko, ważne, by zostać  z dobrym doświadczeniem na 10 sekund lub dłużej i świadomie poczuć je w ciele. Pozytywne doświadczenie może być na pozór całkiem błahe: zachwyt nad śpiewającym ptakiem, pierwszy kęs ulubionej potrawy, uśmiech na twarzy kochanej osoby, itd., może też być istotne. W każdym takim momencie warto się zatrzymać na chwilę i naprawdę przeżyć tę dobrą chwilę w emocjach i ciele. Hanson wręcz zaleca szukanie i kreowanie pozytywnych doświadczeń. Muszę przyznać, że dla mnie świadome przeżywanie dobrych chwil jest niełatwe, mam tendencje do przelatywania nad nimi, muszę wykonać świadomy wysiłek, aby się zatrzymać i je przeżyć. Niemniej trening czyni mistrza...

Dobre doświadczenia dotyczą też naszego pozytywnego myślenia o samych sobie: dumy z siebie, zadowolenia z wykonania trudnego zadania, itd. itp., tak samo zaleca Hanson doświadczać je w ciele. Dla wielu osób może to być szczególnie trudne, bo zupełnie nie są przyzwyczajone myśleć o sobie dobrze, znam nawet ludzi, którzy wręcz pławią się w swoich porażkach, a zupełnie nie widzą żadnych sukcesów. 

Hanson radzi, aby powyższe ćwiczenia wykonywać systematycznie co najmniej kilka razy dziennie, twierdzi on, że w ich wyniku w mózgu tworzą się w mózgu nowe struktury neuronalne, zmieniające nas i nasz mózg na lepsze; długotrwałe skutki tej praktyki są według niego następujące: „buduje odporność psychiczną, leczy stres i dysfunkcje, doskonali związki, pobudza zdrowie fizyczne oraz przyczynia się do trwałego szczęścia.”  No cóż, może i tak jest... 

Znajdziemy też w książce sporo rozważań na temat różnych typów pamięci i o budowie mózgu, ale moim zdaniem są to rzeczy mniej ważne. 

Czasami irytuje hurraoptymistyczne amerykańskie podejście autora, zbyt wiele jest też w książce powtórzeń, niemniej to ważna pozycja i warto spróbować ćwiczeń zalecanych przed Hansona. Z pewnością nie zaszkodzą, a mogą bardzo pomóc.

Główna teza książki jest następująca: właściwe koncentrowanie się na codziennych pozytywnych doświadczeniach zmienia nasz mózg oraz nasze życie na lepsze. 

Według autora, amerykańskiego psychologa, ewolucyjnie jesteśmy tak ukształtowani, iż łatwiej przyjmujemy i dłużej pamiętamy negatywne doświadczenia i trudne uczucia: strach, smutek, złość. Pisze Hanson: „Twój mózg jest...

Nieskończona, ale wciąż przewija się to samo, więc nie mam ochoty kończyć.

Nieskończona, ale wciąż przewija się to samo, więc nie mam ochoty kończyć.

Pielęgnowanie pozytywnych odczuć i dobrych wspomnień jest ważne i potrzebne. Paradoksalnie z lektury "Szczęśliwego mózgu" najbardziej zapamiętam ulgę po jej zakończeniu... W ostatnich rozdziałach mentorski ton Autora i jego coraz bardziej bełkotliwa narracja potwornie mnie irytowały.

Książka z kategorii przydatnych, ale męczących.

Pielęgnowanie pozytywnych odczuć i dobrych wspomnień jest ważne i potrzebne. Paradoksalnie z lektury "Szczęśliwego mózgu" najbardziej zapamiętam ulgę po jej zakończeniu... W ostatnich rozdziałach mentorski ton Autora i jego coraz bardziej bełkotliwa narracja potwornie mnie irytowały.

Książka z kategorii przydatnych, ale męczących.

Dobra książka, ujawniająca nam prostą prawdę, której mam wrażenie (łącznie ze mną) mało osób jest świadomych. Wszystkiego dowiadujemy się na początku książki gdzie autor opisuje główną myśl przewodnią. Dalsze rozdziały to niestety tak jak w przypadku innych pozycji o tematyce rozwojowej, rozciąganie tego tematu, wymyślania kroków, etapów, ćwiczeń, punktów itd.
Myślę że warto ją kupić przy jakiejś przecenie, czy wypożyczyć i przeczytać pierwszą część rozdziałów, następne można sobie darować. Wszakże sam przekaż jest naprawdę dobry i godny przemyślenia.

Dobra książka, ujawniająca nam prostą prawdę, której mam wrażenie (łącznie ze mną) mało osób jest świadomych. Wszystkiego dowiadujemy się na początku książki gdzie autor opisuje główną myśl przewodnią. Dalsze rozdziały to niestety tak jak w przypadku innych pozycji o tematyce rozwojowej, rozciąganie tego tematu, wymyślania kroków, etapów, ćwiczeń, punktów itd.
Myślę że...

Początek książki był mega obiecujący, pomyślałam po kilku pierwszych rozdziałach że to właśnie to czego szukałam i czego potrzebuję właśnie w tym momencie mojego życia. Niestety im dalej w las tym...robi się coraz nudniej, coraz bardziej niezrozumiale, coraz bardziej odbiega to od tego czego szukałam. Cała filozofia książki o chłonięciu dobra jak najbardziej na plus ale jak ma się to do prawdziwej neuropsychologii i zmian w mózgu? Czegoś innego spodziewałam się po tej pozycji.

Początek książki był mega obiecujący, pomyślałam po kilku pierwszych rozdziałach że to właśnie to czego szukałam i czego potrzebuję właśnie w tym momencie mojego życia. Niestety im dalej w las tym...robi się coraz nudniej, coraz bardziej niezrozumiale, coraz bardziej odbiega to od tego czego szukałam. Cała filozofia książki o chłonięciu dobra jak najbardziej na plus ale jak...

"Kiedy ostatni raz przystanąłeś choćby na 10 sekund, żeby poczuć i przyjąć jedną z pozytywnych sytuacji, które się wydarzyły w trakcie nawet najbardziej zabieganego dnia? Jeśli nie poświęcasz choć kilku chwil na to, by w tym doświadczeniu się zatrzymać, to ono znika niczym wiatr pośród drzew... Chwile te nie należą do wielkich i przełomowych. To raczej momenty odczuwania przyjemności, kiedy władasz ulubiony sweter, pijesz kawę, czujesz ciepło bijące od przyjaciela, satysfakcję z zakończenia zadania."

"Kiedy ostatni raz przystanąłeś choćby na 10 sekund, żeby poczuć i przyjąć jedną z pozytywnych sytuacji, które się wydarzyły w trakcie nawet najbardziej zabieganego dnia? Jeśli nie poświęcasz choć kilku chwil na to, by w tym doświadczeniu się zatrzymać, to ono znika niczym wiatr pośród drzew... Chwile te nie należą do wielkich i przełomowych. To raczej momenty odczuwania...

Bardzo pozytywna książka na temat „chłonięcia dobra”, praktyki wdzięczności, neuroplastyczności.
Wyjaśnia mechanizmy powstawania negatywnego zniekształcenia poznawczego i uczy, jak sobie z nim radzić.
Od samego czytania robi się przyjemnie 🙂

Bardzo pozytywna książka na temat „chłonięcia dobra”, praktyki wdzięczności, neuroplastyczności.
Wyjaśnia mechanizmy powstawania negatywnego zniekształcenia poznawczego i uczy, jak sobie z nim radzić.
Od samego czytania robi się przyjemnie 🙂

Dałoby się skrócić - to mój jedyny zarzut. Natomiast ze wszech miar warta przeczytania, a tworzenie nowych połączeń neuronowych ćwiczę na sobie i mam wrażenie, że daje to super efekty.

Dałoby się skrócić - to mój jedyny zarzut. Natomiast ze wszech miar warta przeczytania, a tworzenie nowych połączeń neuronowych ćwiczę na sobie i mam wrażenie, że daje to super efekty.

Tematyka i omówione zagadnienia przemielone są jak mięso, stąd efektem jest kolejna książka jak pulpet-przyprawiony po swojemu, ale wciąż z tych samych cząstek pokarmowych, którymi żywi się mózg. Mam apetyt na nowości, a otrzymałam znane mi smaki.

Tematyka i omówione zagadnienia przemielone są jak mięso, stąd efektem jest kolejna książka jak pulpet-przyprawiony po swojemu, ale wciąż z tych samych cząstek pokarmowych, którymi żywi się mózg. Mam apetyt na nowości, a otrzymałam znane mi smaki.