Książka może nie jest fantastyczna, ale jest dobra. Wyjaśniła mi sporo moich uczuć i zachowań w różnych sytuacjach. Tylko ostatni rozdział moim zdaniem mocno oderwany od rzeczywistości.

Książka może nie jest fantastyczna, ale jest dobra. Wyjaśniła mi sporo moich uczuć i zachowań w różnych sytuacjach. Tylko ostatni rozdział moim zdaniem mocno oderwany od rzeczywistości.

Myślę, że książka jest napisana w taki sposób, że każda introwertyczna osoba będzie mogła utożsamiać się z większością cech przypisanych WWO. Podczas lektury odczuwałem wrażenie, że autorka wywyższa osoby wysoko wrażliwe nad pozostałą część społeczeństwa. Pozycja na pewno zawiera treść podwyższającą ego znacznej liczbie introwertycznych osób, jednak mam wątpliwości czy jest ona obiektywna.

Myślę, że książka jest napisana w taki sposób, że każda introwertyczna osoba będzie mogła utożsamiać się z większością cech przypisanych WWO. Podczas lektury odczuwałem wrażenie, że autorka wywyższa osoby wysoko wrażliwe nad pozostałą część społeczeństwa. Pozycja na pewno zawiera treść podwyższającą ego znacznej liczbie introwertycznych osób, jednak mam wątpliwości czy jest...

Sam jestem typem nadwrażliwca, ale nie uważam, aby posądzać mnie o egocentryzm. Jakże przyjemnie jest czytać, że jesteśmy idealnymi pracownikami, że świat nas potrzebuje. Dlatego nie powinniśmy od niego uciekać, ale zanurzyć się w nim, walczyć ze swoimi lękami.
Dostrzegam również we własnym życiu, problem WWO. Robimy zazwyczaj coś w dobrej wierze, a jak się okazuje, świat potem wybucha gniewem, wrogością myśląc, że dążysz do konfliktu, nie jest tak. Działamy jak trzeba, dajemy z siebie największy procent serca.

Zgadzam się z faktem, że gdy działamy, to w imię własnych przekonań, nie dla chęci zwrócenia na siebie uwagi. Nie pragniemy, aby dojrzał nas świat, jak to śpiewała Kasia Kowalska, ale po prostu robimy swoje. Oj jakież to prawdziwe, kiedy działamy, stale jesteśmy obserwowani przez resztę i właśnie to gapienie się, to śledzenie negatywnie wpływa na naszą pracę. To taki mały sabotaż. O co nam WWO chodzi? Jesteśmy po prostu sobą, robimy swoje, miejsca w świecie wystarcza dla wszystkich rodzajów osobowości. Nie ma sensu wchodzić sobie w drogę, jeśli powstaje „konflikt” interesów, nie ma zrozumienia. Można żyć i nie wchodzić sobie w paradę.
Ciekawa książka, miło się czytało. Ja coś z niej wyniosłem.

Sam jestem typem nadwrażliwca, ale nie uważam, aby posądzać mnie o egocentryzm. Jakże przyjemnie jest czytać, że jesteśmy idealnymi pracownikami, że świat nas potrzebuje. Dlatego nie powinniśmy od niego uciekać, ale zanurzyć się w nim, walczyć ze swoimi lękami.
Dostrzegam również we własnym życiu, problem WWO. Robimy zazwyczaj coś w dobrej wierze, a jak się okazuje, świat...

Ogólnie książka jest dla mnie o wiele mniej oparta na danych naukowych niż się spodziewałam. Temat jest ważny i chociaż sama po cichu identyfikuję się jako osoba WWO, to narracja autorki była dla mnie zbyt... pokrętna? To chyba nie jest nawet dobre słowo. Po prostu dużo owijania w bawełnę i narracja, której typ nazywam amerykańskim "absolutnie wszystko może być twoją zaletą". No i dużo porównań my (WWO) oni (nie WWO). Być może nie dało się tego uniknąć, sama autorka pisze, że uważa to za uczciwą kompensację "kulturowego postrzegania wrażliwości jako słabości".
Ostatni rozdział był moim zdaniem najlepszy, ale to chyba też dlatego, że że swojego założenia (jest o duchowości) nie miał udawać naukowego czy też psychologicznego. Zmęczyłam tą książkę, a ona mnie. Może mogłabym polecić komuś wysoko wrażliwemu, kto jeszcze o tym nie wie, żeby mógł stwierdzić "ja mam podobnie, nic nie jest we mnie zepsute", ale generalnie chyba nie polecam.

Ogólnie książka jest dla mnie o wiele mniej oparta na danych naukowych niż się spodziewałam. Temat jest ważny i chociaż sama po cichu identyfikuję się jako osoba WWO, to narracja autorki była dla mnie zbyt... pokrętna? To chyba nie jest nawet dobre słowo. Po prostu dużo owijania w bawełnę i narracja, której typ nazywam amerykańskim "absolutnie wszystko może być twoją...

"Wysoka Wrażliwość" to pseudonaukowy pseudotrend niepodparty żadną, konkretną naukową podstawą. Służy on wyłącznie dojeniu ludzi mających potrzebę znalezienia sobie szufladki "wyjątkowych", nic więcej, a książki tego typu są na to dowodem.

"Wysoka Wrażliwość" to pseudonaukowy pseudotrend niepodparty żadną, konkretną naukową podstawą. Służy on wyłącznie dojeniu ludzi mających potrzebę znalezienia sobie szufladki "wyjątkowych", nic więcej, a książki tego typu są na to dowodem.

Książka jest praktycznie o niczym. Rozwleczona, niepraktyczna. Brak wyraźnej definicji tego kim są osoby WWO, a także pominięcie innych wielu ich cech charakterystycznych czy mechanizmów psychiki, myślenia itp. Wiele toksycznych sformuowań i porad szczególnie jeśli chodzi o depresję.

Książka jest praktycznie o niczym. Rozwleczona, niepraktyczna. Brak wyraźnej definicji tego kim są osoby WWO, a także pominięcie innych wielu ich cech charakterystycznych czy mechanizmów psychiki, myślenia itp. Wiele toksycznych sformuowań i porad szczególnie jeśli chodzi o depresję.

Książkę mogę polecić każdemu, kto interesuje się zagadnieniem psychologii. A także tym, którzy nie potrafią zrozumieć, dlaczego są takimi wrażliwymi osobami. Napisana w przystępnym języku, napakowana ciekawostkami i informacjami z najwyższych półek.

Książkę mogę polecić każdemu, kto interesuje się zagadnieniem psychologii. A także tym, którzy nie potrafią zrozumieć, dlaczego są takimi wrażliwymi osobami. Napisana w przystępnym języku, napakowana ciekawostkami i informacjami z najwyższych półek.

Niestety, zmęczyła mnie ta książka, chyba spodziewałam się czegoś innego. Nie rozwiała żadnych moich wątpliwości, nadal nie jestem pewna czy jestem WWO, czy nie. Zabrakło mi w niej konkretnej treści, faktów, podsumowań, za dużo tu "owijania w bawełnę". Dociągnęłam do końca, chociaż ostatni rozdział prawie mnie wykończył.
Na razie odstawiam psychologię na półkę.

Niestety, zmęczyła mnie ta książka, chyba spodziewałam się czegoś innego. Nie rozwiała żadnych moich wątpliwości, nadal nie jestem pewna czy jestem WWO, czy nie. Zabrakło mi w niej konkretnej treści, faktów, podsumowań, za dużo tu "owijania w bawełnę". Dociągnęłam do końca, chociaż ostatni rozdział prawie mnie wykończył.
Na razie odstawiam psychologię na półkę.

Ta książka zmieniła moje życie. Polecam!

Ta książka zmieniła moje życie. Polecam!

Niewiele nauczyła mnie ta książka i pewnie nie byłabym tak zawiedziona, gdyby nie to, że wiele obiecywała.

Niewiele nauczyła mnie ta książka i pewnie nie byłabym tak zawiedziona, gdyby nie to, że wiele obiecywała.