Czytelnicy „Przyjaciółki" inie będą mieli kł-potu z rozszyfrowaniem tytułu tej książki. „Radości i smutki" to stała, od pierwszego niemal numeru ciesząca się niesłabnącą popularnością rubryka tego tygodnika. Razem z nim zrobiła zawrotną karierę. Wszystkie ankiety, listy i opinie czytelników potwierdzają, że „Przyjaciółkę" zaczyna się czytać od „Radości i smutków".

Ich tematem są zarówno gorzkie problemy owdowiałych, powojennych matek, samotnych lub krzywdzonych przez męża pijaka kobiet, jak i optymistyczne przecież w końcu sprawy młodego, dorabiającego się małżeństwa. Kłopoty wychowawcze trudnych rodziców z trudnymi dziećmi i niefortunne próby przerwania nudy domowej stabilizacji. Nadmierne spokojne lub może po prostu pozbawione porywów małżeńskie pożycie i dramat porzuconej dziewczyny.

Maria Kosińska-Jastińska nie jest jedyną autorką zamieszczanych w „Przyjaciółce" „Radości i smutków", pisze je jednak już od lat dwudziestu. Dlatego w tomiku obok współczesnych są pozycje starsze, choć nie omszałe. Dają one świadectwo nie tylko przemianie obyczajów, ale także sumienności autorki, która była tych przemian wrażliwym kronikarzem.