Klechdy sezamowe

Wysłuchałam. Czytał mi Zborowski, Zadura, Holtz, Kosior, Popczyński i ubawiłam się do łez.
Też chcę takie samo przesypujące się skarby! ;-)

Wysłuchałam. Czytał mi Zborowski, Zadura, Holtz, Kosior, Popczyński i ubawiłam się do łez.
Też chcę takie samo przesypujące się skarby! ;-)

Moje ukochane baśnie z dzieciństwa, magiczne w każdym calu!!!!

Moje ukochane baśnie z dzieciństwa, magiczne w każdym calu!!!!

Ulubiona książka dzieciństwa. Magiczna...

Ulubiona książka dzieciństwa. Magiczna...

Pierwsza książka w moim życiu. Gdyby żył p. Leśmian podziękowałabym mu pięknie za ukształtowanie i rozbudzenie mojej wyobraźni, zamiłowania do osobliwych legend i baśni i za tę ogromną dozę poetyckości. Czytała mi ją mama (dozując lekturę) a ja nie mogłam się doczekać kolejnych historii i dla tej książki nauczyłam się czytać. Cudowna interpretacja Baśni z 1001 Nocy.

Pierwsza książka w moim życiu. Gdyby żył p. Leśmian podziękowałabym mu pięknie za ukształtowanie i rozbudzenie mojej wyobraźni, zamiłowania do osobliwych legend i baśni i za tę ogromną dozę poetyckości. Czytała mi ją mama (dozując lekturę) a ja nie mogłam się doczekać kolejnych historii i dla tej książki nauczyłam się czytać. Cudowna interpretacja Baśni z 1001 Nocy.

Najpiękniejsza książka mojego dzieciństwa...

Najpiękniejsza książka mojego dzieciństwa...

Basnie tysiaca i jednej nocy nie z tej epoki i raczej nie dla malych dzieci. Czarujace, tracace myszka, zabawne w miejscach nieoczekiwanych.

Basnie tysiaca i jednej nocy nie z tej epoki i raczej nie dla malych dzieci. Czarujace, tracace myszka, zabawne w miejscach nieoczekiwanych.

Pamiętajmy, że Leśmian oparł się na "Księdze tysiąca i jednej nocy", i to na wersji francuskojęzycznej z XIX wieku, którą należy traktować w zasadzie jako interpretację oryginału, datującego się aż na połowę I tysiąclecia naszej ery (niektóre opowieści), i gromadzącego wątki kultur arabskich, perskich,tureckich,hinduskich a nawet dalekowschodnich (chińskich). Moda na "arabeski" wróciła w XIX w, i trudno obecnie powiedzieć, co jest oryginałem, a co dodali od siebie tłumacze europejscy (oparłszy się zresztą najprawdopodobniej na wersji egipskiej, która również jest swoistą "interpretacją" zbioru oryginalnego). Nie dziwmy się zatem Leśmianowi, lecz podziwiajmy jego niezwykłe, nieprawdopodobne wyczucie językowe i tworzenie neologizmów. Fantastycznie zinterpretował np. prozę rymowana, bardzo charakterystyczną dla pierwowzoru. On nie przetłumaczył "Klechd" tylko przyswoił je językowi polskiemu. Dla porównania - polecam jego "Klechdy polskie" - zupełnie inna poetyka, inna proza, ale ten sam Leśmian! I polecam sięgniecie do polskiego tłumaczenia "Księgi tysiąca i jednej nocy" PIW 1973 ("złote" wydanie, koniecznie z Opracowaniem i przypisami!). Półka: "przeczytałem i ciągle powracam ;)"

Pamiętajmy, że Leśmian oparł się na "Księdze tysiąca i jednej nocy", i to na wersji francuskojęzycznej z XIX wieku, którą należy traktować w zasadzie jako interpretację oryginału, datującego się aż na połowę I tysiąclecia naszej ery (niektóre opowieści), i gromadzącego wątki kultur arabskich, perskich,tureckich,hinduskich a nawet dalekowschodnich (chińskich). Moda na...

„Klechdy” przeczytałam w podstawówce, poznawszy wcześniej „Przygody Sindbada” tegoż Leśmiana. Jak już pisałam przy „Ali Babie i 40 zbójcach” mieszanych uczuć doznałam.

charu „Pamiętam trochę dziwaczne, jakby karykaturalne obrazki ze snu.”
Tak można to ująć. Ten kawałek o ścinaniu rzeczywiście makabryczny. Zapamiętałam inny, podobny, z Ali Baby :
„Wziąłem dratwę, wziąłem nić
i zacząłem trupa szyć.
Szyłem chwacko, z całych sił
ale nie wiem, kto to był.”

madzius „Inne światy, cudaczne postacie i to, co lubię najbardziej - żarciki i poczucie humoru.” Tak, chociaż humor trochę dziwny.

„— Chwytaj go, chwytaj! — wrzeszczał Wrzask.
— Zginąłeś, zginąłeś! Nie ujdziesz pogoni! — szeptał Szept.”

bądź

„— Wymierz mu lufą w same plecy! — mówił Głos.
— Już wymierzyłem! — odpowiedział Odgłos. ”

I tak dalej. Chwilami bardziej dziwaczne niż potrzeba.

„Dywan był utkany z tej samej purpury, która się pali na obłokach wieczorem, kiedy słońce zachodzi. Dość było rozesłać ten dywan w pokoju, żeby natychmiast słyszeć, jak słońce, zachodząc, opowiada złote i purpurowe bajki, pełne złotych i purpurowych strachów. Żaden człowiek nie umiałby opowiedzieć takich bajek!”
Tak dużo lepiej, z „Baśni o Rumaku”.
Ubawiło mnie, gdy wkrótce po opisie dywanu
„Wtem - nagle - ni stąd, ni zowąd - wysunął się z tłumu jakiś Indianin.”
Chyba miał to być Hindus.

„Klechdy” przeczytałam w podstawówce, poznawszy wcześniej „Przygody Sindbada” tegoż Leśmiana. Jak już pisałam przy „Ali Babie i 40 zbójcach” mieszanych uczuć doznałam.

charu „Pamiętam trochę dziwaczne, jakby karykaturalne obrazki ze snu.”
Tak można to ująć. Ten kawałek o ścinaniu rzeczywiście makabryczny. Zapamiętałam inny, podobny, z Ali Baby :
„Wziąłem dratwę, wziąłem...

Gdzieś przeczytałem, że mężczyzna ma w sobie pudełko nicości, w którym od czasu do czasu lubi się zamknąć. Staje się wówczas odporny na wszelkie bodźce i sygnały ze świata zewnętrznego. Ja - oprócz pudełka nicości - mam jeszcze szkatułę dzieciństwa, którą otwieram z lubością. A ponieważ z sentymentem wspominam własne przeżycia czytelnicze z lat dziecięcych - kocham do nich wracać. Taką właśnie podróżą są "Klechdy sezamowe", które nadal - jak się okazało - pobudzają moją wyobraźnię, a czytane przed snem pozwalają się wyciszyć i zasnąć.

Bardzo cenię dorobek Bolesława Leśmiana, a jego samego podziwiam za prawdziwy kunszt poetycki, za melodyjność języka, za rymy, w końcu za ten pierwiastek nieokreślony - to coś, co skłania mnie do refleksji. Za to wszystko jestem mu bardzo wdzięczny.

Gdzieś przeczytałem, że mężczyzna ma w sobie pudełko nicości, w którym od czasu do czasu lubi się zamknąć. Staje się wówczas odporny na wszelkie bodźce i sygnały ze świata zewnętrznego. Ja - oprócz pudełka nicości - mam jeszcze szkatułę dzieciństwa, którą otwieram z lubością. A ponieważ z sentymentem wspominam własne przeżycia czytelnicze z lat dziecięcych - kocham do nich...

W moim sercu jako ulubione zawsze pozostaną "Przygody Sindbada Żeglarza" jako wspomnienie z dzieciństwa, ale "Klechdy sezamowe" również mają taki swój baśniowy, niesamowity klimat, dla sympatyków Leśmiana na pewno coś magicznego. Inne światy, cudaczne postacie i to, co lubię najbardziej - żarciki i poczucie humoru.

W moim sercu jako ulubione zawsze pozostaną "Przygody Sindbada Żeglarza" jako wspomnienie z dzieciństwa, ale "Klechdy sezamowe" również mają taki swój baśniowy, niesamowity klimat, dla sympatyków Leśmiana na pewno coś magicznego. Inne światy, cudaczne postacie i to, co lubię najbardziej - żarciki i poczucie humoru.