Kiedy biegam to jestem biegaczem, kiedy fruwam to jestem fruwaczem, kiedy się boję to jestem baczem a tak w ogóle to jestem Gżdaczem! Więc podziwiaj mnie i patrz - jestem fruwający Gżdacz :)

Polska odpowiedź (?) na Muminki nie starzeję się ani na jotę pomimo upływu lat :)

Kiedy biegam to jestem biegaczem, kiedy fruwam to jestem fruwaczem, kiedy się boję to jestem baczem a tak w ogóle to jestem Gżdaczem! Więc podziwiaj mnie i patrz - jestem fruwający Gżdacz :)

Polska odpowiedź (?) na Muminki nie starzeję się ani na jotę pomimo upływu lat :)

Przeczytałem już jako stary koń, wcześniej słyszałem o uniwersum Bromby, ale jakoś nie dane mi było się z nim zapoznać. Wielki błąd! Na szczęście uniwersalna formuła opowiastek Wojtyszki powoduje, że pierwsze zetknięcie z tytułem dopiero w dorosłym wieku nie utrudnia odbioru. Brombowi bohaterowie są niebanalni, na swój sposób złożeni i absolutnie nieinfantylni! Język narratora kupił mnie od pierwszych zdań. I sam nie wiem - czy bardziej przykuwa moją uwagę tekst, czy wciągające postacie na ilustracjach. Wrócę, by to rozstrzygnąć!

Przeczytałem już jako stary koń, wcześniej słyszałem o uniwersum Bromby, ale jakoś nie dane mi było się z nim zapoznać. Wielki błąd! Na szczęście uniwersalna formuła opowiastek Wojtyszki powoduje, że pierwsze zetknięcie z tytułem dopiero w dorosłym wieku nie utrudnia odbioru. Brombowi bohaterowie są niebanalni, na swój sposób złożeni i absolutnie nieinfantylni! Język...

Książka dla dzieci? Myślę, że dużo, dużo więcej. Towarzyszy mi od dzieciństwa do dziś :)

Książka dla dzieci? Myślę, że dużo, dużo więcej. Towarzyszy mi od dzieciństwa do dziś :)

Zbiór opowiadań dla dzieci. Każda z tych historii jest o innym fantastycznym stworzeniu: są tu stworzenia zamieszkujące czas, inne mieszkające w muzyce, stwory automatyczne, a nawet detektywi i poeci. Autorowi chodziło tylko o prezentację osobowości i charakteru niniejszych stworzeń i to mu się udało.
Książka dobra dla najmłodszych dzieci na sam początek przygody z fantastyką. Jednak w zestawieniu z innymi historiami z gatunku fantastyki wypada raczej słabo.

Zbiór opowiadań dla dzieci. Każda z tych historii jest o innym fantastycznym stworzeniu: są tu stworzenia zamieszkujące czas, inne mieszkające w muzyce, stwory automatyczne, a nawet detektywi i poeci. Autorowi chodziło tylko o prezentację osobowości i charakteru niniejszych stworzeń i to mu się udało.
Książka dobra dla najmłodszych dzieci na sam początek przygody z...

„Bromba i inni” (1975 r.) to książeczka dla mnie szczególna. Pamiętam ją jako moje pierwsze zetknięcie się z myślą abstrakcyjną, a może nawet filozoficzną – przedstawioną oczywiście w wersji adekwatnej do wieku odbiorcy, czyli mniej więcej dziesięciolatka. Ale właśnie dzięki kwestiom, jakie w tych opowiadankach poruszono, warto do nich powracać także w wieku dojrzałym.

Galeria dziwnych i zabawnych postaci wciąga nas w swoje zwyczaje i przygody, które z pozoru błahe – prowokują do stawiania ważnych pytań: Czy można mieszkać w czasie? (jak Pciuch). Ile istnieje wszechświatów i czy nasz kosmos przenika się z innymi? (np. z maleńkim wszechświatem Gżdaczy). Czy da się skonstruować aparat do mierzenia wszystkiego? (np. uczuć albo urody, jak chciałaby tytułowa Bromba). Do czego może prowadzić egoizm? (pokazany na przykładzie "zwierząt turystycznych" – Fum).

Teksty Macieja Wojtyszki są króciutkie, cechy i losy bohaterów ledwie naszkicowane. To jednak zupełnie nie szkodzi, ponieważ owo szkicowanie – pełne fikuśnych zawijasów – jest wspaniałym impulsem dla wyobraźni. To ona już każdemu podpowie, jak rozwinęła się miłość poety Fikandra i zegarynki Malwinki, co się zdarzyło w pojedynku detektywa Kajetana Chrumpsa z „groźnym” przestępcą kotem Makawitym, jak wyglądał portret Glisanda (stworzonka ukrytego w muzyce) namalowany przez artystę Temperę, o czym właściwie są filmy ambitnego reżysera Glusia i jak radzić sobie ze Zwierzątkiem mojej Mamy.

Istnieją oczywiście kolejne części „Bromby…”, ale ja ich nie znam i nie wiem, w jakim stopniu wątki z "jedynki” są tam rozwijane. Przypuszczam, że pierwsza część i tak jest najciekawsza, i to ją należy traktować jako „Brombę…” właściwą – ożywczą inspirację dla dziecięcej (i nie tylko dziecięcej) imaginacji.

„Bromba i inni” (1975 r.) to książeczka dla mnie szczególna. Pamiętam ją jako moje pierwsze zetknięcie się z myślą abstrakcyjną, a może nawet filozoficzną – przedstawioną oczywiście w wersji adekwatnej do wieku odbiorcy, czyli mniej więcej dziesięciolatka. Ale właśnie dzięki kwestiom, jakie w tych opowiadankach poruszono, warto do nich powracać także w wieku dojrzałym....

Cudo <3

Cudo <3

Książka z mojego dzieciństwa, melancholia i delikatny absurd fantasy z lekkością Lema tworzy z tego polskich Muminków

Książka z mojego dzieciństwa, melancholia i delikatny absurd fantasy z lekkością Lema tworzy z tego polskich Muminków

Trititonga ! I wszystko jasne ;)
W dzieciństwie czytałam i byłam zachwycona , a o dziwo po wielu latach książka podobała się kolejnym pokoleniom dzieciaków w naszym domu, choć już wtedy królowały Pokemony. Trititonga ! tak to chyba leciało i było to zawołanie z moim siostrzeńcem, które uwielbiał powtarzać :)

Trititonga ! I wszystko jasne ;)
W dzieciństwie czytałam i byłam zachwycona , a o dziwo po wielu latach książka podobała się kolejnym pokoleniom dzieciaków w naszym domu, choć już wtedy królowały Pokemony. Trititonga ! tak to chyba leciało i było to zawołanie z moim siostrzeńcem, które uwielbiał powtarzać :)

Świetna, zabawna opowieść o całkowicie niesamowitych wyimaginowanych stworzonkach. Pod przykrywką fantastyki autor we wnikliwy sposób charakteryzuje otaczających go ludzi. Ciekawe, krótkie historyjki, pełne humoru, ale też i głębokiego sensu.
Polecam serdecznie.

Świetna, zabawna opowieść o całkowicie niesamowitych wyimaginowanych stworzonkach. Pod przykrywką fantastyki autor we wnikliwy sposób charakteryzuje otaczających go ludzi. Ciekawe, krótkie historyjki, pełne humoru, ale też i głębokiego sensu.
Polecam serdecznie.

Świetna rzecz! Tylko dla koneserów. Po latach wydaje się być prawie normalną książeczką. I nadal dziwną ;)

Świetna rzecz! Tylko dla koneserów. Po latach wydaje się być prawie normalną książeczką. I nadal dziwną ;)