K Webster jest mistrzynią pisania trudnych i szokujących ostatecznie historii. Podziwiam jej niezwykłą wyobraźnię, jej pomysłowość i absolutną mądrość.

O tej trudno cokolwiek napisać, bo mam obawy, że cokolwiek napiszę, będzie to spojler, mocny i ostateczny spojler.

Ale spróbuję.

Kade, wykorzystywana przez potwora, swojego ojca.
Teraz po przeczytaniu książki, nie do końca jestem pewna, czy to dobrze, że miała tylu przyjaciół wokół siebie. Pewne jest, że bez kilku z nich, nie byłaby w stanie przetrwać. Dawali jej siłę, wsparcie, sprawiali, że się uśmiechała, ale...
Moment kiedy zrozumiałam kim są ci ludzie, nie wiem jak udało mi się dźwignąć szczękę z podłogi. Trzasnęła jak urwane ramię z koparki i długo, długo, bo prawie do końca nie było mechanika, który umiałby ją podnieść z powrotem.
Yeo powinien mieć postawiony pomnik, za to, że się poświęcił, za to, że zmienił swoje życie, za to, że jej nie opuścił po tym wszystkim.
POLECAM!!!

K Webster jest mistrzynią pisania trudnych i szokujących ostatecznie historii. Podziwiam jej niezwykłą wyobraźnię, jej pomysłowość i absolutną mądrość.

O tej trudno cokolwiek napisać, bo mam obawy, że cokolwiek napiszę, będzie to spojler, mocny i ostateczny spojler.

Ale spróbuję.

Kade, wykorzystywana przez potwora, swojego ojca.
Teraz po przeczytaniu książki, nie do...

Lubię niektóre książki tej autorki, uważam że ma talent do przedstawiania rzeczy ciemnych, brzydkich, złamanych wzbudzających silne emocje. Jednak ta historia do mnie nie przemówiła. Jest na tak wielu płaszczyznach popieprzona, że niestety nie zdołała mnie do siebie przekonać.
Przyznaje, że w jednym momencie zostałam bardzo zaskoczona i za ten moment przyznaje historii punkt, ale reszta niestety leży.
Właściwie z tej historii aż wylewa się litość, obrzydzenie, zniesmaczenie i zaskoczenie, zabrakło choćby grama czegoś pozytywnego czegoś dla czytelnika pokrzepiającego.
Zdecydowanie to nie jest historia dla każdego. Jak się okazuje dla mnie na pewno nie.

Lubię niektóre książki tej autorki, uważam że ma talent do przedstawiania rzeczy ciemnych, brzydkich, złamanych wzbudzających silne emocje. Jednak ta historia do mnie nie przemówiła. Jest na tak wielu płaszczyznach popieprzona, że niestety nie zdołała mnie do siebie przekonać.
Przyznaje, że w jednym momencie zostałam bardzo zaskoczona i za ten moment przyznaje historii...

Kiedy mam zamknięte oczy, potwór nawet mnie nie widzi.
Kiedy nucę piosenkę w głowie, potwór nawet mnie nie słyszy.
Kiedy udaję, że moja sypialnia to podwórko gdzie bawię się w chowanego, potwór nie może mnie nawet znaleźć.

Ciemność powinna mnie przerażać.
Powinnam bać się, że znajdę w niej więcej potworów... straszniejszych niż on.
Ale nie boję się.

Jest bezpiecznie.
Kiedy jestem w mojej głowie.

Nie. Może. Mnie. Nawet. Dotknąć.

Kiedy mam zamknięte oczy, potwór nawet mnie nie widzi.
Kiedy nucę piosenkę w głowie, potwór nawet mnie nie słyszy.
Kiedy udaję, że moja sypialnia to podwórko gdzie bawię się w chowanego, potwór nie może mnie nawet znaleźć.

Ciemność powinna mnie przerażać.
Powinnam bać się, że znajdę w niej więcej potworów... straszniejszych niż on.
Ale nie boję się.

Jest...

dobre dobre :) pokręcone ale dobre :)

dobre dobre :) pokręcone ale dobre :)

Zatkało mnie, tyle mam do powiedzenia. Tej książki nie da się opisać, to trzeba przeczytać samemu.

Zatkało mnie, tyle mam do powiedzenia. Tej książki nie da się opisać, to trzeba przeczytać samemu.