Te rysunki są piękne, bohaterowie ciekawi, a akcja wciągająca, polecam

Te rysunki są piękne, bohaterowie ciekawi, a akcja wciągająca, polecam

Souma Yukihira to nastolatek, na którego temat można napisać naprawdę wiele, ale na pewno nie to, że jest on typowym przedstawicielem swojej grupy wiekowej. Raczej niewielu chłopaków w jego wieku para się gotowaniem. On odkąd tylko pamięta, całe dnie spędza na zapleczu małej domowej restauracji, gdzie pomaga ojcu w zaspokajaniu głodu klientów. Pomoc w prowadzeniu rodzinnego biznesu to również doskonała okazja, aby polepszać swoje „kulinarne umiejętności”, dzięki którym będzie mógł on stać się lepszym kucharzem niż jego ojczulek (wzajemna rywalizacja od najmłodszych lat stała się jedna z podstaw egzystencji chłopaka). Całe dotychczasowe życie Soumy zmienia się diametralnie, kiedy rodzic postanawia na jakiś czas zamknąć restaurację i wyjechać do pracy za granicę, syna zaś posłać w mury Elitarnej Akademii Tootsuki. Placówki, którą kończy tylko garstka uczniów, z miejsca mająca oferty pracy w najlepszych restauracjach świata. Nastolatek przyjmuje rzucone wyzwanie, planując stać się najlepszym japońskim kucharzem w historii, o czym informuje wszystkich na rozpoczęciu roku. Jak łatwo można się domyślić, tego rodzaju wyznanie nie przysporzy mu zbyt wielu przyjaciół raczej oponentów, którzy będą chcieli go utopić w gorącym oleju. Wszystko to, co następuje później to pełne humoru i widowiskowej „akcji”, dążenie do wyznaczonego sobie celu, nawet jeśli będzie to wymagać sporej dawki samozaparcia i wielu poświęceń.

Jakie jest przepis na ciekawą, intrygująca i świetnie sprzedającą się mangę? Dwie szklanki zwariowanej odmiany klasycznego shōnena, trzy duże łyżki humoru z podtekstem, łyżeczka urodziwych niewiast, szczypta frywolnych majteczek i solidnych walorów estetycznych oraz garść kulinarnej tematyki. Wszystko to należy dokładnie wymieszać, następnie piec w temperaturze 220 stopni Celsjusza przez około godzinę. Mieszanka z pozoru może wydawać się dosyć specyficzna, jednak wystarczy przeczytać kilka rozdziałów mangi, aby przekonać się o tym, że Yuto Tsykuda wykorzystuje masę sprawdzonych schematów, doprawiając je jedynie kilkoma nowymi przyprawami. Kulinarne Pojedynki, jeśli miałoby się skrótowo opisać fabułę, są niczym innym jak klasycznym Battle Royale, w który zamiast broni są narzędzia kuchenne, a zamiast trupów ryzyko wyrzucenia ze szkoły. Scenariusz jest dosyć prosty, ale to w jego niepozorni tkwi całe jego piękno, które przyciąga tysiące fanów. Cały schemat historii jest tutaj ciągle powielany, Souma napotyka na swojej drodze oponenta, którego jest dla niego przeszkodą, którą należy pokonać za pomocą tytułowego „kulinarnego pojedynku”. Gdzieś tam w tle jest co prawda jakaś tajemnica i stopniowo okrywające się inne wątki, ale robią one tutaj wyłącznie za tło.


Dużo lepiej (z większą dawką autorskiej treści) jest, jeśli chodzi o zaprezentowanych tutaj bohaterów, których jest naprawdę sporo (a grono to będzie się cięgle powiększać). Z pozoru postacie mogą wydawać się nazbyt płytkie, jednak zagłębiając się w historię, czytelnik zapoznaje się z ich losami i widzi, że każdy ma przed sobą jakiś cel, który w wielu przypadkach determinuje niezbyt „radosna” przeszłość.

Tak jak zostało to już wielokrotnie wspomniane, dodatkiem do treści jest solidna porcja specyficznego humoru z podtekstem, która wylewa się niemal z każdej strony. Sprośne żarty być może nie do każdego będą przemawiać, jednak trzeba przyznać, że świetnie korelują one z kuchenno-akcyjną otoczką mangi.

Pisząc na temat Kulinarnych Pojedynków, nie można pominąć akapitu poświęconego oprawie graficznej, która prezentuje się tutaj rewelacyjnie. Określenie jej mianem „apetycznej”, będzie chyba najlepszym możliwym wyborem. Shun Saeki od samego początku stara się dostarczyć miłośnikom mang, naprawdę świetnie dopracowanych rysunków kulinarnych potraw (nie zapominając o innych aspektach dzieła),które momentami przypominają mistrza Jirō Taniguchiego i jego Samotnego Smakosza. Najmocniej w całym tytule wzrok przyciągają jednak projekty żeńskich postaci, których wdzięki prezentowane są tutaj nad wyraz okazale (tak samo, jak ich twarze podczas kulinarnych ekscytacji). Doświadczenie artysty zdobyte podczas rysowania komiksów dla dorosłych, wyraźnie tutaj procentuje.

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=122486

Souma Yukihira to nastolatek, na którego temat można napisać naprawdę wiele, ale na pewno nie to, że jest on typowym przedstawicielem swojej grupy wiekowej. Raczej niewielu chłopaków w jego wieku para się gotowaniem. On odkąd tylko pamięta, całe dnie spędza na zapleczu małej domowej restauracji, gdzie pomaga ojcu w zaspokajaniu głodu klientów. Pomoc w prowadzeniu rodzinnego...

Im bardziej zagłębiam się w historię Akademii Tootsuki, nachodzą mnie takie myśli: „CHCE TAM BYĆ!” oraz "DLACZEGO TAKICH SZKÓŁ NIE MA!". Ok, może nie zainteresuje to ludzi, którzy: omijają kuchnię szerokim łukiem, zupka chińska to dla nich szczyt kulinarny, zdolni są zjeść pizze, przyniesioną przez dostawcę miesiąc temu. Jednak pomimo wszystkich tych argumentów, cały czas będę namawiać i zachęcać do przeczytania tej serii. Powodów jest wiele. Po pierwsze — czyta się bardzo szybko, po drugie — kreska jest GENIALNA, po trzecie — bohaterowie i ich sposób gotowania (serio, można nauczyć się gotować za pomocą tej mangi). Dobra, dobra, ale o czym są te tomy?

W najlepszym Kurorcie Tootsuki nadal trwa obóz dla klas pierwszych. Uczestnicy mają trudne zadania, których rolą jest wyrzucenie najsłabszych uczniów i pozostawienie najlepszych. Dodatkowo rada uczniowska wybiera utalentowanych i oryginalnych młodych kucharzy do Jesiennych Wyborów. To możliwość zaprezentowania swoich umiejętności kulinarnych przed największą elitą gastronomiczną na świecie. Uczniowie, zamiast wypoczywać na wakacjach, psychicznie i fizycznie przygotowują się do Jesiennych Wyborów. Dodatkowo za pomocą takich konkursów, szefowie kuchni poszukują przyszłych pracowników do swoich restauracji, które mieszczą się na całym świecie. Czym im się uda? Jak poradzi sobie ze wszystkim Souma? Kim tak naprawdę jest jego ojciec? Dlaczego ukrywał swoją przeszłość przed synem? W międzyczasie, w rodzinnej miejscowości Soumy, otwiera się sieć restauracji, która ma na celu, nie tylko zdobycie nowych klientów, ale również zniszczenie małych, klimatycznych knajp. Czy Souma poradzi sobie z tym zadaniem?

Souma, mimo młodego wieku, pokazuje, że trzeba uczyć się na własnych błędach i nie poddawać. To, że przegrałeś z kimś w pojedynku prawie 500 razy, nie robi z Ciebie najgorszego kucharza. Co więcej, to najlepsza motywacja do działania i uczenia się dalej. Sam Souma, nie jest bóstwem, który wie wszystko i zawsze genialnie jemu to wychodzi. To jego czyny, sposób wypowiedzi i to, co gotuje, tworzy fantastyczną osobę. Dodatkowo, pokazuje, że aby stworzyć dobre danie, trzeba próbować nawet setki razy z różnymi przyprawami i składnikami. Ukazuje, że danie, to nie tylko zaspokojenie najprostszych potrzeb, ale również sztuka, która musi zachwycać oczy, smak, węch i emocje, które pojawiają się w czasie konsumpcji.

W tych tomach poznajemy również interesującą historię ojca Soumy i samego akademika, w których teraz mieszka chłopak. To, co nie uszło mojej uwadze, to fakt, że powoli ukazują się również nowe uczucia między bohaterami. Nie chcę spoilerować wam, kto się w kim zakochuję — może to zachęci Was do sięgnięcia po komiksy.

Świat przedstawiony w tych częściach kompletnie nie różni się od tych w poprzednich tomach. Mimo że nie jest skomplikowany, przyciąga niesamowicie swoją tematyką. To, w jaki sposób kuchnie, przygotowanie dania i bohaterowie zostali narysowani — jest genialny. Nie ma w Polsce mangi, ukazującej, że gastronomia może być tak fascynująca i być celem w życiu tak młodych ludzi.

Czy polecam? Jak zawsze. Manga z jednej strony jest lekka i bardzo przyjemna, z drugiej pokazuję różne aspekty gotowania, oraz to, ile trzeba się uczyć, by być dobrych kucharzem, oraz to, że każdy specjalizuje się w innym stylu gotowania. Jeżeli uwielbiasz gotowanie, komedię, lekkie książki do poduszki — to jest właśnie dla Ciebie. Akcja nigdy się nie nudzi, poznajemy to nowych bohaterów, którzy mają większy lub mniejszy wpływ na Soume i innych uczniów. Jeżeli chociaż odrobinkę Ciebie zainteresowałam, nie czekaj, tylko idź i czytaj ;)

Im bardziej zagłębiam się w historię Akademii Tootsuki, nachodzą mnie takie myśli: „CHCE TAM BYĆ!” oraz "DLACZEGO TAKICH SZKÓŁ NIE MA!". Ok, może nie zainteresuje to ludzi, którzy: omijają kuchnię szerokim łukiem, zupka chińska to dla nich szczyt kulinarny, zdolni są zjeść pizze, przyniesioną przez dostawcę miesiąc temu. Jednak pomimo wszystkich tych argumentów, cały czas...

OSTATNIE CHWILE

Wraz z piątym tomem „Kulinarnych pojedynków” kończy się kolejny etap nauki młodych kucharzy. Akcja jednak nie zwalnia tempa, wyzwania są tylko coraz trudniejsze, a nowi gracze na scenie jedynie podkręcają atmosferę. Dla kogo te ostatnie chwile na piekielnym obozie okażą się tymi ostatnimi?

Chyba nikt się tego nie spodziewał. Po wyczerpującym dniu uczniowie na obozie otrzymali zadanie przygotowania przez noc śniadaniowego menu dla kurortu Tootsuki. Souma wydawał się pewny siebie, miał pomysł, wiedział jak go zrealizować… Tymczasem inni wydali już po dwieście porcji – ilość niezbędna do przejścia dalej – niektórzy nawet pobili dotychczasowe rekordy, ponad dwukrotnie przekraczając minimum, a nasz bohater zaserwował klientom ledwie kilka sztuk swojego dania. Dlaczego? Wpadł bowiem na pomysł podania omleto-sufletów, wykonał je perfekcyjnie, ale nie przewidział jednego. Ponieważ klienci oglądają posiłki, wybierają i nie spieszą się zbytnio, czas odgrywa tu kluczową rolę, a tymczasem jego dzieło tylko krótko wygląda atrakcyjnie, zanim puszyste ciasto opadnie. Do końca zadania pozostało zaledwie pół godziny, nie ma więc szans by zdążył wydać niezbędną ilość omleto-sufletów. Nie ma też możliwości zmienić już swojego menu. Czy w takiej sytuacji podda się, czy może uda mu się znaleźć sposób poradzenia sobie z kryzysem i wyjścia z wyzwania obronną ręką?
To jednak nie koniec wrażeń, jakie dostarczy bohaterom piekielny obóz. Na jaw wychodzą tez ciekawe informacje na temat prawdziwego znaczenia obozu oraz pewne fakty z przeszłości. Kiedy nadchodzi czas powrotu do szkoły, na absolwentów czeka długi weekend. Jedni wybierają się na wycieczki, inni zostają w szkole, Souma natomiast wraca do rodzinnej restauracji żeby trochę posprzątać. Za namową ludzi, na chwilę reaktywuje lokal, a dzięki temu angażuję się w ratowanie dzielnicy przed finansowym upadkiem!

Scenarzysta tej mangi potrafi budować napięcie, to trzeba mu oddać. Lubię historie oparte na pakowaniu bohaterów w coraz to gorsze tarapaty, a potem wyciąganiu ich z nich – najlepiej w nieoczywisty sposób. To wszystko ma w sobie niniejsza manga i nawet jeśli owe sposoby da się dość łatwo przewidzieć, należą one do tych rzadziej wykorzystywanych, a co za tym idzie, wciąż świeżych. Wszystko to oczywiście podane jest z humorem, lekkością i nutą erotyki (tym razem wprawdzie mniejszą, ale nadal obecną).

Szata graficzna? Pod tym względem mangi chyba nigdy nie zawodzą. Połączenie prostoty i realizmu, znakomite oddanie przygotowywanych posiłków i sympatycznie ukazani bohaterowie, dobrze pasują do udanej fabuły. I nawet jeśli czasem w „Kulinarnych pojedynkach” zdarzają się jakieś naiwne drobiazgi (choćby to, jak bohaterowie przyrównują smaki do najróżniejszych rzeczy),całość jest tak znakomita, że nawet nie trzeba przymykać na to oka. Polecam.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/11/17/kulinarne-pojedynki-5-yuto-tsukuda-shun-saeki/

OSTATNIE CHWILE

Wraz z piątym tomem „Kulinarnych pojedynków” kończy się kolejny etap nauki młodych kucharzy. Akcja jednak nie zwalnia tempa, wyzwania są tylko coraz trudniejsze, a nowi gracze na scenie jedynie podkręcają atmosferę. Dla kogo te ostatnie chwile na piekielnym obozie okażą się tymi ostatnimi?

Chyba nikt się tego nie spodziewał. Po wyczerpującym dniu uczniowie...