Autobiografia jednego z najbardziej rozpoznawalnych sędziów piłkarskich. Po Mistrzostwach Europy w Austrii, jeden z najbardziej znienawidzonych w Polsce. Opowiada swoja historie, jak od małego dziecka, marzącego o karierze piłkarskiej, doszedl do sędziowania finału Mistrzostw Świata. Dużo faktów, anegdot i szczegółów o których zwykly kibic nie ma pojęcia. Ciekawa lektura.

Autobiografia jednego z najbardziej rozpoznawalnych sędziów piłkarskich. Po Mistrzostwach Europy w Austrii, jeden z najbardziej znienawidzonych w Polsce. Opowiada swoja historie, jak od małego dziecka, marzącego o karierze piłkarskiej, doszedl do sędziowania finału Mistrzostw Świata. Dużo faktów, anegdot i szczegółów o których zwykly kibic nie ma pojęcia. Ciekawa lektura.

Bardzo dobra, warto. Polacy szczególnie powinni zwrócić uwagę na słynny mecz z 2008 roku.

Bardzo dobra, warto. Polacy szczególnie powinni zwrócić uwagę na słynny mecz z 2008 roku.

Naprawdę fajnie się czytało.
Mało lania wody,dużo faktów,trochę anegdot a ogólnie pokazanie z jakim stresem wiąże się ten zawód.
Polecam

Naprawdę fajnie się czytało.
Mało lania wody,dużo faktów,trochę anegdot a ogólnie pokazanie z jakim stresem wiąże się ten zawód.
Polecam

Praca sędziego to nie jest prosta rzecz, tyn bardziej jeśli co tydzien robisz to w takiej lidze jak Premiership, która wymaga na Tobie nie tylko koncentracji, silniej psychiki i wytrzymałości fizycznej. Bohater książki, którą przeczytałem Howard Webb policjant z zawodu będąc sędzia w tej lidze udźwignął to brzemię dosyc dobrze i jako sędzia zostawił po sobie wiele dobrego. Jego następcy maja sie po kim uczyć. W ksiazce Webb piszę swojej historii sędziowania od ligi regionalnej przez mecze i największym ciężarze gatunkowych jak Derby Londynu. Osiagal tez sukcesy na arenie międzynarodowej sędziował final czy Mś w RPA czy najważniejsze mecze w Ligi Mistrzów.
Nie ustrzegł sie także wielu błędów, które nie raz skrzywdziły niektóre zespoły i przysporzyły mu wielu kłopotów. Jednak trzeba mu przyznać, ze potrafił okazać skruchę kiedy popełniał koszmarne błędy.
Warto przeczytać jego wspomnienia i samemu wyrobić sobie zdanie na jego temat.

Praca sędziego to nie jest prosta rzecz, tyn bardziej jeśli co tydzien robisz to w takiej lidze jak Premiership, która wymaga na Tobie nie tylko koncentracji, silniej psychiki i wytrzymałości fizycznej. Bohater książki, którą przeczytałem Howard Webb policjant z zawodu będąc sędzia w tej lidze udźwignął to brzemię dosyc dobrze i jako sędzia zostawił po sobie wiele dobrego....

W natłoku wspomnień zawodników i szkoleniowców wspomnienia arbitrów wciąż należą do rzadkości. A szkoda, bo oni też mają o czym opowiadać, co potwierdza spowiedź niespełna 47-letniego obecnie Webba. Sędzia pamiętnego spotkania Polska – Austria na Euro 2008 (po którym, nota bene, większość kibiców znad Wisły najchętniej - choć zupełnie niesłusznie - wysłałaby go w kosmos) nie pozuje jednak na nadczłowieka. Szczerze wylicza sytuacje, w których zmieniłby decyzję po obejrzeniu powtórki i nie boi się opowiadać o tym, ile zawdzięcza swoim asystentom. Nie stroni też od jeszcze bardziej osobistych zwierzeń – jak choćby o dokuczającej mu nerwicy natręctw. Z humorem i dystansem do siebie Anglik przypomina ponadto imprezy po niektórych meczach - bo jak się okazuje, sędziowie również muszą czasem odreagować stres po spotkaniu o dużą stawkę!
O tym, że jego opowieść nie jest przekoloryzowana najlepiej świadczy wstęp do książki napisany przez Rafała Rostkowskiego, czyli polskiego sędziego, który miał okazję poznać lepiej Webba jako jego opiekun podczas Euro 2012 w naszym kraju. Nie trzeba chyba dodawać, że napisane w lekkim stylu zwierzenia obecnego eksperta telewizyjnego do spraw sędziowskich to także nieocenione źródło wiedzy dla początkujących sędziów i wszystkich, którzy chcieliby poprawić się w zakresie interpretacji przepisów albo przynajmniej przez chwilę poczuć się jak człowiek z gwizdkiem pośrodku stadionu wypełnionego żywiołowymi kibicami…

W natłoku wspomnień zawodników i szkoleniowców wspomnienia arbitrów wciąż należą do rzadkości. A szkoda, bo oni też mają o czym opowiadać, co potwierdza spowiedź niespełna 47-letniego obecnie Webba. Sędzia pamiętnego spotkania Polska – Austria na Euro 2008 (po którym, nota bene, większość kibiców znad Wisły najchętniej - choć zupełnie niesłusznie - wysłałaby go w kosmos)...

Z książki można się dowiedzieć o wadach (mało czasu dla rodziny, ogólna niechęć do instytucji sędziego piłkarskiego, podejrzenia o korupcję i sympatie klubowe, groźby, konflikty interesów - również wśród samych sędziów) i zaletach sędziowania (bycie częścią ważnego widowiska, poznanie wielu ludzi, przebywanie wśród znanych osobistości, zwiedzanie świata) na przykładzie jednego ze znanych arbitrów na świecie - Howarda Webba.

Z punktu widzenia sędziowania dwie rzeczy są do zapamiętania:
- sędziowanie jest jak dosiadanie konia, którego widzisz po raz pierwszy w życiu (trzeba się dopasować do konia i reagować, gdy się spłoszy),
- byli sędziowie nie żałują, gdy kończą kariery (dobre wspomnienia zostaną, ale brak stresu i poczucia wrogości jest wybawieniem).

W książce jest też sporo anegdot na temat Premier League (menedżerowie, piłkarze, dziennikarze, telewizja, kluby).

Lektura obowiązkowa dla sędziów piłkarskich obok Pierluigi Colliny - 'Moje reguły gry'. Sympatykom piłki nożnej również polecam.

Z książki można się dowiedzieć o wadach (mało czasu dla rodziny, ogólna niechęć do instytucji sędziego piłkarskiego, podejrzenia o korupcję i sympatie klubowe, groźby, konflikty interesów - również wśród samych sędziów) i zaletach sędziowania (bycie częścią ważnego widowiska, poznanie wielu ludzi, przebywanie wśród znanych osobistości, zwiedzanie świata) na przykładzie...

Postaci Howarda Webba chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Znakomity angielski arbiter, który miał przyjemność prowadzić najważniejsze imprezy piłkarskie wliczając w to finał Pucharu Anglii, finał Ligi Mistrzów i finał Mistrzostw Świata.


W Polsce zna go chyba każdy. Chodzi o pamiętne euro 2008, kiedy podyktował rzut karny po faulu Mariusza Lewandowskiego. Od tej chili grożono mu śmiercią. Mi na przykład na myśl o nim przychodzi wspomnienie o wyrzuceniu na trybuny Pepa Guardioli.
Miałem przyjemność przeczytania książki wyjątkowej. Autobiografie arbitrów nie zdarzają się często, o ile w ogóle się zdarzają.

Wstęp do polskiego wydania książki napisał Rafał Rostankowski, były sędzia główny i liniowy. Sędziował w Ekstraklasie oraz turniejach FIFA i UEFA, takich jak Liga Mistrzów, Mistrzostwa Świata czy Europy. To on podczas euro w Polsce był opiekunem, przewodnikiem, towarzyszem, kierowcą i pomocnikiem Webba. Jednym słowem pełnił funkcję oficera łącznikowego sędziów.

Webb jest w książce niezwykle szczery. Opowiada o wszystkim co go spotkało, również o swoich problemach i osobowości. Jego wielkim problemem, który także omawia była nerwica natręctw. Problemy psychiczne, o których wiedziała tylko rodzina. W książce po raz pierwszy opowiedział o nich publicznie.

Dzięki książce dowiemy się przede wszystkim jak wygląda życie sędziego, zarówno zwykły dzień w tygodniu bez meczu, jak i ten meczowy wraz z pełnym przygotowaniem. Poznamy pełne wyposażenie głównego arbitra, na które nie tylko składa się strój, gwizdek, słuchawka. Dowiemy się jak przygotowują się sędziowie do wielkich turniejów, jak ćwiczą i się rozgrzewają. Pewnie nie każdy wie, że rozgrzewają nawet mięśnie... oka!

Howard omawia swoje błędne decyzje, wyjaśnia je i interpretuje. Opowiada co w tym czasie czuł. Wraca także do dobrych decyzji, które popełniał nawet licząc tylko na swój "szósty zmysł". Tak jak kiedyś jemu mentorzy i tata (również były sędzia),dawali wskazówki, tak on sam teraz udziela dobrych rad nam, dlatego godna polecenia książka jest dla przyszłych arbitrów.

Poznamy minuty pracy sędziego, takie jak obelgi, rozzłoszczeni piłkarze i trenerzy, nienawistne okrzyki z trybun, ataki prasy czy nieprzespane noce. Wszystko odbijało się nie tylko na nim, ale także rykoszetem na jego rodzinie, żonie i dzieciach.
Jednak taka praca to nie tylko wady, ale także zalety. Wysokie wynagrodzenia, premie, sędziowanie na najpiękniejszych stadionach świata, kontakty z piłkarzami, trenerami, rajdy i bramki widziane z perspektywy, z której nie zobaczy ich żaden kibic.

Wracając do sytuacji z Euro z udziałem polaków i nieszczęsnym karnym, jak się okazuje, Webb podjął doskonałą decyzję. Karny był oczywisty. Lewandowski ciągnął za koszulkę piłkarza Austrii. Przed turniejem każda reprezentacja oglądała i omawiała z arbitrami takie rzeczy. Niestety akurat nie zrobiono tego w hotelu naszej kadry, ponieważ nie było prądu. Sędzia zatem zostawił im płytę, a jak się okazało, nikt jej nigdy nie obejrzał. Zatem to tylko nasza wina. Po drugie bramka Rogera była ze spalonego, a została uznana. Mimo wszystko Webb był ścigany, grożono mu śmiercią itd.

Jeśli chodzi o Guardiole, pamiętam jak po ukaraniu Messiego na Camp Nou, Pep szalał przy linii bocznej. Webb dostał informacje od sędziego technicznego, że Pep zachowuje się jak furiat. Nie udało się go uspokoić zatem wysłał go na trybuny. Nie zyskał sobie oczywiście tym sympatii fanów 90 tysięcy fanów.

Książka zdecydowanie godna polecenia. Warta przeczytania przez każdego kibica piłkarskiego, a przede wszystkim człowieka, który chce być sędzią, albo który jest już na kursie sędziowskim. Na pewno będzie ona niezwykle pomocna.

Postaci Howarda Webba chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Znakomity angielski arbiter, który miał przyjemność prowadzić najważniejsze imprezy piłkarskie wliczając w to finał Pucharu Anglii, finał Ligi Mistrzów i finał Mistrzostw Świata.


W Polsce zna go chyba każdy. Chodzi o pamiętne euro 2008, kiedy podyktował rzut karny po faulu Mariusza Lewandowskiego. Od tej chili...

Pełna szczerości, humoru i znanych wydarzeń przedstawionych z zupełnie innego punktu widzenia. Z tego Howarda to jest równy gość! ;) Obowiązkowa pozycja dla każdego fana futbolu :)

Pełna szczerości, humoru i znanych wydarzeń przedstawionych z zupełnie innego punktu widzenia. Z tego Howarda to jest równy gość! ;) Obowiązkowa pozycja dla każdego fana futbolu :)