Przygodowa, ale też tego się spodziewałam. Pełna zwrotów akcji, chociaż domysliłam się jak to się może skończyć.

Przygodowa, ale też tego się spodziewałam. Pełna zwrotów akcji, chociaż domysliłam się jak to się może skończyć.

Wszyscy kochają huncwota D'Artagnana. A ja wolę dumnego brzydala de Bergeraca!

Wszyscy kochają huncwota D'Artagnana. A ja wolę dumnego brzydala de Bergeraca!

Kolejna powieść z gatunku płaszcza i szpady, którą czyta się wyśmienicie. Jest tu walka o majątek, o serce panny, są zasadzki, pojedynki, tajemnice i zwroty akcji. Nie jest to może literatura najwyższych lotów, ale śledzi się losy bohaterów z zapartym tchem.

Kolejna powieść z gatunku płaszcza i szpady, którą czyta się wyśmienicie. Jest tu walka o majątek, o serce panny, są zasadzki, pojedynki, tajemnice i zwroty akcji. Nie jest to może literatura najwyższych lotów, ale śledzi się losy bohaterów z zapartym tchem.

Pisarz, poeta, filozof kojarzy się raczej z duszą wrażliwą i usposobieniem łagodnym, lecz Cyrano de Bergerac nie od parady nazwany został przez sobie współczesnych Kapitanem Czartem. Ten siedemnastowieczny mistrz pióra był przy okazji mistrzem szpady i nie lada awanturnikiem. Pojedynki, skandale, intrygi i afery stanowiły jego codzienność. Taki życiorys to gotowy materiał na książkę. Louis Gallet, dziewiętnastowieczny pisarz, wybrał fragment życia Cyrana i stworzył z niego klasyczną powieść płaszcza i szpady.

Fabuła obejmuje dość krótki, acz intensywny, okres w życiu poety. Nie wiem, na ile jest to legenda (wszak już w czasach Galleta była to całkiem odległa historia),na ile prawda, ale myślę, że z dużą dozą prawdopodobieństwa takie wydarzenia mogły mieć miejsce. Zatem w skrócie, Cyrano stara się wypełnić testament umierającego hrabiego – odnaleźć jego porwanego niegdyś przez Cyganów syna i przywrócić mu szlachecki tytuł. Poeta jednak nie spodziewa się, że napotka tak wiele przeciwności losu i że zadanie okaże się trudniejsze, niż się spodziewał.

Jak na porządną powieść przygodową przystało, mamy miłość – szczęśliwą i nieszczęśliwą, pojedynki, porwania, brawurowe pościgi i ucieczki. Nie każdy jest tym, kim się wydaje, a wzajemne uczucia i stosunki między bohaterami zmieniają się jak w kalejdoskopie. Poznajemy francuską cygańską bohemę, a także półświatek łotrów i przestępców. Warstwy społeczne nieraz przenikają się w niespodziewany sposób, a ich członkowie wchodzą ze sobą w szemrane układy. Są piękne, zwodnicze kobiety, zakochani, naiwni młodzieńcy oraz przeciwności losu, z którymi każdy musi walczyć. Na brak akcji nie można narzekać.

Jednak obfitość zdarzeń nie świadczy o tym, że książkę czyta się lekko i szybko. Lekko archaiczny styl nie należy do najłatwiejszych, ale bywa przy tym całkiem zabawny – wystarczy chociażby zapoznać się z uroczymi inwektywami, jakimi obrzucali się bohaterowie. Jest to też zasługa świetnego tłumaczenia Wiktora Gomulickiego. Mnie się podobało, choć nie przeczytałam tej książki w przysłowiowy jeden wieczór. Tak czy siak polecam czytelnikom, którzy mają sentyment to klasycznych powieści płaszcza i szpady i którzy lubią przenosić się w burzliwe czasy, które już dawno przeminęły.

Pisarz, poeta, filozof kojarzy się raczej z duszą wrażliwą i usposobieniem łagodnym, lecz Cyrano de Bergerac nie od parady nazwany został przez sobie współczesnych Kapitanem Czartem. Ten siedemnastowieczny mistrz pióra był przy okazji mistrzem szpady i nie lada awanturnikiem. Pojedynki, skandale, intrygi i afery stanowiły jego codzienność. Taki życiorys to gotowy materiał...

Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego! Każde historie z cyklu płaszcza i szpady od razu zdobywają fanów, niezależnie od wieku a jeśli dodamy do tego już niemal mityczną i owianą sławą - nie do końca dobrą - postać Cyrana de Bergerac, mamy gwarancję niezapomnianych przygód.

Główny bohater powieści "Kapitan Czart, przygody Cyrana de Bergerac", jest postacią wzorowaną na realnie żyjącego w czasach 1619-1655 pisarza oraz francuskiego filozofa Savinien Cyrano de Bergerac. Awanturnik, znakomity szermierz ale również poeta, zwany przez wielu Kapitanem Czartem. Cyran zostaje wplątany w odnalezienie zaginionego syna dawnego przyjaciela, którego porwali Cyganie. Odnajduje go zupełnie przypadkiem, co nie do końca może spodobać się kilku osobom. Czy nasz bohater zdoła sobie poradzić, pomimo wszystkich intryg i czekających go kłopotów?

Cała historia jest rodem z trzech muszkieterów. Nieszczęśliwa miłość, zamożni bohaterowie, tajemnice oraz mnóstwo białej broni i walki o honor. Zbiegi okoliczności prowadzą naszego bohatera do sytuacji, które jako znany awanturnik musi rozwiązać za pomocą szpady. Zwłaszcza gdy do głosu z czasem zaczyna dochodzić serce. Piękne kobiety, pieniądze i walka na śmierć i życie. To właśnie znajdziemy na kartach książki.

Lekko archaiczny styl w tym wypadku wprowadza niesamowity klimat, który dzięki niesamowicie wykreowanym bohaterom można poczuć jeszcze bardziej. Pokazane uczucia takie jak miłość, nienawiść i żądza, które w połączeniu potrafią doprowadzić do tragedii. Mamy również dobrze wykreowany humor, który idealnie potrafi się wpleść w całą historię i nie jest męczący. Od samego początku pałamy dużą sympatią do wszystkich bohaterów, choć ich charakter oraz motywy potrafią zmieniać się jak w kalejdoskopie. 

Bardzo polecam wszystkim tym, którzy uwielbiali historie napisane przez Dumasa i brakuje im tego barwnego świata, pełnego zagadek, gdzie nie wszystko jest tym czym się wydaje na początku.

Sylwia "Sirroco" Stinia

Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego! Każde historie z cyklu płaszcza i szpady od razu zdobywają fanów, niezależnie od wieku a jeśli dodamy do tego już niemal mityczną i owianą sławą - nie do końca dobrą - postać Cyrana de Bergerac, mamy gwarancję niezapomnianych przygód.

Główny bohater powieści "Kapitan Czart, przygody Cyrana de Bergerac", jest postacią wzorowaną na...

https://kasiek-mysli.blogspot.com/2018/11/kapitan-czart-przygody-cyrana-de.html

https://kasiek-mysli.blogspot.com/2018/11/kapitan-czart-przygody-cyrana-de.html

W ostatnim czasie czytałam dużo współczesnych książęk, dlatego musiałam przyzwyczaić się do języka.
Powieść wciągająca, pełna intryg, niespodziewanych zwrotów akcji (czasem nawet tych nierealnych).

W ostatnim czasie czytałam dużo współczesnych książęk, dlatego musiałam przyzwyczaić się do języka.
Powieść wciągająca, pełna intryg, niespodziewanych zwrotów akcji (czasem nawet tych nierealnych).

Książka BARDZO BARDZO DOBRA, niestety, wydaje mi się, że mało znana. Sama dowiedziałam się o niej, dopiero w momencie gdy ją dostała.

Wartka akcja, mnóstwo przygód i intryg, coś w sam raz dla każdego kto lubi gatunek płaszcza i szpady. Zaskoczyła mnie! Wcześniej nie wiedziałam o pojedynkach przy lampie, oraz że Molier zapożyczał pomysły na swoje dzieła.

Dlaczego o Molierze wiemy dużo a o Cyranie trudno jest coś więcej znaleźć?
Gdyby nie ta książka nie wiedziałabym, że ktoś taki żył. :(

Autor się bardzo postarał, gdyż nie zawsze przy czytaniu zdarza się że czytelnik ma jakieś uczucia dla bohaterów. Tu jednego z chęcią bym zabiła ( i to nie raz)... :)

Bardzo bardzo POLECAM tę książkę i mam nadzieje, że znajdzie ona większe grono czytelników, bo na to naprawdę zasługuje.

Moja ocena 8-9/10

Książka BARDZO BARDZO DOBRA, niestety, wydaje mi się, że mało znana. Sama dowiedziałam się o niej, dopiero w momencie gdy ją dostała.

Wartka akcja, mnóstwo przygód i intryg, coś w sam raz dla każdego kto lubi gatunek płaszcza i szpady. Zaskoczyła mnie! Wcześniej nie wiedziałam o pojedynkach przy lampie, oraz że Molier zapożyczał pomysły na swoje dzieła.

Dlaczego o...

Powieści z gatunku "z płaszcza i szpady" jest całkiem sporo. Wystarczy tu wspomnieć niezapomnianego Dumasa i jego świetne książki przygodowe albo jak mówią niektórzy awanturnicze. Z takich opowieści może nie wynika zbyt wiele, ale mi to absolutnie nie przeszkadza. A wspomnianego Dumasa uwielbiam i każde dzieło czytam z przyjemnością. Tym chętniej sięgnąłem po kolejną powieść która wpisuje się w ten nurt.

Chodzi dokładnie o Cyrana de Bergerac i jego szalone przygody. Mamy więc tu to wszystko, do czego nas przyzwyczaiły tego typu twory. Pościgi, spektakularne pojedynki, miłostki, romanse, złowrogie typy, osobniki którzy wykorzystują swoją władzę do niecnych celów i o wiele więcej.

Podsumowując świetna powieść, którą czyta się z zainteresowaniem. Bohaterowie, intrygi, pewność, że zakończenie będzie pozytywne. Nie trzeba niczego więcej. Tak więc polecam.

Powieści z gatunku "z płaszcza i szpady" jest całkiem sporo. Wystarczy tu wspomnieć niezapomnianego Dumasa i jego świetne książki przygodowe albo jak mówią niektórzy awanturnicze. Z takich opowieści może nie wynika zbyt wiele, ale mi to absolutnie nie przeszkadza. A wspomnianego Dumasa uwielbiam i każde dzieło czytam z przyjemnością. Tym chętniej sięgnąłem po kolejną...

Od chwili gdy w zapowiedziach wydawnictwa MG ukazał się „Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac” Louisa Galleta kusiło mnie by sięgnąć po tę książkę. Uwielbiam stare powieści i choć literatura przygodowa nie należy do moich ulubionych odmian, to jednak mam do niej pewną słabość. Co najważniejsze, powieść, choć dość schematyczna, nie zawiodła mnie ani trochę.

Sawiniusz Cyrano de Bergerac to autentyczna postać. Żyjący w siedemnastym wieku pisarz i filozof o bujnym życiorysie był inspiracją dla wielu twórców. Jednym z nich był Louis Gallet, który uczynił z niego głównego bohatera powieści. Znany w paryskim świecie pod pseudonimem Kapitan Czart, Cyrano de Bergerac jest człowiekiem w średnim wieku o sporych zasobach finansowych i ustabilizowanej sytuacji życiowej. Jednym z jego zajęć jest pisanie utworów scenicznych, które niejednokrotnie stają się pretekstem do licznych pojedynków, w które się wplątuje. Jest awanturnikiem, który nie puści płazem najmniejszej nawet ujmy na honorze. Z drugiej strony cechuje go spore poczucie sprawiedliwości i łagodności okazywanej nawet względem wrogów. Jest postacią nietuzinkową i godna podziwu, równie często budząc wśród ludzi uwielbienie jak i nienawiść.

Fabuła powieści oparta jest o intrygę związaną z zaginionym i cudem odnalezionym dziedzicem rodu de Lembrat. Ścierają się tu interesy prawowitego dziedzica nazwiska z tym, który nosił je do tej pory, a którego prawa potwierdził umierający ojciec. Pomiędzy nimi oboma znalazł się przyjaciel umierającego na początku powieści hrabiego de Lembrat – Cyrano de Bergerac. Poeta za wszelka cenę poszukuje kompromisu między dwoma synami i robi wszystko by uchronić nazwisko zmarłego hrabiego przed hańbą, jednak charakter starszego z braci oraz postać jego narzeczonej, uniemożliwiają pokojowe rozwiązanie.

Jest to typowa powieść przygodowa, więc na brak akcji nie można narzekać. W książce dzieje się dużo i intensywnie, a nagłe zwroty akcji są częste, choć konsekwentnie wynikające z rozgrywających się wydarzeń. Jak przystało na typowego przedstawiciela gatunku, w książce nie zabrakło wątku romansowego, w którym losy kochających osób są niepewne, a perspektywa szczęśliwego zakończenie niejednokrotnie wydaje się bardzo odległa. Cyrano de Bergerac jest bezpośrednio zaangażowany w rozgrywające się wydarzenia i to na nim spoczywa odpowiedzialność za szczęśliwe zakończenie intrygi.

Bohaterowie zostali przedstawieni dość schematycznie. Mamy wspaniałego Cyrana de Bergerac, człowieka o licznych przymiotach, któremu wszystko się udaje. Znajdziemy tu nikczemnego Cygana, jaki nie cofnie się przed niczym, by wywrzeć zemstę za urojone krzywdy. Nie brakuje tu również interesownego sługi, gotowego do każdej podłości, byle tylko dobrze za nią zapłacono. Są tu również interesujące postacie kobiece, które choć mają znacznie mniejsze możliwości działania, również odgrywają kluczowe role. Relacje między bohaterami nie są może zbyt głębokie i wielopoziomowe, jednak są realistyczne i naturalne. I choć takie schematyczne podejście do przedstawionych postaci może nieco irytować, to jednak nie przeszkadza zbytnio, gdyż taka a nie inna ich kreacja jest dokładnie tym, czego można oczekiwać po tej powieści.

W książce nie znajdziemy zbyt wielu opisów, gdyż główny nacisk narracji położony jest na prezentacji wydarzeń, jednak nie sposób pominąć tła obyczajowo-społecznego w jakim się one rozgrywają. W powieści przedstawiono zarówno świat francuskiej szlachty, której życie towarzyskie przez większą część czasu koncentruje się w Paryżu, jak i obyczaje Cyganów, którzy odgrywają znaczącą rolę w rozwoju intrygi. Ukazano też, choć dość powierzchownie, zwyczaje związane z wymiarem sprawiedliwości w siedemnastowiecznej Francji.

Książkę czyta się znakomicie. Niezbyt skomplikowany ale i nie nazbyt prosty język oraz dość bogate słownictwo sprawiają, że kolejne strony odwraca się z prawdziwą przyjemnością. Liczne dialogi zostały napisane bardzo dobrze, dokładnie oddają charaktery rozmówców. Wyraźnie zaznaczono rozróżnienie między szlachetnie urodzonymi bohaterami a licznie występującymi tu cyganami, czy osobami o niższym statusie społecznym.

„Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac” to typowa, ale i bardzo dobra powieść przygodowa. Znajdziemy w niej wszystko, czego można oczekiwać po tego typu literaturze. Wartką akcję, dobrze wykreowanych bohaterów i bogate tło historyczo-obyczajowe. Dla miłośników gatunku jest to wręcz pozycja obowiązkowa, ale powinna spodobać się każdemu kto lubi dobrą, lekką powieść, której lektura może nie zmusza do refleksji, ale daje mnóstwo przyjemności.

Od chwili gdy w zapowiedziach wydawnictwa MG ukazał się „Kapitan Czart. Przygody Cyrana de Bergerac” Louisa Galleta kusiło mnie by sięgnąć po tę książkę. Uwielbiam stare powieści i choć literatura przygodowa nie należy do moich ulubionych odmian, to jednak mam do niej pewną słabość. Co najważniejsze, powieść, choć dość schematyczna, nie zawiodła mnie ani trochę.

Sawiniusz...