Spodziewałam się po tej książce czegoś innego.
Motyw cudownej zamiany z brzydkiego kaczątka w pięknego łabędzia nie przypadł mi do gustu. Może opowiedziany w inny sposób byłby bardziej chwytliwy. Lektura lekka, polecam jeśli ktoś chce się zresetować.

Spodziewałam się po tej książce czegoś innego.
Motyw cudownej zamiany z brzydkiego kaczątka w pięknego łabędzia nie przypadł mi do gustu. Może opowiedziany w inny sposób byłby bardziej chwytliwy. Lektura lekka, polecam jeśli ktoś chce się zresetować.

"Doreen" autorstwa Ilany Manaster wzbudziła we mnie wyjątkowo mieszane uczucia.
Książkę przeczytałam bardzo szybko. Ale z niemałym trudem. Nie ze względu na styl pisaeki, a raczej zaprezentowanych przez nią bohaterów. Bardzo ciężko było mi się z nimi utożsamiać, zrozumieć ich motywy. Być może dlatego, że obracali się w środowisku, jakie nigdy mnie ani nie dotyczyło, ani nawet nie interesowało - wyniosłej elity.
Przygnębiło mnie okrucieństwo, jakim zaczęła odznaczać się tytułowa postać. To, jak zachowywała się w stosunku do innych. Zwłaszcza przyjaciół, czy rodziny.
Mimo to, uważam książkę Ilany Manaster za bardzo refleksyjną pozycję i ciekawą, młodzieżową alternatywę dla kultowego "Portretu Doriana Graya". Jest ona przepełniona świeżym i współczesnym spojrzeniem na tę historię. Porusza problem swoistego konfliktu piękna zewnętrznego z pięknem wewnętrznym, który w obecnych czasach zdaje się być jeszcze bardziej aktualny.

"Doreen" autorstwa Ilany Manaster wzbudziła we mnie wyjątkowo mieszane uczucia.
Książkę przeczytałam bardzo szybko. Ale z niemałym trudem. Nie ze względu na styl pisaeki, a raczej zaprezentowanych przez nią bohaterów. Bardzo ciężko było mi się z nimi utożsamiać, zrozumieć ich motywy. Być może dlatego, że obracali się w środowisku, jakie nigdy mnie ani nie dotyczyło, ani...

Lubię retellingi. Prawie każdy przypada mi do gustu. Szczerze uwielbiam klasyczne baśnie opowiadane na nowo, nieco rzadziej zdarzają się retellingi klasycznych powieści z ubiegłych stuleci. Jedną z nich jest "Doreen", czyli młodzieżowa wersja "Portretu Doriana Greya". Inspiracja jest widoczna na każdej stronie. Zaczynając od imienia głównej bohaterki, poprzez motyw niesamowitej fotografii, która pochłania wszystko co złe, aż po wątki miłosne oraz metamorfozy kolejnych bohaterek.

Więcej: morderczynimarzen.blogspot.com/2019/08/doreen-ilana-manaster.html

Lubię retellingi. Prawie każdy przypada mi do gustu. Szczerze uwielbiam klasyczne baśnie opowiadane na nowo, nieco rzadziej zdarzają się retellingi klasycznych powieści z ubiegłych stuleci. Jedną z nich jest "Doreen", czyli młodzieżowa wersja "Portretu Doriana Greya". Inspiracja jest widoczna na każdej stronie. Zaczynając od imienia głównej bohaterki, poprzez motyw...

Czytając krótki opis książki, spodziewałam się po niej więcej. Z początku akcja bardzo się ciągła, ale z kolejnymi stronami było lepiej. Niektóre charaktery, tu nakreślone, bardzo mnie irytowały. Mimo wszystko da się z tej książki wyciągnąć pożyteczną lekcję ;)

Czytając krótki opis książki, spodziewałam się po niej więcej. Z początku akcja bardzo się ciągła, ale z kolejnymi stronami było lepiej. Niektóre charaktery, tu nakreślone, bardzo mnie irytowały. Mimo wszystko da się z tej książki wyciągnąć pożyteczną lekcję ;)

Doreen Grey trafia do szkoły Chandler Academy jako nastolatka o mało atrakcyjnym wyglądzie. Jednak, gdy jej kuzynka Biz wraz z współlokatorką Heidi, postanawia odmienić jej los poprzez przerobienie jej portretu w Photoshopie wszystko nagle się zmienia. Doreen staje się atrakcyjną dziewczyną ze zdjęcia, którą nigdy nie była, skrzętnie ukrywając sekret przemiany.



Droga ku popularności przy małej pomocy Heidi stoi teraz przed nią otworem. Ale czy wygląd to aby na pewno wszystko co się liczy w życiu?? Co stanie się z wnętrzem dziewczyny pnącej się po trupach ku atrakcyjności.
Dopiero, gdy zaczęłam czytać tę książkę dowiedziałam się, że jest to nowoczesna wersja "Parteru Doriana Graya ". Ja jednak oceniam ją tylko przez pryzmat tej historii, ponieważ poprzedniej nie znam.



I przykro mi, że muszę to napisać, ale ta książka była beznadziejna. Dla mnie to jedno wielkie nieporozumienie, przez ponad 300 stron śledziłam losy pustych, pozbawionych wnętrz bohaterów, którzy wykazywali się irytującymi cechami niemalże na każdym kroku ( poza Biz).



Dostajemy tu bowiem sławne liceum pełne zapatarzonych w siebie dzieciaków z wyższych sfer. Ich jedyne zmartwienia to z kim należy się pokazać publicznie, w co należy się ubrać żeby się wyróżnić oraz czy aby ich popularność w szkole nie spada.



Jedyna osoba, która była tu wyjątkiem i którą polubiłam była Biz Brown. Skromna dziewczyna, która w nosie miała cały ten szum o popularność. Liczył się dla niej jej aparat, inspiracje do kolejnych zdjęć i cel.



Cała reszta ze społecznej śmietanki była po prostu głupiutka. A coś co najbardziej mnie irytowało w tej historii to pojęcie miłości. Bowiem do tych bohaterów miłość przychodziła od tak i od tak na pstrykniecie palca sobie odchodziła.



Przez całą treść obserwujemy jak Heidi za pomocą manipulacji kieruje Doreen dążąc do zemsty na osobie, która odrzuciła ją ileś tam lat temu. Ten wątek zawładnął całą historią ciągnąc się jak flaki z olejem. A dopiero pod sam koniec książki bohaterowie dostają nagłego olśnienia, że może robili źle, że może coś poszło nie tak jak miało pójść. Los potoczył się złym torem i w sumie książka się skończyła.

Przesłanie tej książki od początku było jasne - wygląd to nie wszystko, liczy się wnętrze itp. Ale realizacja całości to dla mnie kompletna klapa. Wynudziłam się czytając o kolejnych bankietach czy o wybieraniu stroju na owe przyjęcie. Wkurzyłam się czytając o tak pustych bohaterach i rozczarowałam się oczywistym końcem tej książki. Żałuję, że straciłam czas na nią, nie polecę jej też nikomu, ale mam za to w najbliższych planach przeczytanie "Portretu Doriana Graya ", żeby przekonać się jak było w pierwowzorze.

Doreen Grey trafia do szkoły Chandler Academy jako nastolatka o mało atrakcyjnym wyglądzie. Jednak, gdy jej kuzynka Biz wraz z współlokatorką Heidi, postanawia odmienić jej los poprzez przerobienie jej portretu w Photoshopie wszystko nagle się zmienia. Doreen staje się atrakcyjną dziewczyną ze zdjęcia, którą nigdy nie była, skrzętnie ukrywając sekret przemiany.



Droga...

Z racji tego, że książka ta jest hołdem dla "Portretu Doriana Graya", nie będę porównywać, jak bardzo bliskie sobie są te książki. W końcu znakomity twór Wilde'a został tak jakby przeniesiony do współcześnie znanego nam świata.
Czytało mi się ją bardzo płynnie, nie męczyłam się z nią, jak z niektórymi innymi powieściami. Chodź postać Doreen nieraz irytowało mnie naprawdę okropnie, miałam ochotę strzelić ją w twarz niezliczoną ilość razy.
Inni bohaterowie, zwłaszcza Heidi i Jane bardzo przypadli mi do gustu. Nawet znienawidzony ojciec Dorreen, Roland, zapisał mi się w pamięci jako ta bardziej pozytywna postać - nie ze względu na charakter, bo każdy kto przeczytał książkę wie, że jest on perfekcjonistą, który lubi rzeczy i ludzi powierzchownie pięknych, kolekcjonuje je i chce się nimi chwalić. Nie obchodzi go ich strona emocjonalna, wnętrze, o ile potrafią ukryć jego brzydotę.
Książka zawiera prawdy, które od zawsze znamy. Jesteśmy w stanie zrobić wszystko dla urody i bogactwa. Nie od dziś wiemy też, że osoby o wielkiej urodzie lub wielkim majątku mają łatwiej w życiu, inni ludzie chcą im się przypodobać, obracać się w ich towarzystwie, a nawet być nimi.
Pragnienie Doreen do bycia podziwianą, rozpieszczaną, wielbioną przez wszystkich oraz szukanie akceptacji u osób, które wydają się być ważne,
popularne i których uwaga jest przez nas pożądana (Heidi) oraz jej ojciec, który nigdy się nią nie interesował prowadzą do tego, że dziewczyna niszczy swoje wnętrze by być piękną na zewnątrz. Bo nikt jej nie zobaczy, jeśli dobrze ukryje taki mankament.
Kłamstwa, manipulacje, okrucieństwo, sprawianie bólu, zdrada.
WSZYSTKO. Jesteśmy zdolni do zrobienia tego samego by dostać to, czego pragniemy. Ale nie musimy.
Tak jak Biz, kuzynka Doreen, która w przeciwieństwie do niej zawsze żyła uczciwie. Możemy sami dojść do sukcesu. I otaczać się ludźmi, którym tak samo jak nam zależy na tym, co sami możemy zdobyć, na przyjaźni i prawości.
Ta książka to ukazuje. Jest to pozycja kierowana dla starszej młodzieży i nie można od niej oczekiwać nie wiadomo jakiego poziomu, jednak jak na debiut, jest to książka, która przedstawia sobą pewien poziom.
Miejmy nadzieję, że kolejna książka autorki pokaże jej ewolucję i że rozwinie się ona jako pisarka.
Polecam!

Z racji tego, że książka ta jest hołdem dla "Portretu Doriana Graya", nie będę porównywać, jak bardzo bliskie sobie są te książki. W końcu znakomity twór Wilde'a został tak jakby przeniesiony do współcześnie znanego nam świata.
Czytało mi się ją bardzo płynnie, nie męczyłam się z nią, jak z niektórymi innymi powieściami. Chodź postać Doreen nieraz irytowało mnie naprawdę...

Nie czytałam "Portretu Doriana Greya", dlatego nie mogę powiedzieć czy jest to dobry retelling czy nie. Oceniałam ją pod względem fabuły czy bohaterów, a nie pod względem tego, czy nie kopiuje "Portretu Doriana Greya".

Mimo, że wiedziałam, że to nie będzie jakaś wybitna lektura, to jednak troszkę od niej oczekiwałam. Jednak muszę przyznać, ze się trochę rozczarowałam.

Na samym początku akcja w ogóle mnie nie wciągnęła i bardzo długo męczyłam się z pierwszymi stronami. Potem było troszkę lepiej, a nawet pojawiały się momenty, które były naprawdę dobre.

Jednak pod koniec zaczęły mnie strasznie irytować niektóre osoby. Zwłaszcza Doreen nieprzypadła mi do gustu. Jest to historia, która mogłaby ewentualnie spodobać się młodszym czytelnikom.

Nie czytałam "Portretu Doriana Greya", dlatego nie mogę powiedzieć czy jest to dobry retelling czy nie. Oceniałam ją pod względem fabuły czy bohaterów, a nie pod względem tego, czy nie kopiuje "Portretu Doriana Greya".

Mimo, że wiedziałam, że to nie będzie jakaś wybitna lektura, to jednak troszkę od niej oczekiwałam. Jednak muszę przyznać, ze się trochę rozczarowałam.

Na...

"Doreen" jest powieścią na podstawie "Portretu Doriana Graya", lecz w młodzieżowej wersji. Poznajemy Heidi, która przyjaźni się z Biz. Obie uczęszczają do Chandler Academy. Do Biz przyjeżdża kuzynka - Doreen - aby zacząć nowe życie. Heidi od razu zauważa wałki tłuszczu, pryszcze i niemodne ubrania Doreen. Razem z jej kuzynką przerabiają jej zdjęcie w Photoshopie. Niespodziewanie następnego dnia Doreen wygląda tak samo olśniewająco jak na fotografii. Jednak im piękniejsza się staje, tym mroczniejsza jest jej dusza.

Książka spodobała mi się. Nie spodziewałam się pewnych wydarzeń, innych aż za bardzo. Styl autorki jest prosty i przyjemny. Czytanie szło mi błyskawicznie. Nie jest to arcydzieło, lecz ja odrobinę polecam. Trochę humoru, trochę smutku, ale dobry przekaz. Pozdrawiam!

"Doreen" jest powieścią na podstawie "Portretu Doriana Graya", lecz w młodzieżowej wersji. Poznajemy Heidi, która przyjaźni się z Biz. Obie uczęszczają do Chandler Academy. Do Biz przyjeżdża kuzynka - Doreen - aby zacząć nowe życie. Heidi od razu zauważa wałki tłuszczu, pryszcze i niemodne ubrania Doreen. Razem z jej kuzynką przerabiają jej zdjęcie w Photoshopie....

To na pozór zwykła historia o typowym brzydkim kaczątku, który pragnie urody i popularności... ale czy na pewno ? Wyrafinowanie, piękno i perfekcja bywają złudne i wymagają poświęceń. Przekonaj się i sięgnij po lekturę

To na pozór zwykła historia o typowym brzydkim kaczątku, który pragnie urody i popularności... ale czy na pewno ? Wyrafinowanie, piękno i perfekcja bywają złudne i wymagają poświęceń. Przekonaj się i sięgnij po lekturę

Całkiem ciekawa pozycja z nietypową historią.

Całkiem ciekawa pozycja z nietypową historią.