Samotność odległych gwiazd

Ta książka to jedna, wielka, zmarnowana szansa.

Pomysł na książkę jest ZUPEŁNIE niewykorzystany. Brakuje tutaj trochę głębszej analizy, a może literackiego doświadczenia. Sama nie wiem. Pierwszy raz zetknęłam się z czymkolwiek spod jej pióra. Mam wrażenie, że gdyby ktoś przekazał ten pomysł komuś, kto trochę bardziej siedzi w literaturze science fiction, to to mogła by być naprawdę dobra pozycja. Mniej więcej od połowy wszystko skupia się głównie na wątku miłosnym, niestety, a im dalej w las tym bardziej żałośnie się robi, ale skłamała bym mówiąc, że mi się absolutnie nie podobała, jest okej, żeby ją szybko przeczytać i zapomnieć, oczu nie wypali ale nieco rozczaruje.
Co do bohaterów...mamy tam główną bohaterke, zbuntowaną, sarkastyczną i bardzo pesymistyczną Serene, którą w sumie lubię za te cechy ale nienawidzę za wszystkie pozostałe.
Ciężko jest przebrnąć przez niektóre rozdziały z jej powodu, decyzje jakie podejmuje są nielogiczne, egoistyczne i po prostu głupie.
Koncepcja wyprawy w kosmos zaplanowanej na blisko 1000 lat, gdyż ziemia odebrała jakiś sygnał z kosmosu, którego nie może rozszyfrować jest dosyć naiwna.
Również, dobieranie partnerów życiowych na podstawie badań w celu przedłużenia załogi na kolejnych 700 + lat jest trochę słabe, ale stosunek głównej bohaterki do nieco odpychającego na początku Ezry jest po prostu strasznie wredny, jakby była jedyną ofiarą systemu i tylko jej się nie podobało taka kolej rzeczy na statku. Swoją drogą, pod koniec pierwszej i w drugiej części, która nie została przełożona na polski, Ezra jest zdecydowanie moim ulubionym bohaterem.
Mamy jeszcze oczywiście Domingo, który jest "too good to be true" ale Serene jest w stanie dla kilku tygodniowej znajomości po prostu porzucić swoją rodzinę oraz statek i lecieć hen w przestrzeń kosmiczną na nieznaną planetoidę, chociaż sama nigdy nie postawiła stopy na jakiejkolwiek planecie, nie wspominając o perspektywie przetrwania w dziczy będąc jednocześnie strasznie życiowo nieporadną.

Ta książka to jedna, wielka, zmarnowana szansa.

Pomysł na książkę jest ZUPEŁNIE niewykorzystany. Brakuje tutaj trochę głębszej analizy, a może literackiego doświadczenia. Sama nie wiem. Pierwszy raz zetknęłam się z czymkolwiek spod jej pióra. Mam wrażenie, że gdyby ktoś przekazał ten pomysł komuś, kto trochę bardziej siedzi w literaturze science fiction, to to mogła by...

Super, nie można się oderwać.

Super, nie można się oderwać.

Książka ogólnie mi się podobała. Niektóre zachowania postaci mnie totalnie zaskoczyły (np. fakt, że Ezra poleciał z Seren i Domem na Huxley-3), fakt, iż jego Matka odpuściła i pozwoliła im lecieć wolno, mimo, że wiedziała, że jest to skazane na porażkę i zginą.

Trochę mi brakowało rozdziału, który opisywałby emocje i uczucia towarzyszące kapitan Kat, gdy zorientowała się co planuje Ezra i jego "wybranka" ze swoim "kochankiem", oraz reakcja dziadka Seren, który zrozumiał, co robi jego wnuczka i że już więcej się nie zobaczą. Taki rozdział moim zdaniem dużo wniósłby do książki.

Podobał mi się fakt, iż Ezra traktował swoją misję na Venturze i swoją wybrankę, Seren, poważnie aż do końca. W ostatnich rozdziałach mówi "chcesz czy nie, jesteś częścią mnie". To dość ujmujące, zwłaszcza, że Seren kocha innego, a Ezra o tym wie i rozumie, że Seren nie widziała z nim wspólnej przyszłości.

Ciekawa jestem, czy powstanie druga część opowiadająca o tym, jak dalej potoczyło się życie czwórki bohaterów na planecie Huxley-3. Z chęcią przeczytam.

Książka ogólnie mi się podobała. Niektóre zachowania postaci mnie totalnie zaskoczyły (np. fakt, że Ezra poleciał z Seren i Domem na Huxley-3), fakt, iż jego Matka odpuściła i pozwoliła im lecieć wolno, mimo, że wiedziała, że jest to skazane na porażkę i zginą.

Trochę mi brakowało rozdziału, który opisywałby emocje i uczucia towarzyszące kapitan Kat, gdy zorientowała się...

Książka przedstawia ciekawą dystopijną wizję ludzkości. Garstka ludzi przemierza kosmos na ogromnym statku kosmicznym zwanym Ventura. Celem ich życia jest jedynie przekazać swoje, odpowiednio dopasowane, geny dalej by ich potomkowie u celu podróży mogli, ewentualnie nawiązać kontakt z jakąś formą pozaziemskiego życia.
Sama wizja tej społeczności, kierowanej propagandą i twardymi regułami uważam za bardzo udaną.
Wbrew temu co czytałam w wielu innych opiniach, moim zdaniem główna postać, może trochę w przekolorowany sposób, ale bardzo dobrze przedstawia możliwe problemu ludzi na takiej misji. Ale nie tylko. Również uważam, że wizję tą po części można przenieść na ziemie. Bo kim jesteśmy ? Jaki jest cel naszego życia? Czy my też jesteśmy pionkami w większej grze, sterowanymi propagandą?
Fabuła nie jest skomplikowana. Książkę czyta się szybko. Jako znaczny minus uważam brak kulminacyjnego punktu akcji. Cała struktura książki wydaje się trochę nie uporządkowana. No i te literówki... ale to już wina Polskiego tłumaczenia.
Uważam, że fabuła ma bardzo duży potencjał, który jednak został nie do końca wykorzystany. Mimo to z ciekawością sięgnę po kolejny tom powieści.

Książka przedstawia ciekawą dystopijną wizję ludzkości. Garstka ludzi przemierza kosmos na ogromnym statku kosmicznym zwanym Ventura. Celem ich życia jest jedynie przekazać swoje, odpowiednio dopasowane, geny dalej by ich potomkowie u celu podróży mogli, ewentualnie nawiązać kontakt z jakąś formą pozaziemskiego życia.
Sama wizja tej społeczności, kierowanej propagandą i...

Jak opisała bym książkę ? To taki kosmiczny harlekin, całkiem miło się czyta jak już przestanie się zauważać literówki,nie dopisane litery czy źle skonstruowane zdania- ale to już wina tłumaczenia i korekty.
Sama książka może być miłym przerywnikiem pomiędzy literaturą która wymaga naszego skupienia.
Daję 4 gwiazdki- to chyba sprawiedliwa ocena.

Jak opisała bym książkę ? To taki kosmiczny harlekin, całkiem miło się czyta jak już przestanie się zauważać literówki,nie dopisane litery czy źle skonstruowane zdania- ale to już wina tłumaczenia i korekty.
Sama książka może być miłym przerywnikiem pomiędzy literaturą która wymaga naszego skupienia.
Daję 4 gwiazdki- to chyba sprawiedliwa ocena.

Bardzo lubię a wręcz uwielbiam książki o właśnie takiej tematyce. Przyszłość, statek kosmiczny, podróż w nieznane oraz dwoje młodych zakochanych w sobie osób, które aby być ze sobą muszą o to zawalczyć i pokonać wszystkie trudności na swojej drodze. Książka jest odrobinę irytująca i denerwująca ale to wszystko przez bezsilność bohaterów. Nie mniej jednak jeśli kiedyś, gdzieś trafię na kolejny tom z pewnością go przeczytam :) Polecam!

Bardzo lubię a wręcz uwielbiam książki o właśnie takiej tematyce. Przyszłość, statek kosmiczny, podróż w nieznane oraz dwoje młodych zakochanych w sobie osób, które aby być ze sobą muszą o to zawalczyć i pokonać wszystkie trudności na swojej drodze. Książka jest odrobinę irytująca i denerwująca ale to wszystko przez bezsilność bohaterów. Nie mniej jednak jeśli kiedyś,...

„Samotność odległych gwiazd” jest rewelacyjną książką autorstwa Kate Ling zabierającą nas w podróż do najdalszych zakątków odległych gwiazd. Powieść jest dystopijną wizją przyszłości, gdzie pustka i samotność zdają się niezwykle realne i namacalne. Jest to książka, która powinna przypaść do gustu fanom gatunku. Fabuła osadzona jest w nieprzyjaznym świecie i opowiada o losach pełnokrwistych bohaterów. W powieści nie zabraknie akcji i zaskakujących wątków fabularnych, dlatego lektura wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Autorka czerpie z dobrze znanych schematów, jednak dodaje również wiele od siebie. Kate Ling pisze bogatym i lekkim językiem, wciągając czytelnika coraz głębiej w wykreowany dystopijny świat.

Ventura jest ogromnym statkiem kosmicznym pełniącym funkcję dwutysięcznego miasto. Statek wyruszył z Ziemi, mając za cel dotarcie do tajemniczej planety, z której ludzkość otrzymała niejasny sygnał. Większość podróżnych umrze na statku, nie postawiwszy nogi na realnej planecie. Seren buntuje się jednak przed takim życiem i marzy o tym, aby zaznać ciepła promieni słonecznych na skórze czy morskiej, orzeźwiającej bryzy. Pewnego dnia poznaje Domingo i zakochuje się w nim, jednak miłość na Venturze jest zakazana. Czy nowo rodzące się uczucie wygra z siermiężnym prawem panującym na statku kosmicznym?

Autorka zaciekawiła mnie już od pierwszych stron i nie nudziłem się przez cały czas trwania lektury. Akcja powoli nabiera tempa, dzięki czemu stopniowo poznajemy społeczeństwo oraz liczne postacie żyjące na Venturze. Powieść została napisana przystępnym językiem, choć nie zabraknie typowych dla tego gatunku zwrotów odnoszących się do budowy statku czy licznych urządzeń. Główna bohaterka daje się polubić, dlatego z przyjemnością śledziłem jej dalsze losy. Przy nadarzającej się sposobności z przyjemnością zapoznam się z kolejnym tomem tej serii.

„Samotność odległych gwiazd” jest wciągającą książką, którą czyta się stosunkowo szybko. Autorka pozostawiła wiele pytań bez odpowiedzi. Mam nadzieję, że wątki Annelise oraz Ezry zostaną rozwinięte w kolejnym tomie. Nie pozostaje mi zatem nic innego jak polecić Wam lekturę tej książki. Jest to powieść godna uwagi, za sprawą ciekawych wątków fabularnych i bohaterów z krwi i kości. Jak najbardziej polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/09/samotnosc-odlegych-gwiazd-kate-ling.html

„Samotność odległych gwiazd” jest rewelacyjną książką autorstwa Kate Ling zabierającą nas w podróż do najdalszych zakątków odległych gwiazd. Powieść jest dystopijną wizją przyszłości, gdzie pustka i samotność zdają się niezwykle realne i namacalne. Jest to książka, która powinna przypaść do gustu fanom gatunku. Fabuła osadzona jest w nieprzyjaznym świecie i opowiada o...

Ta książka to jeden wielki zlepek wszytkich młodzieżowych sf, jakie do tej pory czytałam. Pierwsze sto stron było w porządku, ale gdy główna bohaterka zaczęła się nad sobą użalać jaka to jest słaba miałam ochotę rzucić książka o ścianę. Do bólu przewidywalna akcja, brak jakiegokolwiek punktu kulminacyjnego i bezbarwni bohaterowie.
Jak dla mnie jedna, wielka nuda.

Ta książka to jeden wielki zlepek wszytkich młodzieżowych sf, jakie do tej pory czytałam. Pierwsze sto stron było w porządku, ale gdy główna bohaterka zaczęła się nad sobą użalać jaka to jest słaba miałam ochotę rzucić książka o ścianę. Do bólu przewidywalna akcja, brak jakiegokolwiek punktu kulminacyjnego i bezbarwni bohaterowie.
Jak dla mnie jedna, wielka nuda.

Nie jest to może wybitna pozycja, ale na pewno da się ją przeczytać. Co prawda wątek miłosny był czasem denerwujący, jednak w niektórych książkach jest on gorszy. Akcja była dosyć szybka, brak zbędnych opisów dodatkowo dodawał jej tempa. Przyjemna, krótka, ale niezbyt ambitna.

Nie jest to może wybitna pozycja, ale na pewno da się ją przeczytać. Co prawda wątek miłosny był czasem denerwujący, jednak w niektórych książkach jest on gorszy. Akcja była dosyć szybka, brak zbędnych opisów dodatkowo dodawał jej tempa. Przyjemna, krótka, ale niezbyt ambitna.

Liczyłem na ciekawa dystpijną wizję kosmicznego społeczeństwa a dostałem płytki harlequin w motywie "chłopak z gitarą byłby dla mnie parą".

Liczyłem na ciekawa dystpijną wizję kosmicznego społeczeństwa a dostałem płytki harlequin w motywie "chłopak z gitarą byłby dla mnie parą".