cytaty z książki "Doreen"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Córka? Dla niego była tylko śliczną broszką, dodatkiem, który ładnie się prezentował na jego ramieniu.
Rzeczywiście przesadziła. Ale Biz ją obraziła. Zasugerowała, że jest jakimś pasożytem żerującym na cudzych nieszczęściach, tymczasem była przecież artystką. Nie, nie paradowała po kampusie z aparatem, ale z pełnym oddaniem poświęcała się swojej własnej sztuce - sztuce manipulacji, zdobywania i utrzymywania władzy.
Ostrożnie mała - powiedział głos w jej głowie. - Nie ufaj nikomu.
Najważniejsze na tym świecie - powiedział jej wtedy, a teraz ona powtarzała to wiernie jego siostrzenicy - jest to, jak postrzegają cię ludzie, którzy się liczą. Percepcja to rzeczywistość. Panuj nad własną historią, dbaj o swój wizerunek, o to, jak widzą cię inni, a potem już tylko zbieraj plony. Gdy stracisz kontrolę nad swoją historią, stracisz wszystko.
Była podłą osobą. Próbowała być dobra, ale nie potrafiła. Była paskudna nawet dla tych kilku osób w życiu, które stały się jej bliskie.
To okrutny świat dla ludzi bez odpowiednich środków. Lepiej dla ciebie, jeśli będziesz grała zgodnie z zasadami gry. Wierz mi. Staraj się nikogo do siebie nie zrazić, a jakoś to przetrwasz.
Stanęła przed lustrem, by znów ujrzeć tę ohydę w całej okazałości. Z obrzydzeniem spojrzała na swoje odbicie. I zobaczyła to obrzydzenie... na twarzy idealnej dziewczyny ze zdjęcia.
To oni wszyscy nie mieli nic do stracenia, nie ona. Nie da się spaść z wysokości, jeśli się jest w środku - nie spada się przecież, jeśli siedzi się wygodnie na kanapie i spogląda w dół na świat z najwyższego piętra w najlepszym apartamentowcu. Nie. Ci, którzy bezpiecznie siedzą w budynku, nie ryzykują. To ci z zewnątrz - natręci myjący okna, ludzie tacy jak Heidi, którym udało się już wcisnąć stopę między drzwi, ale reszta wciąż powiewa na wietrze - to oni mogą w każdej chwili runąć na ziemię, gdy tylko ktoś przejrzy ich grę. Ludzie tacy jak Heidi nie zjeżdżają windą. Oni spadają szybko i rozbijają się o chodnik niczym ochłapy mięsa.
Kiedy jesteś piękna, ludzie chcą z tobą przebywać. Jesteś interesującą osobą, choćbyś nie odezwała się słowem. Kiedy jesteś piękna, świat odsuwa się, by przepuścić cię przodem.
Była samotna, tak, ale co z tego? Każdy wielki człowiek jest w gruncie rzeczy samotny. Tak już się dzieje, gdy jest się kimś wspaniałym.
Gdy ból staje się dźwiękiem, rozdziera powietrze i niczym fale radiowe mknie, pokonując kilometry, by dotrzeć do uszu, dla których jest przeznaczony.