Suma. Czterdzieści opowieści o życiu pozagrobowym

Malutka i cieniutka książeczka, w której każde z 40 opowiadań to raptem 3, maksymalnie 4 strony. Ale warto. Na uwagę zasługuje wyobraźnia i otwarty umysł autora. Relaksująca lektura, oryginalna rzecz.

Malutka i cieniutka książeczka, w której każde z 40 opowiadań to raptem 3, maksymalnie 4 strony. Ale warto. Na uwagę zasługuje wyobraźnia i otwarty umysł autora. Relaksująca lektura, oryginalna rzecz.

Książka inna niż te, które znasz. Również inna od dwóch pozycji autora, które przeczytałam wcześnie, a które są popularnonaukowe. Za to tutaj mamy zbiór krótkich anegdot filozoficznych, opisujących możliwe scenariusze życia pośmiertnego, drugiego życia czy wizji Boga. Jest sporo humoru, powiedziałabym wręcz czarnego humoru.
Dla otwartych umysłów ciekawa, dla bardzo religijnych – być może niedopuszczalna. Mnie się podobało dużo bardziej niż się spodziewałam. A pozycję podsunął mi w jednym z wywiadów David Thewlis. A ja zawsze czytam to, co on poleca. Tak już mam – 0% odporności fanowskiej. Bardzo mi z tym dobrze.

Książka inna niż te, które znasz. Również inna od dwóch pozycji autora, które przeczytałam wcześnie, a które są popularnonaukowe. Za to tutaj mamy zbiór krótkich anegdot filozoficznych, opisujących możliwe scenariusze życia pośmiertnego, drugiego życia czy wizji Boga. Jest sporo humoru, powiedziałabym wręcz czarnego humoru.
Dla otwartych umysłów ciekawa, dla bardzo...

Odpowiednia lektura do poduszki, na odprężenie, na odreagowanie, na spokojny wieczór. Jest lekka, niewymagająca, szybko się ją czyta. Oferuje 40 wizji życia po śmierci, niektóre wizje są nowatorskie, kontrowersyjne i zmuszające do refleksji, inne stare, mniej lub bardziej powszechnie znane w literaturze filozoficznej na przestrzeni wieków. Nie to jednak odejmuje książce gwiazdek w moim mniemaniu. Różnorodność merytoryczna historii została zdominowana przez ich apatyczność, ładunek emocjonalny, który nie zmieniał się, nie ewoluował na przestrzeni historii, nie miał zwrotów akcji (poza kilkoma historiami). Obiecanego humoru było jak na lekarstwo, opowieści były melancholijne, szare, emanujące rezygnacją.

Odpowiednia lektura do poduszki, na odprężenie, na odreagowanie, na spokojny wieczór. Jest lekka, niewymagająca, szybko się ją czyta. Oferuje 40 wizji życia po śmierci, niektóre wizje są nowatorskie, kontrowersyjne i zmuszające do refleksji, inne stare, mniej lub bardziej powszechnie znane w literaturze filozoficznej na przestrzeni wieków. Nie to jednak odejmuje książce...

Potrzebowałam pilnie małego pocieszenia po dużej stracie i sięgnęłam po książkę autora znanego mi z "Mózgu incognito", naukowca twardo stąpającego po ziemi, a jednak piszącego o życiu pozagrobowym. I co znalazłam? Czterdzieści miniaturek, malutkich opowieści jakby życie pozagrobowe mogło wyglądać, gdyby puścić wodze fantazji i nie trzymać się schematów. Ok, mogło ich byc o połowę mniej, bo pewne pomysły pojawiały się parę razy w ledwie zmienionych wersjach, ale kilka wariantów ujęło mnie za serce, inne rozbawiły, a jeszcze inne zmusiły do przewartościowania paru spraw. Ta mieszanka okazała się świeża i kojąca. Na przykład wyobraźmy sobie, że w zaświatach spotykamy tylko znajomych i rodzinę. Niby wszystko jest świetnie, po pewnym czasie zauważamy jednak jak pusty jest świat bez nieznajomych, którymi jesteśmy otoczeni całe życie. Albo wyobraźmy sobie Boga, który bardzo sobie ceni autorkę "Frankensteina" bo nikt inny nie rozumie tak dobrze zawód i bezsilność, jakie czują stwórcy wobec swoich dzieł. Mamy w książce pomysły rodem z filmów science-fiction, dzieł filozoficznych i wizji fascynatów nowymi technologiami.
Ja jestem wdzięczna autorowi za odwrócenie mojej uwagi i chwile podszytej melancholią rozrywki.

Potrzebowałam pilnie małego pocieszenia po dużej stracie i sięgnęłam po książkę autora znanego mi z "Mózgu incognito", naukowca twardo stąpającego po ziemi, a jednak piszącego o życiu pozagrobowym. I co znalazłam? Czterdzieści miniaturek, malutkich opowieści jakby życie pozagrobowe mogło wyglądać, gdyby puścić wodze fantazji i nie trzymać się schematów. Ok, mogło ich byc o...

Wyobraźnia autora jest główną i chyba jedyną zaletą tej książki. To ona była źródłem wszystkich moich uśmiechów. Uczciwie trzeba przyznać jednak, że nie wszystkie pomysły są nowe i autor dość sporo inspirował się filozofią i... popkulturą (?). Niektóre jednak pomysły zalogują na "czapkę z głowy".

Książka jest idealna na krótkie posiedzenia. Skłania do refleksji, chociaż nie-pogłębionej :) Ogólnie polecam , szczególnie że droga nie jest.

Wyobraźnia autora jest główną i chyba jedyną zaletą tej książki. To ona była źródłem wszystkich moich uśmiechów. Uczciwie trzeba przyznać jednak, że nie wszystkie pomysły są nowe i autor dość sporo inspirował się filozofią i... popkulturą (?). Niektóre jednak pomysły zalogują na "czapkę z głowy".

Książka jest idealna na krótkie posiedzenia. Skłania do refleksji, chociaż...

Krótkie formy są dobre, bo są krótkie i dobre. Pozwolę sobie sparafrazować powiedzenie popularne wśród smakoszy niezbyt wykwintnych win.

Opowiadania, eseje, krótkie miniatury. To wszystko pozwala podejść do takiego zbioru dwojako. Możemy albo przeczytać wszystko na raz. Albo dawkować sobie pojedyncze opowieści. Wybierając losowo, albo w zależności od nastroju.

Przez długi czas starałem się mieć na wyciągnięcie ręki w sypialni zestaw opowiadań wybranych i opracowanych przez Paula Austera, "Myślałem, że mój ojciec jest Bogiem". Od kilku lat na biurku stoją "Myśli nieuczesane" Stanisława Jerzego Leca. Czasem przeczytam kilka i już mam umysłowy oddech. Przez moment myśli są w zawieszeniu.

Do tej grupy doszła książka Davida Eaglemana Suma. Czterdzieści opowieści o życiu pozagrobowym. Byłem nią zaskoczony. Znam Eaglemana z jego książki Mózg incognito. Neuronaukowiec, jeden z tych, którzy niezwykle inspirująco opowiadają o podejmowanych przez nas decyzjach na podstawie aktualnej wiedzy psychologicznej i neurobiologicznej. I oto naukowiec pisze książkę o życiu pozagrobowym. O pewnych ideach na temat tego, co może się stać tuż po tym, gdy umrzemy. Już pierwsze zdania jednej z czterdziestu koncepcji życia po śmierci wystarczają, żeby zachwycić się tym pomysłem.

"W życiu pozagrobowym przeżyjesz powtórnie wszystkie swoje doświadczenia, ale tym razem zdarzenia będą ułożone w nowym porządku – wszystkie chwile podobne do siebie zostaną połączone."

Gdy pierwszy raz czytałem ten zbiór, po każdym pomyśle miałem chwilę zatrzymania. Dawkowałem sobie kolejne. Zdziwiłem się, że książka (będąca kilka lat temu poważnym bestsellerem na świecie) nie doczekała się polskiego tłumaczenia.

[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/suma-czterdziesci-opowiesci-o-zyciu-pozagrobowym/

Krótkie formy są dobre, bo są krótkie i dobre. Pozwolę sobie sparafrazować powiedzenie popularne wśród smakoszy niezbyt wykwintnych win.

Opowiadania, eseje, krótkie miniatury. To wszystko pozwala podejść do takiego zbioru dwojako. Możemy albo przeczytać wszystko na raz. Albo dawkować sobie pojedyncze opowieści. Wybierając losowo, albo w zależności od nastroju.

Przez długi...

Świetna książka, pozwala spojrzeć z innej perspektywy na to, co człowieka nurtuje od wieków: co się dzieje z nami po śmierci?
A przy niektórych teoriach, aż trudno sobie wyobrazić to, o czym się czyta.
POLECAM!

Świetna książka, pozwala spojrzeć z innej perspektywy na to, co człowieka nurtuje od wieków: co się dzieje z nami po śmierci?
A przy niektórych teoriach, aż trudno sobie wyobrazić to, o czym się czyta.
POLECAM!