To ciągle ten sam Drapak. Zabawny, inteligentny komiks ze świetnym wyczuciem współczesnej kreski, która trafi do dzieciaków wychowanych w drugiej dekadzie 21 wieku i z bohaterem, który trafi do każdego chłopaka zafascynowanego superheroes, ale w wersji idealnej dla 8-10 latka. Mój syn jest zachwycony, mimo że czasem muszę mu jeszcze niektóre żarty czy aluzje tłumaczyć (ma 7 lat). Prawda jest taka, że ja też się przy tym świetnie bawię.

To ciągle ten sam Drapak. Zabawny, inteligentny komiks ze świetnym wyczuciem współczesnej kreski, która trafi do dzieciaków wychowanych w drugiej dekadzie 21 wieku i z bohaterem, który trafi do każdego chłopaka zafascynowanego superheroes, ale w wersji idealnej dla 8-10 latka. Mój syn jest zachwycony, mimo że czasem muszę mu jeszcze niektóre żarty czy aluzje tłumaczyć (ma 7...

Przyzwoita rozrywka. Odnosząca się do baśni (jej mitów) i superbohaterów (głównie Batmana). Dużo odniesień i rzesza atrakcji dla wprawnego oka (reklama opony - sprzedam opla!, hasła sklepów, wywieszki z humorystycznym zacięciem). Kartonowy styl sprawdza się niczym animacja dla dzieci - przyjemna w odbiorze, kolorystyczna, nasycona detalami, które mogą zostać odkryte podczas drugiego czytania. Historia sprawnie naśmiewa się z sequeli (z tanich horrorów czy ikon popkultury, którzy pod maską skrywają ludzkie słabości czy brak umiejętności radzenia sobie z rzeczywistością). Niby dla dzieci, ale dorośli wyłapią smaczki, jeśli orientujesz się w środowisku komiksowym. Mamy mądrą historyjkę, wprawdzie uproszczoną przez wzgląd na to, że kierowana jest do młodszej ,,widowni'', ale dobrze, że twórcy czegoś uczą. Zabawni protagoniści sprawiają, że nie masz ochoty odkładać na półkę. Tylko, żeby był ciut dłuższy - miałbym większą radochę.

Przyzwoita rozrywka. Odnosząca się do baśni (jej mitów) i superbohaterów (głównie Batmana). Dużo odniesień i rzesza atrakcji dla wprawnego oka (reklama opony - sprzedam opla!, hasła sklepów, wywieszki z humorystycznym zacięciem). Kartonowy styl sprawdza się niczym animacja dla dzieci - przyjemna w odbiorze, kolorystyczna, nasycona detalami, które mogą zostać odkryte podczas...

Pierwszy tom był świetnym akcyjniakiem dla dzieci i w sumie tyle. Drugi tom jest nieco inny - to już nie typowa superbohaterska "naparzanka" w wydaniu dla najmłodszych, tylko serio mądra historia, taka z sensem i morałem. Polecam gorąco, nie tylko dzieciakom. Ja bawiłem się świetnie.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Pierwszy tom był świetnym akcyjniakiem dla dzieci i w sumie tyle. Drugi tom jest nieco inny - to już nie typowa superbohaterska "naparzanka" w wydaniu dla najmłodszych, tylko serio mądra historia, taka z sensem i morałem. Polecam gorąco, nie tylko dzieciakom. Ja bawiłem się świetnie.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

W pierwszej albumie z serii „Niezła draka, Drapak!”, która jest dziełem Bartosza Sztybora (scenariusz) i Tomasza Kaczkowskiego (rysunki),tytułowy bohater doprowadził do złapania złoczyńcy terroryzującego Miasto Nasze, który ściągnął na mieszkańców straszliwą chorobę: wszyscy śpiewali zamiast mówić. Tym razem Kornel, a właściwie jego superbohaterskie alter ego – Drapak, musi zmierzyć się z falą tajemniczych porwań, których ofiarą padają dzieci.

Komiks zaczyna się budowania mitologii miasta, w którym operuje nasz superbohater. W Mieście Naszym obok siebie żyją i ludzie, i życzliwe im potwory. Ze wprowadzenia czytelnik dowiaduje się, jak to się stało, że dwie rasy pokojowo koegzystują. Co roku na pamiątkę dawnych wydarzeń obchodzone jest święto „daru czy koszmaru”, podczas którego dzieci chodzą od domu do domu i zbierają łakocie. Pierwsze tajemnicze porwanie ma miejsce w świąteczną noc. Na miejscu „zbrodni” porywacz zostawia wskazówkę, na podstawie której Drapak i Szeryf próbują rozwiązać zagadkę. Tajemnicze porwania układają się w pewien wyraźny wzór: najpierw porwano ludzką dziewczynkę, potem dziewczynkę z rodziny potworów, następnie ludzkiego chłopca. Dlatego superbohater trafnie dedukuje, postanawia zastawić pułapkę i złapać porywacza na gorącym uczynku. Czy zasadzka się powiedzie? Kto okaże się porywaczem? Dlaczego porywa dzieci? Nie będę zdradzał.

(...) Tomasz Kaczkowski konsekwentnie używa cartoonowej kreski, która nadaje rysunkom lekkości i przejrzystości. Jego ilustracje przypominają mi prace Delphine Durand, szczególnie z pozycji „Mój dom”. Wypada zauważyć, że artysta nie wszystko robi „pod linijkę”, niektóre kadry wiszą krzywo, postaci wychodzą z ramek, można zauważyć zabawy z perspektywą – całość wykonano z rozmysłem i znawstwem technik narracji wizualnej.

Czy dwójka lepsza od jedynki? Myślę, że tak. Szczególnie jeśli zwrócić uwagę na spójność i atrakcyjność fabuły. „Cypel Strachu” to komiks akcji z dużą domieszką humoru i horroru. Seria Sztybora i Kaczkowskiego to udana próba zaszczepienia komiksu superbohaterskiego na rodzimym gruncie, Drapak to w końcu taki małoletni Batman. Zobaczymy, co z niego wyrośnie…

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2017/02/20/niezla-draka-drapak-2-cypel-strachu/

W pierwszej albumie z serii „Niezła draka, Drapak!”, która jest dziełem Bartosza Sztybora (scenariusz) i Tomasza Kaczkowskiego (rysunki),tytułowy bohater doprowadził do złapania złoczyńcy terroryzującego Miasto Nasze, który ściągnął na mieszkańców straszliwą chorobę: wszyscy śpiewali zamiast mówić. Tym razem Kornel, a właściwie jego superbohaterskie alter ego – Drapak,...

Kolejny komiks za mną. Tak sobie myślę, że moja awersja wynikała przede wszystkim z zalewu historii, które nic nie wnosiły do literatury, a pojawiały się na rynku czytelniczym w szaleńczym tempie. Klasykę i doskonałe nowości warto znać. A konkurs imienia Janusza Christy, co rusz wyłania nowe gwiazdy, na i tak zapełnionym firmamencie. I dobrze, utalentowanych twórców, którzy dodatkowo wiedzą co chcą przekazać jest na prawdę dużo.

"Niezła draka, Drapak! Cypel Strachu", to właśnie komiks zwycięzców jednej z edycji, wspomnianego przeze mnie konkursu. A jest to opowieść o kolejnych perypetiach Drapaka, który na wieść o tym, że w okolicy znikają dzieci, prawdopodobnie porwane postanawia ruszyć im na ratunek. Co sprawia, że sam zaczyna się zastanawiać, czy jest coś czego się boi i jak strach wpływa na jego poczynania. Przekonajcie się sami.

Świetna zabawa za mną i aż żal odkładać na półkę. Tak sobie myślę, że szacowne jury miało tak zwane niezłe oko, bo czytałem już paręnaście pozycji, które wygrały ten konkurs i każda zasługuje na uwagę. Świetny bohater, który walcząc z siłami zła, a także z własnymi słabościami, po prostu jest prawdziwy. Lektura obowiązkowa dla wielbicieli komiksów, nie tylko tych najmłodszych. Polecam.

Kolejny komiks za mną. Tak sobie myślę, że moja awersja wynikała przede wszystkim z zalewu historii, które nic nie wnosiły do literatury, a pojawiały się na rynku czytelniczym w szaleńczym tempie. Klasykę i doskonałe nowości warto znać. A konkurs imienia Janusza Christy, co rusz wyłania nowe gwiazdy, na i tak zapełnionym firmamencie. I dobrze, utalentowanych twórców, którzy...