Po dwóch bardzo słabych częściach, tą chciałabym ocenić na 10, bo jest o niebo lepsza od tamtych. Natomiast nie jest idealna. Nie zgadzam się z motywacjami rodzeństwa. Moim zdaniem "słowo honoru" jest tu wciskane na siłę.
Niemniej bardzo podobał mi się ten komiks o świetnej kresce i kolorach oraz całkiem głębokiej fabule opartej na rodzinie.

Po dwóch bardzo słabych częściach, tą chciałabym ocenić na 10, bo jest o niebo lepsza od tamtych. Natomiast nie jest idealna. Nie zgadzam się z motywacjami rodzeństwa. Moim zdaniem "słowo honoru" jest tu wciskane na siłę.
Niemniej bardzo podobał mi się ten komiks o świetnej kresce i kolorach oraz całkiem głębokiej fabule opartej na rodzinie.

Uniwersum Cyberpunk 2077 wciąż się rozrasta. Niebawem będzie miała miejsce premiera pierwszego dużego dodatku do gry czyli “Widma wolności”. A jakiś czas temu ukazał się najnowszy na polskim rynku komiks o tytule “Słowo honoru”. Za scenariusz ponownie odpowiada Bartosz Sztybor (który za poprzedni tom czyli “Sny wielkiego miasta” został nominowany do prestiżowej nagrody Hugo),a za stronę wizualną Jesus Hervas.

Teresa to spokojna staruszka, która opiekuje się wnuczką i pracuje jako kelnerka w barze na odludziu. Jej córka Oriona żyje w Night City i działa w groźnej siatce cyberpunków. W ten sposób łatwo przysporzyć sobie wrogów. Śmiertelnych. Gdy Teresa dowiaduje się, że jej córka została zabita, powraca w zaułki Night City – do życia, które niegdyś porzuciła.

Sztybor serwuje czytelnikom klasyczną opowieść zemsty, podobną do popularnych dzisiaj historii spod znaku filmowego “Johna Wicka”. Teresa okazuje się równie mordercza i bezwzględna dla wrogów jak bohater grany przez Keanu Reevesa. Historia przedstawiona w komiksie szybko gna do przodu, nie dając czasu się nudzić. Doskonale współgra z tym, dynamiczna oraz pasująca do treści i cyberpunkowego świata kreska Hervasa. Ilustracje robią tutaj naprawdę dobrą robotę.

Pewnie znajdą się tacy, którzy uznają, że w “Słowie honoru” brakuje większej treści, przesłania jak miało to miejsce w “Snach wielkiego miasta”. Owszem, całość jest o wiele prostsza, bardziej nastawiona na akcję. I przyznam, że w tym przypadku sprawdza się to doskonale.

Na plus należy również podkreślić dobrze napisane i narysowane postaci. Zarówno protagoniści jak i antagoniści komiksu bywają sztampowi, ale ich cechy są na tyle charakterystyczne i sprawnie pokazane, że szybko orientujemy się kto jest kim. Oczywiście nie zabrakło kilku twistów i zwrotów akcji, ale wszystko mieści się w ramach ustalonej przez scenarzystę konwencji.

Podsumowując “Słowo honoru” podtrzymuje wysoką jakość ostatnich komiksów ze świata Cyberpunka. Sprawia to, że z niecierpliwością oczekują kolejnych odsłon, a także nadchodzącego dodatku do gry.

Uniwersum Cyberpunk 2077 wciąż się rozrasta. Niebawem będzie miała miejsce premiera pierwszego dużego dodatku do gry czyli “Widma wolności”. A jakiś czas temu ukazał się najnowszy na polskim rynku komiks o tytule “Słowo honoru”. Za scenariusz ponownie odpowiada Bartosz Sztybor (który za poprzedni tom czyli “Sny wielkiego miasta” został nominowany do prestiżowej nagrody...

„Słowo honoru” – to wystrzałowa opowieść komiksowa, na jaką liczyłam od początku, sięgając po serię „Cyberpunk 2077”. Istotną rolę odgrywa tu gang Valentinos, opierający się na meksykańskich tradycjach. (...) Cztery części i ponad sto stron wreszcie dały twórcom pole do popisu, bo znakomicie wykorzystali specyfikę Valentinos czy Militechu, ale przede wszystkim stworzyli oryginalne postaci, które obchodzą czytelnika. I pomysłowo pokazują, jak tytułowe słowo honoru może działać w zupełnie różnych kontekstach i jakie niesie konsekwencje. To barwna, wciągająca opowieść o tym, co jest w życiu najistotniejsze i o co warto walczyć, którą zdecydowanie mogę Wam polecić.

A cała recenzja jest tu: https://glodnawyobraznia.blogspot.com/2024/02/recenzja-komiksow-gdzie-jest-johnny-sny.html

„Słowo honoru” – to wystrzałowa opowieść komiksowa, na jaką liczyłam od początku, sięgając po serię „Cyberpunk 2077”. Istotną rolę odgrywa tu gang Valentinos, opierający się na meksykańskich tradycjach. (...) Cztery części i ponad sto stron wreszcie dały twórcom pole do popisu, bo znakomicie wykorzystali specyfikę Valentinos czy Militechu, ale przede wszystkim stworzyli...

Niezły komiks z ciekawą kreską. Akcja z nietypowym głównym charakterem z nieoczywistym zakończeniem

Niezły komiks z ciekawą kreską. Akcja z nietypowym głównym charakterem z nieoczywistym zakończeniem

5 zeszyt i jak na razie najbardziej mi się podoba szatą graficzną i postacią Oriany i Teresy, gdzie ta druga to po prostu bad ass staruszka. Ciekawym pomysłem co do reszty jets podzielenie tego komiksu na rozdziały oraz jego długość. Jest on lekko grubszy od reszty co jest na plus. I ciekawy smaczek w postaci Viktora

5 zeszyt i jak na razie najbardziej mi się podoba szatą graficzną i postacią Oriany i Teresy, gdzie ta druga to po prostu bad ass staruszka. Ciekawym pomysłem co do reszty jets podzielenie tego komiksu na rozdziały oraz jego długość. Jest on lekko grubszy od reszty co jest na plus. I ciekawy smaczek w postaci Viktora

Czuć klimat Naigh City . Krutkie ,a jednak kompletny z ładną grafiką . A ty komu zaufasz

Czuć klimat Naigh City . Krutkie ,a jednak kompletny z ładną grafiką . A ty komu zaufasz

Początek zapowiadał się jak jakaś historia o napadzie, która szybko zmieniła się w mocną historię zemsty. Jak naradzie najlepszy tom serii, który na pewno spodoba się fanom historii twardych bohaterach, którzy muszą załatwić nierozwiązane sprawy.

Początek zapowiadał się jak jakaś historia o napadzie, która szybko zmieniła się w mocną historię zemsty. Jak naradzie najlepszy tom serii, który na pewno spodoba się fanom historii twardych bohaterach, którzy muszą załatwić nierozwiązane sprawy.

Sięgnąłem z ciekawości, zaintrygowany okładką. A co w środku? Typowo: nic nie pcha fabuły do przodu tak szybko, jak patetyczny dialog + kilka trupów.

Początek zapowiada się ciekawie, ale im dalej, tym więcej pospolitej łupaniny. A pomiędzy nawalankami dostajemy idiotyczne dialogi o więzach krwi albo miłości. Postać głównej bohaterki nawet mi się podoba. Fabuła zbudowana klasycznie dla tego typu produkcji: szybkie tempo akcji, nieoczekiwane zwroty, bohaterowie, których losy okazują się jakoś tam splątane, co zastępuje płytką psychologię postaci. Oceniając chłodno: groch z kapustą.

Czy za 40 lat będziemy na to patrzeć tak, jak dzisiaj odbieramy Żbika? ;)

Sięgnąłem z ciekawości, zaintrygowany okładką. A co w środku? Typowo: nic nie pcha fabuły do przodu tak szybko, jak patetyczny dialog + kilka trupów.

Początek zapowiada się ciekawie, ale im dalej, tym więcej pospolitej łupaniny. A pomiędzy nawalankami dostajemy idiotyczne dialogi o więzach krwi albo miłości. Postać głównej bohaterki nawet mi się podoba. Fabuła zbudowana...

Zbiorcza opinia o tomach 1-5 jako kontynuacja przygody ze swiatem po zagraniu w gre.
Nowelkowy charakter umozliwia pokazanie calej plejady bohaterow, w roznych sytuacjach, w roznych miejscach - ale uniemozliwia opowiedzenie rozbudowanej, epickiej historii z twistem, rozwojem bohatera, szaroscia swiata...
W zwiazku z tym najbardziej blyszczy na pewno Slowo Honoru (tom 5),gdzie jest nieco wiecej przestrzeni, a historia lepiej poukladana i z mocnym motywem pokazujacym jak bezlitosny jest swiat Night City. Trauma Team (tom 1) zupelnie nie wykorzystuje potencjalu. Bardziej mi sie podobala niz kiedys, ale i tak ten temat sam zasluguje na serial/dlugi cykl/ksiazke - ile opowiesci i niesamowitych historii mozna opowiedziec o ekipie TT.
Twoj Glos (tom 2) jest zbyt chaotyczny i malo przekonujacy, chociaz final jest odpowiednio cyberpunkowy. Nie polubilem tych bohaterow.
Gdzie jest Johnny ma ciekawego bohatera, ale brakowalo mi tutaj napiecia i poczucia niebezpiecznestwa - zwlaszcza, ze fabula orbituje wokol Arasaki, a oni sie specjalnie nie hamuja.
Sny Wielkiego Miasta (tom 4) opowiedzial historie jakich wiele i to z ciekawym kontrastem, ale jej kompaktowosc znowu ograniczyla mozliwosc poznania swiata i zaangazowania w historie...
Graficznie jest roznie, ale zawsze przyzwoicie. Ale nigdy jakos wybitnie...
Ogolnie - dla fana gry na pewno warto, swiat ma potencjal na wiele historii. Albo na jedna, epicka i dotykajaca fabuly z gry. Az szkoda, ze autorzy nie dostali wiecej miejsca...

Zbiorcza opinia o tomach 1-5 jako kontynuacja przygody ze swiatem po zagraniu w gre.
Nowelkowy charakter umozliwia pokazanie calej plejady bohaterow, w roznych sytuacjach, w roznych miejscach - ale uniemozliwia opowiedzenie rozbudowanej, epickiej historii z twistem, rozwojem bohatera, szaroscia swiata...
W zwiazku z tym najbardziej blyszczy na pewno Slowo Honoru (tom 5),...

Chyba, na razie, najlepszy zeszyt z serii, przynajmniej pod względem fabularnym. Mniej przewidywalności, a surowość i brutalność życia w Night City. Klimat wylewa się z kart komiksu dzięki temu. Na minus niekiedy czerstwe teksty, które nie pasują mi do świata do charakteru danej postaci. Graficznie bez zarzutów - estetyczna i czytelna kreska i malowanie z poszanowaniem dla kolorystyki materiału źródłowego. Bardzo mi się ta historia podobała, trzymała mnie w napięciu, ekscytowała i cieszyła oko (jakkolwiek nie miałoby to zabrzmieć). Polecam!

Chyba, na razie, najlepszy zeszyt z serii, przynajmniej pod względem fabularnym. Mniej przewidywalności, a surowość i brutalność życia w Night City. Klimat wylewa się z kart komiksu dzięki temu. Na minus niekiedy czerstwe teksty, które nie pasują mi do świata do charakteru danej postaci. Graficznie bez zarzutów - estetyczna i czytelna kreska i malowanie z poszanowaniem dla...