*******/10

*******/10

Kieruje się zasadą w życiu najpierw książka potem film...powieść świetna spędziłam z nią jeden wieczór...polecam każdemu

Kieruje się zasadą w życiu najpierw książka potem film...powieść świetna spędziłam z nią jeden wieczór...polecam każdemu

Bec i Kate. Dwie tak różne postaci, które połączył los. Ona jest beztroską studentką, która nie ma pomysłu na życie. Ona powoli umiera na stwardnienie zanikowe boczne i potrzebuje opieki.
Opieka na tak chorą osobą, to przekraczanie wszelkich barier oraz intymności. Między Bec i Kate rodzi się przyjaźń, albo jakaś forma bliskiej więzi. Są dla siebie więcej niż opiekunka i chora. Bec staje się częścią Kate, tak jak ona wypełnia jej życie.
Powiem szczerze, że książka ma kilka wad, ale generalnie czytanie jej dostarcza wielu emocji.

Bec i Kate. Dwie tak różne postaci, które połączył los. Ona jest beztroską studentką, która nie ma pomysłu na życie. Ona powoli umiera na stwardnienie zanikowe boczne i potrzebuje opieki.
Opieka na tak chorą osobą, to przekraczanie wszelkich barier oraz intymności. Między Bec i Kate rodzi się przyjaźń, albo jakaś forma bliskiej więzi. Są dla siebie więcej niż opiekunka i...

Ciekawe studium poznawania siebie, swoich ograniczeń i silnych stron. Intrygująca postać Bec - czy jest w stanie ogarnąć to wszystko co przed nią... Książka nasączona emocjami. Wybory przed którymi zostaje postawiona Bec są dramatyczne a rozwiązania chwilami zaskakujące.

Ciekawe studium poznawania siebie, swoich ograniczeń i silnych stron. Intrygująca postać Bec - czy jest w stanie ogarnąć to wszystko co przed nią... Książka nasączona emocjami. Wybory przed którymi zostaje postawiona Bec są dramatyczne a rozwiązania chwilami zaskakujące.

Sam pomysł na historię ciekawy, niestety samo wykonanie i reszta już niezbyt mi się podobały. Bardzo dużo jak dla mnie nieciekawych historii, głównie jakieś wspomnienia Bec. Relacja między kobietami jest, ale w sumie to nie wiem czy bym to nazwała przyjaźnią. Bardzo poruszający moment to śmierć Kate, ale cała reszta jakoś do mnie nie przemówiła.

Sam pomysł na historię ciekawy, niestety samo wykonanie i reszta już niezbyt mi się podobały. Bardzo dużo jak dla mnie nieciekawych historii, głównie jakieś wspomnienia Bec. Relacja między kobietami jest, ale w sumie to nie wiem czy bym to nazwała przyjaźnią. Bardzo poruszający moment to śmierć Kate, ale cała reszta jakoś do mnie nie przemówiła.

Sporo czasu zajęło mi przeczytanie tej książki do końca, kilkakrotnie miałam też ochotę odłożyć ją na półkę i już więcej do niej nie wracać. Niestety było mnóstwo fragmentów, ktore niemiłosiernie mnie nudziły, a także wątków (postać Liama),które wydawały mi się przypadkowe i nieprzemyślane.
Na plus na pewno zasługuje przedstawienie relacji Bec oraz Kate, dwóch zupełnie różnych kobiet, które wraz z postępowaniem choroby tej drugiej zaczyna łączyć przyjaźń.

Sporo czasu zajęło mi przeczytanie tej książki do końca, kilkakrotnie miałam też ochotę odłożyć ją na półkę i już więcej do niej nie wracać. Niestety było mnóstwo fragmentów, ktore niemiłosiernie mnie nudziły, a także wątków (postać Liama),które wydawały mi się przypadkowe i nieprzemyślane.
Na plus na pewno zasługuje przedstawienie relacji Bec oraz Kate, dwóch zupełnie...

Do 60. strony ledwo dobrnęłam, ale szkoda mi było porzucić tę książkę. I warto było. Wciągnęła mnie tak, że trudno mi było oderwać się od czytania.
Nie jest to mistrzostwo świata, jeżeli chodzi o język, nie tak pięknie jak np. u Kornela Filipowicza. Język jest prosty, zwyczajny, jak dziewczyna, która jest jedną z dwóch głównych postaci.
Wstrząsnęła mną ta książka - jest o przyjaźni i cierpieniu.

Do 60. strony ledwo dobrnęłam, ale szkoda mi było porzucić tę książkę. I warto było. Wciągnęła mnie tak, że trudno mi było oderwać się od czytania.
Nie jest to mistrzostwo świata, jeżeli chodzi o język, nie tak pięknie jak np. u Kornela Filipowicza. Język jest prosty, zwyczajny, jak dziewczyna, która jest jedną z dwóch głównych postaci.
Wstrząsnęła mną ta książka - jest o...

Książka nie jest zła, ale czegoś mi tu zabrakło. Miałam takie wrażenie, że większość tematów została ledwie "liznieta".

Książka nie jest zła, ale czegoś mi tu zabrakło. Miałam takie wrażenie, że większość tematów została ledwie "liznieta".

"Nie jesteś sobą" to książka, którą można przeczytać, gdy nadejdzie pora na zatrzymanie i wyciszenie. Bez pośpiechu prześledzić fabułę, której większa część była dla mnie przynudzającym tekstem o procesie gotowania i opisach czynności. Można było spodziewać się, że na kartach lektury będą poruszane kwestie typowo pielęgnacyjne. Jednak sposób w jaki Wildgen przedstawia ten rodzaj zależności między chorym, a opiekunem opiera się czemuś, co jest bardzo istotne, a mianowicie psychologicznemu podłożu opisywanej relacji. Nie znajdziemy też relacji chorego, gdyż narracja została powierzona wyłącznie Rebece, a ta jako opiekunka może mówić zaledwie o swoim stosunku do Kate, może również komentować zmieniającą się sytuację w życiu kobiety oraz własne przeobrażenie, ale nic ponadto.

Genova pisze z różnym skutkiem swe powieści, ale zawsze stara się rozpracować sytuację z punktu chorującej osoby i jej bliskiego otoczenia, lepiej lub gorzej zajmuje się odczuciami rodziny, która musi przejść kolejne etapy razem z głównym bohaterem, ale przede wszystkim daje szerszy opis natury choroby. Czy aby na pewno w książce Michelle Wildgen mamy do czynienia z tym samym kalibrem fabuły? W przypadku "Nie jesteś sobą" temat jest zaledwie nadgryziony i szybko daje się odczuć, że trąci powierzchownością. Czegoś więcej doświadczamy dopiero pod koniec. Łatwo zrozumieć, iż wybrana przez Bec praca daje jej poczucie odmiany, zmusza do permanentnego angażowania się w zadanie, a co za tym idzie, ma ogromny wpływ na nią samą. Dopiero na ostatnich 60-70 stronach spotykamy się z intensywnymi przeżyciami bohaterki. Wręcz jest namacalne charakterystyczne odczucie tęsknoty po stracie. Wchodzi się w czyjeś życie, bo przecież nie da się stać z boku, gdy trzeba angażować się w codzienne, drobne sprawy, wręcz ocierając o czyjąś intymność. Gdy jest się tak blisko, tworzą się więzi i już nie można spodziewać się, że po ostatecznym zamknięciu za sobą drzwi machnie się ręką stwierdzając, że to była tylko praca.

Do mnie trafia zaledwie końcówka, która ratuje powieść i skłania do przemyśleń. Na dobrą sprawę dopiero teraz możemy wybaczyć Autorce pewne elementy, sugerujące jakoby fabuła miała należeć do Kate, a z drugiej strony można się też poczuć oszukanym. Przez co pojawią się rozbieżne oceny książki. Ostatecznie poczułam lekką sympatię do Becky, choć sama nie wiem dlaczego wcześniej był tylko dystans. Możliwe, że trudno było mi określić za jaką postać mogę ją uważam, a przecież to na jej barkach spoczął ogromny ciężar. Udzieliła mi się również melancholia, jaka towarzyszy od początku wydarzeniom, choć ta rozwija się powoli najpierw jest jeszcze w tle, z czasem biorąc górę nad zdarzeniami oraz dominując w strefie odczuć.

"Nie jesteś sobą" to książka, którą można przeczytać, gdy nadejdzie pora na zatrzymanie i wyciszenie. Bez pośpiechu prześledzić fabułę, której większa część była dla mnie przynudzającym tekstem o procesie gotowania i opisach czynności. Można było spodziewać się, że na kartach lektury będą poruszane kwestie typowo pielęgnacyjne. Jednak sposób w jaki Wildgen przedstawia ten...

Opis ksiazki ciekawszy niz sama ksiazka. Poczatek daje nadzieje ze bedzie ok. Pozniej jest juz tylko gorzej. Natomiast koncowka wieje nuda. Ogolnie ta ksiazka nie porwala mnie i jak dla mnie szkoda czasu.

Opis ksiazki ciekawszy niz sama ksiazka. Poczatek daje nadzieje ze bedzie ok. Pozniej jest juz tylko gorzej. Natomiast koncowka wieje nuda. Ogolnie ta ksiazka nie porwala mnie i jak dla mnie szkoda czasu.