Do bólu naturalistyczna i dziwna. Dziwactwa w literaturze przyciągają mnie na tyle mocno, że nie jestem w stanie powstrzymać się przed sięganiem po kolejne. Czasem żałuję. W tym przypadku o irytacji nie może być mowy, choć słowa "arcydzieło" na pewno bym nie użył. Książka zapada w pamięć właśnie ze względu na to, że nie jest podobna do żadnej innej.

Osierocone dzieci muszą zdobyć trumnę i pochować ojca. Historia jest relacjonowana przez bohatera nie do końca zdającego sobie sprawę z powagi sytuacji. To nadaje opowieści mroczny charakter.

W opisie wydawca zastanawia się, czy powieść jest horrorem z elementami romansu, groteski, magii i suspensu, czy raczej poetyckim studium patopsychologicznym z odniesieniami do Spinozy i Saint-Simona. To chyba wystarczy na zachętę,

Do bólu naturalistyczna i dziwna. Dziwactwa w literaturze przyciągają mnie na tyle mocno, że nie jestem w stanie powstrzymać się przed sięganiem po kolejne. Czasem żałuję. W tym przypadku o irytacji nie może być mowy, choć słowa "arcydzieło" na pewno bym nie użył. Książka zapada w pamięć właśnie ze względu na to, że nie jest podobna do żadnej innej.

Osierocone dzieci muszą...

Ciężko sklasyfikować tę pozycję, ja widzę w niej najwięcej z horroru.
Poznajemy historię rodziny żyjącej w odosobnieniu w momencie śmierci ojca, który samotnie wychowuje dwójkę dzieci. Obserwujemy wszystkie zdarzenia z perspektywy dziecka, które nie do końca jest świadome konsekwencji zachodzących wydarzeń.
Ciekawa pozycja dla ludzi, którzy lubią horrory bez wątków paranormalnych.

Ciężko sklasyfikować tę pozycję, ja widzę w niej najwięcej z horroru.
Poznajemy historię rodziny żyjącej w odosobnieniu w momencie śmierci ojca, który samotnie wychowuje dwójkę dzieci. Obserwujemy wszystkie zdarzenia z perspektywy dziecka, które nie do końca jest świadome konsekwencji zachodzących wydarzeń.
Ciekawa pozycja dla ludzi, którzy lubią horrory bez wątków...

Niezwykła książka, ukazująca mroczny, groteskowy, ale też absolutnie spójny w swej absurdalnej inności świat opowiedziany przez dziką, szaloną dziewczynę. Horror miesza się tu z czarnym humorem, okrucieństwo z czułością, a wszystko jest tak świeże, zaskakujące, kompletnie inne w swym postrzeganiu rzeczywistości, odczuwaniu, myśleniu.
"Musieliśmy, brat i ja, wziąć wszechświat w swoje ręce, gdy pewnego ranka, tuż przed świtem, tata cichaczem wyzionął ducha." Tak brzmi pierwsze zdanie powieści. A każde kolejne odsłania nam porażającą wizję istoty ludzkiej trzepoczącej się w otchłani owego wszechświata.
Książka, która zapada w pamięć na zawsze.

Niezwykła książka, ukazująca mroczny, groteskowy, ale też absolutnie spójny w swej absurdalnej inności świat opowiedziany przez dziką, szaloną dziewczynę. Horror miesza się tu z czarnym humorem, okrucieństwo z czułością, a wszystko jest tak świeże, zaskakujące, kompletnie inne w swym postrzeganiu rzeczywistości, odczuwaniu, myśleniu.
"Musieliśmy, brat i ja, wziąć...

Wiele książek przeczytałam, ale tę książke bez wątpienia zaliczam do najbardziej dziwnych i specyficznych. Teoretycznie jest to powieść , choć ja pokusiłabym się o określenie „opowiadanie” z racji, że to jedynie 164 strony. Wszystko jest w niej nietypowe, od jej wymiarów, po tytuł, o fabule już nie mówiąc. Bohater zwraca się w niej do nas bezpośrednio, jakby relacjonował nam dane wydarzenie bezpośrednio. Jest to w dodatku słownictwo dziecka, które spędziło całe życie w odosobnieniu, nie zostało nauczone pisania ani mówienia i porozumiewa się z nami za pomocą trochę własnego języka, co sprawia, że mimo całej tej przerażającej historii są momenty, w których nie sposób się nie roześmiać z różnych zwłaszcza skojarzeń i porównań tego dziecka. Jest to książka szokująca w swoich wydarzeniach, przedstawiająca mroczne wydarzenia raptem z 2 dni życia dwojga osieroconych dzieci. Ciężko coś o niej powiedzieć tak, by nie zdradzić fabuły. Zaczyna się śmiercią zdziwaczałego ojca, który żył z dwójką dzieci w oddalonym od miasteczka zrujnowanym domostwie, w bardzo dziwny sposób. Dzieci nigdy nie opuszczały domu, nigdy nie były w miasteczku, ani nie rozmawiały z innymi ludźmi. Żyją przez to i tworzą swój własny świat, własne poglądy i własny język, którym się między sobą porozumiewają, przez co wiele razy potrafią nas rozbawić mimo opowiadania tragicznych zdarzeń. Po śmierci ojca muszą stawić czoła rzeczywistości, zorganizować pogrzeb, a przede wszystkim jedno z nich musi opuścić dom i udać się do miasteczka, w którym nigdy nie było. Spotyka w nim innych ludzi, przez co na jaw wychodzą różne tajemnice. Mną najbardziej wstrząsnęło, czym jest Sprawiedliwa Kara, bardzo często wspominana przez bohatera. Zakończenie również nie jest jednoznaczne, według mnie można je interpretować na różne sposoby. Z pewnością nie jest to książka dla każdego, zawiera dużo patologicznych zachowań, mi na długo pozostanie w pamięci jako wstrząsająca, ale mimo to chyba warta uwagi.

Wiele książek przeczytałam, ale tę książke bez wątpienia zaliczam do najbardziej dziwnych i specyficznych. Teoretycznie jest to powieść , choć ja pokusiłabym się o określenie „opowiadanie” z racji, że to jedynie 164 strony. Wszystko jest w niej nietypowe, od jej wymiarów, po tytuł, o fabule już nie mówiąc. Bohater zwraca się w niej do nas bezpośrednio, jakby relacjonował...

Gdybym miała powiedzieć w jednym zdaniu o czym jest ta książka, to podsumowałabym ją tak: to historia o złu w świecie, w którym nie ma pojęć dobra i zła.
Soucy fantastycznie wodzi za nos czytelnika, który z ciekawością podążając wyraz za wyrazem, zdanie za zdaniem ku końcowi powieści, co rusz napotyka się na kolejne zaskakujące go informacje, zupełnie zmieniające obraz całości.

Więcej: http://zaginamrogi.pl/dziewczynka-ktora-za-bardzo-lubila-zapalki-2/

Gdybym miała powiedzieć w jednym zdaniu o czym jest ta książka, to podsumowałabym ją tak: to historia o złu w świecie, w którym nie ma pojęć dobra i zła.
Soucy fantastycznie wodzi za nos czytelnika, który z ciekawością podążając wyraz za wyrazem, zdanie za zdaniem ku końcowi powieści, co rusz napotyka się na kolejne zaskakujące go informacje, zupełnie zmieniające obraz...

Enigmatyczna, niezwykła, ale nie jest łatwa w czytaniu. Utrzymana w mrocznym nastroju, z każdą stroną odsłania coraz więcej ciemnych sekretów i ujawnia swoje znaczenie. Napisana specyficznym, pseudonaukowym, hermetycznym językiem dziecka żyjącego w odosobnieniu. Niełatwa w odbiorze, pełna symbolicznych znaczeń, praktycznie nic nie jest napisane explicit. Jest to pozycja mocno psychodeliczna,zawiła, część osób może uznać ją za "nienormalną".

Enigmatyczna, niezwykła, ale nie jest łatwa w czytaniu. Utrzymana w mrocznym nastroju, z każdą stroną odsłania coraz więcej ciemnych sekretów i ujawnia swoje znaczenie. Napisana specyficznym, pseudonaukowym, hermetycznym językiem dziecka żyjącego w odosobnieniu. Niełatwa w odbiorze, pełna symbolicznych znaczeń, praktycznie nic nie jest napisane explicit. Jest to pozycja...

Książka jest na prawdę świetna, zaskakująca, szokująca. Autor bawi się czytelnikiem i jego emocjami oraz ocenianiem rzeczywistości.

Książka jest na prawdę świetna, zaskakująca, szokująca. Autor bawi się czytelnikiem i jego emocjami oraz ocenianiem rzeczywistości.

Uff...trudna książka. Nie mam pojęcia jak o niej pisać, by nie spoilerować! Fabuła zaczyna się, gdy umiera stary właściciel zamku. Jego dzieci, od dzieciństwa żyjące w zamknięciu, muszą wyruszyć do miasta, by kogoś powiadomić. Książka duszna, przesycona grozą. Bardzo specyficzna językowo - odseparowane od świata dzieci, które nigdy nie słyszały normalnej mowy, porozumiewają się mieszkanką potocznych wyrażeń i słów z książek Spinozy, dostępnych w ojcowskiej bibliotece. W miarę rozwoju akcji zaczynamy uświadamiać sobie straszliwą prawdę o tej rodzinie...Na pewno spodoba się wielbicielom filmu "Kieł" - podobna tematyka!

Uff...trudna książka. Nie mam pojęcia jak o niej pisać, by nie spoilerować! Fabuła zaczyna się, gdy umiera stary właściciel zamku. Jego dzieci, od dzieciństwa żyjące w zamknięciu, muszą wyruszyć do miasta, by kogoś powiadomić. Książka duszna, przesycona grozą. Bardzo specyficzna językowo - odseparowane od świata dzieci, które nigdy nie słyszały normalnej mowy, porozumiewają...

Książka niewątpliwie... dziwna. Jedna z dziwniejszych, jakie czytałem. Przedstawia w zasadzie wyłącznie zło, potęgowane z każdą kolejną stronicą. Najbardziej wstrząsnęła mną, kiedy wyszło na jaw, czym jest Sprawiedliwa Kara. Z pewnością na długo ją zapamiętam.

Książka niewątpliwie... dziwna. Jedna z dziwniejszych, jakie czytałem. Przedstawia w zasadzie wyłącznie zło, potęgowane z każdą kolejną stronicą. Najbardziej wstrząsnęła mną, kiedy wyszło na jaw, czym jest Sprawiedliwa Kara. Z pewnością na długo ją zapamiętam.

Najdziwniejsza książka jaką czytałam...

Najdziwniejsza książka jaką czytałam...