Bardzo ładna, wzruszająca i wciągająca historia. Skłaniająca do przemyśleń. Bardzo podoba mi się przedstawienie choroby z dwóch perspektyw - osoby nią dotkniętej, oraz osób postronnych. Choć całość oceniam na plus tak przyznam szczere, że czegoś mi jednak w niej zabrakło. Liczyłam na większe ochy i achy. Nie mniej jednak polecam. Książkę czyta się szybko, a samo przesłanie historii daję do myślenia.

Bardzo ładna, wzruszająca i wciągająca historia. Skłaniająca do przemyśleń. Bardzo podoba mi się przedstawienie choroby z dwóch perspektyw - osoby nią dotkniętej, oraz osób postronnych. Choć całość oceniam na plus tak przyznam szczere, że czegoś mi jednak w niej zabrakło. Liczyłam na większe ochy i achy. Nie mniej jednak polecam. Książkę czyta się szybko, a samo przesłanie...

Przepiękna, wzruszająca, życiowa. Uświadamiająca, że należy traktować ludzi JAKO ludzi, a nie przez pryzmat ich chorób.

Przepiękna, wzruszająca, życiowa. Uświadamiająca, że należy traktować ludzi JAKO ludzi, a nie przez pryzmat ich chorób.

Zaintrygowała mnie ta książka -zmagania się młodej kobiety z alzheimerem /z chorobą raczej starych ludzi /
.Przerażające i bardzo przejmujące. książka jest też o miłości której nie mogę zrozumieć. Przeważnie czytam thrillery i ta trochę mi się dłużyła ,ale przeczytałam

Zaintrygowała mnie ta książka -zmagania się młodej kobiety z alzheimerem /z chorobą raczej starych ludzi /
.Przerażające i bardzo przejmujące. książka jest też o miłości której nie mogę zrozumieć. Przeważnie czytam thrillery i ta trochę mi się dłużyła ,ale przeczytałam

Dwie perspektywy - kobieta cierpiąca na demencję i kucharka, która widzi jej miłość. Niesamowita historia, poruszająca serce.

Dwie perspektywy - kobieta cierpiąca na demencję i kucharka, która widzi jej miłość. Niesamowita historia, poruszająca serce.

Chętnie sięgam po książki Sally Hepworth. Wszystkie przepełnione są emocjami ludzi w różnych, niełatwych sytuacjach czy momentach w życiu. Nie znam nikogo dotkniętego chorobą Alzheimera ale sądzę, że emocjonalne odchodzenie od kochanej osoby jest straszne. Nasuwa mi się pytanie:czy te osoby naprawdę stopniowo odchodzą z naszego świata czy tylko nie potrafią z nami nawiązać kontaktu?

Chętnie sięgam po książki Sally Hepworth. Wszystkie przepełnione są emocjami ludzi w różnych, niełatwych sytuacjach czy momentach w życiu. Nie znam nikogo dotkniętego chorobą Alzheimera ale sądzę, że emocjonalne odchodzenie od kochanej osoby jest straszne. Nasuwa mi się pytanie:czy te osoby naprawdę stopniowo odchodzą z naszego świata czy tylko nie potrafią z nami nawiązać...

Książka o miłości. Brzmi banalnie? Ta historia będzie zupełnie inna. Anna choruje na nieuleczalną chorobę, trafia do domu opieki. Ale czy ta, młoda kobieta, nie zasługuje na miłość? Czy choroba, która odbiera pamięć, musi odbierać szansę na miłość i uczucie? Czy chorzy ludzie, nie mogą doświadczać miłości i emocji? I to mimo tych wszystkich kłopotów, jakie niesie im życie?
Piękna i bardzo poruszająca książka. Ta historia długo siedzi w głowie. Zmusza do przemyśleń. A te przemyślenia dotyczą choroby, śmiertelności, ale i miłości, radości i tego, że na prawdziwe uczucie, nigdy nie jest za późno!

Książka o miłości. Brzmi banalnie? Ta historia będzie zupełnie inna. Anna choruje na nieuleczalną chorobę, trafia do domu opieki. Ale czy ta, młoda kobieta, nie zasługuje na miłość? Czy choroba, która odbiera pamięć, musi odbierać szansę na miłość i uczucie? Czy chorzy ludzie, nie mogą doświadczać miłości i emocji? I to mimo tych wszystkich kłopotów, jakie niesie im...

Myślałam, że rozszyfrowałam książkę przed jej przeczytaniem, ale nie tym razem.. Zaskoczona fabułą, totalnie dałam się przez nią wciągnąć.
Wielowątkowość nie przeszkadza, wrecz przeciwnie, ubarwia historie.
Historia bardzo mi się podobała, lubie gdy kawałek książki zostaje w naszej duszy i głowie. 7/10

Myślałam, że rozszyfrowałam książkę przed jej przeczytaniem, ale nie tym razem.. Zaskoczona fabułą, totalnie dałam się przez nią wciągnąć.
Wielowątkowość nie przeszkadza, wrecz przeciwnie, ubarwia historie.
Historia bardzo mi się podobała, lubie gdy kawałek książki zostaje w naszej duszy i głowie. 7/10

Można by powiedzieć, że to taka zwyczajna powieść o miłości. Tylko bohaterowie trochę inni. Dlaczego? Ponieważ to dwoje około czterdziestoletnich ludzi chorujących na demencję. Anna choruje na Alzheimera. A przynajmniej tak przypuszczają lekarze, gdyż w przypadku tej choroby pewność można uzyskać jedynie dokonując autopsji. I chyba spojrzenie na świat osoby, która przestaje pamiętać jest jednym z większych walorów tej powieści. To z jakim niezrozumieniem ma do czynienia, to jak jest zamknięta, a może nawet uwięziona we wnętrzu własnego mózgu, który coraz bardziej odmawia jej posłuszeństwa. Zmagania Anny z chorobą sprawiły, iż zwyczajnie nie mogłam się od tej książki oderwać. Poza tym przeplata się tu jeszcze opowieść o Eve i jej mężu, który zdefraudował ogromne sumy pieniędzy. Oraz o mieszkańcach domu spokojnej starości. Ciepła, mądra książka, a że odrobinę harlequinem trąci - nie szkodzi. I tak polecam.

Można by powiedzieć, że to taka zwyczajna powieść o miłości. Tylko bohaterowie trochę inni. Dlaczego? Ponieważ to dwoje około czterdziestoletnich ludzi chorujących na demencję. Anna choruje na Alzheimera. A przynajmniej tak przypuszczają lekarze, gdyż w przypadku tej choroby pewność można uzyskać jedynie dokonując autopsji. I chyba spojrzenie na świat osoby, która przestaje...

Przepiękna, wzruszająca, mądra, refleksyjna. To trzeba przeczytać.

Przepiękna, wzruszająca, mądra, refleksyjna. To trzeba przeczytać.

Niezwykle przejmująca historia.

Niezwykle przejmująca historia.