Ilu z nas będąc nastolatkiem twierdziło, że wie wszystko lepiej od rodziców oraz chciało uciec z domu? Pewnie sporo. Trzeci tom Grimm Fairy Tales dotyka właśnie tego problemu, często występującego nie tylko w Ameryce. Robi to za pomocą historii o Jasiu i Małgosi, jednak w tym wydaniu nie dostaniemy klasycznego obrazka, jak brat z siostrą najpierw dają się zwieść do chatki zbudowanej z piernika, a potem wspólnie pokonują wiedźmę. W praktyce to zabrakło nawet chatki z piernika, za to poczwara ma tutaj bardzo wielki apetyt i wyjątkowo wredny charakter. Choć Małgosia też nie grzeszy cnotą.

Główną bohaterką jest młoda nastolatka, która zbliża się do wieku dorosłości, przynajmniej na papierze, i postanawia wymknąć się z domu na nocną imprezę w środku tygodnia. Zostaje jednak przyłapana przez rodziców, a jej ojciec wpada w szał widząc młodocianą córkę ubraną, delikatnie ujmując, dość wyzywająco i dwuznacznie. Postanawia uziemić niesforne dziecko i odsyła latorośl do jej pokoju. Dziewczyna jednak postanawia się przeciwstawić woli "głupich rodziców" i ucieka z domu, aby zacząć żyć na własny rachunek. Wraz z nią wymyka się również jej młodszy brat. Rodzeństwo łapie okazję i tym sposobem poznaje osobę opowiadającą im historię Jasia i Małgosi, niesfornej parki, która głupotę oraz pychę przypłaciła krwią.

Na pierwszym planie mamy jak zwykle postać żeńską, czyli tym razem Małgosię oraz jej odpowiedniczkę w realnym świecie. dziewczyna jest nie tylko butna i zbyt pewna siebie, ale pomiata rodzicami. Cokolwiek zrobią zawsze będzie wymierzone "przeciw jej wolności", gdyż tak jest i już. Nikt nie jest wstanie jej przemówić do rozsądku, nawet młodszy brak, którego kocha i szanuje. Dodatkowo wszystkich obarcza winą za swe niepowodzenia czy "ograniczenia" bo nie pozwalają jej robić tego na co ma ochotę. W efekcie sprowadza to kłopoty nie tylko na nią, ale także osoby, które chciała chronić.

Ostoją rozsądku w tym wypadku jest Jaś, choć pod wpływem siostry potrafi popełniać głupstwa. Jednym z nich jest podążenie za nią do ciemnego lasu, podczas ucieczki z domu. Z jednej strony pcha go do tego troska o siostrę, z drugiej zaś arogancja, gdyż w imię solidarności nie chce wyznać prawdy swym rodzicom. Jednak dla niego starsza siostra to nie tylko bratnia dusza, ale również wzór do naśladowania, choć nieraz krytykuje ją za podejmowanie pochopnych decyzji. Gdy trafiają do chatki wiedźmy i sprawy przybierają nieciekawy obrót, potrafi jako jedyny zachować się dojrzale, podczas gdy Małgosia daje się ponieść emocjom. Gdy te opadają, jest już o wiele za późno aby móc cofnąć pewne sprawy.

Jeśli idzie o polskie wydanie to tym razem dostaliśmy trzy okładki - główną (widoczna w recenzji) i dwie alternatywne. Ponownie, w moim przypadku, plansza na głównej okładce jest ciekawsza od limitowanych. Dlaczego? Gdyż tak jak przy Kopciuszku w pełni oddaje charakter przedstawionej tutaj opowieści. Mrocznej, ponurej i... przepakowanej erotyzmem. Wszelkie postacie żeńskie w szczególności główna bohaterka oraz wiedźma posiadają naprawdę obfite biusty, jednak twórcy nie zapomnieli tutaj o mężczyznach. Z drugiej strony ci nie są tak napompowani jak gajowy w Czerwonym kapturku i bliżej im do realizmu niż żeńskim postaciom. Z drugiej strony to nie przeszkadza w samej lekturze i co ważniejsze, nie na ten aspekt koncentruje uwagę czytelnika tylko scenariusz.Zatem cel twórców został osiągnięty. Jedyne co w polskim wydaniu psuje obraz całości, to głupi błąd drukarski, który w środku zeszytu ściął w połowie jeden z dymków. Na szczęście nie utrudnia to odbioru historii, a i łatwo idzie się domyślić jaką treść zawierał.

Jaś i Małgosia niosą z sobą klasyczną lekcję o tym, że lepiej słuchać rodziców, szczególnie jeśli jest się jeszcze osobą niedojrzałą emocjonalnie i nigdy nie posmakowało ciężkiej pracy. Łatwo jest oskarżać innych o swoje porażki, ale kiedy życie wystawi nam rachunek, a potrafi zrobić to znienacka, wtedy okazuje się jak mało wiemy, a konsekwencje potrafią być opłakane w skutkach. Dlatego warto dać trochę na luz, spuścić z tonu i posłuchać głosu tych, którym zależy na naszym dobru, choć czasem, wydaje się nam, że nie umieją tego pokazać.

Ilu z nas będąc nastolatkiem twierdziło, że wie wszystko lepiej od rodziców oraz chciało uciec z domu? Pewnie sporo. Trzeci tom Grimm Fairy Tales dotyka właśnie tego problemu, często występującego nie tylko w Ameryce. Robi to za pomocą historii o Jasiu i Małgosi, jednak w tym wydaniu nie dostaniemy klasycznego obrazka, jak brat z siostrą najpierw dają się zwieść do chatki...

JA SIĘ Z MAŁGOSIĄ WIEDŹMY NIE BOJĘ

W trzeci zeszyci „Grimm Fairy Tales” twórcy serii biorą na warsztat kolejną legendarną baśń, którą odzierają z tego, co niewinne i dziecięce, zastępując grozą, fantastyką i współczesnymi ramami spajającymi całość. Tym razem do naszych rąk trafia przeredagowana według tego schematu wersja „Jasia i Małgosi”, ale co ważniejsze seria wreszcie otrzymuje wspólne dla ogółu elementy, które łączą poszczególne zeszyty w większą całość.

Małgosia nosi szpilki, mini i kabaretki? Jaś z długimi włosami ubrany w koszulkę z trupią buźką? Wiedźma pożerająca na żywca swoje ofiary?
Siedemnastoletnia Gina dość ma ograniczeń, jakie nakładają na nią rodzice. Czarę goryczy przelewa wieczór, kiedy nie wypuszczają jej z domu skąpo ubranej, a na dodatek dają jej szlaban. Wściekła dziewczyna postanawia uciec z domu, a jej brat Hank decyduje się towarzyszyć siostrze. Wędrówka przez odludną okolicę nie należy jednak do najprzyjemniejszych. Na szczęście wkrótce zatrzymuje im się kobieta, która proponuje podwiezienie. W trakcie jazdy wspomina, że prowadzi kursy na uniwersytecie poświęcone baśniom i zaczyna opowiadać im pierwotną właściwą wersję „Jasia i Małgosi”, w której to niechętna do wykonywania obowiązków dziewczyna opuszcza nocą rodzinny dom. Dołącza do niej brat, nie chcąc żeby wędrowała sama i wkrótce oboje natrafiają na chatkę, nieświadomi co tam na nich czeka.
Ale czy na Ginę i Hanka nie czeka czasami coś podobnego?

Ten zeszyt „Grimm Fiary Tales” jest ostrzejszy od poprzednich – zarówno pod względami językowymi, jak i ilości wydekoltowanych bohaterek o dużych biustach, przyjmujących często jakże wyzywające pozy. Nie zabrakło także krwi i grozy. Ale doszło także coś jeszcze, co już wspomniałem przy okazji wstępu. Przy lekturze tomu drugiego miałem nadzieję, że w serii pojawi się jakiś element wspólny dla całej opowieści i moment ten właśnie nastał. Na dodatek takich elementów jest więcej. Wprawdzie sama księga z baśniami, która trafia w ręce bohaterów, jak i pojawiające się w trakcie akcji kruki można by uznać za rzeczy symboliczne, ale trudno już zignorować postać Seli Mathers, wykładowcy specjalizującej się w tematyce baśni, jako nośniku rzeczywistości. Dzięki niej „Grimm…” przenosi się na nieco inny wymiar, pobudzając wyobraźnię i rodząc pytania, na które – mam taką nadzieję – poznamy wkrótce odpowiedzi.

Nie oznacza to oczywiście, że nagle stała się konieczna znajomość poprzednich części. Seria nadal stanowi zbiór samodzielnych opowieści, które czytać można niezależnie. I dobrze się przy tym bawić. Czyta się to lekko i przyjemnie, miło też patrzy (zmiana rysownika na znanego z „1001 Arabian Nights” Alexandre Benhossiego nie wpłynęła zbytnio na odbiór całości) i chce więcej. Nic tylko polecić tym, którzy lubią podobne komiksy.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/09/08/grimm-fairy-tales-03-jas-i-malgosia-ralph-tedesco-joe-tyler-alexandre-benhossi/

JA SIĘ Z MAŁGOSIĄ WIEDŹMY NIE BOJĘ

W trzeci zeszyci „Grimm Fairy Tales” twórcy serii biorą na warsztat kolejną legendarną baśń, którą odzierają z tego, co niewinne i dziecięce, zastępując grozą, fantastyką i współczesnymi ramami spajającymi całość. Tym razem do naszych rąk trafia przeredagowana według tego schematu wersja „Jasia i Małgosi”, ale co ważniejsze seria wreszcie...

Seria „Grimm Fairy Tales” zdążyła dorobić się wielu fanów w jej anglojęzycznym wydaniu. Polski czytelnik póki co ma szansę zapoznać się z trzema (a nawet czterema, ze względu na ostatnią premierę) zeszytami serii, przełożonej na język polski i wydanej przez Okami. Pierwsza i druga odsłona cyklu reprezentowały różny poziom, który jednak wykazywał tendencję zwyżkową. Czy trzecia część potwierdzi tę tezę? Zajrzyjmy.

Rodzina przyłapuję Ginę na próbie wyjścia na imprezę w dość skąpym stroju, co skutkuje kłótnią i szlabanem domowym. Pod wpływem emocji ta po prostu pakuje się i ucieka przez okno - w towarzystwie brata, który nie chce puścić jej samej w nocy. W drodze do miasta decydują się złapać stopa, a osobą, która zabiera ich ze sobą okazuje się być ta sama prelegentka, która prowadzi wykłady na temat prawdziwych wersji baśni braci Grimm. Ona też opowiada młodym jedną z historii.

Jaś i Małgosia to dwójka nastolatków, mieszkających w odludnej okolicy z ojcem i jego nową żoną. Trudno jest im się dogadać z macochą: o ile chłopak jest osobą dość kompromisową, o tyle jego siostra ma ojcu za złe, że zbyt szybko jej zdaniem ożenił się ponownie i nie przepuszcza żadnej okazji, by okazać swoje niezadowolenie. W szybkim tempie prowadzi to do awantury i decyzji o opuszczeniu domu przez dziewczynę. Za nią podąża Jaś w słusznej obawie o jej bezpieczeństwo i nadziei, że uda mu się przekonać buntowniczkę do powrotu. Trafiają jednak do chatki tajemniczej kobiety, która oferuje im poczęstunek i nocleg…

Cały tekst dostępny tu: http://www.kotwbookach.pl/2016/09/grimm-fairy-tales-03-jas-i-magosia.html

Seria „Grimm Fairy Tales” zdążyła dorobić się wielu fanów w jej anglojęzycznym wydaniu. Polski czytelnik póki co ma szansę zapoznać się z trzema (a nawet czterema, ze względu na ostatnią premierę) zeszytami serii, przełożonej na język polski i wydanej przez Okami. Pierwsza i druga odsłona cyklu reprezentowały różny poziom, który jednak wykazywał tendencję zwyżkową. Czy...

W trzecim zeszycie scenarzyści zdają się nadal podążać tropem prostoty i wierności duchowi oryginału, połączonych jednak z pewnymi drobnymi acz znaczącymi przesunięciami akcentów. W opowieści Grimmów to rodzice (a w szczególności macocha) pragnęli pozbyć się ciężaru dodatkowych gąb do wykarmienia. Tutaj oryginalna historia została przekształcona i inicjatywa leży po stronie zbuntowanej córki, za którą podąża brat. Ponownie znacznie bardziej przewrotne i krwawe jest zakończenie historii młodzieńczej rebelii, a wizerunek wiedźmy z leśnej chatki – bardziej spotworniały.

W połączeniu z lekko moralizatorskim finałem wątku współczesnego czyni to ten album nieco słabszym od poprzednika, ale wciąż całkiem interesującym. Szkoda tylko, że dobre wrażenie psuje ciężkostrawna dla wrażliwego oka okładka i plasujące się o poziom niżej od poprzedniego tomu rysunki nowego ilustratora (zmiana z komiksu na komiks stanowczo nie wychodzi serii na dobre).

Cała recenzja do przeczytania na: http://zcyklu.pl/na-czasie/463/Jas-i-Malgosia-historia-prawdziwa.

W trzecim zeszycie scenarzyści zdają się nadal podążać tropem prostoty i wierności duchowi oryginału, połączonych jednak z pewnymi drobnymi acz znaczącymi przesunięciami akcentów. W opowieści Grimmów to rodzice (a w szczególności macocha) pragnęli pozbyć się ciężaru dodatkowych gąb do wykarmienia. Tutaj oryginalna historia została przekształcona i inicjatywa leży po stronie...