Grimm Fairy Tales #03 Jaś i Małgosia

JA SIĘ Z MAŁGOSIĄ WIEDŹMY NIE BOJĘ

W trzeci zeszyci „Grimm Fairy Tales” twórcy serii biorą na warsztat kolejną legendarną baśń, którą odzierają z tego, co niewinne i dziecięce, zastępując grozą, fantastyką i współczesnymi ramami spajającymi całość. Tym razem do naszych rąk trafia przeredagowana według tego schematu wersja „Jasia i Małgosi”, ale co ważniejsze seria wreszcie otrzymuje wspólne dla ogółu elementy, które łączą poszczególne zeszyty w większą całość.

Małgosia nosi szpilki, mini i kabaretki? Jaś z długimi włosami ubrany w koszulkę z trupią buźką? Wiedźma pożerająca na żywca swoje ofiary?
Siedemnastoletnia Gina dość ma ograniczeń, jakie nakładają na nią rodzice. Czarę goryczy przelewa wieczór, kiedy nie wypuszczają jej z domu skąpo ubranej, a na dodatek dają jej szlaban. Wściekła dziewczyna postanawia uciec z domu, a jej brat Hank decyduje się towarzyszyć siostrze. Wędrówka przez odludną okolicę nie należy jednak do najprzyjemniejszych. Na szczęście wkrótce zatrzymuje im się kobieta, która proponuje podwiezienie. W trakcie jazdy wspomina, że prowadzi kursy na uniwersytecie poświęcone baśniom i zaczyna opowiadać im pierwotną właściwą wersję „Jasia i Małgosi”, w której to niechętna do wykonywania obowiązków dziewczyna opuszcza nocą rodzinny dom. Dołącza do niej brat, nie chcąc żeby wędrowała sama i wkrótce oboje natrafiają na chatkę, nieświadomi co tam na nich czeka.
Ale czy na Ginę i Hanka nie czeka czasami coś podobnego?

Ten zeszyt „Grimm Fiary Tales” jest ostrzejszy od poprzednich – zarówno pod względami językowymi, jak i ilości wydekoltowanych bohaterek o dużych biustach, przyjmujących często jakże wyzywające pozy. Nie zabrakło także krwi i grozy. Ale doszło także coś jeszcze, co już wspomniałem przy okazji wstępu. Przy lekturze tomu drugiego miałem nadzieję, że w serii pojawi się jakiś element wspólny dla całej opowieści i moment ten właśnie nastał. Na dodatek takich elementów jest więcej. Wprawdzie sama księga z baśniami, która trafia w ręce bohaterów, jak i pojawiające się w trakcie akcji kruki można by uznać za rzeczy symboliczne, ale trudno już zignorować postać Seli Mathers, wykładowcy specjalizującej się w tematyce baśni, jako nośniku rzeczywistości. Dzięki niej „Grimm…” przenosi się na nieco inny wymiar, pobudzając wyobraźnię i rodząc pytania, na które – mam taką nadzieję – poznamy wkrótce odpowiedzi.

Nie oznacza to oczywiście, że nagle stała się konieczna znajomość poprzednich części. Seria nadal stanowi zbiór samodzielnych opowieści, które czytać można niezależnie. I dobrze się przy tym bawić. Czyta się to lekko i przyjemnie, miło też patrzy (zmiana rysownika na znanego z „1001 Arabian Nights” Alexandre Benhossiego nie wpłynęła zbytnio na odbiór całości) i chce więcej. Nic tylko polecić tym, którzy lubią podobne komiksy.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/09/08/grimm-fairy-tales-03-jas-i-malgosia-ralph-tedesco-joe-tyler-alexandre-benhossi/

JA SIĘ Z MAŁGOSIĄ WIEDŹMY NIE BOJĘ

W trzeci zeszyci „Grimm Fairy Tales” twórcy serii biorą na warsztat kolejną legendarną baśń, którą odzierają z tego, co niewinne i dziecięce, zastępując grozą, fantastyką i współczesnymi ramami spajającymi całość. Tym razem do naszych rąk trafia przeredagowana według tego schematu wersja „Jasia i Małgosi”, ale co ważniejsze seria wreszcie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Seria „Grimm Fairy Tales” zdążyła dorobić się wielu fanów w jej anglojęzycznym wydaniu. Polski czytelnik póki co ma szansę zapoznać się z trzema (a nawet czterema, ze względu na ostatnią premierę) zeszytami serii, przełożonej na język polski i wydanej przez Okami. Pierwsza i druga odsłona cyklu reprezentowały różny poziom, który jednak wykazywał tendencję zwyżkową. Czy trzecia część potwierdzi tę tezę? Zajrzyjmy.

Rodzina przyłapuję Ginę na próbie wyjścia na imprezę w dość skąpym stroju, co skutkuje kłótnią i szlabanem domowym. Pod wpływem emocji ta po prostu pakuje się i ucieka przez okno - w towarzystwie brata, który nie chce puścić jej samej w nocy. W drodze do miasta decydują się złapać stopa, a osobą, która zabiera ich ze sobą okazuje się być ta sama prelegentka, która prowadzi wykłady na temat prawdziwych wersji baśni braci Grimm. Ona też opowiada młodym jedną z historii.

Jaś i Małgosia to dwójka nastolatków, mieszkających w odludnej okolicy z ojcem i jego nową żoną. Trudno jest im się dogadać z macochą: o ile chłopak jest osobą dość kompromisową, o tyle jego siostra ma ojcu za złe, że zbyt szybko jej zdaniem ożenił się ponownie i nie przepuszcza żadnej okazji, by okazać swoje niezadowolenie. W szybkim tempie prowadzi to do awantury i decyzji o opuszczeniu domu przez dziewczynę. Za nią podąża Jaś w słusznej obawie o jej bezpieczeństwo i nadziei, że uda mu się przekonać buntowniczkę do powrotu. Trafiają jednak do chatki tajemniczej kobiety, która oferuje im poczęstunek i nocleg…

Cały tekst dostępny tu: http://www.kotwbookach.pl/2016/09/grimm-fairy-tales-03-jas-i-magosia.html

Seria „Grimm Fairy Tales” zdążyła dorobić się wielu fanów w jej anglojęzycznym wydaniu. Polski czytelnik póki co ma szansę zapoznać się z trzema (a nawet czterema, ze względu na ostatnią premierę) zeszytami serii, przełożonej na język polski i wydanej przez Okami. Pierwsza i druga odsłona cyklu reprezentowały różny poziom, który jednak wykazywał tendencję zwyżkową. Czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W trzecim zeszycie scenarzyści zdają się nadal podążać tropem prostoty i wierności duchowi oryginału, połączonych jednak z pewnymi drobnymi acz znaczącymi przesunięciami akcentów. W opowieści Grimmów to rodzice (a w szczególności macocha) pragnęli pozbyć się ciężaru dodatkowych gąb do wykarmienia. Tutaj oryginalna historia została przekształcona i inicjatywa leży po stronie zbuntowanej córki, za którą podąża brat. Ponownie znacznie bardziej przewrotne i krwawe jest zakończenie historii młodzieńczej rebelii, a wizerunek wiedźmy z leśnej chatki – bardziej spotworniały.

W połączeniu z lekko moralizatorskim finałem wątku współczesnego czyni to ten album nieco słabszym od poprzednika, ale wciąż całkiem interesującym. Szkoda tylko, że dobre wrażenie psuje ciężkostrawna dla wrażliwego oka okładka i plasujące się o poziom niżej od poprzedniego tomu rysunki nowego ilustratora (zmiana z komiksu na komiks stanowczo nie wychodzi serii na dobre).

Cała recenzja do przeczytania na: http://zcyklu.pl/na-czasie/463/Jas-i-Malgosia-historia-prawdziwa.

W trzecim zeszycie scenarzyści zdają się nadal podążać tropem prostoty i wierności duchowi oryginału, połączonych jednak z pewnymi drobnymi acz znaczącymi przesunięciami akcentów. W opowieści Grimmów to rodzice (a w szczególności macocha) pragnęli pozbyć się ciężaru dodatkowych gąb do wykarmienia. Tutaj oryginalna historia została przekształcona i inicjatywa leży po stronie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to