Chłopcy Murrowa. Na frontach wojny i dziennikarstwa

Książka całkiem nieźle napisana i mogąca zainteresować nie tylko amerykańskich czytelników lub osoby badające historię mediów. Jednocześnie jednak nie sądzę, abym wiele stracił, gdybym zamiast tej opasłej pozycji przeczytał jej 25-stronicowe streszczenie. Umiarkowanie podoba mi się fakt, iż autorzy bestsellerowej „Sprawy honoru”, odpowiadając na komercyjne życzenie wydawcy, przygotowali specjalną polską edycję „Chłopców Murrowa”, „wklejając” doń kilka zdań mogących szczególnie zaciekawić Polaków, a raczej zaspokoić naturalną potrzebę dostrzeżenia naszej ważności. W większym jeszcze stopniu moje wątpliwości budzi swoista antynomia między oboma wymienionymi tu dziełami. Oto bowiem w „Sprawie honoru” mamy przedłożone jednoznaczne dowody na słabość intelektualną i moralną amerykańskich elit spod znaku Ivy League, Broadway League, rozlicznych waszyngtońskich dygnitarzy i biuralistów wyższego szczebla, którzy dali się uwieść kaukaskiemu zwyrodnialcowi z Kremla. Tymczasem, w „Chłopcach Murrowa”, na najczarniejszy charakter został wykreowany senator Joseph McCarthy, rzekomo zdemaskowany w pamiętnych audycjach przez tytułowego dziennikarza, jako zionący nienawiścią ultras, oszczerca i manipulator. A przecież wiele lat po ich emisji sam Murrow przyznał, że program był celowym montażem wypowiedzi polityka, ukierunkowanym na jego zdyskredytowanie. Czy, nie tuszując wypaczeń ekipy senatora z Wisconsin, można było w „Chłopcach Murrowa” przedstawić istotę konfliktu rzetelniej niż w tendencyjnej hollywoodzkiej produkcji z 2005 roku? Czy nie ważniejsza była prawda o bezdennej głupocie, a niekiedy zaprzaństwie wielu amerykańskich decydentów, obnażona przez McCarthy’ego (niestety w niektórych przypadkach na jednoznaczne dowody zasadności oskarżeń senatora trzeba był poczekać dekady)? Czy można zapomnieć, że najlepszą obroną skompromitowanych „autorytetów” był zjadliwy kontratak?

Książka całkiem nieźle napisana i mogąca zainteresować nie tylko amerykańskich czytelników lub osoby badające historię mediów. Jednocześnie jednak nie sądzę, abym wiele stracił, gdybym zamiast tej opasłej pozycji przeczytał jej 25-stronicowe streszczenie. Umiarkowanie podoba mi się fakt, iż autorzy bestsellerowej „Sprawy honoru”, odpowiadając na komercyjne życzenie...

Ogromny zawód. Aż dziw bierze, jak ogromną drogę przebyli autorzy "Chłopców Murrowa" do "Sprawy honoru". Właściwie wszystkie zalety późniejszej książki tutaj nie zaistniały. Najbardziej niewybaczalną wadą są błędy historyczne - to, że coś zostało w dany sposób opisane przez dziennikarzy, nie znaczy, że w rzeczywistości odbyło się w taki sposób i powinnością autorów było sprawdzić rzeczywisty przebieg medialnych relacji. Prócz tego, nie spodziewałem się, że dla mnie osobiście jakakolwiek książka w tematyce II WŚ mogłaby być nudna - a ta momentami była. Jedyne co ratuje tą pozycję, to dobrze ukazany proces stopniowego upadku dziennikarstwa - od rzetelnych, misternie tworzonych reportaży, do płytkich, maksymalnie skomercjalizowanych "niusów".

Ogromny zawód. Aż dziw bierze, jak ogromną drogę przebyli autorzy "Chłopców Murrowa" do "Sprawy honoru". Właściwie wszystkie zalety późniejszej książki tutaj nie zaistniały. Najbardziej niewybaczalną wadą są błędy historyczne - to, że coś zostało w dany sposób opisane przez dziennikarzy, nie znaczy, że w rzeczywistości odbyło się w taki sposób i powinnością autorów było...

Książka w piękny sposób przybliża II wojnę światową od strony dziennikarskiej, co jest jej największym plusem. Są tu, oczywiście, i inne okresy historyczne, ale to nie przypadek, że 2/3 treści dotyczy największej wojny, jakiej doświadczył świat ;) Do tego pokazuje grupkę bardzo interesujących ludzi, którzy zmienili rzeczony świat w sposób może nie do końca przez nas rozumiany, ale na pewno mocno zauważalny. Jeśli miałbym o coś żal do autorów, to tylko o to, że jeden jedyny raz padła w tekście wzmianka (i jedynie mimochodem) o słowach, za które większość ludzi kojarzyła Murrowa - jego słynne "Good night and good luck".

Książka w piękny sposób przybliża II wojnę światową od strony dziennikarskiej, co jest jej największym plusem. Są tu, oczywiście, i inne okresy historyczne, ale to nie przypadek, że 2/3 treści dotyczy największej wojny, jakiej doświadczył świat ;) Do tego pokazuje grupkę bardzo interesujących ludzi, którzy zmienili rzeczony świat w sposób może nie do końca przez nas...

Ciekawie napisana historia korespondentów wojennych. Przybliża nam ważne wydarzenia z nieoczekiwanej perspektywy. Myślę że podobne książki piszących na znane tematy w innym ujęciu to prawdziwe perełki. Jeśli interesuje Cię II wś, a masz już dość suchego opisu kolejnych bitew i ruchów wojsk, to jest to książka właśnie dla Ciebie.

Ciekawie napisana historia korespondentów wojennych. Przybliża nam ważne wydarzenia z nieoczekiwanej perspektywy. Myślę że podobne książki piszących na znane tematy w innym ujęciu to prawdziwe perełki. Jeśli interesuje Cię II wś, a masz już dość suchego opisu kolejnych bitew i ruchów wojsk, to jest to książka właśnie dla Ciebie.

KSIĄŻKA BARDZO MNIE ZACIEKAWIŁA. CZYTAŁEM JĄ JEDNYM TCHEM. BARDZO CIEKAWA CHODŹ PAPIER MÓGŁ BYĆ LEPSZEJ JAKOŚCI. POLECAM

KSIĄŻKA BARDZO MNIE ZACIEKAWIŁA. CZYTAŁEM JĄ JEDNYM TCHEM. BARDZO CIEKAWA CHODŹ PAPIER MÓGŁ BYĆ LEPSZEJ JAKOŚCI. POLECAM

Ciekawe, nawet bardzo - biografie znanych w USA korespondentów wojennych pokazują życie w tym specyficznym zawodzie i sposób pracy wielkiej amerykańskiej machiny prasowej.

Ciekawe, nawet bardzo - biografie znanych w USA korespondentów wojennych pokazują życie w tym specyficznym zawodzie i sposób pracy wielkiej amerykańskiej machiny prasowej.

Plus za tematykę.papier mógłby być lepszy.no i jak to ktoś zauważył w innej opinii,autorzy nie zrobili wystarczającego reaserczu,przez co niektóre wydarzenia prezentowane są w złym kontekście.

Plus za tematykę.papier mógłby być lepszy.no i jak to ktoś zauważył w innej opinii,autorzy nie zrobili wystarczającego reaserczu,przez co niektóre wydarzenia prezentowane są w złym kontekście.