Książka warta przeczytania i jeszcze bardziej warta polecenia. Przez wiele lat historia kojarzyła się mi się z historią starszą, najlepiej starożytną albo średniowieczną, w zasadzie cezurą jaką przyswoiła moja mentalność był okres II wojny światowej. Po tym czasie nie była to już historia, a współczesność (w dodatku mało ciekawa bez piramid, królów, oraz rzezi wojennych). Kilka lat temu moje myślenie na całe szczęści zaczęło się zmieniać. Odkrywałem historią w najlepszym jej wydaniu czyli wydarzenia dziejąca się we współczesności. Zrozumiałem, że najciekawsze jest to co dzieje się tu i teraz. Ażeby to zrozumieć musiałem poznać mechanizmy "dzisiaj". Dla naszego kraju jednym z fundamentów obecnych wydarzeń są okresy tzw. przemian wolnościowych przełomu lat dziewięćdziesiątych.
Książka profesora Dudka świetnie opisuje te czasy. Zachowuje obiektywizm (co wcale nie jest łatwe) starając się prezentować wydarzenia z perspektywy każdej z zaangażowanych stron. Dzięki teamu sporo lepiej rozumiem, na czym polega dzisiejszy spór polityczny i jakie są przyczyny tak ogromnej polaryzacji społecznej. Książka, choć naukowa, jest przykładem jak pisać się powinno. Narracja jest lekka - nawet jeśli opisywane wydarzenia wcale trudne, w żadnym wypadku nie nurząca. Czyta się jak dobry thriller polityczny z elementami dramatu.

Książka warta przeczytania i jeszcze bardziej warta polecenia. Przez wiele lat historia kojarzyła się mi się z historią starszą, najlepiej starożytną albo średniowieczną, w zasadzie cezurą jaką przyswoiła moja mentalność był okres II wojny światowej. Po tym czasie nie była to już historia, a współczesność (w dodatku mało ciekawa bez piramid, królów, oraz rzezi wojennych)....

Antoni Dudek przedstawia w książce szczegółowy przebieg wydarzeń z lat 80 i początku lat 90., w których rozpadła się komunistyczna władza w Polsce.

Autor na podstawie relacji, książek, protokołów, wywiadów i stenogramów pokazuje jak od wewnątrz wyglądał upadek rządów PZPR. Przedstawia jak wyglądało nieudolne radzenie sobie z coraz większymi problemami na utrzymanie stabilnej władzy przez komunistów. Podejście Gorbaczowa i ZSRR, strajki, Wałęsa i Solidarność, opozycja, związki zawodowe, kościół, zachód, kryzys gospodarczy i brak sposobów na radzenie sobie z tym wszystkim.

Książka zawiera szczegółowe opisy rozmów, pomysłów na rozwiązanie problemów, potem przebieg obrad przy okrągłym stole, pierwszych wyborach i przewrotne ustalanie składu rządu, a w końcu rozpadanie się PZPR, zmienianie szyldów ich służb i gasnącej roli Jaruzelskiego i przyjaciół.

Antoni Dudek przedstawia w książce szczegółowy przebieg wydarzeń z lat 80 i początku lat 90., w których rozpadła się komunistyczna władza w Polsce.

Autor na podstawie relacji, książek, protokołów, wywiadów i stenogramów pokazuje jak od wewnątrz wyglądał upadek rządów PZPR. Przedstawia jak wyglądało nieudolne radzenie sobie z coraz większymi problemami na utrzymanie...

Wyważona i sprawiedliwa ocena przemian politycznych w Polsce. Opracowanie stricte naukowe, ale raczej z tych lżejszych w formie, nastawionych na czytelnika bardziej masowego. Próg wejścia - ogólne rozeznanie w polityce tamtego okresu. Zdecydowanie polecam.

Wyważona i sprawiedliwa ocena przemian politycznych w Polsce. Opracowanie stricte naukowe, ale raczej z tych lżejszych w formie, nastawionych na czytelnika bardziej masowego. Próg wejścia - ogólne rozeznanie w polityce tamtego okresu. Zdecydowanie polecam.

Według mnie takie właśnie powinny być książki historyczne. Pan Antoni Dudek nie dość, że opiera się na wielu źródłach i liczba przypisów jest bardzo obszerna, to jeszcze potrafi nie zanudzic czytelnika, tylko poprowadzić go poprzez dana historie. Na plus jest też fakt, że nie ma tu praktycznie żadnych własnych ocen autora. Książka jak najbardziej do polecenia, bo dość obszernie (ale nie w sposób przegadany) oddaje klimat tamtych czasów starając się ukazać każde wydarzenie i że strony PZPR jak i od strony Solidarności.

Według mnie takie właśnie powinny być książki historyczne. Pan Antoni Dudek nie dość, że opiera się na wielu źródłach i liczba przypisów jest bardzo obszerna, to jeszcze potrafi nie zanudzic czytelnika, tylko poprowadzić go poprzez dana historie. Na plus jest też fakt, że nie ma tu praktycznie żadnych własnych ocen autora. Książka jak najbardziej do polecenia, bo dość...

Otóż: był sobie pewien kraj. W zamierzchłych czasach krajem owym rządził pewien zły Generał. Ponieważ jednak nosił obciachowe okulary i posiadał powierzchowności mapeta, współcześni mieszkańcy dorzecza Odry i Wisły nie bardzo pamiętają już na czym to generalskie zło miałoby polegać. Tym bardziej, że mamy dziękować Bogu rok 2016 a wspomniany osobnik opuścił już naszą szczęśliwą krainę.
W początkach roku 1988 sprawy miały się jednak zgoła inaczej. Ręce Generała i jego świty wciąż w miarę twardo trzymały poddanych za twarze. Opozycja znajdowała się w rozsypce. Na listach płac tajnych służb figurowało jakieś 100 tysięcy kapusiów. W swoich własnych szeregach Generał uchodził za osobę niezastąpioną. A tych, którzy wykazywali w tej materii bardziej sceptyczne stanowisko rozesłano dawno temu po różnych ambasadach i placówkach. Z grubsza zatem nikt Generałowi nie podskakiwał.
A jednak w zasadzie jasnym stało się wtedy, po 43 latach męki, że eksperyment z centralnie zaplanowaną gospodarką można uznać za umiarkowanie udany. I że dalsze utrzymywanie status quo zakończy się niechybnie spektakularnym bankructwem. A ponieważ o Generale można było powiedzieć wiele, lecz z pewnością nie to, że jest człowiekiem słabo poinformowanym a także lichym strategiem, można śmiało założyć, że myśl o przełożeniu wajchy na drugą stronę, najlepiej jeszcze przynajmniej częściowo rękami opozycji nie była mu obca już od dawna. W pamiętnym roku 1988 wszystko ruszyło pełną parą. Lepiej zorientowani pamiętają, że właśnie tego roku, za sprawą pana ministra Wilczka, który już wtedy jeździł prawdziwą Toyotą, uchwalono ustawę o działalności gospodarczej. Niedościgłą w swej prostocie i po dziś dzień wspominaną przez wielu z prawdziwym sentymentem. A także prawo bankowe i o ile dobrze pamiętamy przepisy o spółkach z udziałem kapitału zagranicznego. I wszystkie te cudowności miały zmotywować Polaków do wzięcia spraw we własne ręce. Tyle teoria.
Rzeczywistość wyglądała jednak tak, że za biznes wzięły się wtedy głównie największe gnidy, które wietrząc okazję i posiadając po temu niezbędny zasób kontaktów zamieniły posady w strukturach władzy na własny, znacznie bardziej dochodowy wikt. I było ich naprawdę w przysłowiowe pizdu. Samo MSW oceniało wtedy wg Pana Profesora Dudek, że jakieś 7% zatrudnionych tam oprychów odeszło do sektora prywatnego. Jedną z lepiej udokumentowanych przypadków tamtego czasu był Bank Inicjatyw Gospodarczych. Na otwarcie interesu zrzuciły się PZU oraz Poczta Polska, Telegraf, Telefon a także tak znani gracze jak spółka Transakcja (potentat w handlu wódą z ZSRR z Markiem Siwcem, śp. Jerzym Szmajdzińskiem oraz Wiesławem Huszczą na pokładzie),oraz spółka Interster w którą zainwestowała z kolei Fundacja Rozwoju Żeglarstwa z tak znanymi społecznikami jak Aleksander Kwaśniewski (pełniący wtedy de facto obowiązki szefa Komitetu ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej) czy Mieczysław F Rakowski. Oprócz wielu nazwisk, które nic Wami już dziś nie powiedzą szacowne grono ojców założycieli BIG-u tworzyli także niejaki Jerzy Urban oraz Andrzej Olechowski. Nowa gwiazda na firmamencie polskiej bankowości cieszyła się również szerokimi powiązaniami kapitałowymi z Towarzystwem Ubezpieczeniowym Polisa, w którym z kolei zainwestowały swe życiowe oszczędności takie pionierki polskiego biznesu jak Jolanta Kwaśniewska czy Maria Oleksy. Lejce nowego interesu ujął zaś krzepko w swoje dłonie pan Bogusław Kott, przez wiele lat niedościgniony lider rankingu najlepiej zarabiających bankowców. Sami widzicie - mając na pokładzie tak zdolny i sympatyczny zespół nie mogło się nie udać. Przedsiębiorstwa i instytucje państwowe znęcone profesjonalizmem kadry i akcjonariatu (bo wszak nie oferowanym procentem, który wcale nie był wyższy niż w bankach by tak rzec państwowych) natychmiast przeniosły swoje rachunki pod skrzydła pana Bogusława. W 1990 kolejny kamyczek do ogródka dorzucił FOZZ, który ulokował tam swoją jak wszyscy wiemy tłustą kasę i stamtąd też rozpoczęła ona swoją tajemniczą wędrówkę do kieszeni Pań i Panów, których do dziś nie mieliśmy przyjemności poznać. Ile z tego wybudowano domów w Konstancinie, ile wypito szampana pod dyskusje o sprawiedliwej redystrybucji dochodów, ile zrobiono cycków i botoksów, ile otwarto nowych biznesów, ile sfinansowano kampanii wyborczych? Chuj. Nie ważne. Było minęło.

Otóż: był sobie pewien kraj. W zamierzchłych czasach krajem owym rządził pewien zły Generał. Ponieważ jednak nosił obciachowe okulary i posiadał powierzchowności mapeta, współcześni mieszkańcy dorzecza Odry i Wisły nie bardzo pamiętają już na czym to generalskie zło miałoby polegać. Tym bardziej, że mamy dziękować Bogu rok 2016 a wspomniany osobnik opuścił już naszą...

Bardzo ciekawa lektura. Autor przekazał dużo szczegółowych informacji o kulisach powstania III RP, jednocześnie nie dając podstaw do zaliczenia go do zwolenników spiskowej teorii dziejów. Z książki można wywieść wniosek o słabości władz, jak i samej opozycji w okresie przemian. Dlatego też szkoda, iż w książce zabrakło szerszego spojrzenia na sytuację gospodarczą Polski oraz politykę międzynarodową, w tym przemiany w ZSRR, które stanowiły punkt wyjścia całej transformacji.

Bardzo ciekawa lektura. Autor przekazał dużo szczegółowych informacji o kulisach powstania III RP, jednocześnie nie dając podstaw do zaliczenia go do zwolenników spiskowej teorii dziejów. Z książki można wywieść wniosek o słabości władz, jak i samej opozycji w okresie przemian. Dlatego też szkoda, iż w książce zabrakło szerszego spojrzenia na sytuację gospodarczą Polski...

Kto nie przeczytał nie będzie wiedział skąd wzięła się III RP i rzeczywistość w której żyje, a tylko będzie mu się wydawało że wie

Kto nie przeczytał nie będzie wiedział skąd wzięła się III RP i rzeczywistość w której żyje, a tylko będzie mu się wydawało że wie

Bardzo ciekawa książka, świetnie udokumentowana. Bardziej opisuje sytuację z perspektywy komnistów niż opozycji. Może też z tego względu, że ze strony władzy jest więcej dokumentów. A tutaj nie ma żadnego "gdybania" autora tylko praktycznie każde zdanie jest oparte na źródłach.

Jak można streścić całą historię przemian w Polsce?
W ciągu kilkunastu miesięcy, bez użycia przemocy, zlikwidowano w Polsce monopolistyczne rządy partii komunistycznej, których zainstalowanie w drugiej połowie lat 40. kosztowało życiae kilkudziesięciu tysięcy ludzi. Ten ustrojowy fenomen tłumaczono w rozmaity sposób. Dla jednych był to rezultat dalekowzrocznej i pełnej altruizmu polityki ekipy Wojciecha Jaruzelskiego oraz skupionej wokól Lecha Wałęsy głównej części solidarnościowej opozycji, dla innych zaś efekt zmowy, w ramach której dokonano nowego podziału władzy, gwarantując jej dotychczasowym dysponentom bezkarność i zachowanie przynajmniej niektórych przywilejów. Obraz wydarzeń sprzed dwudziestu pięciu lat, jaki wyłania się w świetle znanych już dokumentów, jest bardziej złożony od obu tych wizji. Z pewnością jednak dostarczy więcej argumentów tym, którzy od początku nie wierzyli w historię końca PRL jako niezwykłego ciągu szczęśliwych przypadków."
Główny powód to upadająca gospodarka. ZSRR bankrutowało, tak jak i PRL. Więc komuniści szukali sposobu żeby oddać trochę odpowiedzialności za władzę innym. A sami przy tym nie stracić.
I wyszło to tak.
Zakulisowe działania Kremla, umiejętna polityka stopniowania ustępstw przez ekipę Jaruzelskiego, wciągnięcie do współpracy umiarkowanej części opozycji, wreszcie słabość jej radykalnego odłamu, który nawet w styczniu 1990r. - gdy PZPR była już praktycznie martwa - nie był w stanie nakłonić obywateli do masowego udziału w podejmowanych wówczas akcjach okupacji partyjnych komitetów, przesądziły o tym, że wydarzenia z lat 1988-1990 zasługują na miano reglamentowanej rewolucji. W jej trakcie, tylko na jeden czerwcowy dzień duch historii opuścił warszawskie gabinety i salony, by z pomocą milionów Polaków wyposażonych w kartki do głosowania przetrącić kręgosłup komunistycznej dyktaturze. Ten dzień był wystarczająco długi, by skutecznie zburzyć mury peerelowskiej twierdzy, ale okazał się zbyt krótki dla zniszczenia sporej części tego, co się za nimi skrywało.

Bardzo ciekawa książka, świetnie udokumentowana. Bardziej opisuje sytuację z perspektywy komnistów niż opozycji. Może też z tego względu, że ze strony władzy jest więcej dokumentów. A tutaj nie ma żadnego "gdybania" autora tylko praktycznie każde zdanie jest oparte na źródłach.

Jak można streścić całą historię przemian w Polsce?
W ciągu kilkunastu miesięcy, bez użycia...

Książka, mimo że zawiera dużo szczegółów napisana jest w przystępny sposób. Pokazuje że wiele metod socjologicznych wypracowanych w czasach PRL jest stosowanych do dzisiaj. Myślę że książka stanowi doskonałą bazę do dalszych poszukiwań. Z przyjemnością przeczytam inne książki tego autora.

Książka, mimo że zawiera dużo szczegółów napisana jest w przystępny sposób. Pokazuje że wiele metod socjologicznych wypracowanych w czasach PRL jest stosowanych do dzisiaj. Myślę że książka stanowi doskonałą bazę do dalszych poszukiwań. Z przyjemnością przeczytam inne książki tego autora.

I z tego miejsca znowu muszę pochwalić Autora. Książka znakomita. Nic tylko polecić. Wydanie w Znaku zostało poprawione i uzupełnione!

I z tego miejsca znowu muszę pochwalić Autora. Książka znakomita. Nic tylko polecić. Wydanie w Znaku zostało poprawione i uzupełnione!