Komentarz do recenzji Xarthras z 23.02.2016: Książka Careya jest anglosaskim punktem widzenia, stąd oczywisty przesyt opisów raczej średnio istotnych bitew z Wysp i sąsiednich terenów karolińskich, podanych jako przykładowe. Niemniej całość nie zawiera się w 'kilku bitwach', gdyż tych uwzględniono trzydzieści trzy. Tu oczywiście najbardziej znaczący jest brak dostatecznego uwzględnienia Europy Środkowej i Wschodniej oraz Bałkanów, ale już inwazji mongolskiej poświęcono cały rozdział 4., zarówno w odniesieniu do teatru europejskiego, jak i Bliskiego Wschodu. Ad: 'Co więcej, autor starał się przedstawić skuteczność poszczególnych formacji zero-jedynkowo, stwierdzając np. że lekka piechota zawsze wygra atakując ciężką, itp.' - wręcz przeciwnie, starał się raczej przedstawić zalety i skuteczność działania połączonych rodzajów wojsk, vide Hastings 1066, zmiana podejścia obu stron podczas wypraw krzyżowych czy wojny burgundzkie. Ad: 'Dziwi także rozciągnięcie średniowiecza na okres wojny trzydziestoletniej' - w książce nie ma tego rozciągnięcia, jest to przedostatni podrozdział Rozdziału 7. (ostatniego),będącego niejako łącznikiem średniowiecza z epoką nowożytną i syntezą całości.

Komentarz do recenzji Xarthras z 23.02.2016: Książka Careya jest anglosaskim punktem widzenia, stąd oczywisty przesyt opisów raczej średnio istotnych bitew z Wysp i sąsiednich terenów karolińskich, podanych jako przykładowe. Niemniej całość nie zawiera się w 'kilku bitwach', gdyż tych uwzględniono trzydzieści trzy. Tu oczywiście najbardziej znaczący jest brak dostatecznego...

Koślawe tłumaczenie ale jako skompresowana pigułka wiedzy bardzo dobra.

Koślawe tłumaczenie ale jako skompresowana pigułka wiedzy bardzo dobra.

Książka B.Carey'a przedstawia, w bardzo uproszony sposób, rozwój sztuki wojennej w okresie średniowiecza. Robi to na podstawie kilku wybranych bitew, które, zasadniczo, opisane są poprawnie (na ile to możliwe - odtworzenie przebiegu średniowiecznej bitwy wcale nie jest takie proste). Niestety, autor ograniczył się tylko do zachodniej Europy. Nie ma w niej nic o Grunwaldzie (jednej z największych rycerskich bitew epoki!),podbojach tureckich, najazdach mongolskich i wojnach husyckich, które wywarły duży wpływ na dzieje kontynentu. Co więcej, autor starał się przedstawić skuteczność poszczególnych formacji zero-jedynkowo, stwierdzając np. że lekka piechota zawsze wygra atakując ciężką, itp., co niespecjalnie się ma do zmiennych realiów pola walki. Dziwi także rozciągnięcie średniowiecza na okres wojny trzydziestoletniej... Raczej nie polecam, chyba że na początek przygody z historią wojskowości.

Książka B.Carey'a przedstawia, w bardzo uproszony sposób, rozwój sztuki wojennej w okresie średniowiecza. Robi to na podstawie kilku wybranych bitew, które, zasadniczo, opisane są poprawnie (na ile to możliwe - odtworzenie przebiegu średniowiecznej bitwy wcale nie jest takie proste). Niestety, autor ograniczył się tylko do zachodniej Europy. Nie ma w niej nic o Grunwaldzie...

Ksiażka wartościowa- jako synteza rozwoju idei i praktyki prowadzenia wojen w Europie w średniowiecznu, zwłaszcza, że nie ma wielu tak szerokich opracowań w języku polskim,dotyczących tego tematu. W swych analizach poza militarnych czy wojskowych etc. tj. np. dotyczących struktur społecznych i politycznych czy gospodarczych autor niestety nie wypada najlepiej - jego tezy są w najwyższym stopniu uproszczone, powierzchowne i często mylne. Ponadto przydałaby się tu porządna korekta i redakcja (głównie redakcja naukowa),albowiem książka zawiera liczne błędy w tłumaczeniu: głównie terminologii, nazewnictwa etc.Często są to dosłowne tłumaczenia z angielskiego - np. Kanał angielski w polskiej literaturze występuje jako kanał La Manche, podobnie niewybaczalne jest by na mapie średniowiecznych przeciwników Bizancjum umiaszczać Słoweńców zamiast Słowian (mimo podobieństwa w języku angielskim). tak na przykład z wczesnośredniowiecznych germańskich Longobardów tłumacz robi Lombardczyków, których to spotkać możemy w północnej Italii, ale w pełnym średniowieczu wieku XII etc.,etc.

Ksiażka wartościowa- jako synteza rozwoju idei i praktyki prowadzenia wojen w Europie w średniowiecznu, zwłaszcza, że nie ma wielu tak szerokich opracowań w języku polskim,dotyczących tego tematu. W swych analizach poza militarnych czy wojskowych etc. tj. np. dotyczących struktur społecznych i politycznych czy gospodarczych autor niestety nie wypada najlepiej - jego tezy są...