Jest sobie pewna książka. Ma bardzo interesującą okładkę i jeszcze bardziej intrygujący tytuł. Czytam opis i oczami wyobraźni widzę fantastyczną, fascynującą, namiętną historię zakazanego romansu... I nagle zderzam się ze ścianą.
Od samego początku czułam się niekomfortowo i nie mogłam się rozgościć w świecie stworzonym przez autorkę. Cała książka jest jedną wielką wycinanką złożoną z tych najbardziej "emocjonujących" chwil. Przez to, że te rewelacje następują bezpośrednio po sobie, a zwykła codzienność została pominięta, wszystko zlewa się w jedną plamę adrenaliny i to odpycha mnie najbardziej, bo nie mogę naprawdę poznać bohaterów. Nie wiem jak zachowują się naturalnie. Same postacie pozostawiają wiele do życzenia. Amelia jest niestabilna emocjonalnie. Pośrednio przez to trafia do szpitala, a jednak w ekspresowym tempie udaje jej się odnaleźć równowagę. To jest po prostu niemożliwe. Teraz weźmy pod lupę Witolda. Który dojrzały mężczyzna zabrałby na randkę kanapki z masłem orzechowym i bezalkoholowego szampana? Jak to się mogło stać, że trzydziestoośmioletni facet zachowuje się jak siedemnastolatek? Właściwie nie jak siedemnastolatek, tylko jak piętnastolatka. Jak to się stało, że po wypiciu butelki mocnego alkoholu wymieszanego z lekami nauczyciel nie trafił nawet do szpitala? Bohaterowie drugoplanowi są równie beznadziejni. Ula mogłaby być jedną względnie znośną postacią, no ale się nie udało. Amelia poprosiła przyjaciółkę o radę z serii tych związkowych. To jedno z większych nieporozumień tej książki, bo bardziej niezdecydowanej i nieracjonalnej postaci chyba literatura nie widziała. Absurdalne jest też zachowanie rodziców Witolda. Zmusili go do małżeństwa w wieku osiemnastu lat, a po latach mają pretensje do syna, że jest ono nieudane i nieszczęśliwe. Poważnie? No i czas na zakończenie. Moja ocena zawdzięcza te dwie gwiazdki właśnie zakończeniu. Podczas czytania miałam wrażenie, że tą książkę pisała nastolatka i faktycznie nie za wiele się pomyliłam...
"31 korytarzy" jest dla mnie zagadką. Na przykład nie mam pojęcia do jakie grupy odbiorców chciała dotrzeć autorka. Młodszy czytelnik najprawdopodobniej nie zwróci uwagi na wszystkie mankamenty, które wprawiały mnie w irytację, za to uważam, że sceny erotyczne są za mocne na ten wiek. Ta książka może się podobać, ale nie dość, że do mnie zdecydowanie nie trafiła, to bardzo się zawiodłam.

Jest sobie pewna książka. Ma bardzo interesującą okładkę i jeszcze bardziej intrygujący tytuł. Czytam opis i oczami wyobraźni widzę fantastyczną, fascynującą, namiętną historię zakazanego romansu... I nagle zderzam się ze ścianą.
Od samego początku czułam się niekomfortowo i nie mogłam się rozgościć w świecie stworzonym przez autorkę. Cała książka jest jedną wielką...