Dubaj. Prawdziwe oblicze

Pięknie wydana,śliczne zdjęcia,plus że autor pisze prawdę,pokazuje prawdziwe oblicze Dubaju chętnie poczytam inne książki Pana Jacka.

Pięknie wydana,śliczne zdjęcia,plus że autor pisze prawdę,pokazuje prawdziwe oblicze Dubaju chętnie poczytam inne książki Pana Jacka.

Pokaż mimo to

Miała być książka o prawdziwym Dubaju, a jest o przerośniętym ego pana Jacka... szkoda czasu, nie polecam.

Miała być książka o prawdziwym Dubaju, a jest o przerośniętym ego pana Jacka... szkoda czasu, nie polecam.

Pokaż mimo to

Przeczytałam z zaciekawieniem. Najlepszy chyba jest rozdział o współczesnych niewolnikach z Pakistanu i innych krajów azjatyckich. Z pewnością lektura godna polecenia dla zainteresowanych rozwojem regionu Bliskiego Wschodu.

Przeczytałam z zaciekawieniem. Najlepszy chyba jest rozdział o współczesnych niewolnikach z Pakistanu i innych krajów azjatyckich. Z pewnością lektura godna polecenia dla zainteresowanych rozwojem regionu Bliskiego Wschodu.

Pokaż mimo to

"Czołem młodzieży!" Tak sie składa, że najpierw byłem w Dubaju (co prawda na wycieczce z biurem, gdzie widziałem tylko Burj Khalifa i najważniejsze rzeczy), a potem przeczytałem książkę. Cóż - myślę, że porusza ona bardzo wiele wątków, napisana rzetelnie i przez kogoś kto ma dużo źródeł. Zdecydowanie odstaje od poradników turysty skopiowanych z wikipedii. Także jeśli chodzi o informacje - super. Ogólnie bardzo lubię wstawki autobiograficzne (nadają książce takiego ludzkiego wymiaru), ale akurat w tym przypadku jakoś nie są zbytnio pociągające. Czytając też tą książkę przypomniał mi się dowcip (co prawda podobno jest trochę starszy od węgla, ale pozwolę sobie go przytoczyć)

Był sobie Mietek co go wszyscy znali. Pracował w fabryce. Gdy wchodził do roboty wszyscy mówili
-Cześć Mietek
-Siema Mietek itp
Szef widzi co się dzieje i postanawia pogadać z Mietkiem.
-Panie Mieczysławie, widzę że zna Pan dużo osób
-Owszem - Odpowiedział Mietek
A zna Pan premiera ?
- Pewnie, że znam
- Czy mógłby Pan zorganizować spotkanie z premierem ?
- Owszem - powiedział Mietek, po czym wyciągnął telefon i zadzwonił do premiera.
Następnego dnia premier przyjechał do zakładu. Przywitał się z Mietkiem po czym napili się wódeczki wraz z Szefem. Po godzinie odjechał.
Następnego dnia szef wzywa Mietka do swojego gabinetu.
-Cześć Mietek. Słuchaj jest sprawa. Skoro znasz wszystkich to załatw mi spotkanie z Obamą.
-Nie ma sprawy - odparł Mietek.
Następnego dnia Air Force One ląduje niedaleko fabryki. Z samolotu wychodzi 3 agentów a za nimi prezydent Obama. Przywitał się z Mietkiem, napili się wódeczki razem z szefem i wieczorem wrócił do samolotu po czym odleciał do swojego kraju.
Następnego dnia rano znowu szef wzywa Mietka do swojego gabinetu.
-Słuchaj Mietek a znasz Papieża ?
- No pewnie, że znam.
- W takim razie udowodnij.
- Nie ma problemu, tylko musimy pojechać do Watykanu
- Dobra to jedziemy jutro z samego rana.
Mietek wraz z szefem udali się do Watykanu. Dotarli na plac św. Piotra.
- Dobra zaraz Ci udowodnię - powiedział Mietek, po czym się oddalił.
Minęło 30 minut. Naglę otwarły się drzwi balkonu, w których pojawił się Mietek wraz z Papieżem. Tłum szalał, Papież z Mietkiem machali. Naglę Mietek spostrzegł swojego szefa, który leżał na ziemi. Zbiegł na dół i popędził do szefa.
-Co się stało ? - Zapytał Mietek
- To, że znasz Papieża to nic. Jakiś gościu obok mnie pytał się co to za Gościu ubrany na biało macha obok Mietka. Tak mi się właśnie skojarzyło. Fajnie przeczytać, ale bez ciśnienia.

"Czołem młodzieży!" Tak sie składa, że najpierw byłem w Dubaju (co prawda na wycieczce z biurem, gdzie widziałem tylko Burj Khalifa i najważniejsze rzeczy), a potem przeczytałem książkę. Cóż - myślę, że porusza ona bardzo wiele wątków, napisana rzetelnie i przez kogoś kto ma dużo źródeł. Zdecydowanie odstaje od poradników turysty skopiowanych z wikipedii. Także jeśli chodzi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobrze się czytało, jednak tytuł "Prawdziwe oblicze" nieco na wyrost.

Dobrze się czytało, jednak tytuł "Prawdziwe oblicze" nieco na wyrost.

Pokaż mimo to

Druga moja książka tego autora i miałem obawy, a to dlatego, że jego "Sztuka podróżowania" nie podobała mi się. Świetny temat, który bardzo mnie interesuje, ale sposób pisania był jak pamiętam toporny. Pisząc wprost - prawdziwy podróżnik bez wątpienia, ale jak już się bierze za pisanie to warto by to komuś zlecić, żadna ujma.
"Dubaj. Prawdziwe oblicze" zostało tak napisane jakby nie Pałkiewicz. Oczywiście na plus, ponieważ czytało się świetnie.
Tutaj autor zabiera swoją włoską żonę w podróż życia. Ta podróż życia polega nie tyle na miejscu gdzie się wybrali (tytułowy Dubaj) ale na tym, że pojechali po kilkudziesięciu latach małżeństwa razem na wakacje! Odnoszę wrażenie, że tutaj p. Pałkiewicz upiekł dwie pieczenie na jednym ogniu. Wynagrodził żonie lata posuchy pod tym względem i całkiem nieźle opisał współczesny Babilon.
Dubaj. Co tu dużo pisać. Miasto gdzie wszystko jest "mega" do potęgi. Można napisać, że dosłownie. Przepych, potęga, bogactwo, a wyjątkowość tego wszystkiego w dużej mierze polega na tym, że to ogromne miasto zostało wybudowane na pustyni! Po prostu!
Oczywiście ma to też swoje ciemne strony. Odnoszę wrażenie, że autor był jakby tym trochę zdziwiony. Ciężko w to uwierzyć, to bardzo doświadczony życiem człowiek, ale tak to napisał, iż tak to odczułem. Jakie ciemne strony? Od tego jest ta książka.
Polecam. "Szału nie ma", ale jakichś zarzutów z mojej strony brak.

Druga moja książka tego autora i miałem obawy, a to dlatego, że jego "Sztuka podróżowania" nie podobała mi się. Świetny temat, który bardzo mnie interesuje, ale sposób pisania był jak pamiętam toporny. Pisząc wprost - prawdziwy podróżnik bez wątpienia, ale jak już się bierze za pisanie to warto by to komuś zlecić, żadna ujma.
"Dubaj. Prawdziwe oblicze" zostało tak napisane...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dubaj - miasto, które powstało na przestrzeni kilkudziesięciu lat na pustyni. Emirat, który zachwyca i intryguje. Jacek Pałkiewicz pokazuje całą prawdziwość tego miasta ociekającego złotem. Porusza trudne, ale też ciekawe tematy. Niektóre zagadnienia były dla mnie dość ciężkie do zrozumienia, ponieważ poruszały sprawy polityczne, które nie koniecznie do mnie przemawiały, ale każda osoba zainteresowana Dubajem znajdzie interesujące dla siebie tematy.

Dubaj - miasto, które powstało na przestrzeni kilkudziesięciu lat na pustyni. Emirat, który zachwyca i intryguje. Jacek Pałkiewicz pokazuje całą prawdziwość tego miasta ociekającego złotem. Porusza trudne, ale też ciekawe tematy. Niektóre zagadnienia były dla mnie dość ciężkie do zrozumienia, ponieważ poruszały sprawy polityczne, które nie koniecznie do mnie przemawiały,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawie napisany reportaż o PRAWDZIWYM Dubaju. Otwiera oczy i uzmysławia jak pozory mogą mylić.
Dubaj oczarował swoim byciem "naj" cały świat. Niewątpliwie zachwyca nowoczesną architekturą czy postępem technolognicznym.
Niestety nie wszyscy mają świadomość jakim kosztem Dubaj wspiął się na szczyt.
Niewolnictwo, cenzura, brak wolności słowa to tylko kilka "zjawisk", które kryją się za jego potęgą. Oprócz tego jedynie pozorna emancypacja kobiet oraz zapis w kodeksie karnym, który dopuszcza użycie przemocy wobec kobiet. Do tego dochodzą kwestie związane z degradacją środowiska na masową skalę. Dubajczycy są nawet "naj" w ilości emitowanych gazów cierplarnianych na 1 mieszkańca.

Księstwo kontrastów, sprzeczności oraz pozorów. A książka? Zdecydowania warta przeczytania!

Bardzo ciekawie napisany reportaż o PRAWDZIWYM Dubaju. Otwiera oczy i uzmysławia jak pozory mogą mylić.
Dubaj oczarował swoim byciem "naj" cały świat. Niewątpliwie zachwyca nowoczesną architekturą czy postępem technolognicznym.
Niestety nie wszyscy mają świadomość jakim kosztem Dubaj wspiął się na szczyt.
Niewolnictwo, cenzura, brak wolności słowa to tylko kilka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pan Jacek nie jest wolny od megalomanii, która towarzyszy często starszym, doświadczonym mężczyznom.

Pan Jacek nie jest wolny od megalomanii, która towarzyszy często starszym, doświadczonym mężczyznom.

Pokaż mimo to

Bardzo mi odpowiada styl pisania Pałkiewicza. W tej książce kolejny raz się nie zawiodłem. Każdy akapit to fakt, duża kumulacja wiedzy. Żołnierski, jak mówi Cejrowski, język bardzo mi odpowiada.
Co do zarzutów niektórych, że temat jest nie w pełni wyczerpany, to uważam, że albo nie doczytał, albo się spodziewał samych szokujących informacji. Pałkiewicz to nie prasa kolorowa. Temat jest wyczerpany w odpowiednim stopniu i w takich proporcjach, jakim jest sam Dubaj.

Bardzo mi odpowiada styl pisania Pałkiewicza. W tej książce kolejny raz się nie zawiodłem. Każdy akapit to fakt, duża kumulacja wiedzy. Żołnierski, jak mówi Cejrowski, język bardzo mi odpowiada.
Co do zarzutów niektórych, że temat jest nie w pełni wyczerpany, to uważam, że albo nie doczytał, albo się spodziewał samych szokujących informacji. Pałkiewicz to nie prasa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to