"Nieprzyjacielskie kobiety" nabyłem kawał czasu temu, zaraz po przeczytaniu "Nowin ze świata", żeby nie zapomnieć o Paulette Jiles i sprawdzić, czy jej bibliografia kryje więcej pozytywnych zaskoczeń. Nie mam jeszcze pewnej odpowiedzi na to ostatnie pytanie, ale "Nieprzyjacielskie kobiety" nie są książką złą: właściwie jedyne zastrzeżenie, jakie do niej mam, to że zdaje się zbyt chętnie podążać ścieżkami wytyczonymi przez melodramaty i romanse, nadrabiając realizmem i dobrze zarysowanym tłem historycznym. To powiedziawszy, choć główny wątek jest bardzo prosty, liniowy i niezbyt zajmujący sam w sobie, Jiles dba o szczegóły i stara się wiarygodnie - i bez wyższości - przedstawić mentalność Amerykanów ery wojny secesyjnej. Wnosząc po tytule bądź streszczeniu można by spodziewać się ciężkiej powieści o wojnie, ale "Nieprzyjacielskie kobiety" są nieco lżejsze i nieco bardziej prostoduszne, niż się wydaje; wiele zależy tu od empatii czytelnika, bo Jiles ewidentnie nie jest zainteresowana tłuczeniem swojego przesłania do głów na siłę.

"Nieprzyjacielskie kobiety" nabyłem kawał czasu temu, zaraz po przeczytaniu "Nowin ze świata", żeby nie zapomnieć o Paulette Jiles i sprawdzić, czy jej bibliografia kryje więcej pozytywnych zaskoczeń. Nie mam jeszcze pewnej odpowiedzi na to ostatnie pytanie, ale "Nieprzyjacielskie kobiety" nie są książką złą: właściwie jedyne zastrzeżenie, jakie do niej mam, to że zdaje się...