Rikuś

Znacie już tego zabawnego króliczka z przyklapniętym uchem? Jeżeli nie to koniecznie. Tematyka o akceptacji samego siebie, odmienności jest trudnym zagadnieniem dla wszystkich niezależnie od wieku. Bardzo polecam!!! Bardzo mądra książka.

Znacie już tego zabawnego króliczka z przyklapniętym uchem? Jeżeli nie to koniecznie. Tematyka o akceptacji samego siebie, odmienności jest trudnym zagadnieniem dla wszystkich niezależnie od wieku. Bardzo polecam!!! Bardzo mądra książka.

Mam wielką słabość do takich opowiadań, które znajdują się w jednej książce. Wiecie o co mi chodzi? Jedna książka, jedna ciekawa historyjka. Na półkach moich dzieciaków jest bardzo wiele tego typu książek i pewnie dlatego też są one tak bardzo zapchane. W końcu wiele opowiadań wydanych w takiej formie to wiele książek zajmujących wiele miejsca ;) Ale chociaż nie ma już gdzie układać kolejnych ja nadal nie jestem w stanie powstrzymać się przed ich zamawianiem - po prostu je uwielbiam!

Ale powiedzcie sami zerkając chociażby na tę dzisiejszą książkę. Jak tu się powstrzymać kiedy z okładki zerka na mnie taki śliczny, wesoły i sympatyczny króliczek? No jak? Nie mogłam mu odmówić, musiałam go przygarnąć do naszego domu i zapoznać się z historyjką, którą ma nam do opowiedzenia :) Byłam przekonana, że będzie ona ciekawa i przeczucie wcale mnie nie myliło.

Głównym bohaterem jest mały królik o imieniu Rikuś. Niestety Rikuś jest nieszczęśliwy, ponieważ wszystkie inne króliczki się z niego śmieją. Bowiem nasz mały bohater różni się od swoich kolegów. Jedno z jego uszek jest klapnięte i inne dzieci wytykają go palcami nazywając "Kłapouchem". Naszemu małemu bohaterowi jest bardzo przykro i próbuje w jakiś sposób postawić swoje uszko do pionu. Pomysły ma naprawdę ciekawe. Zakrywał już ucho czapką, wkładał sobie do środka marchewkę, przywiązywał ucho do patyka, zawijał wokół niego bandaż, przytrzymywał je wędką, a nawet przypinał balonik. Wszystko to tylko jeszcze bardziej rozśmieszało inne króliczki...

Jednak Rikuś w końcu wymyślił sposób, aby wyglądać tak samo jak wszyscy. Ale tego Wam już nie zdradzę, będziecie musieli sami się o tym przeczytać :) Ja ze swojej strony mogę jedynie powiedzieć Wam, że naprawdę fajny pomysł, który sprawił radość wszystkim małym króliczkom ;)

Bardzo, ale to naprawdę bardzo spodobała mi się historia o tym sympatycznym zwierzaczku. Jest ona niedługa, nieskomplikowana, mądra, pouczająca, ciekawa, odrobinę smutna i wzruszająca, ale także zabawna. Przekaz w niej jest bardzo jasny i klarowny i bez wątpienia każdy mały czytelnik zrozumie jaką przykrość można sprawić komuś wyśmiewając się z tego, że jest inny. Dziecko z pewnością zrozumie, że każdy króliczek, a także i każdy człowiek różni się od siebie i wszyscy dookoła powinni to akceptować, a nie wytykać palcami...

Moim zdaniem jest to temat bardzo, ale to naprawdę bardzo ważny. Niestety wiele dzieci właśnie taka jest, naśmiewają się z innych, podburzając przy tym kolejne osoby i sprawiają tym komuś bardzo wiele smutku. Mój Nikodem wiele razy spotkał się z takim traktowaniem i naprawdę serce mi się kraja za każdym razem kiedy widzę jak ciężko mu z tym co mówili "koledzy". Nikodem nosi bowiem długie włosy, od dziecka ma taką fryzurę i zawsze ją lubił i nigdy nie chciał nawet słuchać o ścinaniu, a kiedy już zdarzała się wizyta u fryzjera to wracaliśmy jednak do tego co było. Odkąd poszedł do szkoły coraz częściej mówi, że chce ściąć włosy bo dzieci się z niego śmieją. Nawet Pani wychowawczyni wielokrotnie powiedziała mu, że już najwyższa pora, aby zmienić fryzurę. Tak więc zetniemy włosy, ponieważ on tego chce. Niestety nie do końca z własnej woli... Taka jest właśnie zasługa wyśmiewania przez inne dzieci... Jednak my mamy wpływ na jego fryzurę i możemy ją zmienić, a co mają zrobić dzieci, które na swoją "odmienność" nie mają żadnego wpływu? Warto uświadamiać dzieci w tym temacie już od najmłodszych lat, zdecydowanie warto...

Opowiadanie o Rikusiu i jego problemie jest naprawdę bardzo ładne i pouczające. Sądzę, że powinno zapoznać się z nim każde dziecko. Wydanie książki także zasługuje na wielki plus. Twarda okładka, śliskie strony, niewiele tekstu, duża czcionka, śliczne, kolorowe i wesołe ilustracje znajdujące się na całych kartkach. Aż chce się zaglądać do środka :) Książkę tę czyta się ekspresowo, ale wiecie co? To nic, bo są kolejne części opowieści o Rikusiu. Ja sama koniecznie muszę je poznać (żeby nie było - dzieciom także na to pozwolę) ;) Polecam ogromnie!

Mam wielką słabość do takich opowiadań, które znajdują się w jednej książce. Wiecie o co mi chodzi? Jedna książka, jedna ciekawa historyjka. Na półkach moich dzieciaków jest bardzo wiele tego typu książek i pewnie dlatego też są one tak bardzo zapchane. W końcu wiele opowiadań wydanych w takiej formie to wiele książek zajmujących wiele miejsca ;) Ale chociaż nie ma już...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/10/rikus-rikus-i-anusia-guido-van-genechten.html

Guido van Genechten tworzy niezwykle ciepłe, wzruszające oraz wartościowe historie, które pomimo niezbyt dużej objętości potrafią skraść serce oraz ścisnąć za gardło. Po jego książki mogę już sięgać w ciemno, gdyż wiem, że zachwycą nie tylko moje dziecko, ale również mnie, a to bardzo cenię w literaturze dziecięcej.

Rikuś jest słodkim królikiem, którego znakiem rozpoznawczym jest opadające uszko. Rówieśnicy wyśmiewają go z powodu bycia innym, dlatego główny bohater dopuszcza się różnorodnych czynów, aby wyglądać tak jak reszta. Wisi na gałęzi do góry nogami, nakłada czapkę, wtyka suchy patyk bądź marchewkę do oklapłego uszka, owija ucho bandażem, przyczepia je do balonu... Niestety są to jedynie chwilowe zagrania, które nie sprawdzają się na dłuższą metę. W końcu królik uświadamia sobie, że każde ucho jest inne, a własne słabości można przekuć w zalety.

To opowieść o odstawaniu od grupy z powodu bycia nieco innym niż reszta, potrzebie bycia akceptowanym oraz śmianiu się z własnych niedoskonałości. Z tej niepozornej historii płynie bardzo ważna i wartościowa nauka, którą powinny wziąć do serca nie tylko dzieci, ale także (a może zwłaszcza?) dorośli. To rodzice, jako pierwsi nauczyciele i życiowi towarzysze dziecka, powinni uświadamiać swoje pociechy o tym, iż każdy z nas posiada wyjątkowe cechy, które odróżniają go od innych, dlatego należy je zaakceptować, a nawet polubić. Niektórzy ludzie mają takowych cech więcej niż pozostali, jednak nie jest to powód do wyśmiewania takiej osoby. Wszyscy jesteśmy piękni, wyjątkowi oraz godni pokochania.

Po raz kolejny zachwyciło mnie wydanie - duży format, twarda oprawa, solidne strony, a także ilustracje, które tym razem wyglądają nieco inaczej niż w innych książkach autora. Obrazki wyglądają jak malowane farbami, gdzieniegdzie widać jeszcze drobną kratkę papieru, na jakim zapewne były tworzone. Jestem przekonana, że to przemyślany zabieg, jakby ta niedokładność i niestaranność miały uświadomić, że to nie wygląd jest najważniejszy, bo przecież istotne to, co niewidoczne dla oczu...

Przygody Rikusia mają już specjalne miejsce na półce mojego synka. Na pewno niejednokrotnie powrócimy do jego przygód, szczególnie wtedy, gdy być może Jaś stanie w obliczu wyzwań, jakie niesie życie, a wtedy będziemy musieli porozmawiać o tolerancji, akceptacji czy nawiązywaniu bliskich relacji z innymi. Jestem również przekonana, że owe historie będą wspaniałymi lekcjami dla dzieci, z którymi przyjdzie mi pracować w przyszłości.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/10/rikus-rikus-i-anusia-guido-van-genechten.html

Guido van Genechten tworzy niezwykle ciepłe, wzruszające oraz wartościowe historie, które pomimo niezbyt dużej objętości potrafią skraść serce oraz ścisnąć za gardło. Po jego książki mogę już sięgać w ciemno, gdyż wiem, że zachwycą nie tylko moje dziecko, ale również mnie, a to bardzo cenię...

Mnie nieco irytowała, ale moje 3,5-letnie dziecię całkiem polubiło.

Mnie nieco irytowała, ale moje 3,5-letnie dziecię całkiem polubiło.

Wiosna to zdecydowanie dobry czas. Przyroda budzi się do życia, słońce mocniej grzeje i tak w ogóle chce się żyć! Oprócz tego na półkach w księgarniach pojawiają się nowe książki ;-) Wydawnictwo Adamada właśnie wydało kilka bardzo dobrych, aby nie napisać znakomitych, książek dla dzieci! Pierwszą z nich, którą przeczytałam, a później szybko zaniosłam przedszkolakom, jest "Rikuś". Autorem i ilustratorem tej opowiastki jest Guido van Genechten, wspaniały i poczytny belgijski pisarz i przede wszystkim ilustrator.
Rikuś to mały i bardzo sympatyczny króliczek. Z jednej strony, jest taki jak wszystkie króliczki, ma cztery łapki, sympatyczny pyszczek i przede wszystkim dwoje długich uszu. Z drugiej, jest niepowtarzalny, tak jak jedyny w swoim rodzaju jest każdy króliczek. Niestety, Rikuś ma także pewien bardzo poważny problem, jego prawe uszko zamiast sterczeć jak lewe, jest oklapnięte! Rikuś bardzo się tego wstydzi, a inne króliczki wcale mu nie pomagają, ale jeszcze się z niego śmieją! Rikuś robi wszystko, aby prawe uszko porządnie sterczało, ale nic z tego! Wreszcie Rikuś jest tak smutny i rozgoryczony, że ucieka do lasu. Czy znajdzie się ktoś, kto pomoże małemu króliczkowi z oklapniętym uchem? Czy Rikuś zaakceptuje siebie? Czy inne króliczki polubią Rikusia? Koniecznie przeczytajcie książkę o Rikusiu, a na pewno się tego dowiecie :-)
"Rikuś" to bardzo ładna i ciekawa książka dla dzieci w każdym wieku, ale również dla dorosłych ;-) Porusza ona bardzo istotny problem akceptacji siebie, a także akceptacji inności w grupie. Dzieci (ale także niektórzy dorośli) mają problem z zaakceptowaniem różnych swoich cech (szczególnie w wyglądzie), zwłaszcza, jeśli odbiegają one od ogólnie przyjętych norm. Akceptacja siebie to często bardzo trudna sztuka, dlatego należy się jej uczyć już od przedszkola!
Guido van Genechten bardzo ładnie opisał historię Rikusia, jego zmagania ze sobą, niepowodzenia i wynikające z nich emocje, a wreszcie sukces! Ponadto książka została przepięknie zilustrowana przez autora. Każda strona opowiadania to znakomity obraz, który w prosty, a zarazem jasny i wyrazisty sposób przedstawia historię króliczka z oklapniętym uszkiem. Ilustracje do książki są wesołe i kolorowe, kiedy Rikuś jest szczęśliwy, a kiedy króliczek przeżywa negatywne emocje, to napawają Czytelnika smutkiem, a dzięki temu uczą empatii.
Przedszkolaki, którym czytałam opowiadanie o Rikusiu, bardzo uważnie słuchały tekstu, były zainteresowane i z zaciekawieniem oglądały ilustracje. Książka jest zdecydowanie przyjemna i mądra, dlatego warto ją czytać dzieciom.
Bardzo serdecznie polecam!
www.ksiazkowelove.wordpress.com

Wiosna to zdecydowanie dobry czas. Przyroda budzi się do życia, słońce mocniej grzeje i tak w ogóle chce się żyć! Oprócz tego na półkach w księgarniach pojawiają się nowe książki ;-) Wydawnictwo Adamada właśnie wydało kilka bardzo dobrych, aby nie napisać znakomitych, książek dla dzieci! Pierwszą z nich, którą przeczytałam, a później szybko zaniosłam przedszkolakom, jest...