Zacznę może trochę nietypowo, bo od ilustracji. Niestety, nie przypadły mi do gustu. Lecz jeśli kogoś nie zrażą rysunki, to zapewniam, że treść nie jest odstręczająca. Jest jak sam tytuł sugeruje, Praktyczny Pan, który nie robi nic, co nie jest istotne i konieczne. Czyli nie traci czasu na bzdury, takie jak śmiech, tarzanie się w trawie, spacery po parku dla przyjemności. Pewnego dnia dowiaduje się, że posiadanie kota jest korzystne. Dlaczego? I czy rzeczywiście to prawda? Praktyczny Pan postanawia to sprawdzić. Co z tego wyniknie dowiecie się czytając.

Zacznę może trochę nietypowo, bo od ilustracji. Niestety, nie przypadły mi do gustu. Lecz jeśli kogoś nie zrażą rysunki, to zapewniam, że treść nie jest odstręczająca. Jest jak sam tytuł sugeruje, Praktyczny Pan, który nie robi nic, co nie jest istotne i konieczne. Czyli nie traci czasu na bzdury, takie jak śmiech, tarzanie się w trawie, spacery po parku dla przyjemności....

Praktyczny Pan pokazuje jak zacząć żyć, jak odnaleźć sens życia i radości. Fajna mądra pozycja nawet dla rodziców 😊

Praktyczny Pan pokazuje jak zacząć żyć, jak odnaleźć sens życia i radości. Fajna mądra pozycja nawet dla rodziców 😊

Fantastyczna historia :) I świetna oprawa graficzna - dopracowana w każdym detalu.

Fantastyczna historia :) I świetna oprawa graficzna - dopracowana w każdym detalu.

Książeczka wpadła nam dziś w ręce w bibliotece, zaintrygowała tytułem i zachwyciła ilustracjami. Rzut oka na tekst i już zabieramy ją ze sobą, wielka szkoda, że tylko na chwilę.
Przeurocza i zabawna historyjka. Tytułowy bohater przekonuje się jak miło czasem być niepraktycznym i zrobić coś, co nie zostało wcześniej skrzętnie zaplanowane. Jego nowy przyjaciel wprost nas zauroczył!
Z całą pewnością będziemy tej pozycji szukać w bibliotece za jakiś czas.

Książeczka wpadła nam dziś w ręce w bibliotece, zaintrygowała tytułem i zachwyciła ilustracjami. Rzut oka na tekst i już zabieramy ją ze sobą, wielka szkoda, że tylko na chwilę.
Przeurocza i zabawna historyjka. Tytułowy bohater przekonuje się jak miło czasem być niepraktycznym i zrobić coś, co nie zostało wcześniej skrzętnie zaplanowane. Jego nowy przyjaciel wprost nas...

W schludnym mieszkaniu z widokiem na Pałac Kultury są proste funkcjonalne meble, na regale stoją równo ułożone segregatory, na ścianach wiszą obrazy z geometrycznymi wzorami. W fotelu siedzi łysiejący pan w sile wieku, w okularach, białej, zapiętej na ostatni guzik koszuli i w krawacie. Jest smutny, a może skupiony, w każdym razie bez cienia uśmiechu na twarzy. Na kolanach trzyma laptopa – tak praktycznego pana widzi ilustrator Adam Pękalski.

A jak opisuje go autorka Roksana Jędrzejewska-Wróbel? Praktyczny pan zajmuje się tylko tym, co istotne i konieczne, żadnych nieprzemyślanych ani spontanicznych działań, o wygłupach nie wspominając. Skrupulatnie planuje nawet najdrobniejsze codzienne czynności: najpierw poranna gimnastyka, niesmaczne, ale zdrowe śniadanie, a potem nudna, lecz ważna praca. Żadnych niespodzianek, bo przecież niespodzianki bywają różne – dobre i złe. Życie bez nich jest wprawdzie monotonne, ale za to bezpieczne. A że nie ma w nim radości? Może praktycznemu panu radość życia nie jest potrzebna? Do poprawy nastroju wystarczą tabletki, brane zgodnie ze wskazaniami na ulotce.

O praktycznym panu mówi jeszcze to, czego brakuje na rysunkach ilustratora i w tekście autorki – wokół niego nie ma ani jednej żywej istoty. Żadnej rodziny, przyjaciół, psa czy chociażby złotej rybki w akwarium. Nikogo, z kim praktyczny pan mógłby pogadać, pośmiać się, posmucić, pokłócić czy pójść na spacer.

Ale pewnego dnia w schludnym mieszkaniu z widokiem na Pałac Kultury zjawia się kot. Nie z potrzeby praktycznego pana, by wreszcie wyrwać się z samotności, ale z czystej kalkulacji. Mruczący kot to mniejszy kłopot niż kupowanie szkodliwych, bądź co bądź, tabletek na poprawę humoru i pamiętanie, by je połknąć. Idzie się do sklepu, kupuje kota, kot mruczy i człowiek jest zadowolony. Proste i praktyczne, prawda? Okazało się, że tym razem nie wszystko poszło zgodnie z planem praktycznego pana. Kot siedział nabzdyczony i ani myślał mruczeć.

Kot to nie pies, który merda ogonem niezależnie od tego, jaki pan – praktyczny czy niepraktyczny – mu się trafi. Kot od właściciela wymaga wysiłku. Domaga się zainteresowania i pieszczot, a przecież to takie niepraktyczne. Zanim więc laptop pójdzie w odstawkę, a jego miejsce na kolanach praktycznego pana zajmie kot i ten kot zacznie mruczeć, a praktyczny pan się uśmiechnie, upłynie dużo czasu i sporo się wydarzy.

„Praktyczny pan” to śmieszno-gorzka historia o współczesnych mieszkańcach dużych miast, żyjących samotnie według planu, który sami sobie narzucają. Ich priorytetem staje się bardzo ważna praca zawodowa, którą przedkładają nad bliskość z innymi, wszystko jedno zwierzętami czy ludźmi, a nagrody i dyplomy uznania cenią bardziej niż zwykłe codzienne radości życia. Z biegiem lat drobne przyjemności stają się dla nich tak błahe, że aż niegodne uwagi… i wylatują z grafiku. Wraz z nimi z grafiku wypadają (albo w ogóle do niego nie trafiają) przyjaciele, rodzina, domowi pupile i po pewnym czasie nawiązanie przez praktycznych panów kontaktów społecznych i okazanie komukolwiek czułości staje się już prawie niemożliwe. Skąd biorą się tacy panowie? Czy są wytworami naszych czasów, czy ofiarami błędów wychowawczych? Zapewne i jedno, i drugie.

Najmłodszych czytelników historia praktycznego pana i jego kota na pewno rozbawi. Ale rodziców, którzy razem z pociechami przeczytają książkę, powinna skłonić do refleksji. Samotne życie według grafiku, choć na pozór uporządkowane i spokojne, nie jest różowe. Niech więc rodzice nie zabijają w dzieciach spontaniczności, pozwalają im bawić się i szaleć i niech nauczą je czerpać radość z kontaktów z innymi dziećmi, by w przyszłości nie zamieniły się w praktycznych panów (albo praktyczne panie, bo takich też nie brakuje).

W schludnym mieszkaniu z widokiem na Pałac Kultury są proste funkcjonalne meble, na regale stoją równo ułożone segregatory, na ścianach wiszą obrazy z geometrycznymi wzorami. W fotelu siedzi łysiejący pan w sile wieku, w okularach, białej, zapiętej na ostatni guzik koszuli i w krawacie. Jest smutny, a może skupiony, w każdym razie bez cienia uśmiechu na twarzy. Na kolanach...

Przyznaję, że kupiłam tę książkę ze względu na tytuł. Sama nie wiem, dlaczego urzekł mnie ten prosty tytuł "Praktyczny pan". Ale tak się stało i książka trafiła w moje ręce. Jestem oczarowana. Piękna historia, opowiedziana tak, że człowiek się wzrusza. Do tego niezwykłe rysunki. Polecam każdemu dorosłemu, bo to mądra opowiastka.

Przyznaję, że kupiłam tę książkę ze względu na tytuł. Sama nie wiem, dlaczego urzekł mnie ten prosty tytuł "Praktyczny pan". Ale tak się stało i książka trafiła w moje ręce. Jestem oczarowana. Piękna historia, opowiedziana tak, że człowiek się wzrusza. Do tego niezwykłe rysunki. Polecam każdemu dorosłemu, bo to mądra opowiastka.

Książka mówi o korzyściach z posiadania kota.
I o tym, że czasami warto jest być niepraktycznym ;)

Książka mówi o korzyściach z posiadania kota.
I o tym, że czasami warto jest być niepraktycznym ;)