Książka jest nieprzejrzysta, raczej ciężko sie z niej uczyć, w porównaniu do historii Wąsowicza wypada dość słabo.

Książka jest nieprzejrzysta, raczej ciężko sie z niej uczyć, w porównaniu do historii Wąsowicza wypada dość słabo.

Zdecydowałem się na studiowanie prawa bo bardzo lubiłem historię. Myślę zresztą, że to motywacja wielu prawników, choć szybko dość przychodzi rozczarowanie, że to jednak nie to samo. Na pierwszym roku były dwa przedmioty wydawać się mogły historyczne, jednym z nich była historia prawa powszechnego. Ta pozycja była niejako biblią i obowiązkowym podręcznikiem do kursu. Zabrałem się tak chętnie jak szybko straciłem zapał. Podręcznik który mnie pokonał. Nie mogę mu odmówić merytorycznej zawartości ale szczegółowość danych oraz sposób prezentacji był dla mnie niestrawny. Może dlatego, że miałem zbyt duże oczekiwania. No właśnie oczekiwałem książki o historii z polotem, a dostałem z polotem opis prawa dawnego. Niemniej jednak wspominam z nutką sympatii i nostalgii.

Zdecydowałem się na studiowanie prawa bo bardzo lubiłem historię. Myślę zresztą, że to motywacja wielu prawników, choć szybko dość przychodzi rozczarowanie, że to jednak nie to samo. Na pierwszym roku były dwa przedmioty wydawać się mogły historyczne, jednym z nich była historia prawa powszechnego. Ta pozycja była niejako biblią i obowiązkowym podręcznikiem do kursu....

Przestańcie narzekać na HP, bo jak dla mnie bardzo dobrze się uczyło z tego podręczniku. No ale jak ktoś nie lubi historii, to wszystko będzie źle...

Tak na marginesie. Najbardziej zapamiętałem z książki że za caratu w Rosji sam zamysł zamachu na cara karany był śmiercią. Ciekawe jak to w praktyce wyglądało?

Przestańcie narzekać na HP, bo jak dla mnie bardzo dobrze się uczyło z tego podręczniku. No ale jak ktoś nie lubi historii, to wszystko będzie źle...

Tak na marginesie. Najbardziej zapamiętałem z książki że za caratu w Rosji sam zamysł zamachu na cara karany był śmiercią. Ciekawe jak to w praktyce wyglądało?

Nie da się tego czytać.

Nie da się tego czytać.

Pozycja obowiązkowa dla studenta prawa na UKSW w Warszawie. Co więcej, ze względu na wymagającego egzaminatora, póki co wymagana jest bardzo wnikliwa znajomość. Sama książka tego nie ułatwa. Jest napisana językiem topornym, z ogromną ilością szczegółów i obcych pojęć, które czytelnik musi poznać sam. Połączenie tych elementów skutkuje formułą trzech z - "zakuć, zdać, zapomnieć". Czytałem zaledwie 8 miesięcy temu, a pamiętać zaledwie kilka haseł. Żeby naprawdę się czegoś z niej nauczyć potrzeba podejść bardzo solidnie (polecam tutaj czytanie razem ze szczegółowym skryptem z internetu na zasadzie "podręcznik-skrypt-podręcznik" --> wiedza o wiele łatwiej się przyswaja).

Pozycja obowiązkowa dla studenta prawa na UKSW w Warszawie. Co więcej, ze względu na wymagającego egzaminatora, póki co wymagana jest bardzo wnikliwa znajomość. Sama książka tego nie ułatwa. Jest napisana językiem topornym, z ogromną ilością szczegółów i obcych pojęć, które czytelnik musi poznać sam. Połączenie tych elementów skutkuje formułą trzech z - "zakuć, zdać,...

Książka ta nie jest przeznaczona dla laików. Spora ilość przypisów oraz dygresji stwarza niekorzystne warunki podczas lektury. Wiedzę akademicką można przecież przekazać w sposób przystępny oraz miły dla oka. Jedna z kluczowych pozycji dla studenta wydziału prawa i administracji.

Książka ta nie jest przeznaczona dla laików. Spora ilość przypisów oraz dygresji stwarza niekorzystne warunki podczas lektury. Wiedzę akademicką można przecież przekazać w sposób przystępny oraz miły dla oka. Jedna z kluczowych pozycji dla studenta wydziału prawa i administracji.

To jedna z tych nielicznych publikacji traktujących o historii, która potrafiła mnie uśpić. Styl budzi wiele zastrzeżeń, bo przecież wiedzę akademicką da się przekazać w taki sposób, by zaciekawić czytelnika. A w tym przypadku się nie udało, nawet z osobą lubiącą owe zagadnienie i klimaty. Powiedziałabym, że jest dość nierówna - niektóre zagadnienia przekazane są w sposób przystępny, z kolei przez inne ciężko się przekopać. Przy swojej siostrze, "Powszechnej historii państwa i prawa" Szczanieckiego, wypada blado.

To jedna z tych nielicznych publikacji traktujących o historii, która potrafiła mnie uśpić. Styl budzi wiele zastrzeżeń, bo przecież wiedzę akademicką da się przekazać w taki sposób, by zaciekawić czytelnika. A w tym przypadku się nie udało, nawet z osobą lubiącą owe zagadnienie i klimaty. Powiedziałabym, że jest dość nierówna - niektóre zagadnienia przekazane są w sposób...