Jedna z bardzo niewielu książek, które pokazują, że gatunek mocnego kryminału/dobrej sensacji, ciągle ma się dobrze. Wspominałem już kiedyś, przy okazji recenzji innej książki jak bardzo w dzisiejszych czasach książki(ale także i filmy) stają się ugrzecznionymi na siłę "sensacyjkami" w których super bohater robi "pif-paf", dwa razy kogoś kopnie, rzuci jakąś mdłą sentencję by na koniec w blasku chwały, z jedną małą raną(dla przyzwoitości) odejść z uśmiechem w stronę zachodzącego słońca. Na szczęście Ray Banks pokazuje, że można w dzisiejszych czasach pisać dobrą, kryminalną literaturę dla dorosłych. W tej książce nie ma "przebacz", jest brudno, jest ostro, jest czarny humor, jest dosadny język i jeszcze bardziej dosadne "akcje". Główny bohater? Bohater? To złe słowo. Mamy tutaj pierwszej wody kombinatora i oszusta, próbującego wypełnić swoją mało chwalebną misję. Po prostu ten człowiek ratuje własne 4 litery, za wszelką cenę. Nie zbawia otaczającego go ponurego i brutalnego świata, który to świat de facto zbawienia nie potrzebuje. Jak ktoś szuka moralizatorstwa i odrobiny sprawiedliwości-niech poszuka sobie innej książki. Tempo akcji jest momentami wręcz zawrotne ale uznałbym to za duży atut.
Podsumowaniem niech będzie trafny opis umieszczony na okładce- "Filmowe tempo, czarny humor i ponury półświatek podrzędnych gangsterów w brutalnym thrillerze dla fanów Rodziny Soprano". Nic dodać, nic ująć. POLECAM.

Jedna z bardzo niewielu książek, które pokazują, że gatunek mocnego kryminału/dobrej sensacji, ciągle ma się dobrze. Wspominałem już kiedyś, przy okazji recenzji innej książki jak bardzo w dzisiejszych czasach książki(ale także i filmy) stają się ugrzecznionymi na siłę "sensacyjkami" w których super bohater robi "pif-paf", dwa razy kogoś kopnie, rzuci jakąś mdłą sentencję...

W książce możemy napotkać narrację pierwszoosobową i tę narrację prowadzi dwójka bohaterów. Każda ze swojej perspektywy - Cal: podrzędnego niby detektywa-pijaka oraz Mo - świrniętego synka bossa Manchesteru. Rozumie się samo przez się, że to znaczne urozmaicenie. "Chłopcy" do tego nie szczędzą nam przemyśleń oraz opinii o tym drugim. Stosują przy tym nad wyraz "wyszukany" język. Za to są bardzo naturalni.
Ta powieść nie posiada elementów filmu akcji. Nie doszukamy się w niej żadnych pościgów, strzelanin (Cal nie ma nawet pistoletu - jeszcze by sobie krzywdę zrobił),wybuchów czy szybkiego tempa akcji.
Trochę wszystko to schematyczne. Mamy tu mafiosa - spokojnego, rozważnego, władczego. Ten ma syna - nierozgarniętego, stukniętego, ale za to sprytnego a także córkę stwarzającą masę kłopotów. Mamy także Cala. Niedawno wyszedł na prostą i stara się żyć zgodnie z prawem. Znów jednak musi zejść na złą drogę. Podobna fabuła jest wielu innych książkach.
Nie zmienia to jednak faktu, że książka posiada specyficzny klimat. Świetnie oddany, dzięki czemu wydarzenia nabierają wiarygodności i zyskują na wartości. Dialogi też nie kuleją. Nie oparto ich na obejrzeniu kilku marnej jakości telewizyjnych produkcji, od których czuć zwykły kicz.
Cal nie jest żadnym bohaterem. Po dostaniu 10 kulek nie wstaje i idzie dalej, żaden z niego mistrz sztuk walki, czy wybitny intelektualista. Co by się nie stało, to prze do przodu i nic nie robi sobie z przeciwności losu? Nie. Jest raczej bojaźliwy, z jego zdrowiem przez większą część powieści też nie jest najlepiej. Mimo wszystko jest to zwykły chłopak, któremu przypadła niezwykła rola. Wcale się o nią nie prosił. Daje jednak jakoś radę.
"Sobotnie dziecko" szczególnie mnie nie urzekło. Nie jest to coś rewelacyjnego. Raczej średniak, choć z tej wyższej półki. Bez wątpienia także wypada z pamięci w niedalekim czasie. Miejsca na półce dla tej książki bym nie poświęcił. Fanom gangsterskich klimatów może się jednak spodobać.

W książce możemy napotkać narrację pierwszoosobową i tę narrację prowadzi dwójka bohaterów. Każda ze swojej perspektywy - Cal: podrzędnego niby detektywa-pijaka oraz Mo - świrniętego synka bossa Manchesteru. Rozumie się samo przez się, że to znaczne urozmaicenie. "Chłopcy" do tego nie szczędzą nam przemyśleń oraz opinii o tym drugim. Stosują przy tym nad wyraz "wyszukany"...

Całkiem dobra choć nieco brutalna książka.

Całkiem dobra choć nieco brutalna książka.

To zdecydowanie nie mój typ książki, głównie jeśli chodzi o język. Wulgaryzm na wulgaryzmie, wulgaryzmem pogania. Bohaterowie masakrują się nawzajem i w zasadzie niewiele z tego wynika. Książka wcale mną nie wstrząsnęła. Raczej wywołała obrzydzenie.

To zdecydowanie nie mój typ książki, głównie jeśli chodzi o język. Wulgaryzm na wulgaryzmie, wulgaryzmem pogania. Bohaterowie masakrują się nawzajem i w zasadzie niewiele z tego wynika. Książka wcale mną nie wstrząsnęła. Raczej wywołała obrzydzenie.