Reguła myśli

Drugi tom Doktryny Śmiertelności, czyli przygody trójki bohaterów ciąg dalszy.

Sara, Bryson i Michael - Michael jest odrobinę irytujący ze względu na jego wrodzoną niezdarność. Nieważne co robi - zawsze się o coś potknie i przewróci (co jest odrobinę śmieszne zważywszy na to, że jest tworem). Poza tym małym mankamentem ciekawy rozwój postaci.

W fabule można się pogubić, zwłaszcza pod koniec - ale to raczej celowy zabieg :)

Drugi tom Doktryny Śmiertelności, czyli przygody trójki bohaterów ciąg dalszy.

Sara, Bryson i Michael - Michael jest odrobinę irytujący ze względu na jego wrodzoną niezdarność. Nieważne co robi - zawsze się o coś potknie i przewróci (co jest odrobinę śmieszne zważywszy na to, że jest tworem). Poza tym małym mankamentem ciekawy rozwój postaci.

W fabule można się pogubić,...

„Reguła myśli” to drugi tom serii „Doktryna śmiertelności”. Opowiada ona o trójce przyjaciół, którzy walczą ze złym Kainem zarówno na jawie jak i w wirtualnej rzeczywistości.
Pierwszą część czytałam kilka miesięcy temu, więc teoretycznie powinnam cokolwiek z niej pamiętać. Niestety tak mnie wynudziła, że podchodząc do drugiego tomu zupełnie nie pamiętałam fabuły poprzedniego. I niestety również tym razem książka okazała się nudna jak flaki z olejem, a bohaterowie w niej ogromnie mnie irytowali. Nie jestem pewna czy będę brała się za trzeci (ostatni) tom.

„Reguła myśli” to drugi tom serii „Doktryna śmiertelności”. Opowiada ona o trójce przyjaciół, którzy walczą ze złym Kainem zarówno na jawie jak i w wirtualnej rzeczywistości.
Pierwszą część czytałam kilka miesięcy temu, więc teoretycznie powinnam cokolwiek z niej pamiętać. Niestety tak mnie wynudziła, że podchodząc do drugiego tomu zupełnie nie pamiętałam fabuły...

"Reguła myśli" jest nieco słabsza od pierwszego tomu, ale i tak jest to dobra lektura, która ukazuje interesującą wizję świata.

James Dashner jest autorem o ogromnej wyobraźni i tym razem znów to potwierdził. Wprowadził kilka świetnych pomysłów, które pobudzały do myślenia o kwestiach moralnych i filozoficznych, co wyszło na duży plus. Przestaje to być zwykła młodzieżówka, która stanowi wyłącznie rozrywkę.

Ponadto znowu pod koniec autor wysadził niezłą bombę, co udowodniło, że Dashner potrafi tworzyć nieoczekiwane zwroty akcji.

Jednakże pojawiły się także inne problemy, które dotyczyły postaci. Podkreślona jest ich inteligencja, jednak czasem w fabule wychodzi coś kompletnie przeciwnego. Ponadto ich reakcje często wydają się być nielogiczne. Są naiwni a potem dziwią się, że sytuacja całkowicie się zmienia.

Jednak aż tak bardzo to nie przeszkadza w lekturze. Chociaż jest trochę też przykro, że postaci stają się tłem dla akcji.

"Reguła myśli" jest nieco słabsza od pierwszego tomu, ale i tak jest to dobra lektura, która ukazuje interesującą wizję świata.

James Dashner jest autorem o ogromnej wyobraźni i tym razem znów to potwierdził. Wprowadził kilka świetnych pomysłów, które pobudzały do myślenia o kwestiach moralnych i filozoficznych, co wyszło na duży plus. Przestaje to być zwykła...

Nie tak dobra jak pierwsza część ale również wciągająca. Bardzo szybko i przyjemnie sie czyta :)

Nie tak dobra jak pierwsza część ale również wciągająca. Bardzo szybko i przyjemnie sie czyta :)

Świat przedstawiony w książce dalej mi się podoba, pomysł super! Natomiast nie mogę znieść Michaela (głównego bohatera... ), mam wrażenie, że w miarę poznawania przygód jego, Sary i Brysona, on sam głupieje. Nie jestem w stanie powiedzieć ile dokładnie, ale "co?' powinno się stać jego pseudonimem, tyle razy pada to jakże złożone pytanie.
Druga część trochę mniej mnie wciągnęła, a twist na końcu książki mnie nie zaskoczył, bo po fabule domyślałam się, że to może się stać. Tak ogólnie książkę jednak polecam, może VirtNet Was wciągnie :D

Świat przedstawiony w książce dalej mi się podoba, pomysł super! Natomiast nie mogę znieść Michaela (głównego bohatera... ), mam wrażenie, że w miarę poznawania przygód jego, Sary i Brysona, on sam głupieje. Nie jestem w stanie powiedzieć ile dokładnie, ale "co?' powinno się stać jego pseudonimem, tyle razy pada to jakże złożone pytanie.
Druga część trochę mniej mnie...

Część fabuły szczerze mnie irytowała, reakcje bohaterów w sytuacjach skrajnych wydawały się mocno nienaturalne. Mimo wszystko jednak, jak w przypadku pierwszej części, lektura była lekka, szybka i przyjemna.

Część fabuły szczerze mnie irytowała, reakcje bohaterów w sytuacjach skrajnych wydawały się mocno nienaturalne. Mimo wszystko jednak, jak w przypadku pierwszej części, lektura była lekka, szybka i przyjemna.

Pierwsza część była niezła, a w drugiej hitem było tylko to, że bohater tak naprawdę nie istniał a był tworem. Dalej trochę się ciągnie jak flaki z olejem. Jest jakaś ciekawość o to kim będzie Kaine i jak się to wszystko skończy dla nastolatków, jednak nie porywa.

Pierwsza część była niezła, a w drugiej hitem było tylko to, że bohater tak naprawdę nie istniał a był tworem. Dalej trochę się ciągnie jak flaki z olejem. Jest jakaś ciekawość o to kim będzie Kaine i jak się to wszystko skończy dla nastolatków, jednak nie porywa.

Sprawy się komplikują, a przyjaźnie się zacieśniają, choć może to coś więcej niż przyjaźń?
Kolejny tom, godny poprzednika, pełen akcji, humoru oraz emocji.
Serdecznie polecam :D

Sprawy się komplikują, a przyjaźnie się zacieśniają, choć może to coś więcej niż przyjaźń?
Kolejny tom, godny poprzednika, pełen akcji, humoru oraz emocji.
Serdecznie polecam :D

Udana kontynuacja. Mimo, że wiele się dzieje to fabuła posuwa się do przodu bardzo powoli, prawie 400 stron crescendo, które nie kończy punktem kulminacyjnym, tylko zaostrza apetyt na kolejną część.

Udana kontynuacja. Mimo, że wiele się dzieje to fabuła posuwa się do przodu bardzo powoli, prawie 400 stron crescendo, które nie kończy punktem kulminacyjnym, tylko zaostrza apetyt na kolejną część.

Nie wiem dlaczego zabrałam się do tej kontynuacji skoro "w sieci umysłów" strasznie mnie znudziło. Tak samo w tej części. Większość książki jest bardzo płytka i nudna, bohaterowie nijacy a dialogi naprawdę bardzo dziwne. Jednak jest w niej to coś bo końcówka zachęca do sięgnięcia po kolejna część.
To zdecydowanie pozycja dla młodszych czytelników.

Nie wiem dlaczego zabrałam się do tej kontynuacji skoro "w sieci umysłów" strasznie mnie znudziło. Tak samo w tej części. Większość książki jest bardzo płytka i nudna, bohaterowie nijacy a dialogi naprawdę bardzo dziwne. Jednak jest w niej to coś bo końcówka zachęca do sięgnięcia po kolejna część.
To zdecydowanie pozycja dla młodszych czytelników.