I śmieszno i smutno.

Książka jest przestrogą przed byciem dumnym z powodu... niewiedzy. Tak, ponieważ wiele osób chełpi się tym , że w ciągu roku ( a może i w życiu) nie przeczytali ani jednej książki.

Profesor analizuje ankiety, wnioski nie są optymistyczne. Ludzie z wyższym wykształceniem (!) wykazują elementarne braki. Przykłady: Melchiora Wańkowicza uznano za zbrodniarza wojennego, a konkordat za maszynę budowlaną. Takich ''kwiatków" jest więcej.

Aleksander Nalaskowski ubolewa nad upadkiem etosu nauczyciela, przywołuje wypowiedzi celebrytów, polityków: https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/01/i-smieszno-i-smutno.html

I śmieszno i smutno.

Książka jest przestrogą przed byciem dumnym z powodu... niewiedzy. Tak, ponieważ wiele osób chełpi się tym , że w ciągu roku ( a może i w życiu) nie przeczytali ani jednej książki.

Profesor analizuje ankiety, wnioski nie są optymistyczne. Ludzie z wyższym wykształceniem (!) wykazują elementarne braki. Przykłady: Melchiora Wańkowicza uznano za...

Zgroza. O niewiedzy wśród celebrytów i polityków wiedziałem (nic się widać nie poprawia mimo piętnowania przez część mediów) ale zatrwożył mnie stan niewiedzy w szeroko pojętym szkolnictwie.
Na szczęście prof. Nalaskowski dostrzegł również jednostki, często szarych ludzi, którzy próbują nie tylko bronić się przez niewiedzą, ale również ją atakować.

Zgroza. O niewiedzy wśród celebrytów i polityków wiedziałem (nic się widać nie poprawia mimo piętnowania przez część mediów) ale zatrwożył mnie stan niewiedzy w szeroko pojętym szkolnictwie.
Na szczęście prof. Nalaskowski dostrzegł również jednostki, często szarych ludzi, którzy próbują nie tylko bronić się przez niewiedzą, ale również ją atakować.

„Pedagogiczne zwierzątko. Fenomen niewiedzy” to przystępnie i ciekawie napisana książka. Aleksander Nalaskowski analizuje pojęcie niewiedzy na różnych poziomach i w różnych kontekstach.
Niektóre wnioski autora i wyniki badań przyprawić mogą o zawrót głowy, zwłaszcza gdy mowa o wiedzy, a raczej niewiedzy studentów i nauczycieli (np. dla sporego odsetka pustynia i pustelnia znaczy to samo). W tym przypadku to przede wszystkim niewiedza skandaliczna, niemal mrożąca krew w żyłach, gdy pomyśli się, że dotyczy nie dzieci, lecz dorosłych, w dodatku wykształconych ludzi, odpowiadających za nauczanie.

Na szczęście „Pedagogiczne zwierzątko” to nie tylko krytyczne spojrzenie na stan wiedzy pedagogów i studentów. Autor opisuje również zabawne sytuacje, wpadki dziennikarskie i liczne „kwiatki” w wykonaniu posłów i innych polityków. Nie zostawia suchej nitki na zjawisku, które nazywa mediami niewiedzy, co doskonale oddaje wciąż spadający poziom dziennikarstwa, w którym bardziej liczy się prymitywny, prostacki i sensacyjny news niż dopracowany, głęboki reportaż.

Aleksander Nalaskowski z pasją i znawstwem tematu pisze również o niewiedzy z wyboru, gdy świadomie sami rezygnujemy np. z oglądania telewizyjnych wiadomości i programów publicystycznych, chcąc odciąć się od świata polityki, który irytuje i psuje humor. Z podobnych powodów niektórzy w ogóle nie mają w domach telewizorów, nie czytują prasy, ale i nie zajmują się plotkami, wychodząc z założenia, że własne życie jest ciekawsze niż drążenie cudzych problemów.

Ciekawie przedstawiona jest też niewiedza pokoleniowa, która wynika z różnic między generacjami i uwidacznia się przede wszystkim w języku, gustach muzycznych i sposobie ubierania się.
Z przymrużeniem okaz autor traktuje tzw. błogosławioną niewiedzę – w myśl powiedzenia: co z oczu, to z serca. W tym kontekście przywołuje zabawne anegdoty ze świata kultury oraz z codziennego życia.

„Pedagogiczne zwierzątko” to książka dla każdego. Można ją czytać jako popularnonaukowy wywód, poparty wieloma argumentami i wynikami badań; można też podejść do lektury w sposób refleksyjny, konfrontując wiedzę autora z własnymi doświadczeniami i obserwacjami; można również potraktować książkę z przymrużeniem oka, bawiąc się przy anegdotach oraz humorystycznych przykładach.

„Pedagogiczne zwierzątko. Fenomen niewiedzy” to przystępnie i ciekawie napisana książka. Aleksander Nalaskowski analizuje pojęcie niewiedzy na różnych poziomach i w różnych kontekstach.
Niektóre wnioski autora i wyniki badań przyprawić mogą o zawrót głowy, zwłaszcza gdy mowa o wiedzy, a raczej niewiedzy studentów i nauczycieli (np. dla sporego odsetka pustynia i pustelnia...