Smutna to historia, ale czyta się rewelacyjnie.
Agata była najlepszą uczennicą, skończyła medycynę i jest pediatrą. Pracuje w przychodni, ma kilka przyjaciółek, ale jej życie od małego naznaczone jest smutkiem. Była niechcianym i niekochanym dzieckiem. Rozpadło się jej małżeństwo. Wchodziła w dziwne związki i chwilowe romanse. Dużo narzekała, była ogromną pesymistką.
Praca-dom-praca-dom. Smutne to życie. Agata czuła złość, rozczarowanie i smutek. Nie lubiła samej siebie, nie lubiła ludzi, nie lubiła swojej pracy i generalnie, w życiu dni uciekały jej przez palce. W zasadzie była mierna w każdej dziedzinie życia, choć z aspiracjami.
To taki smutny, quasi pamiętnik. Chociaż trudny, to czysta się raz i dwa.

Smutna to historia, ale czyta się rewelacyjnie.
Agata była najlepszą uczennicą, skończyła medycynę i jest pediatrą. Pracuje w przychodni, ma kilka przyjaciółek, ale jej życie od małego naznaczone jest smutkiem. Była niechcianym i niekochanym dzieckiem. Rozpadło się jej małżeństwo. Wchodziła w dziwne związki i chwilowe romanse. Dużo narzekała, była ogromną pesymistką....

Książka o tematyce bliskiej memu sercu, główna bohaterka jest lekarzem i ma typowe dla tego zawodu momenty załamania, chwile zwątpienia i emocje nie do pozazdroszczenia. Jako pediatra zastanawia się, czy wykonywana specjalizacja to faktycznie wybór najbliższy jej sercu. I w sumie to dobrze, bo wydaje mi się po zaznajomieniu z całością, że lepiej spelnilaby się w radiologii lub specjalizacji, gdzie kontakt z trudnym pacjentem jest znacznie mniejszy. Książka trudna, męczylam się z nią bardzo. Psychologiczny aspekt nieradzenia sobie z rzeczywistością był momentami ponad i moje, czytelnicze siły. Chciało się wziąć Agatę za ramiona i srogi nią potrzasnąc, żeby nie zachowywała się jak podlotka.
Finał zaskakująco dobry, aż nadto, patrząc na wcześniejsze poczynania i rozterki. Zbyt krótki, zbyt przewidywalny, troszkę odseparowany od przekazu reszty fabuły, tak jakby autor chciał już zakończyć trudy jej życiowych problemów.

Książka o tematyce bliskiej memu sercu, główna bohaterka jest lekarzem i ma typowe dla tego zawodu momenty załamania, chwile zwątpienia i emocje nie do pozazdroszczenia. Jako pediatra zastanawia się, czy wykonywana specjalizacja to faktycznie wybór najbliższy jej sercu. I w sumie to dobrze, bo wydaje mi się po zaznajomieniu z całością, że lepiej spelnilaby się w radiologii...

Wreszcie skończyłam tę książkę, a właściwie domęczyłam ja.Niby lekko się czyta a książka bardzo się dłuży. Może to wina głównej bohaterki, która jest sfrustrowaną malkontentką. Cała książka to jej narzekanie, właściwie nic jej nie cieszy, nie ma ambicji ani marzeń. Żyje z dnia na dzień.Fakt, życie jej nie rozpieszczało w dzieciństwie, którego właściwie nie miała. Ale traumatyczne dzieciństwo nie powinno wywierać na nią aż takiego piętna. Nie można się katować całe życie za błędy rodziców, za brak ich miłości i obojętność. Dobrze, że na koniec wreszcie zrozumiała, że tez zasługuje na miłość i ją przyjęła.

Wreszcie skończyłam tę książkę, a właściwie domęczyłam ja.Niby lekko się czyta a książka bardzo się dłuży. Może to wina głównej bohaterki, która jest sfrustrowaną malkontentką. Cała książka to jej narzekanie, właściwie nic jej nie cieszy, nie ma ambicji ani marzeń. Żyje z dnia na dzień.Fakt, życie jej nie rozpieszczało w dzieciństwie, którego właściwie nie miała. Ale...

Bardzo przyjemna książka, młoda lekarka w małej miejscowości ze swoim traumami i przeżyciami radzić musi sobie sama. Radzi sobie czasem lepiej czasem gorzej. Książka warta przeczytania, szczególnie przez kobiety po czterdziestce.

Bardzo przyjemna książka, młoda lekarka w małej miejscowości ze swoim traumami i przeżyciami radzić musi sobie sama. Radzi sobie czasem lepiej czasem gorzej. Książka warta przeczytania, szczególnie przez kobiety po czterdziestce.

Prosta, łatwa w czytaniu, ale wbrew pozorom wcale nie lekka historia. Ciut ciut spłaszczona, ale...Może to w życiu tak właśnie jest? Czytając cały czas miałam wrażenie, że czytam najprawdziwszy pamiętnik. Za mało tam nagłych zwrotów, cudownych rozwiązań problemów, szczęśliwych zakończeń. Jest prawdziwa do bólu historia o pracy zwykłego lekarza i o ucieczce przed samotnością.

Prosta, łatwa w czytaniu, ale wbrew pozorom wcale nie lekka historia. Ciut ciut spłaszczona, ale...Może to w życiu tak właśnie jest? Czytając cały czas miałam wrażenie, że czytam najprawdziwszy pamiętnik. Za mało tam nagłych zwrotów, cudownych rozwiązań problemów, szczęśliwych zakończeń. Jest prawdziwa do bólu historia o pracy zwykłego lekarza i o ucieczce przed samotnością.

Irytująca główna bohaterka, sprawia że czyta się bez przyjemności. Pomysł ciekawy, wykonanie takie sobie. Czy my zawsze musimy narzekać? Smutne to, ale prawdziwe. Czy polecam? Nie wiem, jeśli ktoś chce może czytać, jeśli nie to chyba wiele nie straci.

Irytująca główna bohaterka, sprawia że czyta się bez przyjemności. Pomysł ciekawy, wykonanie takie sobie. Czy my zawsze musimy narzekać? Smutne to, ale prawdziwe. Czy polecam? Nie wiem, jeśli ktoś chce może czytać, jeśli nie to chyba wiele nie straci.

Fajnie się czytało, choć chwilami przychodziły niewesołe refleksje. Poruszone w wartkiej akcji wątki, które są ponadczasowe. Dziecko z gwałtu... Urodzić i nie kochać, czy zabić nienarodzone...Nie ma dobrego wyjścia. Jaki los takiego dziecka? Czy Agata byłaby inna, spełnioną kobietą, matką, żoną gdyby jej rodzice dali jej miłość? Tego nie wie ona sama. Czy winni jej niepowodzeń, zgorzknienia są rodzice, czy to tylko jej wymówka, bo tak naprawdę jest nieudacznikiem, i wygodnie własne lenistwo i niezrównoważenie tłumaczyć tym, że była niekochana? Czy po prostu znajdowała przed sobą to, co zostawiała za plecami? Nie umiała kochać, więc nie potrafiła docenić miłości męża? Nie wiem... I cieszę się, że nie jestem Agatą!

Fajnie się czytało, choć chwilami przychodziły niewesołe refleksje. Poruszone w wartkiej akcji wątki, które są ponadczasowe. Dziecko z gwałtu... Urodzić i nie kochać, czy zabić nienarodzone...Nie ma dobrego wyjścia. Jaki los takiego dziecka? Czy Agata byłaby inna, spełnioną kobietą, matką, żoną gdyby jej rodzice dali jej miłość? Tego nie wie ona sama. Czy winni jej...

Główna bohaterka to lekarka z przychodni .To środowisko medyczne znam z autopsji,jestem pielęgniarką i pracuję w podobnej przychodni.Bardzo interesowały mnie wydarzenia z pracy bohaterki,jak też z jej życia prywatnego.Szkoda,że tak mało opisała ciekawych przypadków medycznych,ale przecież to nie o to chodziło autorce.Fabuła książki jest dość prosta,czyta się szybko i przyjemnie.Myślę,że warta jest polecenia.

Główna bohaterka to lekarka z przychodni .To środowisko medyczne znam z autopsji,jestem pielęgniarką i pracuję w podobnej przychodni.Bardzo interesowały mnie wydarzenia z pracy bohaterki,jak też z jej życia prywatnego.Szkoda,że tak mało opisała ciekawych przypadków medycznych,ale przecież to nie o to chodziło autorce.Fabuła książki jest dość prosta,czyta się szybko i...

Cóż to była za pesymistyczna i dołująca książka! Migawki z cierpiętniczego życia pani doktor, łącznie z dołującymi opowieściami z przychodni - których i tak mamy pod dostatkiem w życiu codziennym - więc po co jeszcze się dręczyć czytaniem o tym? Przeszłość z patologicznej rodziny, nieudane związki i rozpacz. Przez większość stron - jestem nieszczęśliwa, nie mogę, nie chce mi się.. Okropność. Ledwo przez to przebrnęłam i tylko dlatego, że ciekawa byłam czy choć na koniec poczęstują mnie jakimś promykiem nadziei na coś lepszego.. Nie poczęstowali.

Cóż to była za pesymistyczna i dołująca książka! Migawki z cierpiętniczego życia pani doktor, łącznie z dołującymi opowieściami z przychodni - których i tak mamy pod dostatkiem w życiu codziennym - więc po co jeszcze się dręczyć czytaniem o tym? Przeszłość z patologicznej rodziny, nieudane związki i rozpacz. Przez większość stron - jestem nieszczęśliwa, nie mogę, nie chce...

Książka czyta się zaskakująco szybko jak na mocno przygnębiającą treść.

Książka czyta się zaskakująco szybko jak na mocno przygnębiającą treść.