Można przeczytać, ale nie koniecznie trzeba 😉 narracja bywa zabawna, książka przewidywalna - lektura na "odmóżdżenie" w kiepski dzień.

Można przeczytać, ale nie koniecznie trzeba 😉 narracja bywa zabawna, książka przewidywalna - lektura na "odmóżdżenie" w kiepski dzień.

"Nie chwal dnia przed zachodem słońca" - świetnie obrazuje "Zemste..." Pierwsze 50 stron mnie zachwyciło. lekka i przyjemna na spokojny wieczór. Im dalej w las tym gorzej, fabuła bez akcji. Nic się nie działo. Nuda.

"Nie chwal dnia przed zachodem słońca" - świetnie obrazuje "Zemste..." Pierwsze 50 stron mnie zachwyciło. lekka i przyjemna na spokojny wieczór. Im dalej w las tym gorzej, fabuła bez akcji. Nic się nie działo. Nuda.

Pamiętam, że nie miałam okazji czytać gorszej książki.
Sama oś historii, jest zupełnie oczywistym materiałem na obyczajówkę czy romans- mąż zostawia żonę dla młodszej kochanki, a żona podnosi się po tym i poznaje pewnego młodszego mężczyznę. Mogło by być ok, mogło być zabawnie ale niestety tak nie jest...
Książka jest strasznie infantylna, irytująca i zwyczajnie głupia. Bohaterka przedstawia nam siebie, jako żonę niemal idealną: ładną, zadbaną, oddaną i wspierającą choć czytając mam wrażenie, że jest raczej zwyczajna, przedstawia swoją rozpacz po zdradzie i rozstaniu w sposób tak pusty, że ma się ochotę rzucać książką, jej łzy, pseudo drama i wielkie chudnięcie są zwyczajnie irytujące. Nie mogło by być inaczej, w sytuacji opisu kochanki męża- tej młodej, bez gustu, brzydkiej, głupiej pustej i nie wychowanej, która to nawet kieliszka trzymać nie potrafi... W trakcie powieści mamy też „zlot czarownic” w formie przyjaciółek owej żony, księcia na białym koniu w postaci zainteresowanego bohaterką pana (chyba) BMW oraz - bez czego nie mogło by się obyć - skruchę i pokutę byłego męża.
Bohaterki zdecydowanie nie polubiłam, uważam że to pusta, irytująca, zapatrzona w siebie osoba, która nie potrafi pogodzić się z rozstaniem z decyzją męża.
Generalnie książka mnie zmęczyła, zirytowała i nie potrafiłam znaleźć w niej NIC co mogło by się podobać.

Pamiętam, że nie miałam okazji czytać gorszej książki.
Sama oś historii, jest zupełnie oczywistym materiałem na obyczajówkę czy romans- mąż zostawia żonę dla młodszej kochanki, a żona podnosi się po tym i poznaje pewnego młodszego mężczyznę. Mogło by być ok, mogło być zabawnie ale niestety tak nie jest...
Książka jest strasznie infantylna, irytująca i zwyczajnie głupia....

Niby błaha historia - mąż znudził się swoją wieloletnią małżonką i w podskokach wpadł w ramiona nowej donny. Ma jednak w sobie trochę prawd życiowych i ważnych dla kobiety przemyśleń. Polecam jako plasterek na złamane serce! Oczywiście jako uzupełniacz, istnieją jeszcze inne książki i filmy tego typu, nie ograniczajmy się i hej do przodu!

Niby błaha historia - mąż znudził się swoją wieloletnią małżonką i w podskokach wpadł w ramiona nowej donny. Ma jednak w sobie trochę prawd życiowych i ważnych dla kobiety przemyśleń. Polecam jako plasterek na złamane serce! Oczywiście jako uzupełniacz, istnieją jeszcze inne książki i filmy tego typu, nie ograniczajmy się i hej do przodu!

Powieść z założenia humorystyczna - co częściowo się udało - o tym, jak zdradzona i porzucona 48-letnia żona, może z pomocą przyjaciółek odrodzić się, odmłodnieć, wrócić do aktywności zawodowej, poznać młodszego, przystojnego i bardzo bogatego mężczyznę, i po prostu być szczęśliwa w swoim pięknym domu z ogromnym ogrodem i ukochanymi zwierzętami (pięć psów i tchórzofretka). Fajna bajka z przewidywalnym zakończeniem.

Powieść z założenia humorystyczna - co częściowo się udało - o tym, jak zdradzona i porzucona 48-letnia żona, może z pomocą przyjaciółek odrodzić się, odmłodnieć, wrócić do aktywności zawodowej, poznać młodszego, przystojnego i bardzo bogatego mężczyznę, i po prostu być szczęśliwa w swoim pięknym domu z ogromnym ogrodem i ukochanymi zwierzętami (pięć psów i tchórzofretka)....

Rewelacyjna komedia na pochmurne małżeństwo. Świat staje się barwny.

Rewelacyjna komedia na pochmurne małżeństwo. Świat staje się barwny.

Przeczytałam, bo gdzieś znalazłam opinię, że można się uśmiechnąć. Śmiechu było mało, ale szybko się czytało, więc dobrnęłam do końca... Muszę zgodzić się z którąś z moich przedmówczyń, że jak na kobietę blisko 50 jest za bardzo infantylna. Nie mówiąc już o w kółko powtarzanych tych samych epitetach w kierunku męża i jego kochanki, co naturalnie zrozumiałe jest w przypadku zdradzanej żony, ale jak na kogoś kto parę książek napisał, powinny być co najmniej różnorodne (jak na blisko 50 latkę z jakimś życiowym doświadczeniem przystało)...

Przeczytałam, bo gdzieś znalazłam opinię, że można się uśmiechnąć. Śmiechu było mało, ale szybko się czytało, więc dobrnęłam do końca... Muszę zgodzić się z którąś z moich przedmówczyń, że jak na kobietę blisko 50 jest za bardzo infantylna. Nie mówiąc już o w kółko powtarzanych tych samych epitetach w kierunku męża i jego kochanki, co naturalnie zrozumiałe jest w przypadku...

Jeżeli ta książka choć jednej kobiecie pomogła, poprawiła nastrój, zainspirowała, to dobrze się stało, że została napisana. Można tą opowieść skrytykować na wiele sposobów, ale w irracjonalnie kobiecy sposób może pokrzepić, więc polecam każdej kobiecie która ma doła, żeby się spróbowała z lekturą.

Jeżeli ta książka choć jednej kobiecie pomogła, poprawiła nastrój, zainspirowała, to dobrze się stało, że została napisana. Można tą opowieść skrytykować na wiele sposobów, ale w irracjonalnie kobiecy sposób może pokrzepić, więc polecam każdej kobiecie która ma doła, żeby się spróbowała z lekturą.

Przeczytałam i tylko tyle.

Przeczytałam i tylko tyle.

Zapowiadało się ciekawie, ale niestety książka mnie rozczarowała. Główna bohaterka jest sfrustrowana i ciągle mówi o zemście, której jednak nie można się doczekać w książce.

Zapowiadało się ciekawie, ale niestety książka mnie rozczarowała. Główna bohaterka jest sfrustrowana i ciągle mówi o zemście, której jednak nie można się doczekać w książce.