Czyta się z zapartym tchem. Autor w dość szczegółowy sposób poruszył temat nazistowskiej ekspedycji do Tybetu.

Czyta się z zapartym tchem. Autor w dość szczegółowy sposób poruszył temat nazistowskiej ekspedycji do Tybetu.

Pierwsza część dwutomowej powieści Igora Witkowskiego.

Główny wątek opiera się na okultyzmie w Trzeciej Rzeszy, połączonym z opisem wypraw nazistów do Tybetu.

Świadome pomieszanie fikcji z faktami.

Pierwsza część dwutomowej powieści Igora Witkowskiego.

Główny wątek opiera się na okultyzmie w Trzeciej Rzeszy, połączonym z opisem wypraw nazistów do Tybetu.

Świadome pomieszanie fikcji z faktami.

Igor Witkowski właśnie wydał swoją nową, dwutomową powieść pt: „Kod Hitlera” opartą na faktach, która ujawnia tajną historię ludzkości.
Książka napisana jest w sposób fascynujący. Od pierwszych linijek tekst wciąga czytelnika w starożytne zakamarki historii oraz świat nieprawdopodobnych odkryć geograficznych i archeologicznych. Tajne misje i wyprawy nazistowskich naukowców prowadzą w pierwszym tomie najdzikszymi szlakami Azji, a w drugim - Ameryki Południowej.
Jeśli interesujesz się dziwnymi wykopaliskami i eksperymentami naukowymi inspirowanymi odkryciami sprzed kilku tysięcy lat, to z pewnością ta powieść jest przeznaczona właśnie dla ciebie.
Książka ta jest typową powieścią przygodową opartą jednak w większości na rzeczywistych wydarzeniach i mrocznych epizodach powiązanych z Trzecią Rzeszą.
Główna postać doktora Josepha Brandta została wymyślona i jest połączeniem cech kilku badaczy, którzy naprawdę organizowali opisane przedsięwzięcia.
W dużej mierze przewija się na kartach tej powieści autentyczna kwestia chorobliwego zainteresowania Himmlera okultyzmem. Znane jest z wielu źródeł obsesyjne poświęcenie szefa SS dla spraw mistycznych, wykraczających poza to, co można pojąć zdrową logiką. Ten wysoki rangą oficer przygotowywał nawet w Wewelsburgu centrum duchowe narodowosocjalistycznej pseudoreligii, która opierała się na „lodowej genezie świata”, reinkarnacji i aryjskiej rasie ogromnych nadludzi odnalezionych w tybetańskich grobowcach. Z Tybetu pochodzą także rękopisy, na podstawie których hitlerowcy dokonali odkryć naukowych dotyczących broni masowego rażenia i latających spodków. Niestety zapisy tej wiedzy zostały w niewyjaśniony sposób usunięte z terenu Europy podczas wycofywania się armii niemieckiej. Najprawdopodobniej wraz z wieloma dobrami naukowymi i dziełami kulturowymi zostały one wywiezione do Ameryki Południowej, gdzie prominenci Trzeciej Rzeszy przygotowali sobie enklawy na wypadek klęski. Uciekło do takich posiadłości wielu wysoko postawionych oficerów, przemysłowców i naukowców wraz z rodzinami. W drugim tomie jest także dokładnie opisana sprawa domniemanego samobójstwa Hitlera. Wszelkie dowody i fakty świadczą raczej za tym, że była to wielka mistyfikacja, zasłona dymna, która umożliwiła najwyższym dowódcom Rzeszy ucieczkę z oblężonego Berlina.
Fakty i autentyczne odkrycia logicznie powiązane w całość dają czytelnikowi obraz najwyższej perfidii przywódców nazistowskich Niemiec oraz wyjawiają niezwykłą wiedzę i inteligencję ludów żyjących kilka tysięcy lat temu.
Losy II Wojny Światowej potoczyłyby się zapewne nieco inaczej, gdyby nie zostały odkryte niesamowite hinduskie manuskrypty opisujące latające maszyny oraz nieznana technika oparta na rtęci. Pod koniec wojny Niemcy dysponowali niebywałą wiedzą techniczną przewyższającą dorobek innych państw. Gdyby Niemcy zyskali jeszcze kilka miesięcy, być może w tej chwili na świecie panowałaby dominująca rasa aryjska. Możliwe, że zbytnie skierowanie uwagi, funduszy i sił Trzeciej Rzeszy na okultystyczne odkrycia Himmlera spowodowały, iż zaniedbano logistyczne kierowanie frontami, a co za tym idzie realną klęskę całej operacji wojennej.
Książka opowiada o wielu innych wątkach związanych na przykład z pociskami V1 i V2, z planowanymi przez hitlerowców atakami broni masowego rażenia na Stany Zjednoczone, z supernowoczesnymi okrętami podwodnymi typu XXI i powojennej historii nazistów w Argentynie.
Najważniejsze w tej książce jest to, że czyta się ją jednym tchem i na dodatek ta niesamowita historia jest prawdą! Żadna powieść sensacyjna nie jest w stanie tak zafascynować czytelnika jak ta, którą napisało samo życie. Polecam ją z całego serca tym wszystkim, którzy kochają się w powieściach wojennych, jak i tym, którzy lubią książki akcji. W „Kodzie Hitlera” znajdą coś dla siebie także osoby czytujące typowo przygodowe opowieści. Wątek mistyczny wielu wypraw i odkryć archeologicznych przekona do tej pozycji także czytelników Harrego Pottera i tym podobnych publikacji.
Zachęcam do szybkiego zapoznania się z tą fascynującą powieścią. Życzę miłej lektury.

Igor Witkowski właśnie wydał swoją nową, dwutomową powieść pt: „Kod Hitlera” opartą na faktach, która ujawnia tajną historię ludzkości.
Książka napisana jest w sposób fascynujący. Od pierwszych linijek tekst wciąga czytelnika w starożytne zakamarki historii oraz świat nieprawdopodobnych odkryć geograficznych i archeologicznych. Tajne misje i wyprawy nazistowskich...

Złowrogiej postaci Reichsführera Heinricha Himmlera członka elity nazistowskiego państwa, jednego z największych zbrodniarzy i ludobójców w historii przedstawiać oczywiście nikomu nie trzeba. Wraz z dostępem do powojennych dokumentów i tajemnic III Rzeszy możliwe stało się ukazanie jeszcze jednej natury tego człowieka. To niemal opętańcza fascynacja okultyzmem, mistyką (sam wierzył iż jest wcieleniem X wiecznego germańskiego władcy Henryka Ptasznika),mitami, legendami i dawnymi przepowiedniami. W jego otoczeniu zawsze znajdowali się wszelkiej maści wróżbici, jasnowidztwie, wizjonerzy i inne przedziwne postacie którym zapewniał ochronę i mecenat. W zamczysku Wawelsburg koło Pederborn w Westfalii zaczął budować podwaliny czarnego zakonu SS ( wzorowanego na tych średniowiecznych) który miał w przyszłości przejąć całość władzy. Dysponując poparciem Adolfa Hitlera, potężna władzą i ogromnymi środkami finansowymi organizuje i wspiera szereg naukowych i pseudonaukowych wypraw i tajnych ekspedycji w najróżniejsze zakątki naszego globu poszukując min: Świętego Grala, Arki Przymierza, starożytnych artefaktów, mitycznych przedmiotów i miejsc. Na jednej z takich właśnie wypraw, opartej na kanwie prawdziwych wydarzeń, przedstawiona jest fabuła tej powieści. Nikomu nieznany młody niemiecki naukowiec Dr. Joseph Brandy, specjalista od starożytnych języków zostaje rzucony nagle w wir wydarzeń które na zawsze zmienią jego spokojne, ustabilizowane akademickie życie. Zostaje członkiem sygnowanej przez SS wyprawy do dalekiego Tybetu której celem jest odnalezieniem śladów obcej cywilizacji, dawnych ksiąg zawierających opisy napędów latających (kosmicznych ) statków, oraz dowodów na istnienie tajemniczej prastarej aryjskiej rasy. Wyprawy obfitującej w niezliczona liczbę rożnego rodzaju niebezpieczeństw i zagrożeń, gdzie mit i rzeczywistość splatają się silnie za sobą i niewiele rzeczy jest takie jak z pozoru wygląda.

Świetna pozycja dla wszystkich miłośników tajemnic i zagadek przeszłości, spiskowych teorii dziejów oraz tych którzy lubią po prostu dobra rozrywką.

Złowrogiej postaci Reichsführera Heinricha Himmlera członka elity nazistowskiego państwa, jednego z największych zbrodniarzy i ludobójców w historii przedstawiać oczywiście nikomu nie trzeba. Wraz z dostępem do powojennych dokumentów i tajemnic III Rzeszy możliwe stało się ukazanie jeszcze jednej natury tego człowieka. To niemal opętańcza fascynacja okultyzmem, mistyką...

Książka Igora Witkowskiego – warszawskiego dziennikarza, zajmującego się techniką wojskową, historią Trzeciej Rzeszy i zagadnieniami z okresu II wojny światowej – pt. „ Kod Hitlera”, składa się z dwóch części i ukazała się na rynku wydawniczym po raz drugi. Z wyglądu przypomina trochę podręcznik do fizyki – takie było moje pierwsze skojarzenie. Jej ciasno sklejone kartki powodują, że nie można jej swobodnie otworzyć i niewygodnie się ją czyta. Oczywiście, nie jest to problem nie do pokonania.
Informacja podana na okładce, brzmi zachęcająco: „Sensacyjna powieść, nawiązująca do autentycznych wydarzeń. Odwołuje się do dramatycznego i wciąż prawie nieznanego epizodu związanego z drugą wojną światową…” W tym miejscu polemizowałabym ze stwierdzeniem, że „Kod Hitlera”, jest „powieścią sensacyjną”. Umieściłabym ją raczej w dziale popularyzatorskim i to dalej od historii, a bliżej techniki, a jeśli w ogóle powieść, to podróżnicza? Część 2 „ Kodu Hitlera”, zwłaszcza.
Język, którym posługuje się autor, charakteryzują długie, rozbudowane nadmiernie akapity, naszpikowane powtarzającymi się słowami. Nie zawsze jest spójny i jasny, chociaż nie brakuje mu soczystości opisów. Bywa nawet malowniczy. Czas i miejsce „akcji” zmienia się nieproporcjonalnie do opowieści, nierówno. W jednej chwili jesteśmy w mieście za chwilę w lesie, podróżujemy, odkrywamy, i znowu wracamy i t d. Jest rok 1938, za chwilę 1942 a w kolejnym akapicie upływa kolejne trzy miesiące i tak w kółko. Trochę to męczące. Autor ma także ulubione słowo, któro pojawia się bardzo często: „surrealistyczny”. Dialogów jest bardzo mało, a gdy już są, zieją nudą i sztucznością. Zwrotów akcji, jak na lekarstwo i do tego same w sobie jakieś …encyklopedyczne. Gdzie tu sensacja?
Miałam wrażenie, że autor niepotrzebnie uwikłał się w postaci i wydarzenia od początku do końca fikcyjne, co nie wychodzi mu zbyt dobrze i psuje cały, ciekawy temat. Wszystko, co fikcyjne, jest w tej książce ( w moim odczuciu) sztuczne, szablonowe i naiwne: mnich odwiedzający Hitlera w Wiedniu, przemierzający szmat świata, by przekazać mu tajemny przedmiot, czy główny bohater, który po złożeniu uroczystej przysięgi, wycofuje się z dnia na dzień z działalności w strukturach… SS, bez konsekwencji… (?) Ale zaraz potem wraca. Czasem sam do końca nie wie, gdzie się znajduje i w jakim celu został sprowadzony – jak na naukowca wysokich lotów, którym podobno jest, takie zachowanie może czytelnika trochę dziwić. Mimo usilnych starań, główny bohater jest … nijaki: nie ma określonego celu ani jasnych poglądów politycznych, biernie poddaje się biegowi zdarzeń, jak liść targany wiatrem. Przy okazji – jakimś dziwnym zrządzeniem losu – jego życie jest pasmem wielkich odkryć a on sam autorytetem i nadzieją samego Hitlera. Inni bohaterowie, także mnie nie przekonują, nie „widzę ich” czytając, jakby byli bliźniakami jednojajowymi. Nie rozumiem także, po co pisać: „ Za drzwiami stał Hitler w towarzystwie swojej małżonki…”, a następnie nie poświęcić jej ani jednego słowa?
Część pierwsza „ Kodu Hitlera”, „rozkręca się” mniej więcej w połowie, gdy autor miłosiernie „zapomina” czasami o swoim bohaterze, dr Josephie Brandcie ( może celowo?) i po prostu pisze… o tajemniczych wydarzeniach mających miejsce w czasie II wojny światowej, doświadczeniach wówczas przeprowadzanych i techniczno – historycznej stronie owych wydarzeń. W drugiej części „ Kodu Hitlera”, rozgrywającej się w 1945 roku, ten popularyzatorsko – techniczny styl podtrzymuje, co sprawia, że ogólne wrażenie po jej przeczytaniu, jest mimo wszystko- pozytywne. Istotnym dodatkiem, jest ostatni rozdział w obu częściach książki pt. „Fikcja a fakty”, w którym autor wyjaśnia tok swojego myślenia oraz zamieszcza czarno – białe fotografie autentycznych miejsc, sprzętu wojennego czy wykopalisk.
Imponująca liczba napisanych przez Igora Witkowskiego książek ( 50) i artykułów ( 100),oraz niewątpliwa pasja, z jaką tworzy, świadczy o tym, że autor posiada potencjał literacki. Z drugiej strony, ilość nie musi świadczyć o jakości. W jednym z wywiadów, autor przyznaje, że nie ma wzorców literackich i że jego zainteresowania są bardzo rozległe. I rzeczywiście. Czytając, miałam wrażenie, że jestem „bombardowana” informacjami, które muszą pojawić się tu i teraz, choćby wprowadzały chaos, a sama książka ( w zamyśle autora – powieść sensacyjna),jest z całą pewnością niepodobna, do żadnej z dotąd przeze mnie przeczytanych. „ Kod Hitlera”, to książka Igora Witkowskiego – po prostu. Jedni go pokochają, drudzy skrytykują. Ja znajduję się jako czytelnik, gdzieś pośrodku. Na korzyść autora przemawia – moim zdaniem – fakt, że podejmując tematy z pogranicza historii, techniki, astronomii, fizyki, chemii po okultyzm i zjawiska paranormalne, wywołując wśród czytelników dyskusje i spory, co oznacza, że tematy takie są pożądane. Zainteresowanych twórczością i osobą pisarza odsyłam na stronę http://igorwitkowski.com/kontakt.html
Podsumowując: odpowiada mi tematyka książek Igora Witkowskiego, lecz wyłącznie w formie opowieści popularyzatorskiej. Powieść – moim zdaniem – rządzi się innymi prawami: mocny bohater, za którym chcemy podążać i fabuła nieco inaczej podana, niż w omawianej książce. W skali dziesięciopunktowej, przyznaję tej pozycji 5 punktów. Książka dobra, ale nie porywająca. Polecam czytelnikom, których interesują starożytne cywilizacje, UFO, mity i spiskowa teoria dziejów.

Książka Igora Witkowskiego – warszawskiego dziennikarza, zajmującego się techniką wojskową, historią Trzeciej Rzeszy i zagadnieniami z okresu II wojny światowej – pt. „ Kod Hitlera”, składa się z dwóch części i ukazała się na rynku wydawniczym po raz drugi. Z wyglądu przypomina trochę podręcznik do fizyki – takie było moje pierwsze skojarzenie. Jej ciasno...