Absolutny dramat. Wydaje mi się, że to książka dla dzieci. Ani śmieszna, nie bawi mnie plebejski język (przypominający niemal styl Zyty Rudzkiej) i niemal sielankowa atmosfera miejsca akcji, rozpadająca się kamienica pełna karykaturalnych postaci. Ani straszna, bohaterowie zdają się tylko biegać w te i we wte oraz gadać. Jedna z niewielu pozycji w mojej bibliotece, która jest niedokończona (obok książki Rudzkiej zresztą). Aż strach pomyśleć, że chciałem kupić obie części na raz zachęcony pozytywnymi recenzjami! Nie polecam

Absolutny dramat. Wydaje mi się, że to książka dla dzieci. Ani śmieszna, nie bawi mnie plebejski język (przypominający niemal styl Zyty Rudzkiej) i niemal sielankowa atmosfera miejsca akcji, rozpadająca się kamienica pełna karykaturalnych postaci. Ani straszna, bohaterowie zdają się tylko biegać w te i we wte oraz gadać. Jedna z niewielu pozycji w mojej bibliotece, która...

Zagadka kryminalna, powieść obyczajowa i dowcip w jednej książce.
Wysłuchana w audiobooku.

Zagadka kryminalna, powieść obyczajowa i dowcip w jednej książce.
Wysłuchana w audiobooku.

Kryminał lekki i przyjemny. Napisany bardzo dowcipnie, przy wielu dialogach uśmiechałam się do siebie. chyba sięgnę po inne książki autorki, o której wcześniej nie słyszałam. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego nie słyszałam. Polecam tę pozycję.

Kryminał lekki i przyjemny. Napisany bardzo dowcipnie, przy wielu dialogach uśmiechałam się do siebie. chyba sięgnę po inne książki autorki, o której wcześniej nie słyszałam. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego nie słyszałam. Polecam tę pozycję.

Ledwo ukończyłam tę książkę. Dawno nie czytałam tak nudnej pozycji. Ukończyłam, bo staram się nie odkładać, ponieważ mam nadzieję, że może mnie jeszcze zaciekawi. A tu nic. Ja nie polecam.

Ledwo ukończyłam tę książkę. Dawno nie czytałam tak nudnej pozycji. Ukończyłam, bo staram się nie odkładać, ponieważ mam nadzieję, że może mnie jeszcze zaciekawi. A tu nic. Ja nie polecam.

Po prostu pozycja obowiązkowa, troszkę śmiesznie, troszkę strasznie, troszkę tajemniczo. Zabawa gwarantowana

Po prostu pozycja obowiązkowa, troszkę śmiesznie, troszkę strasznie, troszkę tajemniczo. Zabawa gwarantowana

Lubię takie "kryminały". Nie epatujące szczegółami, nie ociekające krwią, bardziej psychologiczne, a na dodatek do pośmiania.
A gdy jeszcze język ładny i składny, to się czyta, aż miło!

Lubię takie "kryminały". Nie epatujące szczegółami, nie ociekające krwią, bardziej psychologiczne, a na dodatek do pośmiania.
A gdy jeszcze język ładny i składny, to się czyta, aż miło!

Książka jest niby kryminałem, ale prawda jest taka, że dzięki lekkości fabuły, różnorodności bohaterów, a także charakterowi ofiary (chroń Panie przed takim sąsiadem!) czytelnik bardziej się bawi niż szuka sprawcy. Uczciwie mówię, że wyjątkowo tym razem wcale mi nie zależało na wykryciu i ukaraniu mordercy. Denat był tak paskudną personą, że (przynajmniej do pewnego momentu) nie miałam nic przeciwko temu, żeby zabójcy uszedł ten czyn na sucho; ewentualnie, żeby zbrodnia okazała się w rzeczywistości jakimś nieszczęśliwym wypadkiem. W ostateczności kołatała się we mnie jeszcze nadzieja, że może sąsiedzi solidarnie staną murem za tym, który uwolnił ich od Pająka (czyli człowieka, który z kodeksu wykroczeń uczynił sobie oręż, a z policji i straży miejskiej miecz) i z braku świadków i dowodów śledztwo zostanie umorzone. Autorka jednak miała inny pomysł na zakończenie.
Pani Matuszkiewicz fajnie i z humorem opisała relacje międzyludzkie, zarówno te pozytywne, jak i negatywne. W paru miejscach po prostu nie da się utrzymać powagi.
Porównania autorki do Agathy Christie są zdecydowanie na wyrost.
„Nie zabijać pająków” to lektura miła, zabawna i przyjemna.

Książka jest niby kryminałem, ale prawda jest taka, że dzięki lekkości fabuły, różnorodności bohaterów, a także charakterowi ofiary (chroń Panie przed takim sąsiadem!) czytelnik bardziej się bawi niż szuka sprawcy. Uczciwie mówię, że wyjątkowo tym razem wcale mi nie zależało na wykryciu i ukaraniu mordercy. Denat był tak paskudną personą, że (przynajmniej do pewnego...

Lekki, humorystyczny polski kryminał.
Za słowami Miłoszewskiego "(...)Szału nie ma, ... wstydu też nie ma".

Lekki, humorystyczny polski kryminał.
Za słowami Miłoszewskiego "(...)Szału nie ma, ... wstydu też nie ma".

Bardzo dobra powieść kryminalna w polskim klimacie. Autorka wspaniale skonstruowała charaktery bohaterów, czasem się nawet zachichotałam podczas czytania.

Bardzo dobra powieść kryminalna w polskim klimacie. Autorka wspaniale skonstruowała charaktery bohaterów, czasem się nawet zachichotałam podczas czytania.

Książka kilka latek już ma. To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Matuszkiewicz. I nawet polubiłam komisarza Dynę, ale fabuła nie zwaliła mnie z nóg.

Książka kilka latek już ma. To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Matuszkiewicz. I nawet polubiłam komisarza Dynę, ale fabuła nie zwaliła mnie z nóg.