Dostajemy tu ciekawe połączanie - komiks humorystyczno-filozoficzny. Muszę przyznać, że momentami jest to bardzo zabawne, a całość trzyma dobry poziom.
Są oczywiście słabsze, bardziej nużące momenty, ale humorystyczne podejście do mitów greckich wyszło tu całkiem fajnie. Ilustracje Blaina może nie powalają, ale trzeba przyznać, że autor ma swój rozpoznawalny styl. Potrafi bardzo fajnie uchwycić mowę ciała, mimikę.

Dostajemy tu ciekawe połączanie - komiks humorystyczno-filozoficzny. Muszę przyznać, że momentami jest to bardzo zabawne, a całość trzyma dobry poziom.
Są oczywiście słabsze, bardziej nużące momenty, ale humorystyczne podejście do mitów greckich wyszło tu całkiem fajnie. Ilustracje Blaina może nie powalają, ale trzeba przyznać, że autor ma swój rozpoznawalny styl. Potrafi...

Ależ ten komiks wywraca wszystko do góry nogami. Wszystko, co wiemy o mitach i herosach. Plączą się tutaj zupełnie bez celu, Herakles ciągle wpada w kłopoty, które rozwiązuje siłą, nie bacząc na sugestie psa. Skądinąd filozofa. Nowa wersja przygód Odysa a właściwie wydarzeń, które miały miejsce już po jego powrocie do domu. Również historia Edypa toczy się w sposób zaskakujący. Poczytać można, pośmiać się również, lecz nie jest to lektura do przemyśleń i wyciągania wiekopomnych wniosków.

Ależ ten komiks wywraca wszystko do góry nogami. Wszystko, co wiemy o mitach i herosach. Plączą się tutaj zupełnie bez celu, Herakles ciągle wpada w kłopoty, które rozwiązuje siłą, nie bacząc na sugestie psa. Skądinąd filozofa. Nowa wersja przygód Odysa a właściwie wydarzeń, które miały miejsce już po jego powrocie do domu. Również historia Edypa toczy się w sposób...

Niegrzeczna wersja mitologii, w której Odys robi laskę Herkulesowi, a ten z kolei jest znanym "jebaką". Polecam "Półpsa", to dobry komiks jest.

Niegrzeczna wersja mitologii, w której Odys robi laskę Herkulesowi, a ten z kolei jest znanym "jebaką". Polecam "Półpsa", to dobry komiks jest.

Opus Magnum Joanna Sfar? Mitologia grecka przerobiona na szaszłyki. Chwilami przaśna, ale zazwyczaj inteligentna rozróba na temat popularnych herosów i toposów związanych ze starożytną szkołą sofizmatyki i dialektyki. Recenzje kłamią! Nie widzę rzekomych kontrowersji (związki kazirodcze, sodomia, odmienna orientacja seksualna towarzyszy człowiekowi od początku powstania świata - wystarczy poczytać Biblię albo być uczniem szkół gimnazjalnych). Sfar i Blain (jako rysownik) bawią się skojarzeniami oraz przyzwyczajeniami czytelnika. Omijają bariery kulturowe i kładą ,,lachę'' na naszą znajomość mitów. Delikatnie burzą czwartą ścianę (niemal niezauważalnie). Historia podzielona na trzy rozdziały (pierwsza najmniej obrazoburcza, ale stanowiąca wstęp do zabawnych wypraw psa uprawiającego filozofię, którego jedynym ograniczeniem jest to, że jest z natury czworonożnym samcem służącym swemu panu). Atrakcyjna lektura z gigantyczną dawką mocnego humoru (sceny z córami Koryntu i Zeusem należą do mych ulubionych, gdzie dochodzi do sporów oralnych i pokrętnej tradycji związanej z powinnościami religijnymi). Naśmiewa się z mitycznych bohaterów, nielogicznych praw boskich, wielkiej miłości czy z filozofii, która również prowadzi do komicznych wniosków.

Opus Magnum Joanna Sfar? Mitologia grecka przerobiona na szaszłyki. Chwilami przaśna, ale zazwyczaj inteligentna rozróba na temat popularnych herosów i toposów związanych ze starożytną szkołą sofizmatyki i dialektyki. Recenzje kłamią! Nie widzę rzekomych kontrowersji (związki kazirodcze, sodomia, odmienna orientacja seksualna towarzyszy człowiekowi od początku powstania...

Komiks wywołuje mieszane uczucia, szczególnie po lekturze zdecydowanie bardziej stonowanego dzieła tego samego autora "Kot rabina". Z jednej strony jest bardzo zabawnie, ale z drugiej również brutalnie i przerażająco, chociaż czytając patrzy się na to z przymrużeniem oka, ponieważ widać, że jest wprowadzone celowo. Ciężko ocenić, ale jedno jest pewne, że autorzy bawili się świetnie tworząc owy komiks, a główny bohater Sokrates jest sympatyczny :-)

Komiks wywołuje mieszane uczucia, szczególnie po lekturze zdecydowanie bardziej stonowanego dzieła tego samego autora "Kot rabina". Z jednej strony jest bardzo zabawnie, ale z drugiej również brutalnie i przerażająco, chociaż czytając patrzy się na to z przymrużeniem oka, ponieważ widać, że jest wprowadzone celowo. Ciężko ocenić, ale jedno jest pewne, że autorzy bawili się...

wow. jestem pod urokiem. połaczenie iscie genialne. idealna kreska i niesamowity scenariusz. jedyna wada - to nie jest zamknieta całosc a kolejnej czesci jeszcze nie ma

wow. jestem pod urokiem. połaczenie iscie genialne. idealna kreska i niesamowity scenariusz. jedyna wada - to nie jest zamknieta całosc a kolejnej czesci jeszcze nie ma

Po cichu liczyłam na filozoficzne dysputy rodem z Kota Rabina, którego uwielbiam, ale otrzymałam komiks zupełnie inny, co wcale nie znaczy gorszy. Kawał dobrego humoru przyprawiony szczyptą psiej filozofii, a na dokładkę mity greckie w krzywym zwierciadle zapewniły mi świetną rozrywkę. Jedyny minus to brak zakończenia, którego fani chyba się nie doczekają, ale i tak warto sięgnąć po Sokratesa półpsa. Polecam na pochmurne dni.

Po cichu liczyłam na filozoficzne dysputy rodem z Kota Rabina, którego uwielbiam, ale otrzymałam komiks zupełnie inny, co wcale nie znaczy gorszy. Kawał dobrego humoru przyprawiony szczyptą psiej filozofii, a na dokładkę mity greckie w krzywym zwierciadle zapewniły mi świetną rozrywkę. Jedyny minus to brak zakończenia, którego fani chyba się nie doczekają, ale i tak warto...

Półpies to wspaniała podróż po greckich mitach przetworzonych przez maszynkę do mielenia rzeczywistości pana Sfara. Wszystko się może zdarzyć, pies nie dość, że mówi, to jeszcze filozofuje, mitologiczni herosi są przez scenarzystę wręcz wyśmiewani, a Blain pięknie rysuje (szczególnie morskie klimaty. Piracie Izaaku, tęsknię). No i humor. Nie zapominajmy o świetnym humorze.

Sfar i Blain jak zwykle rządzą i jak zwykle nie kończą swoich komiksów. Pirat Izaaka? Niedokończony. Profesor Bell? Niedokończony. Sokrates półpies? Niedokończony. A jak Klezmerów autor skończył, to wydawca w PL wydał tylko 1 tom z 5... :D Na szczęście za Kota rabina (po wielu latach czekania na kolejne tomy po wydaniu przez Post zaledwie dwóch) zabrał się poważny wydawca, który ponadto wrzucił na rynek szóstkę stworzoną nagle po latach. Jak wychodzi jakiś komiks Sfara, lub Blaina, to się go po prostu kupuje. Zazwyczaj się potem narzeka, że autorzy nie dokończyli dzieła, ale i tak lepiej mieć choć te kilka tomów ich twórczości, niż w ogóle jej nie poznawać.

Półpies to wspaniała podróż po greckich mitach przetworzonych przez maszynkę do mielenia rzeczywistości pana Sfara. Wszystko się może zdarzyć, pies nie dość, że mówi, to jeszcze filozofuje, mitologiczni herosi są przez scenarzystę wręcz wyśmiewani, a Blain pięknie rysuje (szczególnie morskie klimaty. Piracie Izaaku, tęsknię). No i humor. Nie zapominajmy o świetnym...

Geniusz! Praktycznie co strona parskałem śmiechem :D! Nie czytajcie żadnych recenzji, tylko sami sięgnijcie po tę pozycję i przekonajcie się o jej genialności na własnej skórze. Sfar przeszedł samego siebie :D. Coś czuję, że będę wracał do tego albumu jeszcze nie raz (i pewnie przy okazji będę go też wciskał wszystkim swoim znajomym, żeby mieć z kim potem o nim porozmawiać :P).

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Geniusz! Praktycznie co strona parskałem śmiechem :D! Nie czytajcie żadnych recenzji, tylko sami sięgnijcie po tę pozycję i przekonajcie się o jej genialności na własnej skórze. Sfar przeszedł samego siebie :D. Coś czuję, że będę wracał do tego albumu jeszcze nie raz (i pewnie przy okazji będę go też wciskał wszystkim swoim znajomym, żeby mieć z kim potem o nim porozmawiać...

Joann Sfar przyzwyczaił swoich czytelników do dzieł nietuzinkowych, zdecydowanie wyróżniających się na tle innych dokonań frankofońskich komiksiarzy. Jednak ci, którzy spodziewali się po jego nowym komiksie dzieła na miarę "Kota rabina" – najbardziej znanego utworu tego artysty (tym razem osadzonego w tematyce mitologicznej zamiast religii),bogatego w treści, ambitnego, stawiającego ważne pytania – mogą się nieco rozczarować. "Sokrates półpies" jest o wiele lżejszy w wymowie, prostszy, co nie znaczy, że mniej wartościowy. Pełne dystansu do świata, rubasznie ironiczne i bezkompromisowe podejście autora wydało owoc w postaci opowieści o wiele bliższej pierwotnej naturze greckich wierzeń, choć dość swobodnie sobie z nimi poczynającej.

Cała recenzja na: http://zcyklu.pl/na-czasie/385/Sokrates-polpies-i-jego-pan

Joann Sfar przyzwyczaił swoich czytelników do dzieł nietuzinkowych, zdecydowanie wyróżniających się na tle innych dokonań frankofońskich komiksiarzy. Jednak ci, którzy spodziewali się po jego nowym komiksie dzieła na miarę "Kota rabina" – najbardziej znanego utworu tego artysty (tym razem osadzonego w tematyce mitologicznej zamiast religii),bogatego w treści, ambitnego,...