Kroniki dyplomatyczne

Świetnie opowiedziana i narysowana historia. Od pierwszej strony wciąga czytelnika w świat wielkiej polityki, której bliżej do teatru niż do rzeczywistości. Główni bohaterowie są genialnie narysowani - już po samej kresce możemy domyślać się ich charakteru. Te wszystkie przemowy, wzmocnione gestykulacją, miny, dźwięki - niesamowicie buduje to klimat opowieści.
A chodzi o władzę, o poczucie siły, o wywieranie nacisku, bynajmniej nie po to, żeby ludziom na świecie żyło się lepiej, ale po to, żeby pokazać, kto jest ważniejszy.
W pewnym momencie uświadomiłam sobie jak bardzo ta książka przypomina "Diabeł ubiera się u Prady". Diaboliczny szef ze skłonnościami do przemocy, który manipuluje otoczeniem, żeby osiągnąć ukryte cele. Dwór, który spełnia jego wymagania i zagubiony nowy pracownik, starający się przetrwać. Praca w ministerstwie wpływa na całe jego życie, można właściwie powiedzieć, że staje się jego życiem, bo na nic innego nie ma już czasu. Klasyczny przykład uzależnienia i manipulacji, która wbija w poczucie winy i zrzuca odpowiedzialność na ofiarę.
Jedynym sposobem na przetrwanie jest stanie się równie cynicznym graczem lub odejście. Trudne doświadczenie, które na zawsze zmienia podejście do świata i ludzi.

Świetnie opowiedziana i narysowana historia. Od pierwszej strony wciąga czytelnika w świat wielkiej polityki, której bliżej do teatru niż do rzeczywistości. Główni bohaterowie są genialnie narysowani - już po samej kresce możemy domyślać się ich charakteru. Te wszystkie przemowy, wzmocnione gestykulacją, miny, dźwięki - niesamowicie buduje to klimat opowieści.
A chodzi o...

kreska świetna, ale opowieść monotonna i przewidywalna, nudzi i nuży :|

kreska świetna, ale opowieść monotonna i przewidywalna, nudzi i nuży :|

Wartka akcja, dynamiczne postaci, cięty humor i ukazanie realiów oraz absurdów politycznej rzeczywistości. Bawiłam się przednio, szalony minister przebija miejscami nawet samego siebie. Powiedziałabym, że komiks jest bardzo życiowy, niestety. Fajnie, że odnosił się do prawdziwych postaci i wydarzeń, ale mimo wszystko mam nadzieję, że te realne negocjacje ws. amerykańskiej rezolucji po ataku 11 września na WTC tak nie wyglądały.

Wartka akcja, dynamiczne postaci, cięty humor i ukazanie realiów oraz absurdów politycznej rzeczywistości. Bawiłam się przednio, szalony minister przebija miejscami nawet samego siebie. Powiedziałabym, że komiks jest bardzo życiowy, niestety. Fajnie, że odnosił się do prawdziwych postaci i wydarzeń, ale mimo wszystko mam nadzieję, że te realne negocjacje ws. amerykańskiej...

Ciekawe, dynamiczne, wypełnione tekstem.
Kronika działań urzędnika, ale prawdziwym bohaterem jest Minister, z jego niepowtarzalnym stylem, szaleństwem i nadaktywnością. Początek przytłacza, ale później to szaleństwo i nieustanny rytm od kryzysu do kryzysu wciąga i nie odpuszcza do końca.
Mało poznany aspekt polityki pokazano w atrakcyjny, dynamiczny sposób, dzięki któremu narady i niekończące się dyskusje nad kształtem przemówienia mają tempo jak pościg w filmie Bonda.
Warto zdecydowanie.

Ciekawe, dynamiczne, wypełnione tekstem.
Kronika działań urzędnika, ale prawdziwym bohaterem jest Minister, z jego niepowtarzalnym stylem, szaleństwem i nadaktywnością. Początek przytłacza, ale później to szaleństwo i nieustanny rytm od kryzysu do kryzysu wciąga i nie odpuszcza do końca.
Mało poznany aspekt polityki pokazano w atrakcyjny, dynamiczny sposób, dzięki któremu...

Złoto! Komiks mimo słusznej objętości 214 stron łyknięty za jednym posiedzeniem. Głównym bohaterem jest Artur Vlaminck, który zatrudniony zostaje we francuskim Ministerstwie Sprawa Zagranicznych na posadzie eksperta od pisania wystąpień dla ministra. Nie jest to jednak praca prosta, bo minister to bardzo mocna osobowość, jednocześnie geniusz i czarownik. Do tego Artur musi odnaleźć się w ministerialnym środowisku, a to pełne jest zakulisowych zagrań, niuansów i stresogennych sytuacji. Autor w świetny sposób ukazuje zakulisową pracę w takim miejscu. Nie ma się czemu dziwić, bo scenarzysta (Abel Lanzac) był kiedyś doradcą w ministerstwie. Fabuła skupia się się ukazaniu kilkumiesięcznej pracy
wypełnionej mniejszymi i większymi kryzysami politycznymi, spotkaniami i negocjacjami. Postacie są bardzo ciekawe, dialogi genialne, a wszystko czyta się bardzo płynnie. Za ilustracje odpowiada tu Christophe Blain, znany w Polsce z takich publikacji jak "Reduktor prędkości", "Pirat Izaak" czy "Sokrates półpies". Mimo dość prostej kreski, którą operuje uważam go za jednego z najlepszych komiksowych rysowników. Chyba nikt tak umiejętnie nie potrafi oddać mimiki i mowy ciała postaci. Tutaj ma pole do popisu, bowiem drugi z głównych bohaterów (postać wzorowana na byłym ministrze - Dominique de Villepin) jest niezwykle ekspresyjna i dynamiczna. Nie wiem do czego mógłbym się przyczepić - komiks jest po prostu pozycją obowiązkową.

Złoto! Komiks mimo słusznej objętości 214 stron łyknięty za jednym posiedzeniem. Głównym bohaterem jest Artur Vlaminck, który zatrudniony zostaje we francuskim Ministerstwie Sprawa Zagranicznych na posadzie eksperta od pisania wystąpień dla ministra. Nie jest to jednak praca prosta, bo minister to bardzo mocna osobowość, jednocześnie geniusz i czarownik. Do tego Artur musi...

Ten komiks jest wspaniały. 200 stron o gościu, który jest w równym stopniu geniuszem, hochsztaplerem, dominatorem, tyranem, sadystą i cholerykiem. Jego mimika, gesty i nadpobudliwość godna żandarma z Saint-Tropez, są pokazane w sposób mistrzowski. Dynamika tej postaci wbija w fotel. Pomijam już całe polityczne ściemnianie i dyplomatyczne gierki, bo to temat na oddzielny esej, ale sam warsztat Blaina jest imponujący. Koniecznie.

Ten komiks jest wspaniały. 200 stron o gościu, który jest w równym stopniu geniuszem, hochsztaplerem, dominatorem, tyranem, sadystą i cholerykiem. Jego mimika, gesty i nadpobudliwość godna żandarma z Saint-Tropez, są pokazane w sposób mistrzowski. Dynamika tej postaci wbija w fotel. Pomijam już całe polityczne ściemnianie i dyplomatyczne gierki, bo to temat na oddzielny...

Ależ mnie umęczyła ta książka. A jak irytował główny bohater. Człowiek, który dał się stłamsić, przytłoczyć, tylko po to, by móc powiedzieć, iż jest doradcą ministra. Zarywa noce, rujnuje swoje życie prywatne, a w zamian otrzymuje stałe niezadowolenie pracodawcy. A te nadęte mowy i przemówienia. Te burze mózgów wokół kluczowych sformułowań. Przecież wystarczy włączyć jakiekolwiek wiadomości i mamy dokładnie ten sam bełkot. Może taki był zamysł autora,niemniej jednak z ulgą odłożyłam książkę na półkę.

Ależ mnie umęczyła ta książka. A jak irytował główny bohater. Człowiek, który dał się stłamsić, przytłoczyć, tylko po to, by móc powiedzieć, iż jest doradcą ministra. Zarywa noce, rujnuje swoje życie prywatne, a w zamian otrzymuje stałe niezadowolenie pracodawcy. A te nadęte mowy i przemówienia. Te burze mózgów wokół kluczowych sformułowań. Przecież wystarczy włączyć...

Tak mnie ostatnio zniosło w kierunku powieści graficznych (nie wiem czy można je jeszcze określić mianem komiksów - to chyba jednak coś więcej niż komiks o takim na przykład Supermanie...). Za dzieciaka bardzo lubiłam tę formę literacką, zdaje się że na starsze lata do niej wrócę, choć może inaczej wybierając tematy - już nie Thorgal i nie Kajko z Kokoszem, a coś na poważnie. Np. świetne "Kroniki dyplomatyczne". Rzecz o francuskim Ministrze Spraw Zagranicznych, raz po raz podejmującym szalone misje ratowania świata przed wojną, chaosem i głupotą.Także własną. Galeria wspaniale narysowanych postaci, gagi, dyplomacja najwyższego rzędu z lekkim przymróżeniem oka i te wyimaginowane nazwy nieistniejących krajów w Europie Wschodniej, Afryce i na Bliskim Wschodzie! Mistrzostwo.

Tak mnie ostatnio zniosło w kierunku powieści graficznych (nie wiem czy można je jeszcze określić mianem komiksów - to chyba jednak coś więcej niż komiks o takim na przykład Supermanie...). Za dzieciaka bardzo lubiłam tę formę literacką, zdaje się że na starsze lata do niej wrócę, choć może inaczej wybierając tematy - już nie Thorgal i nie Kajko z Kokoszem, a coś na...

uh oh. rysunki Baine to mistrzostwo swiata

uh oh. rysunki Baine to mistrzostwo swiata

Jest sobie świnia. I ciężarówka. Ta ciężarówka wylała właśnie całą przyczepę świeżego błotka do bajorka, a wspomniana świnia sobie w niej hasa i radośnie chrumka. No to ja jestem tą świnią, a ciężarówką autorzy tego komiksu.

Jest sobie świnia. I ciężarówka. Ta ciężarówka wylała właśnie całą przyczepę świeżego błotka do bajorka, a wspomniana świnia sobie w niej hasa i radośnie chrumka. No to ja jestem tą świnią, a ciężarówką autorzy tego komiksu.