Oblicza strachu

Według mnie książka jest słaba. Jest ona zbiorem krótkich opowiadań z życia Pałkiewicza, ale brak w tym jakiejkolwiek chronologii. Szczerze mówiąc ciężko połapać się o czym czytamy, bo po kolejnych 3 stronach znajdujemy się już na drugiej półkuli 10 lat wstecz i tak w kółko.. Poza tym uważam że w tej książce jest za dużo rasizmu, co w pewnym momencie jest już irytujące. Niemniej jednak autor przedstawił wiele ciekawych faktów i historii ze swojego życia.

Według mnie książka jest słaba. Jest ona zbiorem krótkich opowiadań z życia Pałkiewicza, ale brak w tym jakiejkolwiek chronologii. Szczerze mówiąc ciężko połapać się o czym czytamy, bo po kolejnych 3 stronach znajdujemy się już na drugiej półkuli 10 lat wstecz i tak w kółko.. Poza tym uważam że w tej książce jest za dużo rasizmu, co w pewnym momencie jest już irytujące....

OCENA – 7/10 BARDZO DOBRA

„OBLICZA STRACHU” Jacka Pałkiewicza to kolejna lektura, po którą warto sięgnąć dla rozrywki. Z pewnością po przeczytaniu, niektórzy czytelnicy powiedzą, co za bufon, chwalipięta, macho, ksenofob, który bez pardonu piszę o islamie oraz uważa, że Europa poszła za daleko w ustępstwach wobec imigrantów. No cóż może będzie to niepopularne i niepoprawne politycznie, ale trudno nie przyznać racji autorowi .

Podzielam pogląd Pałkiewicza, że Muzułmanom nie w głowie asymilacja, czy integracja z Europejczykami, fakty mówią same za siebie. Nie ma w tym miejscu sensu przytaczać przykładów, na poparcie tej tezy, ponieważ rządzący najpotężniejszych mocarstw w Europie i tak wmawiają nam zupełnie coś odwrotnego. Myślę że mamy obowiązek bronić naszych wartości europejskich, naszej tożsamości, kultury, obyczajów, mamy prawo się tym obnosić, nawet jeżeli narażamy się synom Allaha, ponieważ jesteśmy u siebie w Europie.

Strach ma wielkie oczy i o tym właśnie pisze Pałkiewicz w swoich krótkich tekstach, to wycinek z jego życia, mini powieści o jego podróżach, zestaw wspomnień porozrzucanych w czasie i przestrzeni. Pan Jacek Pałkiewicz na łamach tej książki wyjaśnia, co skłania go do ryzykowania życia. Ogólnie rzecz ujmując to wieczna pogoń za przygodą, sięganie po coraz nowe wyzwania czy wreszcie potrzeba mocnych wrażeń. Przygodą jest samo życie, pod warunkiem, że żyje się mocno, bo tylko wtedy można odkryć rozmiar własnego strachu, mierzyć się ze słabościami.

Za pomocy tej książki, będziemy się przenosić w różne odległe zakątki świata, w jednej chwili będziemy w Jakucji zmagać się z mrozem, by za chwilę znaleźć się na Saharze, Gobi czy Takla Makan i mierzyć się z żarem z nieba. Te krótkie opowiadania napisane są prostym językiem, czyta się to bardzo szybko i przyjemnie. Nieraz spotkamy się z anegdotami wplątanymi w tekst, spostrzeżeniami autora, zabawnymi sytuacjami, ale również z tymi, które mrożą krew w żyłach, więc czeka nas podczas czytania spora huśtawka emocji.

Lubię Pałkiewicza, choć wielu mu zarzuca, że popada zbyt często w samo zachwyt, mnie to osobiście nie przeszkadza, ponieważ ma pełne prawo to okazywać ze względu na doświadczenie i osiągnięcia, których dokonał a ma ich na koncie całkiem sporo. Reasumując pozycja warta przeczytania i poświęconego czasu, nie jest to z pewnością najlepsza książka tego autora, ale w kontekście przygody czy rozrywki warta, aby po nią sięgnąć. Pozdrawiam. Jack_

OCENA – 7/10 BARDZO DOBRA

„OBLICZA STRACHU” Jacka Pałkiewicza to kolejna lektura, po którą warto sięgnąć dla rozrywki. Z pewnością po przeczytaniu, niektórzy czytelnicy powiedzą, co za bufon, chwalipięta, macho, ksenofob, który bez pardonu piszę o islamie oraz uważa, że Europa poszła za daleko w ustępstwach wobec imigrantów. No cóż może będzie to niepopularne i niepoprawne...

Trudno było mi wystawić adekwatną ocenę. Z jednej strony, wiele interesujących historii z życia autora, przemyśleń z którymi mniej lub więcej się zgadzam oraz ciekawostek z różnych krajów, a wszystko to opowiedziane dość zgrabnym językiem. Z drugiej strony zachwyt nad własną osobą i przekonanie o własnej nieomylności po prostu kłują w oczy i psują generalny odbiór książki.

Trudno było mi wystawić adekwatną ocenę. Z jednej strony, wiele interesujących historii z życia autora, przemyśleń z którymi mniej lub więcej się zgadzam oraz ciekawostek z różnych krajów, a wszystko to opowiedziane dość zgrabnym językiem. Z drugiej strony zachwyt nad własną osobą i przekonanie o własnej nieomylności po prostu kłują w oczy i psują generalny odbiór książki.

W książkach Pałkiewicza jest tempo i zdecydowanie,…. jak na trenera survivalu przystało ;)
Ma on tyle dokonań i doświadczeń, pasji i przekonania do tego co robi, ponadto ciekawy, szybki styl przekazywania, …. naprawdę warto sięgnąć po jego publikacje!

W książkach Pałkiewicza jest tempo i zdecydowanie,…. jak na trenera survivalu przystało ;)
Ma on tyle dokonań i doświadczeń, pasji i przekonania do tego co robi, ponadto ciekawy, szybki styl przekazywania, …. naprawdę warto sięgnąć po jego publikacje!

Lubię czytać takie książki. Jacek Pałkiewicz to doświadczony podróżnik. Jak dla mnie warto mieć jego książki w swojej biblioteczce.

Lubię czytać takie książki. Jacek Pałkiewicz to doświadczony podróżnik. Jak dla mnie warto mieć jego książki w swojej biblioteczce.

Jestem strasznie zawiedziona. Zaczęłam chyba nie od tej książki. Czytając recenzje widzę, że to najsłabsza pozycja autora. Do wyboru akurat tej książki skusiła mnie przez wszystkim cena :) Ale również okładka i tytuł "Oblicza strachu". Zaintrygowana uzbrojona w zielona herbatę siadam w czytelniczym zakątku i..... pierwsze strony nawet do mnie przemawiają, niestety dalej jest tylko gorzej, a racji tego, iż zawszę kończę to co zaczynam, dobrnęłam do końca, ale jedyne co mi po niej pozostał to niesmak i strach przed kolejną książkę Pana Pałkiewicza.

Jestem strasznie zawiedziona. Zaczęłam chyba nie od tej książki. Czytając recenzje widzę, że to najsłabsza pozycja autora. Do wyboru akurat tej książki skusiła mnie przez wszystkim cena :) Ale również okładka i tytuł "Oblicza strachu". Zaintrygowana uzbrojona w zielona herbatę siadam w czytelniczym zakątku i..... pierwsze strony nawet do mnie przemawiają, niestety dalej...

Najsłabsza jak dotąd z książek autora przeczytanych przeze mnie. Jest to raczej zbiór krótkich opowieści z różnych podróży i okresów życia Pałkiewicza, stąd może wrażenie niespójności.

Najsłabsza jak dotąd z książek autora przeczytanych przeze mnie. Jest to raczej zbiór krótkich opowieści z różnych podróży i okresów życia Pałkiewicza, stąd może wrażenie niespójności.

Książka przedstawia refleksje autora związane z najogólniej ujmując adrenaliną. Pisarz wspomina momenty, w których najbardziej się bał, kiedy los, a może życie stawiało przed nim wielkie wyzwania, zmuszało go do wysiłku na granicy wyczerpania. Trzeba podkreślić, że jest to coś, co autor lubi i robi od lat, chyba czterdziestu. Stawia sobie zadania i sprawdza, czy im podoła. Uczestniczy w szkoleniach (na przykład wychodzenia z zatopionego samochodu), kursach i wyprawach. Nie robi tego dla zaspokojenia próżnej ciekawości, lecz by wzbogacić treningi wyspecjalizowanych jednostek wojskowych. Lubi uczyć innych tego, co pomoże im przeżyć w trudnych sytuacjach. Pomaga edukować młodych ludzi, aby umieli przeżyć zarówno na pustyni, jak i w dżungli, potrafili znaleźć drogę i pożywienie, odpowiednio się maskować, a co najważniejsze walczyć i zwyciężać. Bo o to przede wszystkim chodzi. By państwa posiadały żołnierzy, którzy będą w stanie wyśledzić terrorystów w ich kryjówkach, a następnie ich pokonać. Autor doradzał kolejnym ministrom obrony narodowej, za co został odznaczony. Ma zdecydowane poglądy, z którymi można się nie zgadzać, ale książkę czyta się dobrze, z pełnym zaciekawieniem.

Książka przedstawia refleksje autora związane z najogólniej ujmując adrenaliną. Pisarz wspomina momenty, w których najbardziej się bał, kiedy los, a może życie stawiało przed nim wielkie wyzwania, zmuszało go do wysiłku na granicy wyczerpania. Trzeba podkreślić, że jest to coś, co autor lubi i robi od lat, chyba czterdziestu. Stawia sobie zadania i sprawdza, czy im podoła....

JP - niczym James Bond i Indiana Jones w jednym. Książka o tym jaki jestem super.

JP - niczym James Bond i Indiana Jones w jednym. Książka o tym jaki jestem super.

Interesujące krótkie etiudy z rozmaitych stron świata. Najbardziej poruszyły mnie ostatnie rozdziały, z których przebija poczucie nieuchronnego końca naszej cywilizacji. Autor odwiedzający Marsylię a raczej marsylski kalifat przypomina sobie sceny sprzed zaledwie kilku lat gdy beztrosko spędzał tutaj czas ze swoimi chrześcijańskimi przyjaciółmi...

Generalnie całość utrzymana jest w lekkim „awanturniczym“ stylu – coś jak wspomnienia Rafała Gan – Ganowicza. W sumie spodziewałem się trochę więcej, ale polecam.

Interesujące krótkie etiudy z rozmaitych stron świata. Najbardziej poruszyły mnie ostatnie rozdziały, z których przebija poczucie nieuchronnego końca naszej cywilizacji. Autor odwiedzający Marsylię a raczej marsylski kalifat przypomina sobie sceny sprzed zaledwie kilku lat gdy beztrosko spędzał tutaj czas ze swoimi chrześcijańskimi przyjaciółmi...

Generalnie całość...