Ja, Fronczewski

Ciekawa acz nie porywająca. Niektóre wątki interesujące, inne zbyt lakonicznie potraktowane. Myślę, że nie znarnowałam czasu sięgając po tę książkę. Bez wątpienia jednak nie wywarła na mnie oszałamiającego czy duchowego wrażenia.

Ciekawa acz nie porywająca. Niektóre wątki interesujące, inne zbyt lakonicznie potraktowane. Myślę, że nie znarnowałam czasu sięgając po tę książkę. Bez wątpienia jednak nie wywarła na mnie oszałamiającego czy duchowego wrażenia.

Pokaż mimo to

Na spotkanie z Piotrem Fronczewskim szykowałam się już dosyć dawno i w końcu przyszedł moment, że sięgnęłam na półkę po tę książkę i przepadłam. To fantastyczna rozmowa, którą przeprowadził z tym znakomitym aktorem Marcin Mastalerz.
Rozmowa rozpoczyna się od kategorycznego stwierdzenia głównego bohatera, że z tego nic nie będzie, bo nie jest jego życiorys materiałem na książkę. A jednak powstał fantastyczny zapis wielu lat pracy scenicznej człowieka, którego charakterystyczny głos zna chyba każdy.
Piotr Fronczewski rozpoczął swoją karierę bardzo wcześnie, bo w wieku 8 lat występując w programie dziecięcym a później w przedstawieniu w teatrze telewizji. Miał tez możliwość bycia na scenie w czasie gdzie triumfy odnosił Adolf Dymsza. Zresztą niesamowitych postaci i spotkań miał Fronczewski mnóstwo, bo i pokolenie z którego wyrósł było pod tym względem obfite. Nasz bohater bowiem miał na roku w PWST i Olbrychskiego i Zelnika i Seweryna i wielu innych. I tu poznajemy czasy i sytuacje powstawania spektakli, które przeszły do historii. To także imprezy w SPATIFie.
Sporo czasu panowie w wywiadzie poświęcają współpracy Fronczewskiego z Kazimierzem Dejmkiem czy Gustawem Holoubkiem. To czasy powstawania wielkich rol teatralnych, ale także historie swoistych upadków wielu aktorów spowodowanych nadużywaniem alkoholu.
Fronczewski nie cofa się także przed mówieniem o swojej rodzinie, a zwłaszcza o żonie Ewie, z którą przeżył już ponad 40 wspólnych lat. I nie były one pozbawione burz ( zdrada), ale potrafili w odpowiednim momencie zacząć grac do jednej bramki.
Z ogromną pasją pan Piotr opowiada o swojej wielkiej miłości do motoryzacji, a zwłaszcza do motocykli. Widać tu ogromne znawstwo tematu i szacunek do innych uczestników ruchu drogowego.
Bardzo wzruszające były chwile, poświęcone relacjom aktora ze swoją mamą staruszką. Widać tu ogromną miłość i szacunek, którymi ją obdarza. Oddając tym samym jej to, co ona musiała poświęcić, aby wychować go na takiego właśnie człowieka jakim jest obecnie.
Spędziłam naprawdę piękne chwile rozkoszując się przebywaniem w towarzystwie tak mądrego i sympatycznego człowieka.

Na spotkanie z Piotrem Fronczewskim szykowałam się już dosyć dawno i w końcu przyszedł moment, że sięgnęłam na półkę po tę książkę i przepadłam. To fantastyczna rozmowa, którą przeprowadził z tym znakomitym aktorem Marcin Mastalerz.
Rozmowa rozpoczyna się od kategorycznego stwierdzenia głównego bohatera, że z tego nic nie będzie, bo nie jest jego życiorys materiałem na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając ten wywiad-rzekę, wyobrażałem sobie głos pana Piotra, jego modulację, jego aksamitną barwę. I dzięki temu czytało mi się jeszcze lepiej.
Z zasady nie lubię czytać wywiadów, ale tutaj zaskoczyła mnie lekkość formy. Książkę złapałem dla zabicia czasu, przejrzałem kilka stron - i wciągnęła mnie. Doczytałem do deski.
Z każdej strony bije ciepło, spora doza melancholii i skromność przez wielkie "s". Kto do tej pory darzył pana Piotra sympatią, jeszcze się w tym utwierdzi, Polecam.

Czytając ten wywiad-rzekę, wyobrażałem sobie głos pana Piotra, jego modulację, jego aksamitną barwę. I dzięki temu czytało mi się jeszcze lepiej.
Z zasady nie lubię czytać wywiadów, ale tutaj zaskoczyła mnie lekkość formy. Książkę złapałem dla zabicia czasu, przejrzałem kilka stron - i wciągnęła mnie. Doczytałem do deski.
Z każdej strony bije ciepło, spora doza melancholii...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zabij mnie panie Marcinie ale nie pamiętam. Czasem miałam wrażenie że taki powinien być tytuł ksiązki. Naprawdę dobra i ciekawa rozmowa ale i rozmówca to nie byle kto. Trzeba przyznać źe na tematy zawodowe Piotr Fronczewski wypowiada się chętnie ale o życiu prywatnym niewiele.

Zabij mnie panie Marcinie ale nie pamiętam. Czasem miałam wrażenie że taki powinien być tytuł ksiązki. Naprawdę dobra i ciekawa rozmowa ale i rozmówca to nie byle kto. Trzeba przyznać źe na tematy zawodowe Piotr Fronczewski wypowiada się chętnie ale o życiu prywatnym niewiele.

Pokaż mimo to

Rewelacyjny wywiad rzeka z jednym z największych aktorów polskiej sceny teatralnej i filmu. Niesamowicie pokorny człowiek. Pięknie mówi o autorytetach. Wspomina także o swoich porażkach...Dla mnie osobiście czego się dotykał w teatrze, kinie, kabarecie a nawet serialu zamieniał w złoto.

Rewelacyjny wywiad rzeka z jednym z największych aktorów polskiej sceny teatralnej i filmu. Niesamowicie pokorny człowiek. Pięknie mówi o autorytetach. Wspomina także o swoich porażkach...Dla mnie osobiście czego się dotykał w teatrze, kinie, kabarecie a nawet serialu zamieniał w złoto.

Pokaż mimo to

Początkowo ma się wrażenie, że skromność, wycofanie i rozrosła do granic mozliwości samokrytyka Pana Fronczewskiego jest swego rodzaju kurtuazją, mającą tylko uwypuklić jego wspaniałe osiągnięcia artystyczne. Na szczęście tak nie jest. Główny bohater książki to osoba melancholijna i jeden z tych "mędrców", autorytetów, których wielką siłą jest właśnie niesilenie się na mądrość. Ta ostatnia jest skryta pod warstwą spokoju, serdeczności i powściągliwości - i bardzo dobrze, bo dzięki temu wybrzmiewa o wiele wyraźniej.

Ciężko jest nie lubić Pana Fronczewskiego. To człowiek rozsądny, inteligentny, który nawet jeśli nie zgadza się z niektórymi aspektami współczesności, ogranicza się raczej do nostalgiczno-gorzkich półzdań, nie zaś do rozdzierania szat i wygłaszania tyrad. Pod tym względem na pewno ksiązka nikogo nie zawiedzie.

Efektem ubocznym (?) tekstu jest, moim zdaniem, demitologizacja "tamtych czasów". Anegdotki teatralno-artystyczne sypią się jak z rękawa, ale wyłania się z nich często obraz nie genialnego pokolenia, które już nie wróci, a pokolenia takiego jak wszystkie - pełnego wad, nadużywającego alkoholu, rzucającego ch*jami i k*rwami jakby miało to dodać wartości ich wypowiedziom, mierzącego przyrodzenia kategoriami "kto ile potrafił golnąć", często chamskiego i bezczelnego. Uspokoił mnie ten obraz, bo wychodzi z niego, że młodzi ludzie pięćdziesiąt lat temu nie byli wcale lepsi czy mądrzejsi, a po prostu inni. Także bez obaw: wszystko z "nami" w porządku.

Początkowo ma się wrażenie, że skromność, wycofanie i rozrosła do granic mozliwości samokrytyka Pana Fronczewskiego jest swego rodzaju kurtuazją, mającą tylko uwypuklić jego wspaniałe osiągnięcia artystyczne. Na szczęście tak nie jest. Główny bohater książki to osoba melancholijna i jeden z tych "mędrców", autorytetów, których wielką siłą jest właśnie niesilenie się na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przepiękny, wzruszający, zabawny wywiad rzeka z aktorem, którego znają chyba wszyscy. Z kartek bije ciepło, radość życia, niesamowita inteligencja i mądrość życiowa człowieka, który żyje, popełnia błędy, naprawia je i żyje dalej. Skromność i pokora są widoczne na każdym kroku, co sprawia że czytelnik czuje się dobrze w tym towarzystwie. Nie ma zadęcia, nie ma samouwielbienia, jest natomiast świadomość, że wszyscy jesteśmy równi, mimo różnic, które często nas dzielą. Czyta się z przyjemnością.

Przepiękny, wzruszający, zabawny wywiad rzeka z aktorem, którego znają chyba wszyscy. Z kartek bije ciepło, radość życia, niesamowita inteligencja i mądrość życiowa człowieka, który żyje, popełnia błędy, naprawia je i żyje dalej. Skromność i pokora są widoczne na każdym kroku, co sprawia że czytelnik czuje się dobrze w tym towarzystwie. Nie ma zadęcia, nie ma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniały wywiad z jednym z najwybitniejszych aktorów. Autor znajduje wyjątkową nić porozumienia z Panem Fronczewskim, dzięki czemu na jaw wychodzą nie tylko ogólnie znane historie ale i bardzo szczególne, osobiste wspomnienia. Tym sposobem poznamy Piotrusia w powojennej Warszawie który przeobrazi się w Piotrka ucznia, potem studenta aż wyrośnie na początkującą gwiazdę teatru - Pana Piotra - grającego 5 dworzanina czy 7 rycerza... Usłyszymy wiele anegdot, z teatru, ze SPATIF-u których bohaterami będą takie postacie jak "Gucio" Holoubek czy Jan Himilsbach. Poznamy również życiowe radości i dramaty Pana Fronczewskiego oraz to dlaczego tak bardzo spodobała mu się postać Feuerbacha... Gorąco polecam i ostrzegam... Ciężko się oderwać.

Wspaniały wywiad z jednym z najwybitniejszych aktorów. Autor znajduje wyjątkową nić porozumienia z Panem Fronczewskim, dzięki czemu na jaw wychodzą nie tylko ogólnie znane historie ale i bardzo szczególne, osobiste wspomnienia. Tym sposobem poznamy Piotrusia w powojennej Warszawie który przeobrazi się w Piotrka ucznia, potem studenta aż wyrośnie na początkującą gwiazdę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest okazja do spotkania z niezwykłą indywidualnością. Skromność Pana Piotra jest czymś absolutnie unikalnym, wzorcowym, wspaniałym. To osoba o wysokiej kulturze osobistej, erudycji, wyobraźni, wiedzy, kopalnia anegdot i opowieści. Choć nie jest to człowiek bez wad i słabości, jest on przykładem do naśladowania, autorytetem i postacią z najwyższej półki osobowości.

Książka jest okazja do spotkania z niezwykłą indywidualnością. Skromność Pana Piotra jest czymś absolutnie unikalnym, wzorcowym, wspaniałym. To osoba o wysokiej kulturze osobistej, erudycji, wyobraźni, wiedzy, kopalnia anegdot i opowieści. Choć nie jest to człowiek bez wad i słabości, jest on przykładem do naśladowania, autorytetem i postacią z najwyższej półki osobowości.

Pokaż mimo to

zaskoczyła mnie forma tej książki. niby zwykła biografia wybitnego aktora, a jednak ta książka to coś intymnego, niespotykanego. Szczerość, prawda i mnóstwo ciekawostek, których nie sposób znaleźć w żadnej innej biografii. polecam

zaskoczyła mnie forma tej książki. niby zwykła biografia wybitnego aktora, a jednak ta książka to coś intymnego, niespotykanego. Szczerość, prawda i mnóstwo ciekawostek, których nie sposób znaleźć w żadnej innej biografii. polecam

Pokaż mimo to