Przyznam się, że trochę obawiałem się biografii tak wielkiej (dosłownie i w przenośni) postaci jak John Cleese. Z grona wszystkich Pythonów lubiłem go chyba najmniej, choć doceniałem talent komediowy. Ta umiejętność zawieszania głosu przed podaniem pointy, dyrektorsko-prezesowska postawa, wpadanie na zawołanie w stan furii - nie do podrobienia. Może miałem żal o odejście z zespołu i podążenie ścieżką aktorską. Natomiast książka okazała się rewelacyjna, bo czytając słyszałem Jego głos i to słynne „anyway…” Mało tego, sposób pisania i opowiadania o sobie samym oraz tamtych czasach nie odbiega od formy skeczu.
Ponadto uświadomiłem sobie (a czasem przypomniałem - choćby „At Last 1948 Show”, czy „Do Not Adjust Your Set”) jak wyglądały kiedyś programy satyryczne w brytyjskiej telewizji przed erą „Latającego Cyrku”. Zaciekawiło mnie ile pomysłów z pyhonowskich filmów i serialu zaczerpnięto ze wcześniejszych programów (a które, to trzeba już samemu sprawdzić :-) Miło, że znalazło się więcej miejsca dla takich postaci jak Connie Booth, Marty Feldman, Tom Lehrer czy Graham Chapman. Zagorzali fani będą zapewne mieli żal, że książka kończy się dość niespodziewanie (trochę jak skecze w programie) i trochę za mało Pythonów, ale „anyway”…. W zamian otrzymujemy portret skromnego i dość nieśmiałego prawnika, który odnalazł swoje powołanie w świecie rozrywki. I za to jestem Bardzo Wdzięczny.

Przyznam się, że trochę obawiałem się biografii tak wielkiej (dosłownie i w przenośni) postaci jak John Cleese. Z grona wszystkich Pythonów lubiłem go chyba najmniej, choć doceniałem talent komediowy. Ta umiejętność zawieszania głosu przed podaniem pointy, dyrektorsko-prezesowska postawa, wpadanie na zawołanie w stan furii - nie do podrobienia. Może miałem żal o odejście...

Pierwsze 200 stron, w których Cleese opowiada o swoim dzieciństwie i edukacji, czytało mi się wspaniale- była to bowiem opowieść zabawna, atoironiczna i bardzo klimatyczna. Kolejne 200 (głównie anegdotki zza kulis i fragmenty wczesnych programów) niezaprzeczalnie stanowią wartościowy materiał, ale sprawiają też, że odniosłam wrażenie, że zaczęłam czytać zupełnie inną książkę.
No i wygląda na to, że to chyba pierwszy tom, co nie?!

Pierwsze 200 stron, w których Cleese opowiada o swoim dzieciństwie i edukacji, czytało mi się wspaniale- była to bowiem opowieść zabawna, atoironiczna i bardzo klimatyczna. Kolejne 200 (głównie anegdotki zza kulis i fragmenty wczesnych programów) niezaprzeczalnie stanowią wartościowy materiał, ale sprawiają też, że odniosłam wrażenie, że zaczęłam czytać zupełnie inną...

Cleese ma niewątpliwy dar opowiadania. Jest obdarzony inteligencją, wrażliwością, umiejętnością bystrego obserwowania świata, a ponadto ma bardzo szeroką wiedzę z wielu dziedzin. Zna zasady konstrukcji tekstu, wszak już na studiach zaczął być autorem skeczów, później został także scenarzystą. Umie przewidzieć reakcję publiczności i odpowiednio rozkładać akcenty, dlaczego więc tak fatalnie rozłożył je w tej książce? To wybrany, bardzo szczegółowo (niekiedy aż do znudzenia) wycinek jego autobiografii, mianowicie lata 1939-1969 (od narodzenia do powstania grupy Monty Python). 416 stron książki to wylewny, szczery i bezpośredni zapis pierwszych trzydziestu lat życia Clees'a; pozostałe 19 stron autor poświęcił wzmiankom o Latającym Cyrku Monty Pythona i ich ponownym, ostatnim spotkaniu w 2014 roku.
Książkę czytało się w porządku, jednak oczekiwałem czego innego. Można było uciąć połowę tekstu i nadmiar mikrodetali, a w zamian za to dołożyć rozdziały o pracy z Pythonami, o rozpadzie grupy i dalszych losach, aż do 2014 roku, kiedy to książka została wydana w Wielkiej Brytanii. Po prostu czuję niedosyt...

Cleese ma niewątpliwy dar opowiadania. Jest obdarzony inteligencją, wrażliwością, umiejętnością bystrego obserwowania świata, a ponadto ma bardzo szeroką wiedzę z wielu dziedzin. Zna zasady konstrukcji tekstu, wszak już na studiach zaczął być autorem skeczów, później został także scenarzystą. Umie przewidzieć reakcję publiczności i odpowiednio rozkładać akcenty, dlaczego...

Ja nie wiem co tu się stało?!
Sięgnęłam po tą książkę mając pewność, że świetnie będę się bawiła czytając autora którego poczucie humoru zawsze było mi bliskie. A tą książkę po prostu zmęczyłam. Miałam z niej tyle radości ile tylko może dać CZYTANIE skeczów, czyli "-3".

Ja nie wiem co tu się stało?!
Sięgnęłam po tą książkę mając pewność, że świetnie będę się bawiła czytając autora którego poczucie humoru zawsze było mi bliskie. A tą książkę po prostu zmęczyłam. Miałam z niej tyle radości ile tylko może dać CZYTANIE skeczów, czyli "-3".

Biografie to dość specyficzna dziedzina literatury. Ta okazała się sporym rozczarowaniem -ona jest po prostu nudna.
Cleese zaczyna opowieść od wczesnego dzieciństwa, wspomina o trudnych relacjach z rodzicami, nie ukrywa swoich kompleksów - początek książki jest przepełniony ironią i autoironią, oraz błyskotliwymi uwagami - niestety dalej jest już gorzej. Dużo pisze o życiu zawodowym, nie pomijając drobnych zdarzeń nie wnoszących nic do treści. Pomija natomiast prawie całkowicie życie osobiste. Nie oczekiwałam jakiś pikantnych szczegółów, ale to w końcu autobiografia...

Warto ją przeczytać by zrozumieć specyfikę brytyjskiego sposobu myślenia, wychowania ("ugrzecznienie") i kształtowania charakterów oraz poznać "od środka" sposób powstawania programów komediowych.

Książka może zaciekawić sympatyków Johna Cleese'a i widzów Monty Pythona. Ja przy niej się po prostu zmęczyłam.

Biografie to dość specyficzna dziedzina literatury. Ta okazała się sporym rozczarowaniem -ona jest po prostu nudna.
Cleese zaczyna opowieść od wczesnego dzieciństwa, wspomina o trudnych relacjach z rodzicami, nie ukrywa swoich kompleksów - początek książki jest przepełniony ironią i autoironią, oraz błyskotliwymi uwagami - niestety dalej jest już gorzej. Dużo pisze o życiu...

Cleese spisuje swoje wspomnienia z lekkością i dowcipem. Dobrze, że czytając tę książkę, nie miałam pojęcia, że o Monthym Pythonie, "Hotelu Zacisze" i "Rybce" nie będzie tu prawie nic - bo na ich braku bardzo się zawiodłam. Cleese z ogromnymi detalami opisuje swoje dzieciństwo, czas studiów, początki sceniczne czy przygodę z BBC, ale na te "najbardziej mnie interesujące czasy" w książce zabrakło już miejsca, akcja kończy się de facto z końcem lat 60., z małym wspomnieniem o Pythonach.

Cleese spisuje swoje wspomnienia z lekkością i dowcipem. Dobrze, że czytając tę książkę, nie miałam pojęcia, że o Monthym Pythonie, "Hotelu Zacisze" i "Rybce" nie będzie tu prawie nic - bo na ich braku bardzo się zawiodłam. Cleese z ogromnymi detalami opisuje swoje dzieciństwo, czas studiów, początki sceniczne czy przygodę z BBC, ale na te "najbardziej mnie interesujące...

Absolutnie genialne poczucie humoru. Zakochałam się Johnie Cleese, choć przez całe życie wydawał mi się kompletnie aseksualny. Błyskotliwość, dystans do siebie i swojego życia, a do tego niesamowite ciepło i wyczucie taktu. Książkę czyta się jednym tchem, zaśmiewając się do rozpuku. Zdecydowanie polecam.

Absolutnie genialne poczucie humoru. Zakochałam się Johnie Cleese, choć przez całe życie wydawał mi się kompletnie aseksualny. Błyskotliwość, dystans do siebie i swojego życia, a do tego niesamowite ciepło i wyczucie taktu. Książkę czyta się jednym tchem, zaśmiewając się do rozpuku. Zdecydowanie polecam.

Dawno, dawno temu... Będąc niewinnym i naiwnym pacholęciem, uwielbiałem kultowy już dzisiaj serial „Fawlty Towers” (po naszemu „Hotel Zacisze”) stworzony przez niejakiego Johna Cleese'a, w którym grał też jedną z głównych ról. W dużej mierze za jego też sprawą, jakiś czas potem, będąc nieco starszy zacząłem oglądać „Latający cyrk Monty Pythona” - czy jak to się wówczas u nas nazywało. I tak to się zaczęło... W sensie, moja fascynacja i uwielbienie dla humoru, a zwłaszcza tego w wykonaniu anglików, często mocno absurdalnego, szyderczego. Potem była jeszcze, wracając do pana Cleese'a, „Rybka zwana Wandą”, która tylko potwierdziła moją dla niego jako aktora sympatię. Gdy więc jakiś czas temu, dość przypadkiem, oglądając jakiś stary wywiad z nim, okazało się, że napisał książkę o sobie, swoim życiu, było dla mnie jasne, że muszę ją przeczytać.

„Pełna nieprzewidzianych zdarzeń ścieżka kariery Johna Cleese’a usiana jest barwnymi anegdotami, opisana żywiołowym językiem, opatrzona zaskakującymi zdjęciami i tak zabawna, że ze śmiechu rozboli was brzuch!”

Rozpisywać się nie będę, jeśli idzie o treść, powyższy cytat z oficjalnego opisu, dość akuratnie to oddaje. Fanów i tak pewnie do sięgnięcia po książkę nie trzeba namawiać, a co do pozostałych... Jeśli szukacie czegoś innego nieco, by odpocząć po tym co normalnie czytacie, a chcielibyście poznać lepiej, tego jakże interesującego, przez wielu uznawanego za legendę człowieka, jego drogę, życie, do tego przyjemnie i z humorem napisaną, oto coś dla Was. Obiektywny zapewne nie jestem, biorąc pod uwagę trwającą już kilka dekad sympatię dla autora, ale... Ogólnie rzec biorąc, ciekawa i przyjemna lektura. Ok, co do tego śmiechu i bólu brzucha – nieco przesada może, zwłaszcza, że uzależniona od poziomu i rodzaju poczucia humoru danej jednostki, ale... I tak warto, moim zdaniem. Sporo tu Johna w Johnie, tak bym powiedział. Każdy kto go lubi, jako aktora, czy osobę, kto widział kiedykolwiek jakiś z nim wywiad czy rozmowę, lub też ogólnie na podstawie chociażby jego ról, ma jakieś tam wyobrażenie jaką jest, czy może być osobą... Na pewno nie będzie rozczarowany odkrywając, że zaiste taki właśnie jest. A ci dziwni i zacofani, żyjący gdzieś pod jakimś kamieniem przez ostatnie kilkadziesiąt lat i nie znający go, nie mający być może pojęcia kto zacz ów Cleese, o co cała „afera” i z czym się go je... Macie szansę się przekonać, ogarnąć jakoś, nadrobić zaległości. Czego Wam z całego ducha życzę.

Dawno, dawno temu... Będąc niewinnym i naiwnym pacholęciem, uwielbiałem kultowy już dzisiaj serial „Fawlty Towers” (po naszemu „Hotel Zacisze”) stworzony przez niejakiego Johna Cleese'a, w którym grał też jedną z głównych ról. W dużej mierze za jego też sprawą, jakiś czas potem, będąc nieco starszy zacząłem oglądać „Latający cyrk Monty Pythona” - czy jak to się wówczas u...

107/52/2019

107/52/2019

Ciekawa książka biograficzna. Najbardziej podobały mi się rozdziały opisujące z dużym poczuciem humoru dzieciństwo autora. Później narracja trochę siada ale "Tak czy inaczej" warto przeczytać jeśli ktoś lubi Monty Pythona.

Ciekawa książka biograficzna. Najbardziej podobały mi się rozdziały opisujące z dużym poczuciem humoru dzieciństwo autora. Później narracja trochę siada ale "Tak czy inaczej" warto przeczytać jeśli ktoś lubi Monty Pythona.