Książka w dużym formacie, jedno zdanie ma opis na jedną stronę. Najlepiej czytać wyrywkowo i co jakiś czas, bo autor pisze przyjemnie, ale po pewnym czasie ma się dość tak wielu gier słownych, które niczego nie wprowadzają. Niektóre "zdania" nie są wyjaśnione ani opisane, dostajemy tekst ledwo ledwo zahaczający o zdanie, o które chodzi. Mało o samych cytatach, dużo o "mówieniu o mówieniu". Ale tak jak napisałam wyżej, raz na jakiś po kilkanaście stron - czemu nie.

Książka w dużym formacie, jedno zdanie ma opis na jedną stronę. Najlepiej czytać wyrywkowo i co jakiś czas, bo autor pisze przyjemnie, ale po pewnym czasie ma się dość tak wielu gier słownych, które niczego nie wprowadzają. Niektóre "zdania" nie są wyjaśnione ani opisane, dostajemy tekst ledwo ledwo zahaczający o zdanie, o które chodzi. Mało o samych cytatach, dużo o...

Książka w formie felietonów o wybranych zdaniach – cytatach z literatury, powiedzeniach i przysłowiach, znanych wypowiedziach. Każdy z felietonów z osobna jest wspaniałym popisem erudycji i kunsztu językowego autora. Przeważnie są tu odniesienia językowe do słów, zwrotów, danych form wypowiedzi, przy niektórych zdaniach jest też coś o ich historii, czy o autorach. I te felietony bardzo dobrze sprawdziłyby się np. w jakimś tygodniku – jedna taka perełka na jakiś czas. Jednak wszystko w nadmiarze szkodzi – tu pierwszych kilkadziesiąt felietonów czyta się jeszcze dobrze, jednak im głębiej w opasłe tomisko, tym gorzej. No bo ile można czytać, w sumie dość podobnych, opowiadań o języku na podstawie wybranych zdań. Nawet najlepsza potrawa podawana w nadmiarze i non-stop doprowadzi do mdłości. A tu kucharz Bralczyk nie ma litości serwując 500 (właściwie 501) felietonów, jeden za drugim. Czytałem to przez ładnych kilka miesięcy (co daje ze 2-3 felietony dziennie) i niestety już na przed połową książki danie to „uszami mi wychodziło”. Pomysł tworzenia takiego ogromnego zboru nie był udany – może książka pomyślana jest do odstawienia na półkę, by zaglądać do niej tylko kilka razy czytając przypadkowy felieton (idealna na „prezent”),jednak uważam, że książka powinna służyć do jej przeczytania, a tę w całości przeczytać ciężko.

Książka w formie felietonów o wybranych zdaniach – cytatach z literatury, powiedzeniach i przysłowiach, znanych wypowiedziach. Każdy z felietonów z osobna jest wspaniałym popisem erudycji i kunsztu językowego autora. Przeważnie są tu odniesienia językowe do słów, zwrotów, danych form wypowiedzi, przy niektórych zdaniach jest też coś o ich historii, czy o autorach. I te...

Książkę tę polecam każdemu. Choć ciężko się ją czyta, bo to 501 odrębnych dzieł (felietonów). Mnie przeczytanie jej zajęło ponad rok. Brałem ją do ręki w wolnych chwilach, czasami po to, aby przeczytać jedno zaledwie hasło, czasami, aby zapoznać się z kilkoma.

Profesor Bralczyk zebrał kilkaset ważnych – w swojej ocenie – zdań obecnych w polskiej kulturze, polityce, życiu codziennym. Mamy więc tu powiedzenia, życzenia, przekleństwa (klątwy),fragmenty prozy, poezji czy piosenek, zdania wygłaszane przez najznamienitszych Polaków i postaci filmowe, hasła reklamowa oraz zawołania kibiców!

Część z nich ma wartość niewątpliwie edukacyjną i – chciałoby się napisać – charakter historiograficzny. Wiele nauczyłem się czytając tę księgę, a i ubawiłem się setnie!

Książkę tę polecam każdemu. Choć ciężko się ją czyta, bo to 501 odrębnych dzieł (felietonów). Mnie przeczytanie jej zajęło ponad rok. Brałem ją do ręki w wolnych chwilach, czasami po to, aby przeczytać jedno zaledwie hasło, czasami, aby zapoznać się z kilkoma.

Profesor Bralczyk zebrał kilkaset ważnych – w swojej ocenie – zdań obecnych w polskiej kulturze, polityce, życiu...

Uwielbiam profesora Bralczyka, ale ta książka mnie nie urzekła. Chyba inaczej zrozumiałam tytuł i oczekiwałam czegoś trochę innego - jak zresztą wiele osób tutaj piszących.
Najlepiej czytać od czasu do czasu, po kilka zdań - trzeba mieć czas i dobrze się wczytać. Autor, jak wiadomo, lubi dygresje i gry słowne - za to też go uwielbiam, ale jednak chyba lepiej słuchałoby się tego w formie audiobooka czytanego przez samego profesora.

Uwielbiam profesora Bralczyka, ale ta książka mnie nie urzekła. Chyba inaczej zrozumiałam tytuł i oczekiwałam czegoś trochę innego - jak zresztą wiele osób tutaj piszących.
Najlepiej czytać od czasu do czasu, po kilka zdań - trzeba mieć czas i dobrze się wczytać. Autor, jak wiadomo, lubi dygresje i gry słowne - za to też go uwielbiam, ale jednak chyba lepiej słuchałoby się...

Moje wyobrażenie o tej książce rozjechało się z rzeczywistością. Spodziewałam się bogatszego opisu skąd są dane zdania, jaka jest ich geneza, co oznaczają. A w książce dostałam opis gramatyczny zdań co niekoniecznie jest ciekawe. Przy niektórych zdaniach nawet nie było dokładnie wytłumaczone skąd pochodzą. Np jakieś hasła z reklam, nie było opisane co to za reklama, w jakich latach leciała, co było reklamowane. Albo hasła wyborcze przy których nie było informacji co za partia i kto to wypowiedział, nie wspominając już o tym po co to zostało wypowiedziane.

Moje wyobrażenie o tej książce rozjechało się z rzeczywistością. Spodziewałam się bogatszego opisu skąd są dane zdania, jaka jest ich geneza, co oznaczają. A w książce dostałam opis gramatyczny zdań co niekoniecznie jest ciekawe. Przy niektórych zdaniach nawet nie było dokładnie wytłumaczone skąd pochodzą. Np jakieś hasła z reklam, nie było opisane co to za reklama, w...

Tak jak mówi tytuł, książka zawiera 500, a właściwie 501 polskich zdań. Każde zdanie to jedna strona w utworze. Są tu przysłowia np. „Na pochyłe drzewo i kozy skaczą”, są cytaty ze znanych autorów np. „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie” i cytaty ze znanych filmów „Jestem kobieta pracująca, żadnej pracy się nie boję”. Są powiedzenia np. „Dobra jest”, fragmenty piosenek np. „Naprawdę jaka jesteś, nie wie nikt”, hasła polityczne np. „Chodźcie z nami”, slogany reklamowe np. „Podaruj sobie odrobinę luksusu”, piosenki biesiadne np. „Przepijemy naszej babci domek cały”, powiedzonka np. „Lepiej nie mówić” itd., itp. Niektóre z tych zdań są powszechnie znane, inne zapomniane, choć pewnie kiedyś bardzo popularne. Większość z nich weszła na stałe do naszego języka i ciągle się nimi posługujemy, często nie wiedząc skąd pochodzą i co tak naprawdę znaczą np. „Bar wzięty!”.

Autor, profesor Jerzy Bralczyk omawia je wszystkie, wyjaśnia ich pochodzenie, komentuje znaczenie lub znaczenia (bo te z biegiem lat ulegają zmianie). A wszystko to z właściwą sobie błyskotliwością i inteligentnym subtelnym poczuciem humoru. Autor komentuje każde zdanie, a czytelnik zdobywa wiedzę w bardzo szerokim zakresie. Wiedzę z językoznawstwa, socjologii, psychologii, historii Polski, historii literatury i historii szeroko pojętej kultury.

Ta książka pobudza do myślenia, jest przygodą intelektualną. Niekiedy skłania do refleksji nad naturą ludzką, a szczególnie naturą polską, niekiedy bawi i śmieszy, dostarczając rozrywki samej w sobie. Zawsze jednak zachwyca szeroką erudycją, wiedzą, talentem, osobowością i poczuciem humoru autora.

Nie jest to książka do czytania „od deski do deski”. Trzeba ją czytać po trochu, bo inaczej po prostu nuży. Przecież nie ma tu żadnej fabuły. Ja czytałam po kilka stron na raz. Przed snem, w wolnej chwili, przy kawie, w przerwie od pracy. Wtedy, gdy miałam ochotę na coś krótkiego a ciekawego, pobudzającego intelektualnie.
Dla miłośników języka lub pasjonatów szeroko rozumianej polskiej kultury lektura obowiązkowa.

Tak jak mówi tytuł, książka zawiera 500, a właściwie 501 polskich zdań. Każde zdanie to jedna strona w utworze. Są tu przysłowia np. „Na pochyłe drzewo i kozy skaczą”, są cytaty ze znanych autorów np. „Ciemno wszędzie, głucho wszędzie” i cytaty ze znanych filmów „Jestem kobieta pracująca, żadnej pracy się nie boję”. Są powiedzenia np. „Dobra jest”, fragmenty piosenek np....

Panie profesorze, melduję, że przeczytane 🙂
Prawie trzy miesiące, ale warto było 🙂

Panie profesorze, melduję, że przeczytane 🙂
Prawie trzy miesiące, ale warto było 🙂

Nie jest to książka do przeczytania jednym ciągiem. Bardziej encyklopedia czy album aby zajrzeć i przeczytać z skąd znane zdanie się wzięło. A prof. Bralczyk lubi sobie pogadać.

Nie jest to książka do przeczytania jednym ciągiem. Bardziej encyklopedia czy album aby zajrzeć i przeczytać z skąd znane zdanie się wzięło. A prof. Bralczyk lubi sobie pogadać.

Do podczytywania- bardzo, bardzo

Do podczytywania- bardzo, bardzo

Nie bardzo rozumiem sens napisania kilkuset zdań i kilku tysięcy zdań żeby powyższe opisać.

Nie bardzo rozumiem sens napisania kilkuset zdań i kilku tysięcy zdań żeby powyższe opisać.