Futbol jeszcze bardziej obnażony

Druga część historii Anonimowego Piłkarza, moim zdaniem zdecydowanie słabsza od pierwszej książki. Mimo to czyta się ją szybko, jednak nie zapada w pamięć. Ma się wrażenie, że została wydana na siłę, a kilka ciekawszych anegdot, można było spokojnie dołączyć do części pierwszej.

Druga część historii Anonimowego Piłkarza, moim zdaniem zdecydowanie słabsza od pierwszej książki. Mimo to czyta się ją szybko, jednak nie zapada w pamięć. Ma się wrażenie, że została wydana na siłę, a kilka ciekawszych anegdot, można było spokojnie dołączyć do części pierwszej.

Pokaż mimo to

Gorsza wersja pierwszej części. Szkoda, ponieważ był potencjał na dobre książki, a tak, po prostu są.

Gorsza wersja pierwszej części. Szkoda, ponieważ był potencjał na dobre książki, a tak, po prostu są.

Pokaż mimo to

Czyta się to łatwo, ale wydanie drugiej części było zbędne. Czasem odnosiłam wrażenie, że autor bardziej płacze, że nie jest bajecznie bogaty bo piłka to zło niż dzieli się zakulisowymi opowieściami, które w pierwszej części całkiem ciekawie opisywał. Już po samym wstępie, który napisała jego żona można się domyślić, że książka nie zapowiada się na pełną anegdot i teraz dochodzę do wniosku, że niepotrzebnie czytałam dalej.

Czyta się to łatwo, ale wydanie drugiej części było zbędne. Czasem odnosiłam wrażenie, że autor bardziej płacze, że nie jest bajecznie bogaty bo piłka to zło niż dzieli się zakulisowymi opowieściami, które w pierwszej części całkiem ciekawie opisywał. Już po samym wstępie, który napisała jego żona można się domyślić, że książka nie zapowiada się na pełną anegdot i teraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część historii Anonimowego Piłkarza. Moim zdaniem trochę na siłę, trochę z pobudek finansowych? Większość książki skupia się na tym, kim mógłby być autor po zakończeniu kariery piłkarza. Nie mówię, że pozycja jest nudna - wręcz przeciwnie, czytało się ją nie mniej ciekawie jak pierwszą część. Bardziej chodzi o to, że całość można było dołączyć do 1 odsłony. Co do zawartości - zawiera sporo "wewnętrznych" informacji, tak trenerskich, menedżerskich jak i dyrektorów sportowych.

Druga część historii Anonimowego Piłkarza. Moim zdaniem trochę na siłę, trochę z pobudek finansowych? Większość książki skupia się na tym, kim mógłby być autor po zakończeniu kariery piłkarza. Nie mówię, że pozycja jest nudna - wręcz przeciwnie, czytało się ją nie mniej ciekawie jak pierwszą część. Bardziej chodzi o to, że całość można było dołączyć do 1 odsłony. Co do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak jak wiele osób jestem trochę rozczarowany. Mam wrażenie, że wszystkie najciekawsze historie zostały już "sprzedane" w pierwszej części, a druga jest odcinaniem kuponów i motywowana czysta ekonomią. Chciałem więcej...

Tak jak wiele osób jestem trochę rozczarowany. Mam wrażenie, że wszystkie najciekawsze historie zostały już "sprzedane" w pierwszej części, a druga jest odcinaniem kuponów i motywowana czysta ekonomią. Chciałem więcej...

Pokaż mimo to

Dostałem, przesłuchałem, dziękuję. Mogłem podziękować przed przesłuchaniem.

Parę anegdot dla fanów Premier League, całkiem sporo odpłacania byłym trenerom i ludziom z branży. Decyzja o powstaniu tej książki powstała prawdopodobnie o wiele szybciej niż jakiekolwiek przemyślenia co ma się w niej znaleźć, stąd znajdziemy tam informacje na temat piłki nożnej po rozważania filozoficzne, jednak rzeczy te nie mają żadnego ze sobą związku poza samym autorem.

Dostałem, przesłuchałem, dziękuję. Mogłem podziękować przed przesłuchaniem.

Parę anegdot dla fanów Premier League, całkiem sporo odpłacania byłym trenerom i ludziom z branży. Decyzja o powstaniu tej książki powstała prawdopodobnie o wiele szybciej niż jakiekolwiek przemyślenia co ma się w niej znaleźć, stąd znajdziemy tam informacje na temat piłki nożnej po rozważania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobre. Nawet lepsze niż myślałem, że będzie.
Kimkolwiek jest ten facet, ma gawędziarski talent.
Ciekawe opowieści o życiu zawodowym piłkarza i o życiu prywatnym. O innych zawodnikach, menedżerach, trenerach, dyrektorach sportowych, a nawet o zastosowaniu kota Schrödingera w piłce nożnej. Z krzywym poczuciem humoru, momentami autoironicznym. O różnych absurdach i dziwnej przyszłości futbolu, w którą może zaingerować technologia. Dowiemy się też, jak zdobywa się uprawnienia trenerskie i jak wygląda egzamin. Jak zwalnia się, zatrudnia - piłkarzy i trenerów-menedżerów. A nawet o tym, jak marksistowski totalitarny terror wdziera się nawet na boiska piłki nożnej wyznaczając o czym wolno żartować, a o czym nie (pod karą grzywny, a nawet więzienia, jak w bolszewizmie), choć sam autor nie ma pojęcia, że jest to terror i że marksistowski. Trochę filozofii dla ubogich też tu znajdziecie. I co powiedzieć synowi, gdy pierwszy raz wystąpi w meczu dzieciaków na poważne, z sędziami i prestiżem.
Autor oddaje też głos innym osobom, także własnej żonie (w prologu).

Bardzo dobre. Nawet lepsze niż myślałem, że będzie.
Kimkolwiek jest ten facet, ma gawędziarski talent.
Ciekawe opowieści o życiu zawodowym piłkarza i o życiu prywatnym. O innych zawodnikach, menedżerach, trenerach, dyrektorach sportowych, a nawet o zastosowaniu kota Schrödingera w piłce nożnej. Z krzywym poczuciem humoru, momentami autoironicznym. O różnych absurdach i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

po prostu słabe.

audiobook.

po prostu słabe.

audiobook.

Pokaż mimo to

Druga część zwierzeń Anonimowego Piłkarza chyba bardziej przypadła mi do gustu niż pierwsza. Może dlatego, że po lekturze Futbolu Obnażonego nie miałem wobec niej zbyt wygórowanych oczekiwań, a może dlatego, że Anonimowy Piłkarz przyjął trochę inną formę opowieści. Nie stara się już przedstawić całego futbolowego świata od A do Z, a raczej rzuca mniej lub bardziej luźnymi anegdotami z kariery swojej i swoich kolegów po fachu. Jest też miejsce na przemyślenia dokąd zmierza futbol i jaki wpływ na jego rozwój może mieć technika. Ta część chyba najbardziej mnie zaciekawiła. Do refleksji zmusza opis zmagań z depresją i próby odstawienia leków. Życie piłkarza nie jest jednak tak kolorowe jak mogłoby się wydawać.

Druga część zwierzeń Anonimowego Piłkarza chyba bardziej przypadła mi do gustu niż pierwsza. Może dlatego, że po lekturze Futbolu Obnażonego nie miałem wobec niej zbyt wygórowanych oczekiwań, a może dlatego, że Anonimowy Piłkarz przyjął trochę inną formę opowieści. Nie stara się już przedstawić całego futbolowego świata od A do Z, a raczej rzuca mniej lub bardziej luźnymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza część zrobiła na mnie spore wrażenie, czytało mi się ją z dużą przyjemnością. Druga, mam takie wrażenie, została wydana na siłę. Opowieści Anonimowego Piłkarza już tak nie porywają, nie szokują, momentami wręcz nużą. Tylko dla futbolowych maniaków.

Pierwsza część zrobiła na mnie spore wrażenie, czytało mi się ją z dużą przyjemnością. Druga, mam takie wrażenie, została wydana na siłę. Opowieści Anonimowego Piłkarza już tak nie porywają, nie szokują, momentami wręcz nużą. Tylko dla futbolowych maniaków.

Pokaż mimo to