Niestety, nie przypadła mi do gustu. Po opisie spodziewałam się jakiejś "ciężkiej" lektury, pełnej emocji, wzruszeń ale przede wszystkim rozpaczy rodzica po stracie dziecka. Wiele wątków było wg mnie niepotrzebnych, nudnych, przez co książka mi się dłużyła. Czuję niedosyt i uważam że autor nie do końca wyczerpał temat rozpaczy i uczuć towarzyszących utracie dziecka. Czegoś mi w niej brakuje. Jak dla mnie słaba, chociaż miała potencjał na ciekawą pozycję. Szkoda.

Niestety, nie przypadła mi do gustu. Po opisie spodziewałam się jakiejś "ciężkiej" lektury, pełnej emocji, wzruszeń ale przede wszystkim rozpaczy rodzica po stracie dziecka. Wiele wątków było wg mnie niepotrzebnych, nudnych, przez co książka mi się dłużyła. Czuję niedosyt i uważam że autor nie do końca wyczerpał temat rozpaczy i uczuć towarzyszących utracie dziecka. Czegoś...

Na początku trudno było mi się "wbić" w tę historię i pierwsze 40 stron szło mi dość opornie, ale potem jakby coś między nami kliknęło i dalej już płynęło słowo za słowem. Dość ciężko czytało mi się opisy narkotycznych snów, kiedy główny bohater jest już mocno uzależniony od leków, alkoholu i tytoniu... Na szczęście takie ostre fazy to tak na prawdę tylko kilka stron. Książka w dużej mierze, to piękne i ciepłe wspomnienia z życia ojca i córki. Przyczynkiem do snucia tych wspomnień była śmierć dziecka. Czytając Enon trzymajcie kciuki na Charles'a Crosbiego, by odbił się od dna i potrafił dalej żyć i doceniać małe radości.

Na początku trudno było mi się "wbić" w tę historię i pierwsze 40 stron szło mi dość opornie, ale potem jakby coś między nami kliknęło i dalej już płynęło słowo za słowem. Dość ciężko czytało mi się opisy narkotycznych snów, kiedy główny bohater jest już mocno uzależniony od leków, alkoholu i tytoniu... Na szczęście takie ostre fazy to tak na prawdę tylko kilka stron....

Pozycja bardzo urzekająca, ale i bardzo smutna. Przez właściwie cały czas czytania miałam wrażenie, że będzie to jedna z tych pozycji, które nie mają dobrego zakończenia. Autor zbudował niesamowity klimat bólu i dramatu, a ja czytałam to z takim przejęciem, jakby ta historia dotyczyła kogoś mi bliskiego. Harding ma w swoim sposobie pisania coś takiego, że nie wciąga czytelnika fabułą, ale uczuciami, emocjami, którymi napełnia swoich bohaterów. Faktycznie może się wydawać, że nie jest to najciekawsza pozycja, ale polecam ją każdemu, kto ma ochotę zżyć się z bohaterem i kto potrafi współczuć komuś "stworzonemu z literek". Enon w tej książce stało się miejscem magicznym, ale i tragicznym. Tak też opisałabym tę powieść przy użyciu dwóch słów, mimo tego, że mało w niej szczęścia. Polecam miłośnikom nie akcji, lecz emocji.

Pozycja bardzo urzekająca, ale i bardzo smutna. Przez właściwie cały czas czytania miałam wrażenie, że będzie to jedna z tych pozycji, które nie mają dobrego zakończenia. Autor zbudował niesamowity klimat bólu i dramatu, a ja czytałam to z takim przejęciem, jakby ta historia dotyczyła kogoś mi bliskiego. Harding ma w swoim sposobie pisania coś takiego, że nie wciąga...

Na obrzeżach wielkiego świata i światowych wydarzeń - w zagubionym Enon - przydarza się tragiczna śmierć dziecka. W jednej chwili wali się skrzętnie budowany mały, bezpieczny świat. Czarny ogień rozpaczy spopiela bez końca i popycha do autodestrukcji, upadku, rozpadu i powolnego samobójstwa. Obrazy przeszłości, zdeformowana rzeczywistość, majaki i duchy - krążą i dręczą. Urzekający, pełen bólu i obłędu zapis miłości poza śmierć.

Na obrzeżach wielkiego świata i światowych wydarzeń - w zagubionym Enon - przydarza się tragiczna śmierć dziecka. W jednej chwili wali się skrzętnie budowany mały, bezpieczny świat. Czarny ogień rozpaczy spopiela bez końca i popycha do autodestrukcji, upadku, rozpadu i powolnego samobójstwa. Obrazy przeszłości, zdeformowana rzeczywistość, majaki i duchy - krążą i dręczą. ...

Widzę książkę i myślę: "Będzie świetna!" Pokładam w niej wszystkie swoje czytelnicze nadzieje. Rzucam wszystko i czym prędzej zabieram się do lektury. Intuicja ngdy mnie nie zawiodła. Aż wpadłam na "Enon"... i przestało działać.
Książka została zapowiedziana jako dramatyczna historia ojca topiącego się w rozpaczy po stracie jedynego dziecka. Punkt wyjścia dla historii jest dobry. I to wszystko. Autor pozostawia czytelnikowi wiele niedopowiedzeń. Moim zdaniem, nie wykorzystuje też formy. Szkoda, bo widzę grunt pod naprawdę dobrą pozycję!

Widzę książkę i myślę: "Będzie świetna!" Pokładam w niej wszystkie swoje czytelnicze nadzieje. Rzucam wszystko i czym prędzej zabieram się do lektury. Intuicja ngdy mnie nie zawiodła. Aż wpadłam na "Enon"... i przestało działać.
Książka została zapowiedziana jako dramatyczna historia ojca topiącego się w rozpaczy po stracie jedynego dziecka. Punkt wyjścia dla historii jest...