"Świadek oskarżenia" to kolejny zbiór opowiadań Agathy Christie. A tytułowy "Świadek.." to tytuł jednego z opowiadań. 🎭

Jak dobrze wiecie, jestem fanką Agathy Christie, ale ta pozycja do mnie nie przemawia 🙈

Pomysł na opowiadania i wykorzystanie zaświatów, zjawisk nadprzyrodzonych czy intuicji jest bardzo ciekawy, natomiast same opowiadania mnie nie porwały. 🔮

Brakowało im "tego czegoś". Mam wrażenie jakby były niedokończone albo zbyt szybko się urywały. ✍🏼

Natomiast opowiadaniami, które najbardziej mi się spodobały, to "Świadek oskarżenia", "Czerwony sygnał", "Radio" oraz "Tajemnica błękitnej wazy".

"Świadek oskarżenia" to kolejny zbiór opowiadań Agathy Christie. A tytułowy "Świadek.." to tytuł jednego z opowiadań. 🎭

Jak dobrze wiecie, jestem fanką Agathy Christie, ale ta pozycja do mnie nie przemawia 🙈

Pomysł na opowiadania i wykorzystanie zaświatów, zjawisk nadprzyrodzonych czy intuicji jest bardzo ciekawy, natomiast same opowiadania mnie nie porwały. 🔮

Brakowało...

„Świadek oskarżenia” to książka zawierająca zbiór opowiadań, których mianownikiem wspólnym jest metafizyka i zjawiska nadprzyrodzone. Niekiedy wprawdzie „to, o czy nawet nie śniło się filozofom” zostaje sprytnie wykorzystane przez różnej maści szalbierzy do spraw bardzo przyziemnych i łatwo wytłumaczalnych, ale niektóre historie faktycznie dotyczą tego, czego pojąć nie potrafimy.

Zdecydowanie widać tu zafascynowanie autorki okultyzmem i seansami spirytystycznymi, którego osobiście nie podzielam. I być może dlatego ciężko mi obiektywnie ocenić tę pozycję.

Powiem krótko: kilka opowiadań oceniam, jako fajne, inne są jak dla mnie zanadto wydumane. Niektóre są dość przewidywalne (pomimo aury niesamowitości),w innych napięcia tyle co na lekarstwo.

Do przeczytania, ale nie jest to lektura obowiązkowa.

„Świadek oskarżenia” to książka zawierająca zbiór opowiadań, których mianownikiem wspólnym jest metafizyka i zjawiska nadprzyrodzone. Niekiedy wprawdzie „to, o czy nawet nie śniło się filozofom” zostaje sprytnie wykorzystane przez różnej maści szalbierzy do spraw bardzo przyziemnych i łatwo wytłumaczalnych, ale niektóre historie faktycznie dotyczą tego, czego pojąć nie...

Mamy tu 12 opowiadań traktujących o sprawach nadprzyrodzonych. 8 mówi o "prawdziwych" zjawiskach paranormalnych , a w 4 da się te zjawiska racjonalnie wytłumaczyć. Opowiadania są pomysłowe , chociaż rozwiązania dość przewidywalne. Może to wynikać z faktu , że po raz pierwszy wydano je w r. 1933 , a od tego czasu powstało już wiele podobnych treści .
Nie wystawiam oceny bo nie lubię opowieści o zjawiskach niewytłumaczalnych [ wyjątek robię dla tych o Robercie Stormie od Andrzeja Pilipiuka] i gdyby nie to , że postanowiłam ponownie przeczytać zgromadzone przeze mnie książki Agathy Christie , to odlożyłabym tę książkę już po 1-3 opowiadaniach. Jednak się zaparłam i postanowiłam działać według zasady wyznawanej przez wybitnego krytyka filmowego Zygmunta Kałużyńskiegom - w każdym , nawet najgorszym filmie można znaleźć dobrą scenę. Ja znalazłam takie zdanie , które pobudziło moją wyobraźnię : " Wyraźnie odczuwał ciepło jakie zapewniało mu grube futro". Przypomniałam sobie jak w dawnych czasach miałam bardzo ciepły , barani kożuszek. Jak siedziałam w tym kożuszku w stallach , w kaplicy fundacyjnej założycieli mojego miasta i prawie zasypiałam , bo było mi bardzo ciepło , chociaż za oknem mróz - 20 C
, a kościół nie był zbyt dobrze ogrzany. Od tego czasu minęło co najmniej 30 lat. Od dawna nie noszę niczego skórzanego i jestem wegetarianką. Nie mówię już o tym , że kaplica jest na stałe zamknięta i można ją ogladać tylko przez ozdobną kratę. Przez 30 lat radykalnie zmieniłam poglądy . Wyraziłam nadzieję, że świat zmienił się na tyle , że dzisiejsi młodzi ludzie za 30 lat nie będą mieć aż tak bardzo różnych zapatrywań na to co robią teraz. Zostałam przez rodzinę sprowadzona na ziemię- podobno za 30 lat świat już w ogóle nie będzie istniał , albo będzie znacznie gorszy. Pożyjemy [ mam nadzieję ] , zobaczymy.

Mamy tu 12 opowiadań traktujących o sprawach nadprzyrodzonych. 8 mówi o "prawdziwych" zjawiskach paranormalnych , a w 4 da się te zjawiska racjonalnie wytłumaczyć. Opowiadania są pomysłowe , chociaż rozwiązania dość przewidywalne. Może to wynikać z faktu , że po raz pierwszy wydano je w r. 1933 , a od tego czasu powstało już wiele podobnych treści .
Nie wystawiam oceny bo...

Nie lubię kilku historyjek w książkach.

Nie lubię kilku historyjek w książkach.

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo.

Jakoś ostatnio co sięgnę po Christie to opowiadania. Lekkość pióra i różnorodność historii ale tematyka nadprzyrodzona mi nie siadła.

Jakoś ostatnio co sięgnę po Christie to opowiadania. Lekkość pióra i różnorodność historii ale tematyka nadprzyrodzona mi nie siadła.

Świetny zbiór opowiadań. Bardzo polecam, jeżeli, że tak to ujmę, macie smaka na coś krótkiego, albo potrzebujecie przerwy od mocniejszych książek.

Ten konkretny zbiór opowiadań wyróżnia się na tle innych prac Christie, bo prócz zwrotów akcji i wglądu w ludzką psychikę, wiele z nich przyprószonych jest nutką nadnaturalności.

Trudno mi wybrać najlepsze opowiadanie, każde z nich miało coś ciekawego do zaoferowania - hipnoza, osobowość wieloraka, reinkarnacja, intuicja, magia (?) - każdy na spokojnie znajdzie w tym wydaniu temat dla siebie.

Świetny zbiór opowiadań. Bardzo polecam, jeżeli, że tak to ujmę, macie smaka na coś krótkiego, albo potrzebujecie przerwy od mocniejszych książek.

Ten konkretny zbiór opowiadań wyróżnia się na tle innych prac Christie, bo prócz zwrotów akcji i wglądu w ludzką psychikę, wiele z nich przyprószonych jest nutką nadnaturalności.

Trudno mi wybrać najlepsze opowiadanie, każde z...

Przykro mi to stwierdzać, ale ten zbiór opowiadań zawiera pewne niedociągnięcia. Po pierwsze, w części z nich brakuje w nich napięcia - ciężko je nawet nazwać opowiadaniami kryminalnymi. Po drugie, tym historiom brakuje mocnego zakończenia, a wyjaśnienia tych naciąganych opowieści są oderwane od fabuły. Mimo tych wad, daję 5 gwiazdek dlatego, że wśród tych 12 opowiadań znajdują się i takie, które swoim poziomem się bronią - jak chociażby "Ogar Śmierci", "Ten czwarty", "Radio" czy "Ostatni seans". Odradzam tę książkę tym, którzy zaczynają poznawać twórczość Agathy Christie, bo tutaj zamiast logiki, chłodnej dedukcji i idealnego porządku w dochodzeniach autorka serwuje nam duchy, seanse spirytystyczne i choroby psychiczne.

Przykro mi to stwierdzać, ale ten zbiór opowiadań zawiera pewne niedociągnięcia. Po pierwsze, w części z nich brakuje w nich napięcia - ciężko je nawet nazwać opowiadaniami kryminalnymi. Po drugie, tym historiom brakuje mocnego zakończenia, a wyjaśnienia tych naciąganych opowieści są oderwane od fabuły. Mimo tych wad, daję 5 gwiazdek dlatego, że wśród tych 12 opowiadań...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam